Het koude
sparretje verhuist
Rebus
Hallo allemaal,
Hier is dan weer de Kinder-
kerstkrant. Met een leuk verhaal,
een kleurplaat en wat kleine
raadseltjes.
Als je de kleurplaat nu 'ns heel
mooi inkleurt en opstuurtWie
weet, misschien win jij dan wel
een kadobon van het VVV. De
gene die de eerste prijs wint krijgt
een bon van f50,De tweede
prijs bestaat uit een bon van
f25,— en de derde prijs f15,—.
Maar voor het zover is, moet er
eerst hard gewerkt worden. Pak
je viltstiften, kleurtjes, krijtjes of
noem maar op, en ga aan de slag.
Vergeet vooral niet je naam,
adres en leeftijd te vermelden. Je
kunt de kleurplaat opsturen naar
de redaktie van het ZLM-blad,
Postbus 2116, 4460 MC Goes.
Veel plezier, en sukses!
naam....
straat.
plaats.
leeftijd.
Hoeveel kerstbomen zijn in de te
kening door elkaar getekend?
-13 JOOP U3UIOqjSJ3* S3Z Ufiz iTJ
ONISSOldO
In een land hier ver vandaan,
woonde koning Winter. Het land
van koning Winter was een vrese
lijk koud land. Als het er niet
sneeuwde, dan vroor het en als
het niet vroor, dan waaide er een
ijzige koude wind. Daarom was
koning Winter in dat land koning
en heette z'n land ook Win
terland.
Alle mensen, dieren en bomen
van Winterland vonden het er
heerlijk. Ze hielden van de kou
en ze vonden het prachtig om in
een dik pak sneeuw te staan. En
vooral nu het tegen Kerst liep zag
alles er ontzettend gezellig uit.
De mensen branden lichtjes ach
ter hun beijzelde ramen. De die
ren zochten afgevallen bladeren,
om daar hun holletjes en nestjes
mee te versieren en de bloemen
en bomen deden erg hun best,
om zoveel mogelijk sneeuw op
hun blaadjes en takken te verza
melen. Ja, wat vonden ze het al
lemaal toch een heerlijk land
Allemaal?
Was echt iedereen tevreden met
de kou en de sneeuw? Nee, er
gens vlak aan de rand van het
bos, stond een sparreboompje.
Het was nog maar een klein
boompje en het stond er hele
maal alleen. Het had geen
vriendjes en het wilde ook geen
vriendjes hebben, want die
zwiepten takken vol sneeuw naar
je toe.
Het sparretje hield niet van
sneeuw. Het had een hekel aan
kou en nog veel meer aan de ijzi
ge noordewind. En nu, in de da
gen voor Kerst, had hij helemaal
•een hekel aan de noordenwind, die
erg z'n best deed om zoveel mo
gelijk kou en sneeuw naar de
sparreboompjes toe te blazen.
Het sparreboompje boog iedere
keer z'n takken, als er weer een
nieuwe windvlaag aankwam.
Soms waaide de wind langs hem
heen en soms lukte het hem om
een beetje sneeuw van z'n takken
af te schudden.
Het sparreboompje zuchtte diep.
Moest dat nou altijd zo door
gaan? Moest hij z'n levenlang
vechten tegen sneeuw en kóu?
Het sparretje liet z'n takken han
gen. Wat een vreselijk voor
uitzicht!
- Hé - hoorde het sparretje plot
seling naast zich - wat sta jij er
zielig bij. Ben je niet blij, dat het
gauw Kerstmis wordt? Wat is er
met jou aan de hand? Het spar
retje wilde eerst niet kijken, om
dat hij dacht dat het een ander
boompje was. Andere boompjes
lachten hem toch altijd uit. Maar
toen hij heel eventjes z'n bo
venste takken optilde, schrok hij.
Oei, daar stond geen ander
boompje. Nee, daar stond ko
ning Winter! Het sparretje boog
voor de koning en durfde niets te
zeggen.
- Nou, vooruit, zeg eens wat, -
sprak de koning ongeduldig.
Waarom ligt er maar zo weinig
sneeuw op je takken? Moet ik
soms aan de noordenwind vragen,
of hij jou iets ekstra's wil
sturen?-
- Oh .n..nee..k..koning, - stot
terde het sparretje verlegen, -Ik
h..hou..he..helemaal niet van de
noordenwind en nog minder van
de sneeuw, i..ik vind de kou ake
lig!- Zo, dat was er uit. Als de
koning nu maar niet boos werd.
Nee, gelukkig, z'n gezicht stond
heel vriendelijk en wat zei hij
daar nou?
- Zeg, sparretje, als jij het zo vre
selijk naar vindt in ons Winter
land, moet je maar ergens anders
gaan wonen. Nee, haal nu niet je
takken op, want daar kan ik best
voor zorgen. Het komt goed uit,
dat het bijna Kerstmis is, want
dan hebben de mensen in andere
landen veel sparre- en dennebo-
men nodig. Die gaan ze dan ver
sieren met lichtjes en gekleurde
ballen en samen met zo'n
boompje vieren ze dan Kerst. En
als Kerstmis dan voorbij is, zet
ten ze de boompjes in de tuin en
verzorgen ze goed, omdat ze ze
volgend jaar weer in huis willen
nemen. Wacht maar af, sparre
tje, ik zeg je alvast gedag; tot
ziens, als ik eens langs kom waai
en op een grote sneeuwwolk.
Het sparretje wist niet wat hij er
van denken moest. Maar vóórdat
hij veel kon denken, voelde hij,
dat hij aan z'n wortels uit de
grond werd getrokken. De noor
denwind trok uit alle macht. Na
een paar minuten dreef het spar
retje op de noordenwind ver weg.
Onder zich verdwenen langzaam
de bevroren plassen en de
sneeuwheuvels en na een paar
uur voelde het sparretje, dat de
noordewind hem losliet.
- Boem, -hij lag op de grond.
-Oh-, hoorde hij achter zich. -
Jongens een kerstboom! Die ne
men we mee, wij hebben er nog
niet één.- Drie kinderen tilden
het sparretje voorzichtig op en
droegen het naar hun huis. Daar
werd hij in een grote emmer met
aarde gezet en 's avonds hingen
de kinderen met hun vader de
mooiste ballen aan het sparretje
z'n takken. Echte kaarsjes
brandden even later tussen z'n
groen. Wat voelde het sparretje
zich gelukkig. Hij straalde aan
alle kanten, waardoor de kerst
ballen nog veel mooier leken.
De drie kinderen verzorgden hem
heel goed. Ze gaven hem steeds
water en toen hij na Kerstmis in
de tuin werd geplant, was hij al
een heel klein beetje gegroeid.
Ach, zo soms en dan was het wel
eens koud of sneeuwde het, maar
wat was dat vergeleken bij Win
terland? Nee, het sparretje voel
de zich uitstekend in de tuin van
de drie kinderen.
En als koning Winter een enkele
keer kwam kijken, vond hij een
heel tevreden sparreboompje,
dat heerlijke Kerstdagen had ge
had en zich verheugde op het vol
gend jaar!
Wat lees je in deze rebus?
tsaapsja* >|f!|OJA :0NISSOldO
