VOO It m:
VltOIIW
TELEURSTELLINGEN!
e
t
Stad of platteland?
Geluk is duizend kleine dingen.
50 jaar Bewijs
Nederlandse Bond
van Plattelandsvrouwen
afdeling Zeeland
PLAS '84
POTTEK7 r~
Vervolg
boekhoudkursus
Bewijs van toegang
U KUNT TERECHT BIJ ÉÉN
VAN ONZE VESTIGINGEN IN
DE BUURT:
CEBECO-HANDELSRAAD
Geval van mond- en
klauwzeer in
Noordoostpolder
Vee- en vleessektor
meer afhankelijk van
afzet buitenland
onder redaktie van de Redaktiekommissie
Bond van Plattelandsvrouwen voor Zee
land en Brabant
Redaktieadres:
Mevr. L.J.de Regt - van Ma/degem
Anna Mariaweg 1, 4494 PB Geersdijk
Nieuwjaarswens:
Een heel gelukkig nieuwejaar
wensen de plattelandsvrouwen elkaar
Dit komt van de afdeling Scherpenisse
Wij kunnen elkaar niet missen
Het provinciaal bestuur van Zeeland,
staat bovenaan
Zo hopen we nog heel lang verder te gaan
Deze nieuwjaarswens kreeg ik van de
afdeling Scherpenisse. Op een doe-
avond met verschillende wedstrijd
onderdelen was dit gedichtje één van
de resultaten.
Graag wil ik me hierbij aansluiten en
U allen die de pagina "Voor de
Vrouw" leest - een heel gelukkig
nieuwjaar toe wensen.
Overdenkend wat ik hier op nieuw
jaarsdag aan toe zal voegen zie ik de
vrolijke kerst- en nieuwjaarskaarten
als een kleurig lint in de kamer han
gen. Kaarten gestuurd door mensen
die in de afgelopen weken de moeite
genomen hebben om aan ons te
denken en de tijd genomen hebben
ons schriftelijk een gelukkig jaar toe
te wensen. Een warm idee, al ben ik
me er heel goed van bewust dat de
meeste mensen (ook ik) een lijst
hebben met namen die ze elk jaar
een kaart sturen. Die kritisch bekij
ken of er misschien iemand af kan
vallen en dan alle kaarten schrijven.
Eigenlijk een vreemde manier om
iedereen op dezelfde manier geluk
toe te wensen, want geluk zal voor
iedereen wel een heel andere inhoud
hebben. Jong. Jong - ouder - bejaard
- ziek - gezond - invalide - baanloos -
te veel werk - en nog heel veel andere
factoren zullen mede bepalend zijn
voor iets dat "geluk" kan betekenen
voor jezelf. Ergens las ik eens (ik
denk dat het een versje van Toon
Hermans is)
Geluk is duizend kleine dingen,
die je samen doet
Van kibbelen tot bokkie springen
dat maakt het leven zoet".
Denk je dat eens in, wat kunnen we
dan elke dag een heleboel geluk
hebben. Dagelijks zijn er heel veel
kleine dingen die je samen doen kunt
met je partner - ouders - kinderen -
familie - vrienden - kennissen - bu
ren. Aan een voorwaarde zal het nog
wel moeten voldoen denk ik nl. datje
iets "samen" doet in goede harmonie
en datje het beiden met plezier doet.
Lang niet altijd zul je iets samen
doen als geluk ervaren, maar dan
kan het nog wel erg gemakkelijk zijn.
Zoals voor mij vandaag, want drie
plattelandsvrouwen hielpen (onbe
wust) deze pagina te vullen. Ik begon
met een versje van een lid uit Scher
penisse. Uit het mededelingen blad
van de prov. Groningen knipte ik
eens het Januari gedichtje, dat ik nu
kan gebruiken en op een schrijfdag
leverde een andere plattelandsvrouw
het stukje "stad of platteland" in. Als
we in 1984 weer kunnen of willen
leren ontdekken dat er in het leven
duizend kleine dingen zijn die het
leven zoet maken, dan wordt het vast
een gelukkig nieuwjaar.
J.J. de R.
De vervolgbijeenkomsten van de
kursus boekhouden op de Beve-
landen zullen plaatsvinden op
dinsdag 17 en 24 januari 's mor
gens van 09.15 tot 11.15 uur in het
Geertehuis te Kloetinge. Kursus-
boeken van november graag
meebrengen. Alle kursisten wor
den weer verwacht!
Achttien jaar oud (of jong) was ik
toen ik van het platteland naar de
stad verhuisde. Nog eens achttien
jaar later ruilde ik de stad weer in
voor het platteland.
Het lijkt een hele overgang van het
leven in een dorp naar het leven in de
grote stad. Ik kan me echter niet her
inneren dat ik daar moeite mee ge
had heb. Ik ging in de stad een heel
ander leven leiden: kwam op kwa-
mers te wonen, ging studeren, werd
lid van een studenten vereniging,
kortom ik had een druk leventje.
Verder had ik familie in de stad om
op terug te vallen. Alleen bij de wis
seling van de seizoenen en vooral als
het voorjaar werd, voelde ik gemis
aan natuur. Ik voelde dan weer het
leven op het land trekken. De dichte
verbondenheid met de natuur en de
jaargetijden is er in de stad nauwe
lijks. Als ik dan even kon, ging ik
naar "huis", terug naar het dorp. Ik
ben in de stad getrouwd, kreeg kin
deren, werd een echt stadmens,
voelde me er ook thuis. De vakantie
ei\ vele weekenden bracht ik met
man en kinderen door op het platte
land, want dat bleef trekken. In de
zomer van 1981 logeerden we weer
op het dorp. Het was heerlijk weer,
wij genoten! "Fijn om zo buiten te
wonen, zullen we hier maar niet
blijven?" Het begon speels, maar de
gedachte werd steeds serieuzer. We
gingen eens huizen kijken en vonden
een fijn huis met een grote tuin.
Zouden wij het doen?
Na lang wikken en wegen werd de
knoop doorgehakt, en de stad werd
weer voor het platteland ingeruild. Ik
had het idee dat dit het was, weer
buiten wonen. Problemen verwacht
te ik dan ook helemaal niet. Ik kende
nog heel wat mensen van vroeger en
kon her en der terecht voor een
praatje en een kopje koffie. Het jaar
na de verhuizing was er in huis en in
de tuin nog heel wat te doen. Veel
vrienden uit de stad kwamen genie
ten van een weekendje op het plat
teland. Kortom ik was druk met mijn
nieuwe wereldje. Maar toen het na
een jaar weer winter werd kwam er
verandering. In huis en in de tuin was
niet veel meer te doen. Ik had bij
allerlei mensen al eens koffie ge
dronken, maar tot intensievere con
tacten was het niet gekomen. En dat
miste ik. Ik merkte dat ik door al die
jaren in de stad "anders" geworden
was, anders over veel dingen dacht.
Ik begon me eenzaam te voelen,
miste de stad met z'n vele mogelijk
heden en vooral mijn vrienden die
daar wonen. Wat doe ik hier zo ver
van iedereen die me dierbaar is.
Maar aan de andere kant zou ik het
buiten wonen moeilijk kunnen mis
sen, in de stad zou ik me opgesloten
voelen. Zou een compromis mogelijk
7iin'79'?
zijn... P.H.
SAME BEHOEDTU VOOR
Voorkomen is beter dan
ruilen. Dat kost u immers altijd geld.
Met Same maakt u de juiste keuze:
34 tot 160 pk
2- en 4-wieIaandrijving
normale en smalspoor
uitvoering
met of zonder cabine
diesel of turbo-diesel
24 gesynchroniseerde
versnellingen voor- en
achteruit
Axel, tel. 01155-1938
Goes, tel. 01100-21200
Kerkwerve, tel. 01110-2455
Middelburg, tel. 01180-14957
Nieuwendijk, tel. 01834-1388
Nieuwe Tonge, tel. 01875-1347
Oudenhoorn, tel. 01882-1318
Rilland, tel. 01135-1317
Schoondijke, tel. 01173-1305
Steenbergen, tel. 01670-63440
Strijen, tel. 01853-1678
Wissenkerke, tel. 01107-1215
Daar is men in staat u qua
vakmanschap een goede service te
verlenen.
Daar v ertelt men u alles over
de OK-zekerheid 3 jaar of 3000 uur
garantie*
*Al naar gelang het eerst
verstreken is.
TOT ZIENS OP DE
lAjraaovv
MMI
IN DE EUROPAHAL
Daar licht men u nader in
over de winterharde motoren:
luchtgekoeld, "reparatiearm en
pompschuw".
Daar kunt u horen dat Same
niet van anderen afhankelijk is, want
Same fabriceert alles in eigen huis:
de achterbruggen, versnellings
bakken, hydraulieken en vierwiel-
aandrijvingen.
Daardoor kan kwaliteit naar de
hoogste maatstaven worden
gehanteerd en kan er zo'n
uitzonderlijke garantie worden
gegeven.
Ga eens in een Same zitten:
ervaar het gemak van de hendels
binnen handbereik en de uiterst
gerieflijke, hydraulisch geveerde
zitting.
Bedenk daarbij dat een
Same een prettige ruggesteun
betekent door zijn geldbesparende
prijs.
Dr. A F. Philipsstraat 9 4462 EW Goes Telefoon 01100-21200
Staatssekretaris A. Ploeg (landbouw
en visserij) heeft met ingang van 30
december in geheel Flevoland en de
gemeenten Noordoostpolder en Urk
het vervoer verboden van dieren die
gevoelig zijn voor mond- en klauw
zeer. Dit betreft varkens en herkau
wende dieren als runderen, schapen
en geiten.
De bewindsman nam dit besluit
aangezien op een bedrijf in Nagele
(Noordoostpolder) deze ziekte is ge-
konstateerd. Drie andere bedrijven
in de omgeving zijn nog in onder
zoek.
Het vleesverbruik in Nederland
neemt af, terwijl de produktie nog
toeneemt, aldus J.W. Diepeveen,
voorzitter van de Nederlandse Bond
van Handelaren in Vee. Hij stelde
vast dat door deze ontwikkeling de
vee- en vleessektor in Nederland nog
meer afhankelijk wordt van de ex
port.
Het is daarom zaak alle handelska
nalen zo goed mogelijk open te.hou
den, ook voor levende dieren.
vdW.
Het was nog in het oude jaar. Op
mijn weg naar het kantoor vulden
vier prominente figuren uit de
wereld van de landbouw mijn auto,
via Hilversum II, met een levendig
gesprek over het Europese land
bouwbeleid, over het dreigend te
kort aan gelden en de (on-Moge
lijkheden om hier onderuit te ko
men. Eensgezindheid kon ik de
redekavelende landbouwdeskundi
gen niet aanmerken, want zij
stonden vormen van beleid voor die
elkaar volkomen uitsloten. Kop of
staart was voor mij moeilijk te
vinden om er een touw aan vast te
knopen: voors en tegen vlogen me
om de oren. De bestaande mede
verantwoordelijkheidsheffing
(zoek een agrarisch woord van
twee en dertig letters) voldoet niet,
en dient vervangen te worden door
ofwel een superheffing, ofwel con-
tingentering. (Weer zo'n mooi
boerenwoord). Dit laatste is een
deductie ter reductie van de pro
ductie. Ik ga wat op het verkeer
letten, want dergelijke argumenten
leiden me af Die tien in Athene
gingen hierop door en werden het
al evenmin eens. Een krachtiger
forum, tien staatsbozen, kun je je
moeilijk voorstellen, maar toen ze
elkaar flink om de oren geslagen
hadden met superheffingen en
contingenteringen, kwamen ze
eruit zoals erin gegaan waren: met
een melkplas, met een wijnpias,
met een olijfolieplas, of gewoon
maar met een plas, en alles bleef
zoals het was. Want de achterban
nen knorren! O ja, er piepen wel
enige geluidjes van "wij willen best
wat inleveren, hoor, boeren ook";
maar dan toch liever de wijnboeren
uit het zuiden. Ondertussen komt
1984 en leveren Hare Majesteits
loyale werkkrachten drie procent
in om de melkplas, de botervlek en
de poederberg te handhaven en te
vergroten. Een week stemmetje
gaat op om die berg melkpoeder
maar derderwereldwaarts te bla
zen, dat voedt de millioenen, maar
verziekt de markt. Nee, roept de
deskundige, laat de superheffing
de ontwikkeling van het melkbe-
drijf niet in de weg staan. Houd
nog even vol! Na het economisch
herstel zou een versterkte derde
wereld de vraag wel eens zo groot
kunnen maken dat we (WE!) er
niet aan tegemoet zouden kunnen
komen. Kom nou! Als het ooit
zover komt, dan zal die vraag er
niet zijn, want dan heeft die derde
wereld zelf melk zat.
POTTEKIJKER
14
6 januari 1984
