Idllll" 611
De rust is schijn
Winter in de war
f ^SÖS tl-CL
Doet wel en vreest
niemand
zuidelijke landbouw maatschappij
Recht
verzekeringen zlm
Regeer en beslis!
(\09Cn
VRIJDAG 15 JANUARI 1988
I ffl 0^ BA 76e JAARGANG NO. 3908
tuinbouwblad
De winter is behoorlijk van streek, lijkt het wel. Het hek staat stevig op de dam, en in plaats dat het zich
zwart aftekent in een mooi sneeuwlandschap spiegelt het zich in een rimpelloos wateroppervlak. De schaat
sen kunnen vooralsnog in het vet blijven, tenzij men zich alvast in het klunen zou willen bekwamen...
't Is buiten, op het land, stil. Wat wil je, 't is winter
en dan zijn de aktiviteiten van de akkerbouwer niet op
zijn hevigst. Ook de veehouder kan op 't land weinig
of niets doen. De plannen voor het nieuwe jaar zijn in
tussen wel zover klaar dat er in de teeltplannen voor
'88 geen grote wijzigingen meer zullen worden aange
bracht.
Toch is die rust maar schijn, want de boer maakt zich
grote zorgen waardoor hij zijn rust ternauwernood in
bedwang kan houden. Zijn onrust geldt de perspektie-
ven voor dit jaar en de komende jaren. Het zijn de voor
uitzichten voor het heden maar ook voor de toekomst
die hem benauwen. En het zijn met name deze som
bere en onzekere vooruitzichten die de boer onrustig
stemmen, 't Is niet de gewone voorjaarsdrift om het
land op te gaan, nee, het zijn de zorgen die de bewer
kers van onze grond bezighouden. Dat is niet niets; dat
overkomt een boer zomaar niet.
Voelt hij zich bij dit alles in de steek gelaten? Eigenlijk
wel! Waar onze samenleving vroeger prat ging op haar
landbouw, daar zien wij nu dat het getij zich tegen ons
keert. We waren er trots op dat we het zo goed deden
en dat de landbouw in Nederland de eerste plaats op
de exportbalans had veroverd voor het aardgas. Die
prestatie levert de landbouw nog steeds. Maar moet
je de koppen in de kranten nu eens lezen: "Japan wil
in GATT geleidelijke afschaffing subsidies landbouwex-
port", "Andriessen wil 900.000 ha braak leggen",
"Nederlandse boer sterker afgeremd dan in lidstaten",
"Groninger boeren verkeren in nood", "Roep Braks tot
de orde" enz. enz. Toch ook nog - hoe is het mogelijk
zou je haast zeggen - een paar zwaluwen; "EG boter
berg dit jaar weg", "Verenigde markt in 1992 biedt
nieuwe kansen", "Boomkwekers tevreden". Hoe moet
het nu? Zonder hulp zal het niet gaan.
Het zal de Nederlandse regering duidelijk moeten wor
den dat de slag om het behoud van de Nederlandse
landbouw niet budgettair neutraal zal kunnen verlopen.
Bovenstaande spreuk staat op de eeuwenoude gevelsteen
van het raadhuisje op de Ring te Dreischor. Wanneer wij
deze spreuk in 1988 als leidraad nemen bij ons handelen,
zal het zeker een goed jaar worden.
Velen, die nadenken over wat écht belangrijk in het leven
is, zullen goede voornemens hebben. Goede plannen zijn
een voorwaarde voor succes. De uitvoering ervan is een
"must".
Ik denk dat we het geluk in de eerste plaats bij ons zelf
moeten zoeken. Wanneer wij gelukkig zijn kunnen wij
dit doorgeven binnen ons gezin, vrienden en relaties. Ge
luk kan evenwel verstoord worden door een van buiten
komend onheil, zoals dat in verzekeringsjargon zo mooi
heet. Wanneer de schade zuiver materieel is behoeft men
niet ongelukkig te zijn. De verzekering dekt (meestal) de
schade. Anders is het wanneer er immateriële schade is.
Menselijk leed is immers niet te vergoeden. Smartegeld
dat soms wordt uitgekeerd heelt geen leed maar kan mo
gelijkheden scheppen nieuwe wegen naar geluk beter be
gaanbaar te maken. Ik hoop dat u het geluk zult behou
den en -voor het geval u nog niet gelukkig bent- dat u het
snel zult (weder-)vinden.
Jean-Paul Sartre heeft gezegd: "De mens is alleen datge
ne wat hij van zichzelf maakt". Laten we er iets moois
van maken in 1988!
H. Doeleman Hzn
Dat moet natuurlijk een overwogen en effektieve sti
mulering worden: "Nederlandse agrariërs zijn en blij
ven verstandige mensen en zij zouden het zeer
onverstandig vinden wanneer geld in een bodemloze
put werd gegooid. En er zijn in ons land toch meer be
drijfstakken geholpen die door moeilijke tijden moesten
worden geloodst. Waarom zou onze landbouw daar
dan geen recht op hebben? Een hardwerkend (zo hard
zelfs, dat we daardoor in de narigheid komen) deel van
onze bevolking moet weer verder en de moeilijke jaren
van nu moeten worden overbrugd.
Het is eigenlijk onbegrijpelijk dat binnen de EG geen be
reidheid gevonden kan worden om overschotten te
gaan verwerken tot ethanol. Wat zouden we dan veel
vliegen in één klap slaan; een vervanger voor onze ener
gie (die niet onuitputtelijk is), werkgelegenheid in een
nieuwe industrie, een bijdrage tegen de verzuring, geen
subsidie meer om aktiviteiten in te perken (want braak-
liggen bijvoorbeeld betekent in wezen minder akti-
teiten van de boer) en een platteland in stand houden
dat verzorgd blijft! Je zou haast zeggen, wat wil je nog
meer anno 1988! Een academicus zou op zoveel (po
sitieve) zaken cum laude kunnen promoveren en bin
nen de Europese Gemeenschap krijgt dit middel nota
bene onvoldoende steun. Intussen zitten we toch met
dat gebrek aan rust dat het boerengezin nodig heeft
om zijn jaar goed voor te kunnen bereiden.
En die rust is er onvoldoende want zoals reeds gesteld,
zij wordt geweld aangedaan door de onzekerheid van
zijn bestaan. Aan deze ongewenste situatie moet een
eind komen. De standsorganisaties hebben de taak al
les te doen wat in een demokratie gedaan kan en wat
gedaan mag worden. Het water staat de gezinnen op
de bedrijven tot aan de lippen. Dat is bij de laatste
hoofdbestuursvergadering nog eens duidelijk gebleken.
Regering regeer en beslis snel! Dat is op dit moment
het minste wat we moeten vragen. Of de rust dan
weerkeert? We zullen het voorshands hopen. Toch
draait alles weer door, want na deze moeilijke periode
komen er weer betere. Ook de boer moet dus zorgen
dat hij de ontwikkeling binnen zijn vakgebied goed in
de gaten houdt. De RAI biedt hem de gelegenheid om
zich te oriënteren omtrent wat er zoal te koop is en wel
ke ontwikkelingen gaande zijn. Of we kunnen en wil
len kopen is een andere zaak. Stilstand betekent
achteruitgang en dat moeten we ons in januari 1988
goed realiseren!
A.H. Munters
