Zal leven toekomstige boerin
alleen uit vragen bestaan?
'Gastheer'
Onder het aardappelen schillen
glijdt er plotseling een auto langs
het raam over 't land. Een tik
keltje gramstorig, maar toch ook
wel nieuwsgierig loop ik naar
buiten om te zien wie er zo bru
taal is. Want ik ben opgegroeid
met de regel dat je alleen op je
sokken op het land mag komen
(ahum).
Bij tijd en wijle mag ik graag wat
in het verleden spitten. Oftewel:
lekker nostalgisch doen. Denk
niet dat het bij ons thuis louter
rozegeur en maneschijn was. Het
gemopper van vader over luizen-
legers en coloradokevers; en
moeders zuchten wanneer ze nog
een jaar op een nieuw vloerkleed
moest wachten, zullen me altijd
bijblijven. Ze hebben hard ge
werkt. Wat ik wil vertalen in:
Kreatief bezig geweest in het zor
gen voor het dagelijks brood. Als
vader trots met tien doosjes aard
beien (de allereerste uit de om
trek) naar de veiling ging en daar
goed geld voor ontving. En moe
der even trots de welgevulde kel
der liet zien, ook dat zal ik niet
vergeten. Dat noem ik kreativi-
teit. Naar eigen inzicht, als indi
vidu, je kostje verdienen. De er
varing heeft geleerd dat je (mits
een gematigde levensstijl nastre
vend) dan als zelfstandige een
goed bestaan hebt. En zo hoort
het ook.
Over de boerin van nu hoef ik ei
genlijk niks te schrijven. U en ik
weten maar al te goed dat we
langzamerhand haast verzuipen
in de verplichtingen die worden
opgelegd door 'hogerhand'. We
MOETEN dit en dat, we MO
GEN zus en zo. Waag het niet
om zelf eens iets uit te proberen,
want binnen de kortste keren
staat er een zwerm voorlichters
op je erf om te kontroleren of het
wel aan HUN eisen voldoet. Het
gebeurt wel dat MR. B. HIM
SELF ook komt kijken, maar
aangezien die zich altijd op de
vlakte houdt, heb je daar weinig
of niks aan. Persoonlijk vind ik
het een schandaal als boerinnen
een baan moeten hebben of ne
men, om hun bedrijf in stand te
houden. Dat hoort niet. Onze
werktijden horen fatsoenlijk be
taald te worden. Anders ben je
geen boerin. Dan had je daar ook
niet voor gekozen. Een vrouw
van een bakker gaat toch ook
geen bejaarden verzorgen.
Het zal als boerin niet gemakke
lijk zijn in te spelen op toekom
stige ontwikkelingen. Om die
ontwikkelingen (ten goede of ten
kwade) en die alsmaar groter
wordende wirwar van regels te
kunnen doorzien, zal ze, vóór ze
zich op het agrarische liefdespad
wil begeven, een brede algemene
ontwikkeling moeten hebben.
Ook al heeft haar partner zich zo
goed mogelijk voorbereid, hij zal
haar elke dag nodig hebben. Je
kunt nou eenmaal nooit alleen
een bedrijf runnen. In vergelij
king met moeder en oma zal ze
over veel meer onderdelen moe
ten kunnen meepraten en beslis
sen. Daarom zal ze voortdurend
kursussen moeten volgen om op
de hoogte te blijven van wat er in
de agrarische wereld te koop is.
Wat rnoet je wel verbouwen of
juist niet. Hoeveel levert het op.
Wat kan er dan aangeschaft wor
den. Hoeveel kunnen we investe
ren. Wat kost de opleiding van
de kinderen. Kan er een vakantie
af.
"Onze werktijden horen fatsoenlijk betaald te worden. Een vrouw
van een bakker gaat toch ook geen bejaarden verzorgen?"
Alleen vragen?
Het lijkt er op dat het leven van
de toekomstige boerin alleen uit
vragen zal bestaan. Om geen
'hoofdbrekens' te krijgen, zal ze
haar computer raadplegen. In
plaats van sokken breien zal ze
achter haar burootje tik-tik op
het electrische denknet haar we
reldje regelen. Het zal daarbij
aan haar mate van kreativiteit
liggen of ze zich in de massa (he
laas) kan handhaven, en wel of
niet gelukkig is.
Nog even terug naar die auto.
Een meneer zwaait met papieren
zakjes en zegt grondmonsters te
willen nemen, om eventuele aard
appelmoeheid op te sporen.
Waar en wanneer heb ik dat eer
der gehoord? Precies.
En daarom ga ik van de winter
weer vrolijk naar de E.V.A.V.
kursus (ekonomische vorming
agrarische vrouwen). Tot ziens!
Annie Heyboer-van Dalen
Mijn goede vriend K. heeft een
mooie bosjacht in Noord-
Brabant. Hij is daar vaak. Te
vaak vindt zijn lieve echtgenote.
Mijn vriend maakt dat goed met
een klein autootje. Hij heeft zo'n
boodschappen-ding voor haar
gekocht.
Het probleem is nu, die bood-
schappenkar is verrekte handig
in het bos en heeft bovendien een
vrij aardige schutkleur. Moeders
moet dus met de grote auto de
stad in, 'Schat, die grote auto
rijdt veel gemakkelijker en draait
op een dubbeltje en is toch veel
veiliger'. Mooie smoes vindt zij.
Maar beste lezers, vrees in deze
gèèn echtscheiding. Het is een
fantastisch stel met al grote, stu
derende kinderen, die het ook al
grote huis zijn uitgevlogen om in
het weekend met vrienden en
vriendinnen terug te keren.
Derhalve is het bij hen net zo als
bij ons: vrijdagavond het huis
vol, de koelkast vol èn voor de
wasmachine. Zondagavond is al
les weer leeg.
Zoals ik al zei, heeft hij een wer
kelijk mooie bosjacht. Ik moest
maar eens komen als ik zin had.
Maar als je zelf elke week een
paar keer op pad bent voor de
jacht valt een dagje ekstra vrij
niet zo-makkelijk te regelen. Er
moet toch ook brood op de plank
komen, nietwaar?
Bij toeval ging er een geplande
jacht niet door, telefoon gepakt
en gebeld. Het antwoord was
kort: 'Je komt. Zo en zo moet je
rijden, de jachtopzichter zal er
zijn en je doet maar'. Het zal je
gezegd zijn.
Op tijd was ik aanwezig bij de
hut. Eerst maar door het veld rij
den en na een goed uur waren we
terug en konden de plannen op
tafel komen. Na de koffie het
veld in. Na een paar uur lagen er
15 konijnen op het tableau om
lijst met 5 hanen, schitterend op
kleur. De schut legde wat wild in
de kofferbak en bij de aangebo
den borrel kon ik hem bedanken
voor de fijne dag en het wild.
'Och', zei hij, 'ik doe het niet al
leen. Mijnheer is ook vaak hier
en dan is het net zoals nu. Ge
deelde vreugde is dubbele vreug
de. Hij vindt het fijn om iemand
een plezier te doen en heeft mij
nog nooit gevraagd wat er wegge
geven wordt. Er blijft wel genoeg
over'.
'O ja, ik heb nog een kerst
boompje met kluit bij uw auto
gezet, is wel aardig voor thuis'.
Toen ik mijn vriend 's avonds
belde, wuifde hij de bedankje
weg met de woorden: 'Als je zin
hebt ga je maar, bel me maar op
en het is goed'. Wat een
Gastheer.
Met een feestelijke chocolade-fruit
fondue weer eens iets anders, voor
de kinderen dan het geijkte stukje
kip of bal gehakt, frites en appel
moes. Een feestelijk gebeuren waar
bij de kinderen zich kunnen uitle
ven. Door het meeste zelf te doen,
zonder het gevaar voor het oplopen
van brandwonden of erger. We be
ginnen, door de fonduepan met
vorkjes maar weer eens te voorschijn
te halen. Die, na het gestoei met het
gourmetstel, de grill-barbecue, het
tosti-ijzer plus de nu weer erg popu
lair geworden magnetron oven, er
gens op zolder of in een of andere
kast is verdwenen. Hebt u de fondue
pan gevonden, dan kunt u beginnen
met de voorbereidingen.
(±6 personen) Waarbij u een keuze
kunt maken uit liefst vers fruit: bij
voorbeeld schaaltjes in grove stuk
ken gesneden, van schil en klokhuis
ontdane appels en peren, in stukken
ongepelde bananen, partjes manda
rijnen, geschilde en in dikke plakken
gesneden kiwi's, druiven, walnoten,
gedroogde pruimen ook pot of blik-
fruit komen in aanmerking; stukjes
ananas, perziken, abrikozen, ontpit
te kersen.
Maar ook exotische vruchten zijn er
bijzonder geschikt voor en het pro
beren waard, bijvoorbeeld ontpitte
dadels, geschilde en in partjes gesne
den papajo's (zwarte pitjes verwijde
ren), geconfijte vijgen, geschilde en
in partjes gesneden mangistan, part
jes watermeloen, in blokjes gesne
den mango's (pitjes verwijderen),
van schil ontdane litchis. Verder
kunt u als garnituur tussen al dit
moois nog het onderstaande zetten:
gesneden suikerbrood, lange vin
gers, stroopwafels, oublies, rozij
nen, koude opgerolde in repen ge
sneden marshmallows en pinda's,
marshmallows en pinda's.
Is de keuze gemaakt, dan rest ons
nog het belangrijkste van de fondue:
de saus!
De hieronder beschreven chocosaus
wordt warm gebruikt, en gehouden
door middel van een rechaud of de
fonduepan in een warmwaterbad,
géén open vuur!! Laat 200 gram
pure bittere chocolade op een lage
warmtebron smelten en roer intus
sen 150 gram roomboter goed op
met de volgende ingrediënten: 2 zak
jes vanillesuiker, 1 Vi theelepel kaneel
en 1 mespunt kruidnagelpoeder.
Roer dit vervolgens goed door de in
middels gesmolten chocolade, laat
het even doorwarmen en roer er ver
volgens 1 Vi dl koffiemelk en 1 Vi dl
appelsap of sinaasappelsap door.
Hou het lauwwarm en laat de kinde
ren nu gaan stoeien door allerhande
stukjes fruit in de warme chocosaus
te dopen. Waren de fonduevorkjes
niet te vinden, geen nood: gebruik
dan satéstokjes.
Ook kunt u de saus koud gebruiken,
voeg er dan een afgestreken eetlepel
in wat koud water opgeloste poeder
gelatine bij en klop de saus koud.
Prettige (kook) feestdagen!
M.A. van der Vliet
Kerstbijlage 1989
