VOOR in:
VROIIW
Nieuwe mensen -
nieuwe ideeën
p.j. zuid
geluid
De grote avond, PJZ-West
Zeeuws-Vlaanderen
Herwaardering
Vrijwilligsters
Redaktie: Roelie Troost
Een geslaagde 'Ronde van Biervliet' in Oost
Zeeuws-Vlaanderen
onder redaktie van de Redaktiekommis-
sie Bond van Plattelandsvrouwen voor
Zeeland en Brabant
Redaktieadres:
Mevr. P.J. de Rooy-Janse
Postbus 42, 4424 ZG Wemeldinge
De jaarvergadering van de Provinciale afdeling Zeeland van de Ned.
Bond van Plattelandsvrouwen mocht zich verheugen in een grote op
komst. Het was een goede bijeenkomst, we komen daar binnenkort
op deze pagina op terug. Nu willen we de bezoeksters en degenen die
niet konden komen, de openingstoespraak van de Presidente, me
vrouw J.C. Nijssen-Schrier, geven. In deze toespraak zijn veel van
die zaken genoemd die zo heel belangrijk zijn voor het leven op het
platteland en voor het werken in de Bond. Een presidente, die na 6
aktieve jaren afscheid neemt van dat deel van het werk, zet duidelijk
i iteen hoe ze het zelf heeft ervaren en geeft tevens een toekomstge
richt beeld.
Na het welkom aan leden en gasten,
mevrouw J.C. Nijssen-Schrier:
Voor mij betekent dit het einde van
een bestuursperiode van 6 jaar. Ik
vind het een zeer goede regel in de
Bond, dat na 6 jaar een bestuurs-
funktie ten einde is en men plaats
maakt voor een ander.
Zodoende krijgen veel vrouwen de
kans zich in te zetten. De bond op
een andere manier te leren kennen,
ervaringen op te doen buiten de ei
gen kring, buiten de eigen afdeling.
Het houdt bovendien de Bond jong
en levendig. Nieuwe mensen, nieuwe
ideeën, ook hier en daar veranderin
gen misschien, maar wel vasthou
dend aan de grote lijn in het geheel:
gestalte geven aan de doelstelling en
werken aan de doelstelling.
Toen ik deze week hadacht over de
afgelopen 6 jaar, werd ik mij er van
bewust, dat ik gedurende die periode
meer belangstelling heb gekregen
voor alles wat met vrouwen te ma
ken heeft: de geschiedenis van de
vrouwenbeweging, de vrouwenorga
nisaties en vrouwenemancipatie.
We weten dat vrouwen steeds in de
belangstelling staan, als we in één
week tijd de krant er op naslaan zien
we allerlei berichten van en over
vrouwen: vrouwen die eigenhandig
een bouwprojekt uitvoeren, een
technische hobbyklub voor vrou
wen, ook vrouwen als onder
neemster is iets wat we meer en meer
tegenkomen. Het bijzondere van de
ze berichtgeving vind ik dat het alle
maal nog als nieuw, als bijzonder er
varen wordt dat vrouwen iets onder
nemen. De vrouw in de politiek daar
beginnen we nu aan te wennen, dat
wordt al als vanzelfsprekend be
schouwd.
Trouwens, ik denk dat vrouwen als
onderneemster een redelijke kans
van slagen hebben. Immers, het
huishouden - tot voor kort gezien als
een specifiek vrouwelijke taak - is
niet anders dan het efficiënt en eko-
nomisch beheren van een klein be
drijf, een bedrijf waarin organisatie
vermogen en deskundigheid onmis
bare vereisten zijn.
Wij weten ook dat door alle mogelij
ke mechanische hulpmiddelen, die
over 't algemeen ook nog binnen ie
ders bereik liggen, de taak van de
vrouw in het huishouden is veran
derd. Er is meer tijd beschikbaar ge
komen om andere dingen te doen,
andere dingen te ondernemen. Hoe
die tijd wordt ingevuld is zeer per
soonlijk.
Veel vrouwen hebben tegenwoordig
een baan of part-time baan. De
drang van vrouwen, de behoefte ook
om naast het huishoudelijk werk iets
anders te doen is de laatste 15, 20
jaar enorm toegenomen. Dat wij
daarbij ook wel voor verrassingen
kwamen te staan herinnert u zich on
getwijfeld. Denkt u maar eens aan
de golf van protest toen enkele jaren
geleden de tweeverdienersbelasting
werd ingevoerd. Er werd zoveel over
gepraat en geschreven dat het niet
ongemerkt aan de overheid voorbij
ging.
Een en ander had tot gevolg dat in
opdracht van het ministerie van eko-
nomische zaken een onderzoek werd
verricht. Mevrouw dr. Hagenaars,
hoogleraar in de ekonomie van de
huishoudelijke sektor aan de Eras-
musuniversiteit werd belast met het
onderzoek.
De konklusie van het onderzoek heb
ik met zoveel belangstelling gelezen
dat ik het graag aan u doorgeef. In
een interview met de Volkskrant zegt
mevrouw Hagenaars:
De welvaart van een tweeverdienend
stel is niet groter dan die van een
huishouden met een gelijk inkomen,
waarvan de een werkt en de ander
het huishouden doet. Voor de wel
vaart van het huishouden maakt het
wel degelijk uit of er iemand thuis is
die het huishouden doet en dus een
heleboel produktie levert. In een
huishouden waar beide partners
werken moet diezelfde produktie
worden gekocht, want ze hebben
minder tijd om het huishouden te
doen of klussen te verrichten, aldus
mevrouw Hagenaars.
Met andere woorden: in het bedrijf
dat huishouden heet worden dien
sten verricht die geld waard zijn. Het
feit, dat over dit onderwerp gepraat
en gedacht wordt geeft de golfbewe
ging aan, die steeds voortduurt, de
mening die zich gevormd en weer ge
wijzigd heeft. Vroeger was er het
traditionele patroon van huwelijk -
de man als kostwinner - de vrouw de
zorg voor de huishouding. Later
werd het huishouden min of meer
verguisd, men was maar gewoon
huisvrouw, veel vrouwen voelden dit
ook zo.
Echter langzamerhand wordt huis
houdelijk werk weer in z'n waarde
teruggetrokken.
Tijdens die 6 jaar heb ik ook het
projekt 'Herwaardering van arbeid'
binnen de Bond zien verschijnen. De
emancipatiewerkster, in tijdelijke
dienst van de Bond, mèt geldelijke
steun van de regering, heeft het pro
jekt in opdracht van het hoofd
bestuur opgezet.
Er is veel geld in gestopt en veel
energie. Mijn vraag is: wat doen we
nu verder met het projekt? Wordt
het straks na een aantal jaren in de
kast gestopt en is het dan alleen nog
goed voor een bladzij in de geschie
denis van de vrouwenbeweging of
doen we er nü iets mee?
Ik zou zo graag zien dat de visies en
de meningen van vrouwen op dit on
derwerp werden gebundeld en dat de
Bond van Plattelandsvrouwen daad
werkelijk zou kunnen bijdragen tot
het emancipatiebeleid van de rege
ring. We zijn op het spoor gezet, ik
denk dat het de taak van het hoofd
bestuur is om dat spoor verder te
volgen. Niet alleen voor de komende
jaren, maar ook voor de komende
generatie.
Jonge vrouwen of beter gezegd jon
ge mensen gaan zich steeds meer in
stellen op een leven, dat meer aktivi-
teiten omvat dan alleen de huishou
delijke verzorgende taak. Meer
vrouwen proberen werk en gezin te
kombineren.
Denkt u niet dat jonge vrouwen het
daardoor gemakkelijker krijgen.
Wij weten nog hoe één en ander ont
staan is, hoe het gegroeid is, zij zijn
opgegroeid in deze maatschappij.
Zij kennen naast het huwelijk tal
van andere leefvormen: het samen
wonen, de homofiele relaties, allerlei
tussenvormen of andere leef- of
woonvormen. Het aantal echtschei
dingen is de laatste jaren toegeno
men. Kinderen groeien op bij de
moeder of bij de vader of reizen van
de een naar de ander, allemaal zaken
waar jonge mensen mee te maken
krijgen.
Alle veranderingen hebben ook tot
gevolg dat jonge mensen vaker een
keuze moeten maken. Trouwen we
of wonen we samen, willen we kin
deren, stellen we dit uit of beginnen
we er helemaal niet aan. En als we
kinderen hebben blijven we dan wer
ken of zeggen we onze baan op en
geven we de tijd aan de verzorging
en opvoeding van het kind. Allemaal
vragen omdat de mogelijkheden om
het leven in te richten zoveel groter
geworden zijn, niet gemakkelijker
denk ik.
Naast emotionele argumenten van
een keuze-bepaling komen er ook fi
nanciële redenen om de hoek kijken.
De financiële zelfstandigheid, of die
dan wel of niet gegrond is gezien het
beeld van het onderzoek dat ik zo
juist schetste, speelt een grote rol in
het leven van een vrouw.
Kortom, de maatschappij verandert,
het leven van de vrouw verandert en
hoe zit dat dan met de Bond van
Plattelandsvrouwen?
Mevr. J.C. Nijssen-Schrier
Kan de Bond die veranderingen aan,
kan ze er op inspelen en is een vrou
wenorganisatie al de onze nog zin
vol? In de afgelopen 6 jaar ben ik tot
de stellige overtuiging gekomen dat
de Bond zeer nuttig werk verricht,
voor veel vrouwen zeer waardevol en
zelfs onmisbaar is. Daarom is het zo
jammer dat wij bij het vinden van
vrijwilligsters op bestuurlijk nivo
moeilijkheden ondervinden.
Door bezuinigingen van de regering
wordt steeds meer een beroep ge
daan op vrouwen, die zich vrijwillig
willen inzetten in b.v. bejaardente
huizen, ziekenhuizen en in andere
verzorgende beroepen. Door vrijwil
ligerswerk is men ook direkter be
trokken bij de samenleving.
Ook bij onze vrouwen in de Bond is
dit het geval. Veel bestuursleden zijn
regelmatig op stap om invulling te
geven aan de doelstelling.
Ik denk dat deze vorm van vrijwilli
gerswerk in de toekomst meer ge
waardeerd zou moeten worden. Vor
ming en ontwikkeling is van 'zeer
grote waarde voor onszelf, voor de
mensen om ons heen en voor de sa
menleving waarvan wij deel uitma
ken. Wij moeten de maatschappelij
ke ontwikkelingen volgen en ons er
mee bezig houden. Dat kan binnen
de Bond. Op allerlei manieren. De
Bond biedt zoveel mogelijkheden,
denk eens aan de leeskringen die er
in de loop van de jaren door heel de
provincie gekomen zijn of aan de
studiedagen van de verschillende
kommissies. Ook de speciaal opge
leide diskussieleidsters leiden diskus-
sieavonden en zetten de leden aan
het denken.
Tegen nog meer vrouwen zouden wij
als Bondsleden moeten zeggen: Leg
het breiwerk eens terzijde, zet de te
levisie uit en pak eens een boek er is
zo veel geschreven wat de moeite van
het lezen waard is.
Er zijn, ook in Zeeland, schitterende
voorzieningen in de vorm van biblio
theken. Het ligt allemaal binnen ons
bereik, het is echter niet altijd de ge
makkelijkste manier van ont
spannen.
Echter, ik leg er nog eens de nadruk
op: de Bond kan niet blijven voort
bestaan zonder de inzet van vrijwilli
ge bestuursleden. Het vrijwillige
moet er evenwel niet toe leiden dat
vrouwen er als het ware een halve of
komplete baan aan hebben, het
schrikt dan andere eventuele kandi
daten af. Gedurende 6 jaar heb ik
gezien dat de belangrijkheid van het
werk van een vrouwenorganisatie
zowel op gemeentelijk, provinciaal
als landelijk nivo nog meer onder de
aandacht gebracht zou kunnen wor
den. Meer ondersteuning zou zeker
gewenst zijn.
Soms bekruipt mij wel eens het ge
voel dat vrouwen te veel met zichzelf
bezig zijn. Vrouwenemancipatie is
goed maar ik vind dat vrouwen het
niet moeten overdrijven. De maat
schappij bestaat niet enkel uit vrou
wen, de maatschappij bestaat uit
mannen en vrouwen, laten vrouwen
dat niet uit het oog verliezen.
Op 27 februari jl. hadden wij onze
grote avond. De kersverse voorzit
ter, Pieter Nortier, opende die
avond, door het woord te nemen en
iedereen te verwelkomen. De hele
zaal bij de heer Wijffels zat zo vol
dat de laatste mensen achteraan
moesten blijven staan.
De voorzitter roerde alle aktiviteiten
van het afgelopen jaar aan. Hij zei
ook hoe het nieuwe bestuur er uit
zag. Daarna kondigde hij de dave
rende klucht 'Pas op voor de buren'
aan. Deze was door een aantal en
thousiaste PJZ-leden ingestudeerd,
onder leiding van onze befaamde re
gisseur Tonny Rijnberg.
Deze klucht had drie bedrijven, en
speelde zich af in het huis van Dr.
Pil, die op dat moment op vakantie
was. De buurman Jan van Dalen
(Jan de Hullu) had dat huis ver
huurd, maar zijn vrouw Klazien
(Marion de Nood) was het daar niet
mee eens. Hij verhuurde het aan een
boer van het platteland Kees van
Aalst (Leo Pielaat) voor 750 gulden
Op vrijdag 20 maart werd ook bij
ons de Ronde van Biervliet gespeeld,
een spel dat in het teken staat van
het gebruik en misbruik van alko-
hol, met medewerking van Henk
Tegels.
Met ruim 20 personen werd het spel
aktief gespeeld. Iedereen was en
thousiast, en ook de vragen die je tij
dens dit spel schriftelijk moest
beantwoorden, werden met knarsen
de hersens beantwoord.
Er waren allerlei soorten vragen,
b.v. kennisvragen, eigen menings-
vragen, e.d. Ook waren er 2 mensen
uitgenodigd van de A.A. (Anonieme
Alkoholisten).
Tussendoor het spel werd er ook bij
deze mensen om raad gevraagd voor
het helpen bij het invullen van de
vragen of gewoon over een bepaalde
vraag te diskussiëren.
Na het spel hebben deze 2 mensen
uitgelegd wat het is om alkoholisl te
zijn, de gevolgen ervan en hun eigen
verhaal verteld; en hoe ze tenslotte
bij de A.A. terecht kwamen. Nader
hand was iedereen toch wel onder de
indruk.
De avond werd besloten met een
drankje wel of niet met alkohol.
We kunnen terugkijken op een
geslaagde avond.
Roelie Troost
Oost Zeeuws-Vlaanderen
per week. Zijn vrouw Koba (Marian
Dekker) had namelijk een prijs ge
wonnen in een plaatselijke loterij,
zodat ze eens op vakantie konden
gaan.
Maar, o wee, toen ze eenmaal
geïnstalleerd waren, kwam ineens de
dochter José Pil (Marjan Dees)
thuis. Dit leidt tot zeer vreemde ge
beurtenissen.
En als haar vriend Aart (Frans Die-
leman) ook nog eens langs komt,
omdat hij José nog even wilde zien
voordat zij op vakantie ging naar
Frankrijk, wordt hij aangezien als
een inbreker. Hij wordt drie maal
geboeid en op de bank gelegd, en
weet vreemd genoeg iedere maal te
ontsnappen.
Kees van Aalst wordt aangezien als
dokter door een bewoonster van de
in de buurt gelegen kamping
'Rustenburg'. De kampingbe-
woonster, genaamd Klara Koe (Mar-
tine Overdulve) schotelt hem allerlei
kwaaltjes voor, die hij met middel
tjes uit grootmoederstijd heel goed
op weet te lossen.
De kampingbewoonster is hem er zo
dankbaar voor dat ze er hem een
zoen voor geeft.
Later komt Klara in kontakt met Jo
sé en haar vriend. Die ontvangen
haar zo vriendelijk, dat zij gratis een
autootje mogen huren om mee naar
Frankrijk te gaan.
Dan komt buurman Van Dalen er
achter dat hij goed fout zit. Hij weet
dit gelukkig samen met Kees van
Aalst toch nog goed op te lossen.
Een daverend applaus en een bloe
metje maakten het tot een zeer^
geslaagd opgevoerde klucht.
Daarna nam de voorzitter het woord
weer en men begon aan de verloting.
De lootjes waren in de pauze ver
kocht. Men had waardevolle prijzen
gekregen van de sponsors. De voor
zitter sloot het af door iedereen en
de sponsors te bedanken.
Na het toneelstuk bleef de stemming
er tijdens het bal onder leiding van
de 'Joe Nielsenband' er goed in
zitten.
Dit was een zeer goed geslaagde
Grote Avond!
Martine Overdulve
Vrijdag 3 april 1987
19
