Niet zo alledaags meer
satie laat ook veel te wensen over. Veel Fransen kij
ken wat afgunstig naar onze produktschappen. De
Franse regering streeft naar een betere controle op het
marktgebeuren. Het grondbeleid is niet uitgewerkt en
bij de staat zijn de frankskes op om nog meer grond
aan te kopen.
De wijnboeren hebben deze regering mee in het zadel
geholpen. ,,Maar", zo merkte Morize op, „ik voel mij
niet geroepen hun problemen mee op te lossen." Ook
een Franse boer blijft in de EG een individualist.
Anne Bokma
Graancoöperatie met silo 's te Digny Ome)
Geen EG meer? Jacques Morize vindt het ondenkbaar
dat de EG er niet meer zou zijn. Tot 10 a 15 jaar geleden
ging het gesmeerd. Nu zijn er problemen, de wereld zit
er trouwens vol van. Binnen de Europese Gemeenschap
zullen we ons bij de schommelingen moeten aanpassen,
zo vindt hij.
Frankrijk is een groot land. Het areaal landbouw
grond is 15 maal dat van ons land. maar de totale pro-
duktiewaarde is slechts viermaal die van ons. Daar zit
nog een grote uitdaging in voor de Franse boeren en
tuinders. Voor de veehouderij melk en vlees lig
gen er grote kansen. De Franse overheid is de agrari
sche sector en in het algemeen het platteland, zeer
welgezind. De nu aan de macht zijnde socialistische
partij met Mitterrand in het Elysee heeft echter geen
uitgewerkt plan voor de landbouw. De marktorgani-
Bedrijfsgrootte in departement Orne
(1/6 deel van Nederlandse oppervlakte)
1955
1979
gemiddeld
17,3 ha
27,9
kleiner dan 10 ha
10.000
4.460
10-20 ha
6.200
3.010
20-50 ha
6.400
6.310
50-100 ha
1.500
2.240
meer dan 100 ha
280
Totaal aantal
24.100
16.300
60% van de bedrijven is pacht, 40% is eigendom
In het zuiden van Italië kan men nog dit tafereel aan
treffen van een koe als trekdier voor de ploeg. Het
gaat hier om de Witte Marchigiana, een inheems ras.
Na het trekwerk is het dier bestemd voor de vleespro-
duktie. Dit is niet zo'n alledaags beeld meer. Als trek
dier heeft de koe het moeten afleggen tegen de trac
tor. Vaak zijn deze tractoren gekocht met geld dat ver
diend is in het buitenland of in het meer welvarende
geïndustrialiseerde noorden van Italië. Het zuiden
van Italië behoort tot de armste gebieden in Europa.
Eén van de fundamentele doelstellingen van de EG is
om de minst begunstigde streken te helpen de econo
mie te ontwikkelen. Daarvoor is een Europees regio
naal ontwikkelingsbeleid opgezet, dat uit verschillen
de fondsen kan putten, zoals o.a. de afdeling Oriënta
tie van het Europees Landbouwfonds.
Het enige Financiële instituut van de Gemeenschap
dat exclusief tot doel heeft bij te dragen aan de ont
wikkeling van minder begunstigde regio's, is het „Eu
ropese Fonds voor regionale ontwikkeling". Hoewel
dit fonds al heel wat geld heeft besteed, blijkt dat in de
praktijk toch eigenlijk maar een druppel op de
gloeiende plaat te zijn, gezien de ernst van de proble
men in de echt arme gebieden van de EG. De steun
van het Europees Regionaal Fonds is in de periode
van 1975 tot 1980 in belangrijke mate aan Italië ten
goede gekomen. Van de totale steun van ruim f 10
miljard is bijna f 4 miljard naar Italië gevloeid, ge
volgd door het Verenigd Koninkrijk dat f2,7 miljard
ontving.
30
