Kerstfeest bij de dieren
Wie maakt de mooiste kleurplaat?
2
2
2
2
2
2
8
8
2
8
8
8
8
2
2
8
8
2
8
2
2
8
8
8
2
2
2
2
2
2
2
2
2
8
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
Een dun laagje sneeuw lag op de
bospaden. Hier en daar was de
donkere grond nog te zien, maar dat
zou niet lang meer duren: grote grij
ze wolken dreven boven het bos. De
eerste vlokken van een nieuwe
sneeuwbui dwarrelen al naar bene
den. Het dunne laagje sneeuw veran
derde snel in een flink pak. De
takken van de bomen bogen een
beetje door onder hun sneeuwjas en
de kleinste struiken waren bijna niet
meer te zien.
Het was erg stil in het bos. Alle die
ren zaten lekker in hun warme holle
tjes of schuilden voor de sneeuwbui.
Alleen het zachte ruisen van de val
lende sneeuwvlokken was te horen.
Habbo, het damhert, stond onder
een paar overhangende takken.
"Mmm", mompelde hij. "Ik wou,
dat het ophield met sneeuwen. Ik
heb nog zoveel te doen. Ik schiet he
lemaal niet op als ik steeds moet
schuilen, 'k Moet m'n karretje nog
ophalen en daarna langs alle dieren.
Als ik dat vandaag niet klaar krijg, is
onze kerstboom nooit op tijd ver
sierd. Alle bosdieren hebben beloofd
om voor iets moois voor de kerst
boom te zorgen, maar ik moet het
ophalen.
Habbo stak z'n neus onder de tak
ken uit. "Pats" zei een grote sneeuw
vlok en viel uit elkaar op Habbo's
neus.
"Brr", zei Habbo. "Het sneeuwt
nog steeds. Of was het misschien de
laatste vlok, die op mijn neus viel?"
Ja, daar leek het wel op. Habbo
wachtte nog heel even, maar het
bleef droog. Nou, hij moest het er
maar op wagen.
Stapje voor stapje kwam hij onder
de takken vandaan. Koud was het.
Gelukkig probeerde het winterzon
netje z'n stralen om de wolken heen
en tussen de takken door op de bos
grond te laten vallen. Habbo begon
te rennen. Daar werd je warm van.
Zo, nog één paadje en hij was bij de
plaats waar het karretje stond. Hab
bo was er.
"Ho", riep hij, "waar is m'n kar?
Van morgen stond hij er nog. Oh,
ha, ha, ik zie het al. Daar, die bult
sneeuw. Daar staat hij vast onder".
Dat had Habbo goed gezien. Na
tuurlijk was alles ondergesneeuwd,
de kar ook. Habbo trapte met z'n
hoeven tegen de bult en alle sneeuw
vloog in het rond. De kar kwam te
voorschijn. Habbo stapte tussen de
trekbomen en trok zo de kar voort.
Het ging wel wat zwaar door dat dik
ke pak sneeuw, maar Habbo was
groot en sterk. Hij kreeg het wel voor
elkaar. Nu eerst maar naar de eek
hoornfamilie, die woonde vlakbij.
Prachtig zeg! Ze hadden een zak vol
opgepoetste kastanjes voor in de
kerstboom. Hup, op de kar. De vol
gende was Ruud de vos; hij had vier
kippeveren bewaard. Hij wilde niet
zeggen hoe hij er aan kwam en Hab
bo vond het wel een beetje raar,
maar goed, ze zouden er wel een
plaatsje voor vinden. Je moet het
Ruud nooit lastig maken, dan werd
hij vervelend.
De bosmuizen hadden een lange bla
derslinger gemaakt. Fantastisch!
Habbo ging alle dieren langs, behal
ve Zwarbek de kraai. Zwartbek had
altijd zo'n grote mond. Hij krijste en
kraste steeds overal doorheen. De
bosdieren mochten Zwartbek niet zo
graag. En of Zwartbek nu zei dat hij
er niets aan kon doen dat hij zo
kraste, omdat het nu eenmaal het ge
wone kraaiegeluid was, het hielp
hem niets. De bosdieren vonden het
lelijk en Habbo ook. Habbo's kar
lag bijna helemaal vol. Nog even z'n
eigen versiering ophalen en hij was
klaar. Hij had een hele grote den-
neappel gezocht en die versierd met
glimmende berkeblaadjes. Die moest
boven in de boom komen; wat zou
dat mooi zijn.
Habbo bracht z'n kar naar de open
plek, waar de grote kerstboom stond.
De andere dieren kwamen ook al
aangelopen, Habbo en een paar
bosmuizen zouden de boom optui
gen. Eén voor één werd alles in de
boom gehangen. Wat werd dat mooi!
Sommige dieren klapten in hun
pootjes van plezier. Wat fijn, zo'n
versierde boom, waar je allemaal aan
meegewerkt had.
Aan de rand van de open plek stond
Zwartbek, de kraai. Hij was hele
maal niet blij. Hij mocht niet mee
doen, hij mocht alleen vanuit de
verte toekijken. Zwartbek kreeg bij
na tranen in z'n kraaloogjes. Hij wil
de ook graag meedoen. En dat
gebeurde.
Alles hing in de kerstboom, alleen de
versierde denneappel van Habbo
nog. Habbo ging op z'n achterste
poten staan. Nee, hij kon er niet bij.
Hoe moest dat nu? De eekhoorns
durfden niet, ze waren bang dat ze de
denneappel zouden laten vallen.
Alle bosdieren keken verdrietig. Zon
der die versierde denneappel boven
in de boom zou het geen echte kerst
boom zijn. Eén van de dieren keek
niet verdrietig: Zwartbek, de kraai.
Hij zag een kans, om toch mee te
mogen doen. Het was nu of nooit!
Zwartbek liep naar Habbo. Habbo
merkte niets, hij was te verdrietig.
Stilletjes pakte Zwartbek de den
neappel en trok hem van de kar.
"Oei". Hij was wel erg zwaar. Maar
Zwartbek wilde doorzetten. Hij deed
z'n grote snavel wij open en greep de
denneappel. Hij sprong op, viel op
de grond, sprong weer en ja, daar
vloog Zwartbek heel langzaam met
de denneappel op de punt van de
kerstboom. Zo, die zat. Foei wat een
werk. Maar het was gelukt! Zou
hij... zou hij...!
"Kras, kras", schreeuwde Zwartbek,
boven in de boom. Verschrikt keken
de bosdieren omhoog. Daar zat die
vervelende Zwartbek, wat deed die
daar?
"Oooooh", riepen ze plotseling alle
maal toen ze de versierde denneappel
zagen. "Wat mooi!"
De kerstboom was klaar! Zwartbek
had het voor elkaar gekregen.
"Kom Zwartbek, kom", riepen de
bosdieren. "Je mag met ons mee
doen. We zijn zo blij!"
Zwartbek kwam naar beneden. Hij
werd er verlegen van. Op z'n zwarte
wangen kwamen heel kleine roze
blosjes. De bosdieren waren niet
boos.
Het werd een fijn kerstfeest. De die
ren deden spelletjes en zeiden versjes
op. Zwartbek was er natuurlijk ook
bij: hij schonk warme beukenoot-
jesthee uit een heel grote pot. Hij
hield met zijn sterke snavel de deksel
tegen, zodat die niet in de kopjes viel
en met een deksel in z'n snavel kon
hij niet krassen!
Zo kwam alles voor alle dieren goed.
Ze hadden elkaar toch allemaal no
dig óók nu!
Henriëtte
11
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
Hier weer een kinderpagina, met een
verhaal en een kleurplaat. Veel ple
zier met het inkleuren, doe er goed je
best op, want je kunt weer boeken-
bonnen winnen!
NAAM:
STRAAT:
«s. £<s ïscs s« £<s ;:<=s £<s £<s £<s «s £<s «s £<s «s r»
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
£<S «S ÜCS «S1XK £<S £<S £fts £<6 Stt t»S «S £<S «S C« «S Ï*S ££K Ött «S t
Als je je kleurplaat klaar hebt, stuur
'm dan voor 15 januari a.s. op naar:
Redaktie ZLM-Land- en Tuin
bouwblad
Postbus 2116
4460 MC GOES
vermeld je naam, adres, woonplaats
en leeftijd. Veel plezier.
PLAATS:
LEEFTIJD:
T*S E«S EftS £<S £«S t*S E« £<S £<S «S E« C« £ftS £<K £<S i
Kerstbijlage 1989
2
2
8
8
2
2
2
2
2
2
8
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
£<5 £<S £SS £<S £-CS tcs £<S £<5 £<5 £<3 £<S £<i £<S £<S £<S £<S £<S £<3 £<3 £<3 £<3 £<3 £<S
