Landbouwcommissaris
Dalsager \Nil boerenstand
niet eerder uitdunnen
Jan Werts/Brussel
Twee door de natuur getekende
mannen (vissers?, boeren?) han
gen gezellig onderuit in hun luie
stoel te wachten. We zijn hier op
de deftige, volledig met duur par
ket beslagen hoogste etage van
Berlaymont, dat is het EG-hoofd-
kwartier in Brussel. Deze wachthal
is nóg groter dan de gigantische
werkkamers van de veertien Euro
pese commissarissen die zij ver
bindt. Wie zich hier zó thuisvoelt
als het duo dat mij voor is, weet op
wie hij wacht. Daar zwaait de deur
al open en jawel iedere krantele
zer zou hem meteen herkennen
van de foto's daar staat Poul
Christian Dalsager (spreek uit:
Dalsaër), de 53-jarige rijzige socia
listische landbouwcommissaris
van de Europese Gemeenschap.
Z'n bezoekers glippen binnen als
of ze hier thuis zijn. Ik ben voort
aan de enige wachtende in deze
hal. Maar vervelen zal ik me niet.
Er komt al meteen een dame, een
„sekretareske" zouden m'n
Vlaamse vrienden zeggen, de hoek
om stuiven. Zij is bepantserd met
twee dikke mappen vol stukken
die ze als schilden beschermend te
gen zich aandrukt. Ze passeert op
topsnelheid en lijkt dan ineens
in de vloer naar beneden te stor
ten. Er is daar een onverwacht
trapje naar de lagere etage; een gat
in de vloer waarlangs de allernaas
te medewerkers van de Euro-com
missarissen hun baas buiten alle
officiële trappen en liften om snel
kunnen bereiken. Aan het geluid
van de zich wervelend weerkaat
sende hakken te horen stort ons
„sekretareske" zich haastig met
haar dossiers en al in de afgrond.
Ik vraag me af hoe lang je hier als
vrouw zou moeten werken voordat
je zó zwaar met stapels belangrijke
dokumenten beladen, op hoge
hakjes zó snel een trap afkunt sje
zen zonder te vallen. En of ze dat
in omgekeerde richting ook zou
kunnen. Die vraag wordt meteen
beantwoord. Want daar hoor ik op
het trapje alweer zo'n vliegens
vlugge dame op hoge hakken na
deren. Die op het moment dat ze
boven de vloer oprijst beladen
blijkt met drie transpirerende fles
jes Deens bier waarmee ze, hoe
kan het anders, de kamer van Dal
sager binnenloopt.
Nu we dan toch wachten op de bij
het Nederlandse publiek tamelijk
onbekende landbouwcommissaris
Dalsager, die zo direct z'n eigen
profiel mag schetsen, is er aanlei
ding tevoren diens benoeming op
deze post nog even in de herinne
ring op te roepen. De uitermate
belangrijke en zware portefeuille
Landbouw en Visserij binnen de
Europese Commissie (dagelijks
bestuur van de EG) was tot 1977
altijd in Nederlandse handen
(Mansholt en Lardinois). De be
kwame en volijverige Deense di
plomaat Gundelach ontfutselde
ons die sleutelpost bij de komst
van Vredeling. Gundelach over
leed kort na zijn herbenoeming in
januari 1981, toen Andriessen net
Vredeling was opgevolgd.
Binnen de Europese Commissie
was er destijds verzet tegen de be
noeming van de Deense land
bouw/visserij-minister Dalsager,
die door z'n regering in Kopenha
gen was gestuurd, als opvolger van
4
