Meer dan alleen gezelligheid
Klein maar dapper
LEER ONS KENNEN
'Ik kijk met veel plezier terug'
Een mijlpaal om
bij stil te staan
Een goed klimaat om op te bouwen
Eigen inbreng
Andere ideeën
Een vereniging die meegaat met de tijd
blijft jong
In 1988 bestaat de Provinciale Afdeling Noord-Brabant van de Ne
derlandse Bond van Plattelandsvrouwen 50 jaar. Wat een tijd. Al een
halve eeuw! Of anders gezegd: nog tien jaar ouder dan ik zelf ben.
Wat betekent de Bond voor mij? Deze vraag werd mij door de Pers-
kommissie gesteld. En ik denk dan: Wat heeft zij voor die andere Bra
bantse vrouwen betekend sedert de oprichting? Het is niet alleen de
gezelligheid want daarop blijf je heus geen halve eeuw bestaan. Nee,
er is meer...
Hierover nadenkend kom ik tot de
konklusie, dat deze organisatie in
meerdere opzichten voor mij belang
rijk is geweest in de 15 jaar dat ik lid
ben. Na eerst lid van de PJZ geweest
te zijn, is de overstap naar de Platte
landsvrouwen niet zo groot. Ook hier
zijn regelmatig bijeenkomsten, waar
steeds weer een ander onderwerp be
licht wordt. Iets wat je algemene ont
wikkeling ten goede komt. Maar ook
zijn er exkursies naar bedrijven e.d.,
die beslist de moeite waard zijn. En
de kursussen zorgen er voor dat je van
de laatste ontwikkelingen op de hoog
te blijft. Tijdens al die bijeenkomsten
leerde ik tevens heel wat andere vrou
wen kennen,
Dan was er de periode dat ik sekreta-
Vijftig jaar Provinciaal Bestuur van
de Ned. Bond van Plattelandsvrou
wen. Voorwaar een mijlpaal om bij
stil te staan. Terugblikkend zien we
een lange rij vrouwen die naast gezin,
bedrijf zich ingezet hebben en nog in
zetten als vrijwilligsters op verschil
lende plaatsen in onze Bond.
Een Provinciaal Bestuur altijd bezig
met de vele mogelijkheden, die ze
aangereikt krijgt vanuit het Hoofd
Bestuur, over te brengen naar de af
delingen en leden. Maatschappelijke
betrokkenheid gestalte te geven en te
stimuleren door middel van kursus
sen diskussie-avond of koffie-ochten-
den. Wij leden krijgen verschillende
mogelijkheden tot ontplooiing aange
boden door gekaderde Bondsvrou-
wen. Het Provinciaal Bestuur is een
onmisbare schakel tussen Hoofd
Bestuur en afdelingen.
Persoonlijk heb ik 6 jaar in een pret
tige sfeer met het Provinciaal Bestuur
mogen samenwerken aan het Bonds-
beleid. Het is een fijne gedachte dat
er steeds weer vrijwilligsters
klaarstaan om het werk van aftreden
de vrouwen over te nemen, om de
"Bonds kar" verder te trekken op
weg naar 1990. Daarom een welge
meende gelukwens aan 't Provinciaal
Bestuur van Noord-Brabant.
resse in het afdelingsbestuur was. In
die jaren betekende de Bond voor mij
"werk". Afspraken moesten er wor
den gemaakt, vergaderingen belegd,
konvokaties getypt en gestencild en
nog veel meer. De vergaderingen die
we beurtelings bij elkaar aan huis hiel
den vond ik best gezellig. Het provin
ciaal bestuur zorgde voor de
kadering, zodat je steeds weer leerde.
Een heel ander stukje Bond heb ik le
ren kennen in de Redaktie Werk
groep. Nu werkte ik niet alleen voor
de leden in de eigen afdeling, maar
voor heel de provincie. Ook waren de
kaderdagen niet meer in Noord-
Brabant maar in Utrecht. Toch was
het ook leuk om dit werk te kunnen
doen.
Overstap
Toen kwam de overstap naar het Pro
vinciaal Bestuur. Hoewel ik besefte
dat ik als sekretaresse hier wel veel
werk op mijn schouders kreeg, heb ik
me toch aangemeld. En sindsdien be
tekent de Bond voor mij WERK in
hoofdletters geschreven. Al is het nog
steeds vrijwilligerswerk, het geeft veel
voldoening. Gezelligheid, vriend
schap, scholing, bij blijven met de
ontwikkelingen die zo snel gaan, je
komt het allemaal tegen bij een funk-
tie binnen de Bond.
De belangrijkste mens is niet
de mens die ik gisteren ontmoette
ook niet de mens
die ik morgen zal tegenkomen
maar de mens
die vandaag voor mij staat!
50 jaar Nederlandse Bond van
Plattelandsvrouwen in Brabant.
Dit is een felicitatie waard vanuit
Zeeland. U bent wat het ledenaan
tal betreft de kleinste provincie.
"Klein maar dapper", zegt men
wel eens. Dat klopt, want het valt
me op dat u er steeds weer in
slaagt alle open posten vervuld te
krijgen.
Ik denk dat er in uw provincie een
grote saamhorigheid is en iedereen
zich verantwoordelijk voelt voor
die Bond. Hieruit kun je konklu-
deren, dat de Bond in Brabant
leeft. Het heeft ook zijn nadelen
de kleinste te zijn, denk maar aan
het budget. Toch weet u nog een
groot aantal aktiviteiten te ont
plooien. Dit is alleen mogelijk
door al die vrouwen, die zich vrij
willig inzetten voor dit werk. Een
stuk vrijwilligsterswerk, dat nog
niet voldoende zichbaar is. Daar
om hoop ik dat u op 22 maart
1988 eens goed in de schijnwerpers
komt te staan.
Samen hebben we als provincies
de taak om de pagina "voor de
Vrouw" in het ZLM-blad te ver
zorgen. Mede door deze samen
werking was het mogelijk deze
extra pagina's uit te geven.
Ik zou me zo kunnen voorstellen
dat in de toekomst meer samen
werking tussen onze provincies
mogelijk moet zijn als het gaat om
de Bond. Voor de toekomst nog
vele goede jaren toegewenst met
als leus: "Brabant krijg je niet
klein".
Met spanning kijk ik uit naar 22
maart 1988, de dag waarop wij ons
50-jarig jubileum met de leden gaan
vieren. Er moet nog heel wat werk
verzet worden voor het zover is. Eén
zekerheid is er: we doen het gezamen
lijk. Samenwerken.... kun je ook al
leren bij de Plattelandsvrouwen.
Een gouden jubileum is altijd een
grote gebeurtenis, 't Is de moeite
om daar aandacht aan te beste
den! Wanneer het dan ook nog
een vereniging is die ten platte-
lande opereert, dan hebben agra
rische standsorganisaties daar
een aparte belangstelling voor.
Plattelandsvrouwen van Brabant
hartelijk gelukgewenst met julli
50-jarig jubileum dat a.s. is.
50 jaar jong noemt uw presidente
het. Zo is het ook! Een terugblik
wijst uit wat er allemaal is ge
presteerd in die 50 jaar. Dat is
niet gering en dat gaat steeds
door. Tegenwoordig heel anders
dan vroeger.
Plattelandsvrouwen verstaan de
aanpak om eigentijds bij te stu
ren in het besturen. Dat is be
langrijk, zo moet het ook. Dan
blijf je jong en komen er geen
groeven in 'het aangezicht'.
Veel hebben de plattelandsvrou
wenverenigingen bijgedragen aan
de ontwikkeling van het platte
land. Ga daar mee door, wij
slaan het met plezier gade want
een leefbaar platteland is ook
voor een landbouworganisatie
een goed klimaat om op te boe
ren. En anno '87/'88 hebben we
dat echt wel nodig.
In ongeveer 1975 kwam ik in het
bestuur, eerst 3 jaar als vice-
presidente, en toen nog 3 jaar presi
dente. Ik kijk met heel veel plezier
terug op die tijd.
Ik heb ook in die periode veel ge
leerd. De streek, de omgeving en de
mensen heb ik daardoor veel beter
leren kennen. Ik kom niet oorspron
kelijk uit Zeeland, en toen ik in het
bestuur kwam, woonde ik nog niet
zo lang op Schouwen-Duiveland.
Doordat ik presidente van de afde
ling was, leerde ik de mensen en de
mentaliteit beter kennen. Toen ik ge
vraagd werd of ik in het bestuur wil
de, had ik er wel gelijk zin in. Ik zag
er niet tegen op. De samenwerking
met de andere bestuursleden was ge
weldig, dat kon niet beter. Toen ik
afgetreden was, miste ik die
bestuursvergaderingen gewoon.
Iedereen had zijn eigen inbreng bin
nen het bestuur, en met z'n allen
lukte het altijd weer om een jaarpro
gramma in elkaar te zetten. De
kerstavonden vond ik het interes
santst en tegelijk het moeilijkste om
voor te bereiden. Het waren wel al
tijd weer erg mooie avonden. Ik vind
de edukatie en $le emancipatie alle
bei even belangrijk bij de Platte
landsvrouwenbond. De rekreatie
komt pas daarna.
Na 6 jaar in het bestuur te hebben
gezeten, vond ik dat mijn taak vol
bracht was. Het is heel goed dat er
dan weer een ander komt, zodat
voorkomen wordt dat er een per
soonlijk stempel op gedrukt wordt,
of gaat drukken. Na 6 jaar moet er
weer iemand komen met andere
ideeën en opvattingen, dat is heel
goed. Ik volg de ontwikkelingen bin
nen de bond nog goed, en als het
enigszins mogelijk is, ga ik naar de
afdelingsavonden toe. De maat
schappij verandert, en de bond ver
andert mee. Ik heb het gedaan, en
vond het erg fijn in het bestuur van
de Plattelandsvrouwen.
Een man met een tas vol pom
poenen is op weg naar de markt.
Iemand vraagt hem:
'Van wie zijn die pompoenen?'
'Van mij, natuurlijk', antwoordt
de boer.
'Wie heeft ze gezaaid?'
'Mijn vrouw!'
'Wie heeft ze verzorgd en water-
gegeven?'
'Zij, wie anders?'
'En wie heeft ze geoogst?'
'Mijn vrouw'
'Maar waarom zijn die pompoe
nen dan van jou?'
'Nou, ze is toch mijn vrouw, of
niet soms?'
dialoog uit een bengaalse film
Het Provinciale bestuur van de Ned.
Bond voor Plattelandsvrouwen, afd.
Noord-Brabant, bestaat op 22 maart
1988 vijftig jaar, een halve eeuw.
Vijftig jaar jong, schrijft onze prov.
presidente, Tanny Branderhorst.
Een vereniging, die meegaat met de
tijd, open staat voor vernieuwing,
hard werkt, om de kwaliteit van het
Aan deze pagina's werkten mee:
Lenie Baks - Vos
Addy Dees - de Looff
Tineke Dees - Koek
Ellie Elema
Janny Elema - Meinardy
Bonnie Joosse - Renes
Riek Mouthaan - Mantel
Aart Munters
Trees Meeuwse - Dijkman
Grietje Middelkoop - Van der
Ploeg
Willie Oostdijk - Vogelaar
Jannie Rempt - Hey
Nelly de Rooy - Janse
Toos in 't Veld - Blonk
Marjolein in 't Veld
Marjolein Vleugel - Mandemaker
Bondswerk, waar nodig, te verbete
ren, blijft jong.
Veel werk moet er door de
bestuursleden worden verzet. Ze zijn
de schakel tussen hoofdbestuur en
de afdelingen. Kaderdagen en kur
sussen worden gegeven, bestuursle
den spannen zich in, de leden be
wuster te maken van hun plaats in de
maatschappij.
Ik heb 6 jaar meegewerkt in het
prov. bestuur. Ik heb dit ervaren als
een kursus van ontwikkeling op al
lerlei gebied. Het is fijn om samen te
werken, bezig te zijn, met respekt
voor eikaars mening. Daarom wil ik
zeggen, wie de kans krijgt om een
bestuursstoel te bezetten: grijp die
kans, je zult er geen spijt van
hebben.
De eerste prov. presidente was mevr.
de Waard-Baggerman. Vele presi
dentes zijn haar opgevolgd. Nu heeft
Tanny Branderhorst de voorzitters
hamer in handen.
De voorbereiding voor het 50-jarig
bestaan zijn in volle gang, want dat
feit moet gevierd worden!!! Zoals ik
gevierd heb dat ik als bondsvrouw
voor al mijn vrijwilligerswerk een
koninklijke onderscheiding heb ge
kregen.
Jaarvergadering Zevenbergen op 1 mei 1940
12
Vrijdag 13 november 1987
