Hoe kwam ik in de Bond
HB-lid: een uitdaging om
niet uit de weg te gaan
Een moeder in de bond
De bond is er niet alleen
voor agrarische vrouwen
LEER ONS KENNEN
Bestuur
Kadervorming
Toch gegaan
PB-lid
Lidmaatschap Plattelandsvrouwen
brengt emancipatie in gezin op gang
Vandaag leven!
Vandaag blij zijn!
Vandaag gelukkig zijn!
Maak je hart vrij.
Laat je levensvreugde en je
geluk
niet afhangen van honderd
en één
futiliteiten.
Veranderd
Vooruit denken
Wat mij bewogen heeft om HB-lid te
worden? Dat is een vraag die niet zo
gemakkelijk te beantwoorden is, nu
ik er over nadenk. Want hoe word je
HB-lid? Niet zoals tegenwoordig na
een open oproep.
Nee, het ging zo: op een afdelingsa
vond vroeg een PB-lid mij of ik er iets
voor voelde om Zeeland te vertegen
woordigen in het Hoofdbestuur. Ik
was overrompeld, nooit eraan ge
dacht dat men verwachtte dat ik daar
geschikt voor zou zijn. Het HB, wist
ik uit mijn tijd als afdelings
bestuurslid, was heel ver weg. Die
vrouwen konden en wisten alles:
Waarom zei ik dan toch ja? De vraag
kwam op een moment dat ik naast
mijn huishoudelijke werk niet zo veel
meer om handen had. En enkel het
huishouden zag ik met groter worden
de kinderen ook niet zo zitten. Dat
was één reden, de andere was dat als
men dacht dat ik er geschikt voor zou
zijn, ik die uitdaging wel wilde aan
nemen. Zo is het dus begonnen.
Leerschool
Als ik nu na vier jaar terug kijk, her
inner ik me dat er vreselijk veel nieu
we, moeilijke dingen op me
afkwamen. Maar er werd niet van me
verwacht dat ik alles al wist en kon.
Dat is het fijne van de Bond: je krijgt
volop de gelegenheid van alles te le
ren. Dat geldt voor alle werk in de
Bond: van afdeling tot hoofdbestuur.
Na een paar jaar heb je het gevoel dat
je langzamerhand alles gaat weten,
zien en doorzien. En op dat moment
wordt het pas echt leuk. Want dan ga
je zien wat de Bond voor vrouwen
doet en kan doen. De manifestatie in
Ede was daar een goed voorbeeld van.
Vrouwen kunnen met zoveel bezig
zijn en op zoveel verschillende manie
ren. Je ziet vrouwen veranderen,
groeien in het Bondswerk, dankzij
trainingen en eigen ervaringen. De
Bond is een echte leerschool. Dat is
de Bond naar binnen toe, maar ook
naar buiten kan de Bond wat!
Samen
Vaak wordt gevraagd naar een me
ning over bepaalde problemen. Als
grootste vrouwenorganisatie tel je
mee! Of er altijd naar je geluisterd
wordt, is niet te meten, maar ik ge
loof dat de standpunten die gevraagd
of ongevraagd door de Bond worden
uitgebracht als er belangen van vrou
wen in het geding zijn, wel degelijk
worden meegeteld. Mij is ook ge
vraagd wat de voor- en nadelen zijn
van het HB-lidmaatschap. Laat ik
eerst de nadelen bedenken. Soms een
te druk bestaan, dat geeft spanningen.
Je bent een echtgenote, moeder, huis
vrouw en daarbij een halve week van
huis. Wat erbij inschiet zijn de socia
le kontakten, schouwburg, de eigen
afdelingsbijeenkomsten, enz.
Maar ik zie het zo: het HB-
lidmaatschap duurt zes jaar en daar
na krijg je hopelijk weer tijd voor die
dingen die er nu onder lijden. Toch
wegen die nadelen niet echt op tegen
de voordelen: het kontakt met zoveel
verschillende vrouwen, binnen en bui
ten de Bond, samen iets doen, samen
denken over de toekomst van de
Bond: de toekomst van vrouwen!
Ik werd lid van de Bond, toen ik
hoorde dat er een leeskring kwam.
Het leek me goed voor mijn ontwik
keling om daar aan mee te doen. Ik
vond het altijd al moeilijk om een
boek te kiezen in de bibliotheek. Sa
men een boek lezen, dit bespreken en
de achtergrond van de schrijver er bij
betrekken. Het leek me reuze inte
ressant.
Al gauw werd ik gevraagd in het af
delingsbestuur te komen. Na lang
aandringen gaf ik toe. Eerst had ik
natuurlijk honderd en één bezwaren.
"Kan ik dat wel? Het kost zoveel tijd
enz.". Het werk boeide me en toen
ik me meer in de struktuur van de
Bond ging verdiepen, zag ik meer mo
gelijkheden.
Toen me gevraagd werd om in een
werkgroep mee te werken aan de ka
dervorming van bestuursleden in Zee
land leek me dat wel wat. In de Bond
is nl. 17% van de leden kaderlid. Ka
derleden zijn besturend, uitvoerend
en organiserend bezig. Deze leden
hebben recht op ondersteuning om
hun werk zo goed mogelijk te kunnen
doen. De werkgroep krijgt een trai
ning van de landelijke konsulente en
geeft het geleerde weer door in de ei
gen provincie.
Met kloppend hart ging ik naar de
eerste training. "Kan ik dat wel, pas
ik in de groep, wat moeten we
doen?", allemaal vragen, die in me
opkwamen. Al gauw bleek dat alle
vrouwen met dezelfde vragen zaten
als ik. Het ijs was dan ook snel ge
broken. Het leren is niet het schoolse
leren. Wat weet ik als vrouw reeds,
welke ervaring en kennis heb ik al?
Waar werk ik naar toe en wat wil ik
bereiken? Zo leerden we veel van en
met elkaar. Regelmatig zijn er van de
ze kursussen en ik vind het fijn om
er heen te gaan. Voor het thuisfront
is het natuurlijk niet altijd leuk als
moeder weg is. Voor 2 dagen eten ge
reed zetten en andere voorbereidingen
treffen; de verwachte puinhoop thuis
bleek best mee te vallen. Met een beet
je goede wil kon het dus wel. Naar
mate de kinderen groter worden gaat
het ook gemakkelijker.
Dan in de provincie met de werkgroep
kursussen opzetten en geven. Best
moeilijk soms, maar als je merkt dat
het doel bereikt wordt, geeft dat veel
voldoening. Hetgeen minder goed
ging wordt later bijgewerkt. Fouten
maken mag toch, niemand is
volmaakt!
Vorig jaar kwam er een training van
één jaar, 4 blokken van 3 dagen en
tussendoor huiswerk en opdrachten.
"Zou ik wel, zoü ik niet", toch weer
twijfels en hoe moet het dan thuis en
heb ik er tijd voor? Na een goed voor
gesprek, waarin ik wist wat me te
wachten stond, ben ik toch gegaan.
Ik leerde gesprekstechniek, program
meren, groepsdynamica, zelfkennis.
Ik moest een feitelijk en een persoon
lijk verslag maken. Wat gebeurt er in
de groep en wat vind je ervan? Al
gauw kwam ik er achter, dat allerlei
normen en waarden een rol spelen.
Als meisje had ik geleerd lief te zijn,
behulpzaam te zijn, nooit tegen te
spreken, dat kan ik toch niet enz. Al
deze vanzelfsprekendheden werden
bespreekbaar en het bleek dat ze min
der vanzelfsprekend waren. Ik kreeg
meer zicht op mezelf en ik weet nu be
ter wat ik wel of niet wil.
Ook ontdekte ik wat mijn sterke en
zwakke kanten waren. Natuurlijk
maak ik nog veel fouten, maar ik her
ken ze nu en probeer dat een volgen
de keer te vermijden.
Ondertussen ben ik alweer enkele ja
ren lid van het provinciaal bestuur
(PB-lid). Beleid maken, meedenken
en meedoen op een ander niveau. Het
is een goede leerschool en oefenschool
voor mij. Je bent nooit te oud om te
leren en dat is wat de Bond nu juist
wil zijn - een leerschool voor alle
vrouwen. Een vooropleiding is geen
vereiste, want we doen het met elkaar
- vóór leden - dóór leden.
Het is moeilijk om op papier te zet
ten wat je ervan vindt dat je moeder
in de Bond zit. Om te beginnen vind
ik het prima dat ze in de Bond zit en
dat ze zich ervoor inzet.
Ze is er eigenlijk min of meer lang
zaam ingerold, eerst gewoon lid van
de plattelandsvrouwen, waarbij ze
af en toe een middag weg was voor
bv. leeskring, fietstocht of een bij
eenkomst in de Prins van Oranje.
Toen kwam ze in het bestuur van de
afdeling Goes terecht. Ze was wat
vaker weg, had thuis meer te doen
voor de plattelandsvrouwen, bv. met
het schrijven van konvokaties dan
was het: Lees dit eens even door!, Is
het zo duidelijk?
Kan ik het niet beter anders op
schrijven? Ze ging toen ook kursus
sen volgen op 'De Born' en moest
daar dan weer verslagen voor schrij
ven, enz. Nu zit ze dan in het provin
ciaal bestuur, dat bracht echter niet
Dal mijn moeder lid geworden is van de Plattelandsvrouwen heb ik
nooit jammer gevonden. Aan de ene kant omdat zij er duidelijk zo
veel plezier in had en aan de andere kant uit eigen belang. Wij bleken
onszelf gelijk op te ontwikkelen. M'n moeder door middel van kur
sussen en trainingen die de Plattelandsvrouwen geven en ik via m'n
schoolopleiding. We hadden zo veel steun aan elkaar. Dit is nog
steeds het geval.
Het begon allemaal ruim tien jaar
geleden, toen ik 10 jaar oud was. We
gingen in Willemstad wonen, toch
een aanzienlijk kleiner stadje dan
Rotterdam.
M'n moeder werd in haar enthou
siasme al gauw lid van de Platte
landsvrouwen. Haar beweegreden
was dat je je niet moest gedragen als
een Stadse en sloot zich dus aan bij
de plaatselijke 'Platte vrouwen', zo
als ik ze schertsend noemde. Mij
drukte ze op het hart niet te denken
dat je als grootstedeling een voor
sprong hebt op iemand uit 'de Wil
lemstad'. Deze filosofie en het lid
maatschap van de Plattelandsvrou
wen zorgden al snel voor een aan
sluiting met het plaatselijke sociale
leven. Steeds meer tijd werd er geïn
vesteerd in het lidmaatschap. Vele
kursussen werden gevolgd en via zit
ting in het bestuur werd ze presiden
te van Noord-Brabant.
Drukke tijd
Toen ze in het bestuur kwam, brak
er een drukke tijd aan. Dan kwam
het weieens voor dat ze mij 's mid
dags niet zat op te wachten met het
bekende kopje thee. Dat was even
moeilijk voor me, maar het wende
snel.
Eigenlijk werden vanaf dat moment
de taken thuis verdeeld. Dat was no
dig omdat ieder z'n eigen werk had.
De huishoudelijke taken werden ge
woon door vieren gedeeld. M'n
moeder had dan wel geen betaalde
baan, maar dat maakte in de werk
druk natuurlijk niet uit. Ik denk dat
op deze manier - het lid worden van
de Plattelandsvrouwen - de emanci
patie in een versneld tempo in ons
gezin is doorgevoerd. En dat hadden
we toch niet kunnen voorzien als
'voorlijke' Rotterdammers.
Phil Bosmans
zoveel veranderingen mee, behalve
dat het huis nu soms 's avonds vol
vrouwen zit, omdat ze nu niet meer
allemaal uit Goes en omstreken
komen.
M'n moeder is wel veranderd sinds
ze in de Bond zit, volgens mij weet
ze nu beter wat ze zelf wil, en ze
komt duidelijker voor haar mening
uit. Ook voor ons heeft het voorde
len dat ze in de Bond zit, bv. de boe
ken die ze voor de leeskring leest
konden wij ook voor school lezen en
daar wist ze dan weer een heleboel
van. Omdat ze ook veel verslagen
heeft moeten schrijven kan ze ons
daar ook beter mee helpen.
Ik vind dat het niet echt nadelen
heeft dat ze in de Bond zit, het is wel
eens vervelend dat ze er niet is als je
iets kwijt wilt, maar dat is ook het
geval als je moeder verdient.
Mevrouw L. Barendregt-Okkerse,
bestuurslid van de afdeling Noord-
gouwe e.o. aan het woord: 'Ik ben
nu 2 jaar in het bestuur, ik ben per
soonlijk benaderd of ik dat wilde
doen. Ik had mezelf nooit aangebo
den, want ik ben een beetje verlegen.
Ik ben nu ongeveer 14 jaar lid van de
bond. Ik zit al jaren in de hand
werkkring en heb daar veel plezier
in. Verder zit ik in de leeskring en
daar leer je echt van. Ik vind het erg
jammer, dat de opkomst op de afde
lingsavonden meestal tegen valt. Als
bestuurslid heb je voor zo'n avond
een hoop werk en voorbereiding ge
daan, en als er dan van de 90 leden
25 komen, is dat jammer. De men
sen hebben tegenwoordig teveel
waar ze naar toe moeten, en de t.v.
kan ook een konkurrent zijn. Ik heb
wel veel minder drempelvrees, en ga
vrijer en makkelijker met mensen
om doordat ik nu in het bestuur zit.
Door de bond ben ik mezelf voor an
dere dingen gaan interesseren, je
leert echt dingen bij de bond. Ik vind
de educatie de belangrijkste kant
van de plattelandsvrouwenbond.
Iets leren vind ik fijn en belangrijk.
De gezelligheid is ook wel belang
rijk, en als het interessant is komt
die gezelligheid er vanzelf bij.
De bond is voor alle vrouwen, niet
alleen voor agrarische vrouwen,
hoewel dat vroeger anders was.
Nu ik in het bestuur zit, ga ik ook
elk jaar naar de voorjaarsvergade
ring. Dat vind ik erg leuk en interes
sant, maar het gekke is dat ik er als
gewoon lid niet naar toe ging. Het is
best moeilijk om steeds weer een in
teressant jaarprogramma te maken
met voor elk wat wils. Je moet spre
kers vaak al meer dan een jaar van
tevoren benaderen of ze willen ko
men, dus je moet wel vooruit den
ken. Ik probeer wel eens om nieuwe
leden te werven, maar jammer ge
noeg lukt dat niet. Ik heb wel eens
jaarprogramma's bij ons in de buurt
in de brievenbussen gestopt, bij jon
ge vrouwen die nog geen lid zijn,
maar ik kreeg geen reakties.
Ik ben best wel aktief, zowel binnen
als buiten de bond. Ik doe het alle
maal heel graag, ook die handwerk
en leeskring, en ik hoop het nog lang
te doen'.
Vrijdag 13 november 1987
13
