Belgen krijgen
dubbele van Nederland
-Buitenstaander-
Frankrijk graanland bij uitstek
METASYSTOX-R
Nieuws uit: Brussel
Geen vergel ingsziekte door
bladluisbestrijding
met
INSPRAAK
EG-landbouwprijzen bij stemmingen vastgesteld
Nieuwigheden
Akkoord
fV\
JanWerts/Brissel
Voor het eerst in de Europese historie hebben de landbouwministers
van de EG vorige week dinsdag in Brussel de landbouwprijzen via
urenlange stemmingen vastgesteld. Groot-Brittannië, Denemarken en
Griekenland weigerden konsequent hieraan deel te nemen. Niettemin
koos een voldoende grote meerderheid voor het pakket van de Belgi
sche voorzitter van het beraad Paul De Keersmaeker.
Hij stelde een rekordhoge, gemiddeld 10,5% belopende prijsverhoging
voor. Ze is vorige donderdag 20 mei ook al meteen van kracht gewor
den.
De onderhandelingen over de land
bouwprijzen voor het jaar 1982 zul
len de geschiedenis ingaan als die
waarbij men niet door bleef praten
totdat -iedereen het pakket kon slik
ken, zoals altijd gewoonte is. De
Britten wensten koppeling tussen de
prijzen en de budgetproblemen (hun
kontributie) maar zij werden in zes
uur durende stemmingen over bijna
70 Europese verordeningen over
stemd.
Een ander kenmerk van deze onder
handelingen was dat de Nederlandse
minister drs. Jan de Koning de 10,5%
als "griezelig hoog" heeft omschre
ven. Na afloop van het beraad ver
klaarde de bewindsman dat met zul
ke prijsaanpassingen de produktie
van melk en andere produkten kan
gaan beginnen in gebieden waar dit
eigenlijk niet zou moeten. Maar aan
de andere kant woog vanwege de
slechte inkomenssituatie onder de
agrariërs in veel landen het inko-
mensaspekt tot de prijzen dit jaar nu
wel zwaar.
Er is nu een produktiedrempel voor
de granen geïntroduceerd. Gaat de
oogst boven de 119,5 miljoen ton uit,
dan zullen de Europese prijzen vol
gendjaar minder stijgen. Dit met een
maximum aftrek van 5% prijsverho
ging. Behalve een produktiegrens
voor het Europese graan is ook een
limiet voor de invoer van graanver-
vangers van 14 miljoen ton per jaar
overeengekomen. De medeverant
woordelijkheid van de producent
voor de afzet die bij de zuivel en de
suiker al langer voelbaar is, wordt
aldus uitgebreid.
Een ander novum is dat kleine vee
houders voortaan gesteund worden.
In Frankrijk, zo voegen wij daar aan
toe, wil de linkse regering hoe dan
ook de kleine veehouder een hogere
melkprijs garanderen. Ze kunnen
daar nu dus op eigen houtje met de
melkheffing gaan variëren naar ge
lang de grootte van het bedrijf.
Wij zien dan ook nog niet zo zeer
welk sukses De Koning bereikt heeft
Het gebouwenkomplex van de EEG te Brussel
Uit de opbrengst van de melkheffing
wordt daartoe 300 miljoen gulden ge
reserveerd. Nederland ontvangt
daarvan 20 miljoen. Wij Nederlan
ders hebben weten te bereiken dat
deze gelden niet verdeeld worden op
basis van een Europese regeling,
waarbij kleine veehouders een extra
lage melkheffing zou gaan werken.
Ieder land krijgt nu de vrijheid voor
de verdeling van zijn aandeel in het
totaal te besteden bedrag.
Men behoudt het recht, zo erkende
minister De Koning desgevraagd, om
die middelen in te zetten voor een
nationale lagere melkheffing voor de
kleine veebedrijfjes.
door een Europese regeling waarop
hij wél invloed had tegen te houden.
Een derde nieuwigheid is dat er in-
leveringsprijzen voor de wijn komen
en verschillende niveau's. Dit stelsel
moet er toe leiden dat de beruchtige
wijnkonflikten tussen Italië en
Frankrijk voortaan vermeden wor
den.
Al met al stijgen volgens de eerste
berekeningen van ons ministerie van
Landbouw de kosten van het land
bouwbeleid op jaarbasis met 4 mil
jard gulden; een rekord.
De Nederlandse boer en tuinder
mag, voor zover zijn opbrengstprij-
zen door "Brussel" bepaald worden,
rekenen op 8,5% gemiddeld, waarbij
de akkerbouwer dan beneden en de
veehouder boven dat percentage zit.
Van de 10,5% moet namelijk 2% aan
in te leveren monetaire kompepsatie
afgetrokken worden. De Duitsers le
veren zelfs 2,9% in en houden aldus
7,6% over. Aan de andere kant staan
België/Luxemburg met een fantasti
sche verhoging van meer dan 16%
ofwel bijna het dubbele van Neder
land. De Fransen en de Denen zitten
met de Italianen rond de 13,5%, de
Grieken boven de 15%. In al die
landen ligt de kostentoename ook
wel veel hoger dan bij ons. België en
Luxemburg profiteren echter zicht
baar van het feit dat de regering daar
bezig is via devaluatie van de frank
haar interne ekonomische proble
men op het buitenland af te wente
len. Of dit op den duur een aantrek
kelijk recept is valt nog te betwijfe
len. Dit jaar krijgen de Belgische en
de Luxemburgse boeren een werke
lijk enorme opslag van gemiddeld
16%. Volgend jaar echter al moeten
ze daar 10 tot 12% inflatie verwerken.
Dat zal dan het dubbele zijn van de
kostenstijging in Nederland.
De Britten hebben op alle mogelijke
manieren geprobeerd om te vermij
den dat er gestemd zou worden. Zo
vroegen zij om nog maar weer eens
een extra vergadering van de be
windslieden van Buitenlandse Za
ken. Daar zou dan het verschil tussen
hun eis voor 2900 miljoen gulden
kontributieverlaging en ons aanbod
van ruim 2100 miljoen overbrugd
moeten worden. Maar voorzitter
Tindemans gaf vanuit Luxemburg,
waar hij met zijn kollega's in NA-
VO-verband bijeen was, te verstaan
dat éérst de landbouwbesprekingen
afgerond moesten worden. Groot-
Brittannië beroept zich op het be
faamde akkoord van Luxemburg
van 1966. Dat bepaald dat ieder
EEG-land het recht heeft om zodra
zijn vitale belangen geraakt worden
een stemming, waarbij men de
knooppunt doorhakt, tegen te hou
den. Frankrijk is de uitvinder van dit
zogenaamde akkoord dat door de
Benelux-landen nooit is onderschre
ven. De sedert 1966 toegetreden vier
nieuwe Europese partners beschou
wen deze regeling, die alleen be
sluitvorming toelaat wanneer alle
landen daarmee kunnen leven, wél
als een verworvenheid. Daarom
weigerden de Griekse en Deense
minister konsequent aan de stem
mingen deel te nemen, hoewel zij
ook graag snel nieuwe landbouw
prijzen hadden.
Voor het eerst dus zijn prijzen vast
gesteld op basis van de 16 jaar gele
den ondergesneeuwde regel uit het
EEG-verdrag, waarbij men via een
gekwalificeerde meerderheid besluit.
De vier grote landen hebben elk 10
stemmen, de kleinere wat minder
(Nederland 5). In totaal komt men
aan 58 stemmen en een voorstel is
aangenomen wanneer het 41 stem
men verwerft. Ondanks het verzet van
Engeland, Denemarken en Grieken
land gingen alle voorstellen er vlot
door. Maar het is overigens toch niet
te verwachten dat men in de Europese
Gemeenschap zulke, het overleg
versnellende regeling nu vaker gaat
toepassen.
De ministers die het akkoord van
Luxemburg altijd zo fel verdedigen
(Frankrijk, Italië, Defiemarken, Ier
land, Griekenland) zeggen dat de
Britten er dit keer een totaal verkeerd
gebruik van maakten. Dit oordeel
wordt ook door de Benelux-ministers
onderschreven. Door de landbouw
prijzen namelijk te koppelen aan de
kwestie van de verlaging van de
kontributie blokkeren de Britten
iedere mogelijke voortgang in de
Europese samenwerking, aldus me
vrouw Cresson. Minister De Koning
erkende wel dat de Britten vanuit
hun invalshoek een beroep konden
doen op de bekende vitale belangen
die een stemming dus blokkeren.
"Maar de negen andere landen had
den in dit geval óók een vitaal be
lang, te weten nieuwe landbouwprij
zen, dat nu de doorslag moest ge
ven".
Zoals vaker in zulke konflikten was
ook de redenering van minister Peter
Walker best te begrijpen. Hij zegt dat
de Europese Gemeenschap bijna net
zo lang als ze gemeenschappelijke
landbouwprijzen heeft, namelijk al
16 jaar, op basis van het akkoord van
Luxemburg opereert. "Het gaat niet
aan deze regeling zonder enige be
sluitvorming of procedure maar even
te veranderen. De anderen zullen
daar nog spijt van krijgen". Verder
meent hij dat de landbouwprijzen
alles met budgettaire problemen te
maken hebben. Dit te meer omdat ze
zo hoog uit vallen en de Britse bij
drage aan de Europese schatkist ver
der verhogen.
De Britten wijzen er tenslotte op dat
in het pakket prijsverhogingen ook
maatregelen zitten (de produktie-
drempels bijvoorbeeld) die rechts
treeks voortkomen uit het mandaat
van 1980. In dat mandaat wordt in
het kader van de problematiek rond
de Britse financiële bijdrage een
mogelijke stroomlijning van het
landbouwbeleid aangekaart. Wie
hier ook gelijk mogen hebben, het
staat wel vast dat het laatste woord
over dit geschil van mening nog niet
is gezegd. Want de landbouwprijzen
zijn nu wel vastgesteld, maar de kri-
sis in de Europese Gemeenschap
duurt voort.
In een folder voor de gemeente
raadsverkiezingen las ik dat een
bepaalde politieke partij in een
grote, .zeeuwse plattelandsgemeen
te de welzijnsplanning eenvoudiger
wil aanpakken. "Het kan toch niet
de bedoeling zijn" werd hierin
gesteld, "dat de verenigingen
hoofdpijn krijgen van al die ber
gen papier".
Een lofwaardig streven lijkt me. Ik
vermoed echter niet dat de gemid
delde burger/boer hiervoor erg
warm zal lopen op 2 juni a.s. Toch
is er alle reden voor, getuige het
volgende krantenberichtje:
"Eén dezer dagen is het in
spraakrapport over het wel-
zijnsplan Goes verschenen. In
dit rapport zijn de opmerkingen
verwerkt, die gemaakt zijn tij
dens de gehouden inspraak
ronde en de schriftelijk ont
vangen reakties.
Tevens zijn in dit rapport de
reakties weergegeven van de
Voorbereidingskommissie op
de verschillende vragen en op
merkingen, die door de deelne
mers tijdens de inspraak zijn
gesteld. Daarbij wordt tevens
vermeld in hoeverre de opmer
kingen hebben geleid tot wijzi
ging van het plan
"Wat een ingewikkeld gedoe"
hoor ik u denken.
Jammer beste lezer, maar ik heb u
gefopt.
Het bovenstaande artikeltje trof ik
letterlijk zo aan in het ZLM-blad
van 15 mei j.l. naast de rubriek van
Buitenstaander. Alleen heb ik de
woorden "ruilverkaveling Wolp-
haartsdijk" vervangen door "wel
zij nsplan Goes".
Blijkbaar kunnen jullie er in de
landbouw ook wat van. Van in
spraak en moeilijk doen, bedoel ik.
Overigens kon ik in die folder voor
de gemeenteraadsverkiezingen
geen woord vinden over de land
bouw. Maar dat lijkt me meer een
onderwerp voor de rubriekschrij
vers op pagina l van dit blad.
Buitenstaander
Frankrijk telt tot de grootste graanproducerende landen ter wereld en
ijvert met Canada om de tweede plaats op de wereldranglijst na de
Verenigde Staten.
Hoewel beschikkend over een areaal dat slechts half zo groot is als dat
van Canada is de laatste 12 jaar de Franse graanproduktie vrijwel gelijk
aan die in Canada.
De uitvoer van Frankrijk en Canada zijn vrijwel gelijk, zij het dat
Canada net iets meer pleegt uit te voeren dan Frankrijk.
Rekorduitvoer
Na een rekordoogst van rond 46
miljoen ton in 1980 bereikte de
graanuitvoer in 1980/81 een rekord
van 22,5 miljoen ton. Ongeveer 60%
van de graanexport heeft betrekking
op tarwe die in 1980/81 13,2 miljoen
ton bedroeg (waarvan 2 miljoen ton
als bloem).
De uitvoer van gerst bedroeg 5,5
miljoen ton, waarvan 1.1 miljoen ton
in de vorm van mout.
De uitvoer van mais daalde van 2,6
tot 2,4 miljoen ton, waarvan 0,2 mil
joen ton in de vorm van zetmeel.
Het aandeel rogge en haver aan de
totale graanexport ligt rond de 5% ert
verliest geleidelijk aan betekenis.
Derde landen grootste afnemers
Voor het eerst overtrof in 1980/81 de
uitvoer naar derde landen de uitvoer
naar de partnerlanden in de EEG. In
1980/81 ging 58% van de graanuit
voer naar derde landen en in
1981/82 zal dat waarschijnlijk 52%
zijn.
De grootste afnemer van tarwe onder
de derde landen is Egypte. In
1980/81 ging 1.804.000 ton tarwe
naar Egypte, waarvan 1.263.000 ton
in de vorm van bloem. Na Egypte
volgen Polen en Marokko met elk
meer dan 1,5 miljoen ton als grootste
afnemers.
Tarwe werd naar 150 landen uitge
voerd, met de Afrikaanse landen als
grootste in getal. Deze importeren
vooral bloem en mout. Ook in het
Nabije Oosten en in de socialistische
landen wordt veel Franse tarwe in
gevoerd.
E.E.G.-landen
In 1980/81 ging 9,6 miljoen ton
graan naar de partnerlanden in de
Gemeenschap (derde landen totaal:
12.97 miljoen ton) Italië en België
met elk ruim 2,3 miljoen ton zijn de
grootste afnemers.
X>
BAYER
5
