Fokveedag Wanroy
indrukwekkende show
aKker
"Goede boerenkaas heeft
toekomst"
Black out"
D an komen de avonden. Het wordt
schemerig, duister, en het enige licht
waar we mee leven is dat van kaarsen
en een paar stallantaarns. Omdat het
duister is lijkt de avond op de boerderij
nog stiller dan anders. Het zou je
kunnen gaan benauwen. Gelukkig dat
de radio en casetterecorder ook op
batterijen werken. Die batterijen zijn
overigens ook erg schaars in dit land.
Aan alles kan dus een einde komen.
Verplicht schemeren met een snel
slinkende voorraad Bols. We hebben
ons een paar keer niet aan het rant
soen gehouden. Nou ja, als het op is
dan is het koken gedaan!
Vakbeurs Intensieve
Veehouderij 1982
Open Dag Centraal
Diergeneeskundig
Instituut
1f
De rundveefokkerij geniet de laatste jaren op alle fronten een toene
mende belangstelling. Dit geldt ook voorde fokveedagen. En evenals op
andere terreinen tracht men daarbij door samenwerking elkaar te sti
muleren. Geheel in deze lijn vond op 7 september de eerste gezamen
lijke MRIJ-fokveedag van Zuid-Nederland plaats. Op spontane wijze
hebben de Limburgse en Noord— Brabantse Bonden de handen ineen
geslagen. Dit leidde tot een indrukwekkende show, waarbij de huidige
kwaliteiten van het MRIJ-ras ten volle tot uiting kwamen. De unieke
akkommodatie te Wanroy en het gunstige weer gaven deze dag nog
extra glans.
In elk van de 3 leeftijdscategoriën
werden 4 dieren geselecteerd en ver
volgens door de jury van kommen-
taar voorzien. Een volledige weerga
ve van de uitslagen en de kampioe
nen kan hier achterwege blijven. Dat
ligt meer op het terrein van de speci
fieke fokkerijbladen.
Een uitzondering mag echter wel ge
maakt worden voor de kampioene van
de middengroep, Lena 11 en W. van
De bijna 600 voorgeselekteerde die
ren waren voor deel afkomstig uit
Noord-Brabant en voor 'A deel uit
Limburg. De individuele rubrieken
waren verdeeld over 10 ringen, waar
in vlot tempo werd gekeurd. Het ge
halte liep uiteen van goed tot uitste
kend, zowel bij de jongere als bij de
oudere dieren. De ereplaatsen wer
den in gelijke aantallen over de pro
vincies verdeeld, zodat Limburg er
naar verhouding beter uitkwam. Wie
de ontwikkelingen in Limburg ge
volgd heeft, zal zich hierover niet
verbazen.
Het middagprogramma was door de
vele dochtergroepen en bedrijfs
groepen bijna overvol. Voor vele be
zoekers vormen de dochtergroepen
van stieren tegenwoordig het hoog
tepunt van de fokveedagen. In Wan
roy waren er hiervan liefst 17 te aan
schouwen. Misschien wel voor het
laatst op deze grote schaal bleek de
sterk positieve invloed van de "oude
vaders" Alexander, Jetje's Arthur,
Robin en Arno. In de andere rubriek
dochters uit de fokstierperiode gaven
Walter, Daan, Prins 2 en ook Roland
4 hun visitekaartje af. Daarvóór
hadden vooral Elias en Tonia 62's
Marco getoond heel wat mans te zijn.
Een iets gunstiger productieverer
ving dan de ruim 100,— zou beide
iets meer glans hebben gegeven.
Hetzelfde geldt waarschijnlijk ook
voor Leendert en Freek.
Beide ververven een goed exterieur,
maar de honderd-dagenlijsten geven
De belangstelling voor de fokveedag was groot.
nog geen aanleiding tot algemeen
optimisme. De zo gewenste opvolger
Prins 2 heeft zich nog niet aange
diend.
De 38 bedrijfsgroepen, die waren
verdeeld over 9 rubrieken, boden een
interessante strijd, waarbij de ver
schillen diverse keren miniem waren.
Dit onderdeel toonde zowel de top
als de breedte van de Zuidelijke
MRIJ-fokkerij. De kampioenskeu
ring vond plaats op de wijze die vorig
jaar in Limburg werd geïntrodu
ceerd.
Huiten te Udenhout. Het is toch wel
een grote prestatie van koe en eige
naar om, na het behalen van de titel in
de Flevohof, meer dan 3 maanden de
vorm voor een kampioenschap te
houden. Daarnaast komt evenveel
waardering toe aan de koe met de
hoogste productie aan vet en eiwit per
levensdag. Deze koe, Liza 65 van
D.Weijers te Geysteren onderstreep
te eens te meer de mogelijkheden van
onze roodbontfokkerij.
ing. A.Helder.
vv e hebben het er al eens een
keertje over gehad dat we vreesden
binnenkort zonder elektriciteit te zijn.
Wel de vrees is bewaarheid geworden
en we hebben een totale "black-out".
De generator heeft het op een nacht
ineens begeven. De motor draaide nog
wel door, maar de generator leverde
geen stroom meer. Hoofdschuddend
stonden er onze technici omheen, ter
wijl ze er helaas niet de ballen verstand
van hebben. Ze gingen het ding met
schroevedraaiers en sleutels te lijf en
konstateerden later dat ze er absoluut
geen gat in zagen. In Mbeya, de
hoofdplaats van ons distrikt, zo'n
honderd kilometer van het bedrijf was
wel een electricien en die moest er zich
maar eens voor inspannen. Dat is in
middels al een week geleden en of
schoon men iedere dag naar Mbeya
rijdt en smeekt om een snelle oplossing
is de "vakman daar er nog steeds niet
in geslaagd om licht in de duisternis te
brengen.
Cj elijkertijd met het gemis van de
elektriciteit is ook de watervoorzie-
ning geblokkeerd, want ons drinkwa
ter wordt met een elektrische pomp uit
een bron van circa 90 meter diep op
gebracht. Geen water meer. Dat is een
ellende. Op de boerderij wonen naar
schatting zo'n 400 personen groot en
klein. Het enige water dat er nu nog
beschikbaar is wordt dagelijks met een
tankwagen over een afstand van tien
kilometer aangevoerd. De kwaliteit is
verwer pelijk. Het water stinkt, niet in
het minst naar lysol, waarmee ze eerst
de watertanker hebben schoonge
maakt. De bevolking kan met emmers
om water komen. Dat vocht is slechts
bestemd om te koken en te drinken.
Over baden kan nu niet meer worden
gesproken. Zoiets is te ruiken. Het zij
zo! In de huizen van de mensen op het
bedrijf hebben ze voor de w.c. 's geen
water nodig, want het systeem is een
betonnenplaat, bovenop een diep gat.
In die plaat een rechthoekig gat en
voor de rest is het een kwestie van
mikken.
In onze huizen, dat van de manager
inbegrepen, ligt dat even anders. Wa
terclosets, een bad, en allerlei kranen.
Gelukkig hebben we nog een reserve
tank, waarin twee kubieke meter wa
ter. We doen er zuinig mee, maar als je
er op let dan heeft een mens ineens veel
minder water nodig dan anders werd
aangenomen. Voor de bloemen en
groententuin is het de doodsteek. We
baden ons nu in het badhokje van de
huis- en tuinjongen. Een emmer, een
kannetje, een stuk zeep en de rest is
een kwestie van behoedzaam gieten.
Korig jaar waren we blij met die
fraaie diepvrieskast. Er was toen met
de elektriciteit geen probleem. Nu
heeft die kast ons al heel wat hoofdpijn
bezorgd, 't Is niet de eerste keer dat we
enige dagen zonder stroom zitten.
"Boerenkaas heeft toekomst. Voorwaarde daarbij is wèl, dat de goede
kwaliteit wordt gehandhaafd, en dat negatieve uitschieters zo veel
mogelijk worden voorkomen".
Aldus mr. GJ. van Dinter, sekretaris-generaal van het ministerie van
landbouw en visserij, tijdens de viering van het 100-jarige bestaan van
de Kaasmarkt en de opening van de gerekonstrueerde Oude Markt te
Bodegraven op 13 september j.l.
De sekretaris-generaal onderstreepte
nog eens dat het overheidsbeleid
erop gericht is, te voorkomen dat er
slechte boerenkaas wordt gemaakt
en op de markt gebracht. Zo wordt
jaarlijks een programma van onder
zoekingen uitgevoerd, gericht op
kwaliteitsverbetering. Dit in goed
overleg tussen bedrijfsleven en over
heid en gezamenlijk gefinancierd.
De resultaten komen via de daartoe
geëigende kanalen, zoals publikaties,
voorlichting en kaaskursussen, bij de
belanghebbenden terecht.
Dan is er ook nog het toezicht van de
privaatrechtelijke zuivelkontrole, in
dertijd opgericht om de toen gekon-
stateerde knoeierijen tegen te gaan,
dat regelmatig preventief toezicht
uitoefent.
Van dinsdag 2 november tot en met
vrijdag 5 november 1982 wordt in de
Margriet-, Juliana- en Merwedehal
van de Jaarbeurs te Utrecht de Vak
beurs Intensieve Veehouderij 1982
gehouden.
De Vakbeurs Intensieve Veehouderij
(V.I.V. '82) kan zich verheugen in
een toenemend aanbod uit het bui
tenland.
Van de ruim 330 exposanten, die
circa 600 bedrijven en instellingen
vertegenwoordigen, is 20% afkomstig
uit het buitenland. De landen die op
de beurs present zijn, zijn onder an
dere: België, BRD, Denemarken,
Finland, Frankrijk, Groot-Brittan-
nië, Israël, Italië, USA en Zwitser
land.
Hoewel het aantal zelfkazende boe
ren steeds kleiner wordt, vertoont de
gemiddelde produktie per bedrijf
vanaf 1970 een stijgende lijn. Als ge
volg daarvan is de totale produktie
van ongeveer 5,5 min. kg in 1969 -
het dieptepunt - weer opgelopen tot
ruim 8 min. kg. per jaar.
Onlangs is aan de Edelhertweg, juist
buiten de bebouwde kom, het nieuwe
hoofdgebouw van het Centraal Dier
geneeskundig Instituut (CDI) gereed
gekomen en betrokken.
Het CDI is een onderzoekinstituut
van het Ministerie van Landbouw en
Visserij. Het heeft een aantal onder
zoek-, produktie-, ontwikkelings- en
adviserende taken op het gebied van
de diergeneeskunde, die naast uiter
aard ekonomische ook volksgezond
heids-, milieu- en juridische aspek-
ten met zich mee brengen. Voor Le
lystad is het CDI geen onbekende
meer: al 10 jaar zijn hier verschillen
de onderdelen van het instituut ge
vestigd, waarvan de afdeling Virolo
gie aan de Houtribweg de grootste
(130 werknemers) is. Daarnaast ken
de het instituut echter nog 6 andere
vestigingen in 4 verschillende plaat
sen in het land, een situatie die nu
gelukkig tot het verleden behoort. In
het nieuwe gebouw zijn zo'n 200
mensen werkzaam.
Op 9 oktober, kort na de officiële
opening op 4 oktober, is er in dit ge
bouw een open dag. Een ieder die
geïnteresseerd is in het werk van het
instituut en het nieuwe gebouw is die
dag welkom tussen 13.00 en 17.00
uur. Het gebouw zelf is zeker de
moeite waard, en niet alleen vanwe
ge de omvang: met name het stal-
komplex kent een aantal voorzienin
gen die ronduit futuristisch genoemd
kunnen worden. Voorts is het ge
bouw uitgerust met een uitgebreid
pakket aan maatregelen om het
energieverbruik in te perken: afge
zien van isolatiemaatregelen wordt
op allerlei manieren energie terug
gewonnen. Ook beschikt het gebouw
over een eigen krachtcentrale, waar
van de afvalwarmte wordt gebruikt
voor verwarmingsdoeleinden.
Het adres is: Edelhertweg 15 (ver
lengde van de Steenstraat) 8219 PH
Lelystad.
Bus 154 (richting Emmeloord) stopt
voor de deur.
Bogera strijkt op houtskool, energie.
Maar toen was het kouder. Nu echter
hebben we de strijd verloren. Corry
heeft er bijna de moed bij verloren. A l
haar moeite is als sneeuw in de zon
gesmolten. Ze had uit de tuin alle
soorten groenten ingevroren. Ze had
er verder van alles en nog wat inzitten.
Dan praten we nog niet eens over het
vlees. We wachten een dag, twee dagen
maar de derde dag konden we niet
meer wachten, 't Werd te warm in die
diepvrieskast. Bij Bulie onze buurman
konden we gelukkig nog het meeste
vlees kwijt. Hij heeft n.l. een diepvries
kistje dat werkt op petroleum. Hij en
Irma zijn vrouw stonden net op het
punt om naar Holland te gaan, dus
was hun diepvries nagenoeg leeg. We
hebben onze diepvries kast schoonge
maakt de deur opengezet en het voor
lopig als waardeloos attribuut afge
schreven. Gelukkig dat onze koelkast
op gas werkt, dus voor het dagelijks
gebruik kunnen we nog even door.
Nog even, want een ander gevaar dient
zich aan omdat er op dit moment geen
gas te koop is. We hebben geprobeerd
in Mbeya, in Dar es Salaam, maar tot
op heden géén gas. Dan is er nog altijd
houtskool! Goed, daar kun je niet de
koelkast mee stoken, maar je kunt er
wel je potje op koken. Je koopt hier
r
een volle baalzak houtskool voor een
tientje. We hebben er speciale ka
cheltjes voor en daar koken we nu de
dingen op die veel gas vergen. Wat we
nog aan gas hebben gebruiken we al
leen voor zaken die je snel warm moet
hebben. De strijk wordt gedaan met
een houtskoolstrijkijzer en Bogera de
huisjongen heeft daarmee al twee
pantalons van me verbrand.
SCHRIJFKOUTER. jj
