VOOIt »e
VI? OII w
Het begin van het einde?
p.j. zuid
geluid
De Ui: wondermiddel of niet?
Vierweekse voor
plattelandsjongeren
Uitwisselingen en studiereizen
Ooooh, wat mooi!!!!
redaktie Peter Risseeuw
onder redaktie van de Reaktiek'ommissie
Bond van Plattelandsvrouwen voor Zee
land en Brabant
Redaktieadres:
Mevr. P.J. de Rooy-Janse
Chezeeweg 18, 4424 ZG Wemeldinge
Zag u dat ook in "Bondig Zeeuws" van september? Dat er vrouwen
gevraagd worden voor diverse kommissies en ook voor het provinciaal
penningmeesteresseschap?
Leuk, denk je dan, werken in een kommissie of zorgen voor de provin
ciale financiën. Beslist erg boeiend.
Als bestuurslid in de Bond ben je vanzelfsprekend nieuwsgierig naar het
resultaat van zo'n oproep.
Je rekent erop dat vrouwen reageren, want als je zelf in de Bond bezig
berit, weet je wat dat voor je kan zijn.
Samen met andere vrouwen denken
en praten over zaken die voor onze
plattelandsvrouwen belangrijk kun
nen zijn. "Wat" willen we, en
"waarom" en "hoe" doen we dat
dan? Naar elkaar (leren) luisteren; je
een mening vormen.
Veel vrouwen ontmoeten, ontdekken
dat de wereld klein is als je dezelfde
mensen blijkt te kennen.
Er ook zelf veel van leren. Op een
gegeven moment ontdekken dat je
een stuk mondiger en bewuster bent
geworden.
Vanuit die ervaring verwacht je dat
andere vrouwen zich ook willen in
zetten voor de Bond.
Wat is de teleurstelling dan groot als
erbijna geen reaktie op de oproepen
is gekomen.
Heeft de Bond nog wel toekomst als
er bijna geen kadervrouwen zijn te
vinden?? De kracht van de Bond is
o.m. dat ons kader altijd gebonden is
geweest aan een zittingstermijn.
Daardoor krijgen veel vrouwen een
kans bestuurservaring op te doen en
de Bond (nog) beter te leren kennen.
Allicht, het kost je tijd, maar dat
weegt ruimschoots op tegen watje er
voor terug krijgt. Vraag dat maar
eens aan een oud-bestuurslid.
Nu er voor zoveel kommissies vrou
wen gevraagd worden en er heel
hard een penningmeesteresse nodig
is, vraagje je af hoe het verder moet.
Als kommissies niet genoeg vrouwen
hebben om hun taak goed uit te voe
ren, zal het hele kommissie-werk daar
erg onder lijden. Veel plannen zullen
niet door kunnen gaan. Wat Bonds-
vrouwen in andere provincies aan
aanbod krijgen, zal hier in Zeeland
ontbreken.
En als het P.B. geen penningmeeste
resse heeft, weet u zelf wel wat dit
betekent. Stelt u zich eens voor wat
er gebeurt als in uw gezin niemand
bijhoudt wat er in komt en er weer uit
gaat.
Zeeuwse leden van de Bond, denkt u
nog eens na. Wilt u dat de Bond een
langzaam en triest einde tegemoet
gaat??
Of zullen we er samen voor zorgen
dat we verder kunnen gaan?
Een bestuurslid
En: "Dat is knap gemaakt zeg!" zeiden mijn vriendin en ik tegen elkaar
toen we op de Provinciale Handwerktentoonstelling van de Ned. Bond
van Plattelandsvrouwen in Noord-Brabant rond liepen. "Dat zou ik
nooit kunnen", zei ik. Meteen reageerde er een mevrouw naast me en
vroeg: "Waarom niet?"
Nou dat wist ik wel. Ik had nog nooit uit de vrije hand geborduurd,
alleen maar telpatronen uitgewerkt. Heel leuk daar niet van. Alleen wel
jammer, dat je precies datzelfde schilderij ook bij een ander aan de
muur ziet hangen. Maar toch, zelf zo'n grote merklap invullen, nee dat
zag ik mezelf beslist niet doen.
Toen kreeg ik van die mevrouw (het zal vast wel een voorwerkster
geweest zijn) het advies me gewoon maar eens voor een kursus op te
geven en te proberen. Wie weet
Bijna een jaar later rolde er een
konvokatie in de bus. Bij de mede
delingen las ik, dat er een kursus
"kruissteek" gegeven ging worden.
Ik herinnerde me direkt het ge
sprekje met bovengenoemde me
vrouw, raapte al mijn moed bij el
kaar, pakte de telefoon en gaf me op.
Toch zat ik daar die eerste les nog
niet zo lekker. Een beetje onzeker
met in mijn achterhoofd de gedach
te: Waar ben je nou weer ingedo
ken?!
Gelukkig was ik niet de enige nieu
weling. Dat gaf tenminste steun. We
begonnen met een werklap van 35 x
30 cm om te oefenen.
Alle variaties op de kruissteek. In
één- of tweedraads uitwerken. Niet
meer dan drie kleuren gebruiken.
Het leek me nogal wat! Met een pri-
Sommige mensen beweren datje al
leen lekker kunt koken als je er iets
van ui of uiachtigen (bieslook, sja
lotjes) bij gebruikt. Misschien klinkt
dat wat overdreven, maar een feit is,
dat de ui in heel veel recepten voor
komt. Het geeft een typisch kruidig
smaakje aan het eten, waardoor veel
gerechten lekkerder worden.
Hebt u er een hekel aan, om uien
schoon te maken omdat u dan tra
nende ogen krijgt? Maar dat hoeft
niet. Maak uien voortaan onder wa
ter schoon. Dat voorkomt ook veel
uiengeur aan uw handen. Als u uw
handen daarna nog even met zout
inwrijft is de geur zeker verdwenen.
Er zijn ontzettend veel verhalen over
de ui in omloop.
De engelse botanicus John Gerard
zegt, dat uiensap gewreven op een
door de zon beschenen kaal hoofd al
spoedig leidt tot nieuwe haargroei.
Anderen weten te vertellen dat uien
ons aanzetten tot minnekozen.
Maar dat lijkt nogal tegenstrijdig. Ze
zouden ons aanzetten tot aktivitei-
ten, die door de geur van onze adem
moeilijker worden gemaakt. Wel ls
bekend dat hij een heilzame werking
heeft op besmettelijke ziekten en dat
het sap antiseptisch werkt. En inder
daad, stevig wrijven met een vers
doorgesnedem ui helpt bij een wes-
pensteek. Andere receptjes uit de
(oude) huisapotheek zijn: uien tegen
de kook brengen in water - of nog
beter melk - enige tijd laten trekken,
en je hebt 'een probaat middel bij
verkoudheid.
Wie een verstopte neus heeft vindt
baat bij een doorgesneden ui op z'n
nachtkastje. Een goede hoestsiroop
maakt u door een middelgrote ui
voorzichtig uit te hollen (een scherp
mesje!) en hem met suiker te vullen.
De ui vervolgens met de bolle kant,
waarin eerst een gaatje is gemaakt op
een glas zetten en het geheel afslui
ten met een plastik zakje. Na onge
veer een dag zullen de eerste strope
rige druppels in het glas vallen. De
siroop kan langere tijd bewaard
worden in een afgesloten flesje. Bij
hoest een paar keer per dag een
theelepel nemen. En tenslotte:
mocht u last hebben van wratten,
wrijf ze in met uiensap en ze ver
dwijnen. Of het echt allemaal helpt?
Ik kan het u niet beloven, maar het
blijft het proberen waard. De grond
stof is niet duur en over het algemeen
zullen er in elk huisgezin wel wat
uien voorradig zijn.
Wat koop je ervoor?
Een vaktechnische kursus zoals bijvoorbeeld lassen of klauwbekken
kun je vrij nauwkeurig omschrijven. Je weet wat je aan lesstof kunt
verwachten en waarvoor je het in de praktijk kunt gebruiken. Je volgt
zo'n kursus, omdat het je interesseert maar zeker ook omdat je ver
wacht er als praktiserend boer of boerin profijt van te hebben. Hoe zit
dat nu met de Vierweekse. Het programma staat weliswaar in grote
lijnen vast, maar laat ruimte voor inbreng van de deelnemers. Je krijgt
na afloop geen diploma of certifikaat, wel een koffer vol nieuwe
inzichten, vaardigheden en ervaringen.
hebt om te werken en te ontspannen.
Verder is er een aparte slaapvleugel
met tweepersoonskamers en zijn er
sportmogelijkheden zowel binnen
als buiten. Werken op een volksho
geschool is iets anders dan leren op
een school: je krijgt geen les van 9-5.
Wel zijn er groepsbijeenkomsten,
waar je middels een inleiding van
een spreker of middels een film in
formatie krijgt waar je met elkaar
over verder praat. Of je krijgt een
aantal praktische oefeningen in het
leiden van een vergadering, het ma
ken van een verslag of in het
telefonisch onderhandelen. Werken
betekent ook, dat je in een klein
groepje zelfstandig een bepaald the
ma uitdiept. Werken is ook geza
menlijk excursies maken naar be
drijven, de Landbouw-RAI en de
Tweede Kamer. Uitgangspunt bij dit
alles is om theorie en praktijk zo
dicht mogelijk bij elkaar te krijgen.
En uiteraard wordt dit regelmatig
afgewisseld met sportieve en krea-
tieve aktiviteiten.
De prijs
De prijs voor de kursus bedraagt
ƒ960,— per persoon. Voor leden van
één van de plattelandsjongerenorga
nisaties is er een kleine subsidie mo
gelijk. Laat de prijs echter nooit een
belemmering zijn om deel te namen
als zich problemen voordoen, neem
dan kontakt met ons op. Wanneer je
een uitkering hebt, heb je toestem
ming nodig van de sociale dienst.
Heb je daarbij hulp nodig bel ons
dan even. De vierweekse wordt ko
mend jaar alleen op de volkshoge
school 'Allardsoog' in Bakkeveen
gehouden van 6 januari-1 februari
1986. Opgave vóór 20 december
1985.
Voor meer informatie: "volkshoge
school 'Allardsoog', telefoon
05169-1241.
Als je weer thuis bent kun je de
koffer uitpakken en voor jezelf de
meest bruikbare spullen uitpakken.
Dat zal voor iedereen verschillend
zijn. Toch zijn er wel een aantal din
gen te noemen, die je na afloop in je
bagage aan kunt treffen, zoals:
*groter arsenaal aan vaardigheden,
die je heel goed kunt toepassen bin
nen een organisatie, maar ook daar
buiten:
- je eigen mening onder woorden
brengen en naar voren durven
brengen
- een gesprek of vergadering leiden
- een aktiviteit voorbereiden en
helpen uitvoeren
- samenwerken
*vergroting van kennis en inzicht in
de 'landbouwwereld' (hoe komt
het beleid tot stand, welke ont
wikkelingen mag je verwachten,
hoe denkt de top en de basis)
Vrijdag 1 november 1985
*grotere zeltkennis:
vier weken intensief wonen en
werken met een groep mensen,
levert je heel wat informatie op
over je kwaliteiten; je weet beter
watje sterke kanten zijn en hoe je
andere kwaliteiten kunt verster
ken. En vaak ontdekken mensen
dat ze heel wat meer kunnen dan
ze zelf vermoedden.
'nieuwe oppeppers om een stapje
verder te kunnen:
het ontmoeten van nieuwe men
sen, het kennis maken met nog
niet eerder gehoorde ideeën, ver
sies geeft vaak een frisse kijk om
zelf weer eens wat aan te pakken
of verder te ontwikkelen.
Of je met deze zaken in de praktijk
iets doet, hangt voor een deel van
jezelf af, maar je mag het in principe
verwachten als resultaat van de vier
weekse. je als groep eigen ruimtes
Hieronder staan weer een aantal
uitwisselingen, studiereizen e.d.
die door de Stichting Uitwisseling
en Studiereizen voor het platte
land, kortweg Stichting Uitwisse
ling genoemd, georganiseerd
worden.
Wat de achtergronden om een
agrarische stage naar een ander
land te doen ook moge zijn, een
vakantiereis is het zelden of'
nooit. Als je een tijdje lekker lui
in de zon wilt gaan liggen aan
warme stranden in vreemde oor
den, dan zijn vele reisburo's
daarin gespecialiseerd. Wie een
agrarische stage wil doen kan er
op rekenen dat er in de meeste
gevallen wel degelijk een presta
tie verwacht wordt.
Natuurlijk zijn er altijd mogelijkhe
den wat van een land te zien m.n. op
eigen vakgebied, maar in eerste in
stantie moet een stagiaire er rekening
mee houden dat hij woont en werkt
op een agrarisch bedrijf, of dat nu
akkerbouw of veehouderij betreft.
Naast het bemiddelen van indivi
duele stagiaires organiseert de Stich
ting jaarlijks in samenwerking met
de Nederlandse Federatie voor Plat
telands Jongeren Organisaties
(N.F.P.J.O.) een tweetal studierei
zen.
Agrarische stages naar Canada, Ve
renigde Staten, Australië en Nieuw
Zeeland
Er zijn in 1986 mogelijkheden voor
jongeren tussen de 18 en 28 jaar om
gedurende enkele maanden tot één
jaar stage te doen in bovengenoemde
landen. De stages bieden een unieke
kans om door te leven in gezinnen,
ma uitleg op zak gingen we naar
huis. Toen ik in diezelfde week al
leen in huis was, ben ik er eens rustig
voor gaan zitten. Warempel, het was
best leuk om te doen.
Al heel wat opgeluchter ging ik naar
de tweede les. Langzamerhand
groeide er wat uit mijn handwerk, al
had ik nog geen flauw idee wat het
eindresultaat zou worden.
Zelf een randje verzinnen. Dat hield
voor mij in op papier uittekenen,
proberen, uithalen. Weer op nieuw,
nog niet naar mijn zin. Voordat ik
tevreden was met het resultaat, was
er heel wat geborduurd en uitge
haald. Dan kwam die steek te zwaar
over of in die lichtere kleur zou het
beter tot zijn recht komen en ga zo
maar door.
Soms wist ik niet hoe het verder
moest en legde ik het gewoon weg tot
de volgende les. Dan kreeg je goede
raad van de voorwerkster en kon je
er weer tegen. We waren allemaal
enthousiast bezig met dezelfde op
dracht en toch waren alle werklap-
pen o zo verschillend. Ieder legt daar
iets van zichzelf in en dat maakt het
tot iets unieks. Mijn werklap is nu
klaar. Natuurlijk heb ik er als aan
denken aan de start van een nieuwe
borduurperiode het jaartal en mijn
initialen ingezet. Een mooi lijstje er
om heen en nu hangt mijn werkstuk
in onze huiskamer. Als ik er naar
kijk, denk ik dankbaar terug aan die
onbekende mevrouw die mij deze tip
gaf!
Volgende week beginnen we met het
maken van een merklap. Formaat zal
zijn ongeveer 60 x 45 cm. Wat een
lap!!! Hoe krijg ik die vol??? De stof
en zijde liggen in ieder geval al in de
kast gereed. Ik ga gewoon weer pro
beren. Zou het me lukken????
Willy Oostdijck-Vogelaar,
Afd. Fijnaart
het wonen, werken en denken in een
ander land beter te leren kennen.
Voor deze programma's is een agra
rische opleiding en/of ervaring
noodzakelijk.
Programma's in de Verenigde Staten
van Amerika
- Minnesota work/study program-
me. Een stage van 12 maanden,
waarbij men 8 maanden mee
werkt op een agrarisch bedrijf, 1
maand vrij heeft en 3 maanden
een kursus volgt op de universi
teit in Minnesota. Daarna kan
men nog 6 maanden in de V.S.
blijven om nog in andere staten te
werken. De stage begint op 25
maart 1986. Opgave voor 1 de
cember a.s. Er zijn géén- plaat
singsmogelijkheden in de tuin
bouw.
- In samenwerking met de univer
siteit van OHIO wordt een stu
die/stage programma georgani
seerd. Vertrek ca. 19 maart 1986.
Oriëntatie op de universiteit. 8
Maanden stage op één bedrijf.
Van 5 januari t/m 2 maart 1987
kursus op de universiteit van
OHIO. Opgave vóór 1 december
a.s.
PJZ-agenda
3 november - Afd. Oost Zeeuws
Vlaanderen moet vroeg uit de veren
want iedereen moet om 7.00 op het
plein te Zaamslag aanwezig zijn. Dat
is dan het vertrekpunt om naar de
Vogeltjesmarkt in Antwerpen te
gaan. Geef je dus heel snel op bij Ina
tel. 01153-2257.
21
