2
O-
3
Omdat Zweegers naar
zijn klanten luistert:
de nieuwe PZ Drainreiniger!
r
o
13
1
/a:
ar veil
_^7\
ig
°1
3
1
sompas
vy
cd
cd
o
cd
cd
Op 't dak van Afrika
P recies om twaalf uur werden we
gewekt. Er stond dampende thee en
koekjes. Meer kregen we niet, want
met een volle maag de berg op was niet
goed. Iedereen wurmde zich in het half
duister in de echte klimkleren. Nu zou
waterschap hulster ambacht
bekendmaking
I n het Kibo hotel volgde daarna de
officiële ontvangst. Een aardige cere
monie waarbij de certificaten werden
uitgereikt. De gidsen kregen bier en
fooien. Iedereen kocht T-shirtjes met
de tekst "I climbed the Kilimanjaro in
Tanzania". Vooraf waren we in een
warm badgedoken. Het vuil van ons af
laten weken, een baard van vijf dagen
geschoren en daarna voor het eerst na
ook vijf dagen andere kleren aange
trokken. We zijn trots op ons certifi
caat en niet zo blij met onze nagels van
de grote tenen die paars en blauw,
plaats zullen moeten maken vooi
nieuwe.
CEBECO-HANDELSRAAD
dus; van landbouwmachines.
Verkoop en Distributiecentrum B. V
Voor elk bedrijf de juiste sorteermachine.
Keuze uit:
- diverse capaciteiten (3 tot 20 ton)
- "zittend lezen" of standaarduitvoering
- verschillende toebehoren, zoals dubbele
voorsortering, afvoerbanden enz.
- met of zonder voorraadbunker
NIEUW: Compas 3-plaatsmachine
bij uitstek geschikt voor spruiten
Compas maakt tevens rollenleesbanden,
borstelmachines, hydraulische kantelaars enz.
Compas... gewild om de geruisarme werking
Cebeco-Handelsraad kompleteert de
Compas sorteerlijn met:
- CEBECO opschepmachine
- CEBECO vulautomaat
- CEBECO opzakmachine
- CEBECO kistenvulelevator
- CEBECO zakkenheffer
Daarnaast kan Cebeco-Handelsraad
nog een aantal Langco sorteermachines|
en bunkerinstallaties leveren
Vraag om onze documentatie bij uw
dealer
4462 EW GOES Dr. A. F. Philipsstraat 9 Tal. 0110O-21200
Uw betrouwbare partner
in landbouwmechanisatie
Q-
cd
r-t-
cd
Het toerisme in Tanzania speelt
zich voornamelijk af in het noorden
van het land. Daar heb je de grote
bekende wildparken en reservaten.
Daar heb je ook de wereldbekende
berg Kilimanjaro. De hoogste berg
van het Afrikaanse kontinent en te
vens de hoogste alleenstaande berg ter
wereld. Er is een drukke toeriste
nindustrie aan het ontstaan die zich
bezig houdt met het begeleiden van
klimmers die de top van deze berg
willen bereiken. We hebben er zelf nu
ook aan meegedaan en we móeten uw
mededelen dat we de top hebben ge
haald. Toch niet zo gek, wanneer we
even bedenken dat slechts vijftig pro
cent van de klimmers de top bereikt.
We vertrokken vanuit het Kibo
hotel. Een goede vriend van ons is ei
genaar van dit oude maar uitstekend
onderhouden hotel. Destijds werd het
gebouwd door Duitsers die de grond
hdden gekocht van onze vriend zijn
grootvader. Chief Mareale kon goed
met hen opschieten en hij was het ook
die samen met een Duitse expeditie
voor het eerst de top van de berg be
reikte. Nu na zoveel jaar heeft zijn
kleinzoon Frank Mareale, een ge
slaagde Tanzaniaanse zakenman, de
voorvaderlijke grond met daarop het
hotel in bezit gekregen. Hij slaagt e;r
wonderwel in om het Kibo hotel te
doen uitblinken in service, klasse en
sfeer, zoals er in heel Tanzania geen
gelijke is!
aar nu de tocht. Kibo hotel ver
zorgt alles, kleding, voorbereiding en
gidsen. Al met al neemt de beklim
ming een dag of vijf in beslag. Om de
top van de Kilimanjaro te bereiken
behoeft men geen ervaren bergbek
limmer te zijn. Uithoudingsvermogen
en de wil om er te komen zijn vol
doende. We waren met een groepje van
vijftien personen. Internationaal ge
zelschap. De eerste dag verlieten we
het hotel en passeerden de poort van
het nationale park Kilimanjaro, van
waar de echte tocht begon. Een wan
deling van een dikke drie uur naar de
Mandara hut. Het paadje voerde door
een dicht regenwoud. Apen slingerden
zich van boom tot boom. Het regende
een beetje, maar net niet zoveel dat we
er nat van werden. Lekker loopweer.
Geen steile toestanden, maar wel een
geleidelijke klim. De Mandara hut is
een verzameling van houten hutten,
ooit eens door de Noren geschonken.
De gidsen waren reeds vooruit gegaan
en wachtten ons op met een goede
maaltijd.
De volgende dag zou de tocht naar de
Horombo hut voeren. Eerst nog door
regenwoud, nu erg steil. Daarna in-
bitter koud in de Kibo hut. We zouden
kunnen slapen tot twaalf uur 's nachts.
Maar zelfs in die dikke slaapzakken
liepen ons soms de rillingen over de
rug.
In alle glorie, Kilimanjaro.
eens in de open ruimte. Voor ons nog
helemaal vrij van wolken de top van de
Kilimanjaro. Met sneeuw bedekt en
nu van hier leek het niet eens zo ver
meer. Daarnaast ongenaakbaar en
grillig het zusje van de Kilmanjaro, de
Mawenzi piek. We wandelden traag,
want dat is het geheim om het te halen.
Vooral niet overhaasten want door de
ijle lucht is men veel sneller uitgeput
dan anders. Het was toch een vrij
zware tocht die door eindeloze heide
velden voerde, opgefleurd door dui
zenden witte strobloemen. Dan weer
laag struikgewas en voortdurend
klimmen. Er leek geen eind aan te
komen. Uitgeput bereikten we de Ho
rombo hutten. 4000 meter boven de
zeespiegel. Wanneer de zon werd
weggeveegd door langsdrijvende
vochtige wolkenslierten dan was het
koud. Dikke truien werden tevoor
schijn gehaald. De gidsen hadden weer
een voortreffelijk maar eenvoudig
maal bereid. Om zeven uur lagen we al
in de slaapzak. Samen met nog vele
anderen, ieder in zijn eigen krib. Ge
lukkig dat het volle maan werd, zodat
's nachts in ieder geval meer dan een
hand voor de ogen te zien was.
D,
e derde dag voerde de tocht naar
de laatste hut, vlak aan de voet van de
eigenlijke Kilimanjaro top. Kibo hut
ligt op een hoogte van 4700 meter.
Hier werd de vermoeidheid duidelijk
voelbaar. Nadat we door de laatste hei
develden waren gegaan, kwamen we
uiteindelijk in een uitgestrekte krater.
Een dode lava en sintel massa die ge
makkelijk deed denken aan een
maanlandschap. Voor ons, nu bijna
grijpbaar, zoals het bedrieglijk leek,
de toppen van de Kilimanjaro. Gil-
manspunt en de Uhurupiek. De voeten
wilden nog nauwelijks. Rusten, drin
ken, zuchten, blazen en denken waar
zijn we eigenlijk mee bezig. Het was
Dat stilstand achteruitgang is, dat weet Zweegers maar al te goed. Niet
voor niets hebben we zo'n faam verworven in eersteklas landbouw
machines. We leggen ook regelmatig het oor te luisteren bij de
gebruikers van ons materiaal: tenslotte weten zij beter dan wie ook hoe
het eventueel nóg beter kan. Neem nu de nieuwe PZ Drainreiniger. De
modernste machine van dit moment, helemaal ontworpen volgens
üw wensen. De nieuwe machine staat helemaal in het teken van maxi
maal bedieningsgemak. De twee standaard gemonteerde hydromoto-
ren zorgen ervoor dat u de drainageslang uiterst gemakkelijk kunt
bedienen, eventueel vanuit uw traktorkabine. Neem voor méér infor
matie over de nieuwe PZ Drainreiniger eens kontakt op met uw
PZ-agent of met het PZ Verkoop en Distributiecentrum. Dan krijgt u
meteen een voorproefje van
onze service. En van onze 7u/ppppf^ Hp vpfnipi IWPK
eerlijke prijzen. Direkt doen zweegers, UC vernieuwer*
NEUWENDUK 25.5664 HB GELDROP POSTBUS 316.5660 AH GELDROP TEL 040-854155 TELEX 51098
Het dagelijks bestuur van het waterschap Hulster Am
bacht maakt bekend dat vanaf 15 december 1982 een
schouwing zal worden gehouden op het onderhoud van
afwateringsmiddelen (kavel-, weg- en dijksloten met in
begrip van de zich daarin bevindende buisleidingen), ge
legen in het waterschap Hulster Ambacht.
Ingevolge het Reglement van Politie op de Waterkering
en de Waterbeheersing in Zeeland, dienen vóór ge
noemde datum de gebruikers of eigenaren van aan ka-
vel-, weg- en dijksloten grenzende percelen zorg te dra
gen voor:
a. het opschonen en op de juiste breedte en diepte bren
gen van betreffende sloten (onder opschonen van slo
ten wordt verstaan: het maaien van de belopen, het
verwijderen van modder, afval, plantengroei, on
kruid, schoonmaken*duikers e.d.),
b. het plaatsen, zo nodig verplaatsen van afscheidingen
op weilanden gelegen langs bij het waterschap in on
derhoud zijnde waterlopen en wel op een afstand van
minimaal 0.50 m uit de insteek van het talud,
c. eveneens zal gelet worden op eventuele overtredingen
van de vebodsbepaling t.a.v. het graven, ploegen of
met alles dodende middelen spuiten binnen een af
stand van 0.30 m uit de insteek van waterlopen.
Op het waterschapshuis ligt een kaart ter inzage waarop
de waterlopen zijn aangegeven die door het waterschap
worden onderhouden.
Tegen degenen die bij de schouwing nalatig worden be
vonden kan proces-verbaal worden opgemaakt.
Hulst, 29 oktober 1982.
HET DAGELIJKS BESTUUR VAN HET WATER
SCHAP HULSTER AMBACHT,
K.J.A. Baron Collot d'Escury, dijkgraaf.
C.B.Ysebaert, griffier.
de ware klim beginnen. Ongeveer 980
meter nogal vrij steil naar boven. Om
één uur verlieten we de hut. Buiten
was het bijzonder helder. Volle maan,
op de kop af. De sneeuw op de top
schitterde in het zachte licht. Ideaal
om te klimmen, goed zicht, weinig
wind. We stelden ons zwijgzaam op.
In ganzenformatie naar boven. Stap
voor stap. Ongelooflijk zwaar op deze
hoogte. Sommigen van de groep vielen
af. Ze konden het ene been niet voor het
andere krijgen. De gidsen poogden
hen nog op te porren. Wanüeer het
echt niet meer kon werden ze terug
gebracht naar de hut. Intussen sleep
ten we met de rest van de groep ons
stap voor stap naar boven. Soms hiel
den we even halt. Het was koud, het
vroor veertien graden. Onze schoenen
waren iets te nauw en dat begon zich te
wreken. We voelden geen tenen meer.
Ongerust vroegen we aan de hoofdgids
wat we er mee aan moesten. Doorlo
pen, zei hij, laconiek. De laatste hon
derd meter leken eindeloos. Iedere
keer was het alsof we zo de sneeuw
konden grijpen. Een misselijk gevoel
maakte zich van ons meester. Diep
ademhalen was het advies, 't Was
waar, men moest degelijk de echte wil
hebben om dit te doen anders was het
onhaalbaar. Na één stap moesten we
soms vijf keer adem happen. De ge
voelloosheid begon zich vanaf de tenen
verder uit te breiden. Omkijken ver
oorzaakte duizeligheid. Er werd geen
woord meer gesproken. Een spook
achtige vertoning. Bijna op het dak
van Afrika. Mensen, allen gekleed
alsof ze naar een poolexpeditie gingen.
Tegen half zes waren we eindelijk bij
de eerste top, Gilmanspunt 5685 meter
boven de zeespeiegel. 't Was er snij
dend koud min 18 graden Celsius. Een
gevoel van voldoening maakte zich
toch van ons meester. Met zijn allen
zochten we beschutting achter een
rots. Het interessante zou nu zijn om
van hier de zonsopgang gade te slaan.
Met bijna bevroren tenen ging er
overigens veel af van die glans die de
glorie moest brengen. Sommigen van
de groep besloten nog verder te gaan
en naar Uhurupiek te klimmen nog
280 meter hoger. Toen de zon op
kwam, en het Afrikaanse landschap
begon te verlichten, waanden we ons in
een vliegtuig boven de wolken. Door
de gaten in dat wolkendek zagen we
stukjes aarde. Er viel weinig te onder
scheiden. Met een volkomen uitgeput
Italiaans echtpaar, nog enkelen, en de
hoofdgids besloten we om er nu maar
een punt achter te zetten. We daalden
af. Zeer snel, min of meer glijdend
door het droge lav ast of. Terwijl we
klommen waren we zig zag gegaan, nu
gingen we lijnrecht naar beneden.
Binnen ander-half uur waren we terug
in de Kibo hut. Twee ijskoude voeten,
die tot op heden nog zo nu en dan
tintelen. De afdaling terug naar het
Kibo hotel deden we in twee dagen.
Wat een ervaring zo gemakkelijk het
nu ging.
SCHRIJFKOUTER
19
