Vermeer
aardappelboer
zonder
aardappel
moeheid
Pootaardappelen spelen op zijn
bedrijf een grote rol.
Besloten Vennootschap
Samenwerking
Veel pootaardappelen
Eigen stamselectie
Dankzij zijn vrouw
Bieten en tarwe
Geen voorbeeldbedrijf
Er zal in ons land moeilijk een boer te vinden zijn die zich zo intensief met de aardappelteelt bezighoudt als
Ab Vermeer in Swifterbant. Op zijn bedrijf vormen de pootaardappels een belangrijk gewas, maar daarnaast
houdt hij zich ook in tal van functies met aardappelen bezig. Zo is hij voorzitter van de Pootgoedcommissie
van het Landbouwschap en van de Pootgoed Contract Commissie (P.C.C.) waarin Landbouwschap en handel
samenwerken.
Ook is hij voorzitter van de Stopa en van het NIVAP. De laatste is een propagandastichting voor de afzet van
pootaardappelen. Vermeer heeft verder zitting in het landelijk bestuur van de NAK-Wageningen en in de
daaronder ressorterende vaste commissie pootaardappelen. Voorts is hij vice-voorzitter van de Keurings
dienst Noordzeepolders die werkzaam is in Noord-Holland en de IJsselmeerpolders. Als bestuurslid van
"Agrico" is hij ook betrokken bij de afzet van poot- en consumptieaardappelen en als presidentcommissaris
"Aviko" te Steenderen bij de industriële verwerking van aardappelen. De werkgroep aardappelen van het
COPA fn Brussel is een ander belangrijk orgaan waarin Vermeer zitting heeft. Hij is daar betrokken bij het
overleg over een eventuele EG-marktregeling voor aardappelen. En tenslotte maakt hij deel uit van de
Commissie Gewasbescherming van het Landbouwschap, waar naast andere zaken ook de aardappelteelt
nogal eens aan de orde komt. Alles bij elkaar een heel indrukwekkende rij van functies waarmee Vermeer
zich bezighoudt. Hij mag dan ook met recht een "aardappelboer" worden genoemd. En ondanks dat alles zijn
er bij hem nog steeds geen sporen van "aardappelmoeheid" te ontdekken.
D. H.
Bij aardappelboer AVermeer te Swifterbant.
De familie Vermeer kwam in het voorjaar van 1967 vanuit Friesland
naar hun tegenwoordige bedrijf aan de Rivierduinweg bij Swifterbant in
O. Flevoland. Ze zijn echter geen Friezen van geboorte. De heer Ver
meer komt van oorsprong ujt Zuid-Holland, terwijl zijn vrouw uit de
Geldersche Achterhoek stamt. In het begin van de 50er jaren werd
Vermeer echter bedrijfsleider op een gemengd bedrijf in Appelscha, dat
hij later in pacht kreeg.
Dit bedrijf op de lichte grond in Z.O. Friesland werd ingeleverd ten
behoeve van de bedrijfsvergroting in de ruilverkaveling ter plaatse.
Daarvoor kreeg de familie Vermeer in Flevoland een akkerbouwbedrijf
van ruim 52 ha. terug op zavelgrond met zo'n 25 - 30% afslibbaar. Ze
kregen dat bedrijf destijds in pacht, maar later werd dit omgezet in een
erfpachtrecht.
Schrijver en boer
Regelmatig verschijnen er in dit
blad - en ook in vele andere - ar
tikelen over zaken die verband
houden met de aardappelteelt,
van de hand van de heer A. Ver
meer. De schrijver put daarvoor
zijn kennis niet alleen uit de za-
ken die hij tegenkomt als verte
genwoordiger van de landbouw
in tal van organen die zich met
aardappelen bezighouden. Als
practisch boer ervaart hij ook het
nodige van het wel en wee van de
aardappelteelt op zijn eigen be
drijf. In dit artikel wordt de
"schrijver" Vermeer ook eens als
boer belicht.
suikeropbrengst is er dus wel en het
wat inperken van de stikstofbemes
ting is dan ook zeker voordelig ge
weest".
Op de rest van het bedrijf wordt
wintertarwe geteeld, naast de al ge
noemde 6 ha. gras die er ligt in ver
band met de landruil. "We zaaien de
tarwe vroeg, de laatste 3 jaren steeds
voor 1 oktober", aldus Vermeer. "Op
de opbrengst heeft dat naar ons oor
deel een gunstig effect. Gemiddeld
zaten we daarmee voorheen steeds
zo rond de 6000 kg. per ha. Maar de
laatste 3 jaar is dat gemiddeld zo'n.
8500 kg. en dit jaar zelfs ruim 900Q
kg. droog product".
Het bedrijf van Vermeer is enkele
jaren geleden omgevormd tot een
Besloten Vennootschap, een B.V.
"We meenden, dat dat voor onze si
tuatie goed passend was, vooral met
het oog op de toekomstige bedrijfs
opvolging", vertelt Vermeer. "Naar
mijn mening is die in deze vorm het
gemakkelijkste te regelen. De aan
delen van het bedrijf hoeven niet
beslist in handen te zijn van degene
die boer is. Voor de overname geeft
dat dan minder problemen. Wij
werken overigens eigenlijk vrijwel
gelijk als we deden voor we de B.V.
hadden. Maar wel is er nu een hele
duidelijke scheiding tussen privé en
bedrijf. En het werk dat door ieder
van ons voor het bedrijf wordt uit
gevoerd, wordt ook door het bedrijf
betaald".
Er zijn bij Vermeer sinds kort 2 zoons
thuis op het bedrijf. Jaap (22) werkt,
na zijn opleiding aan de M.L.S., nu
ruim een jaar thuis. Herman (24)
volgde een H.L.S.- opleiding, werkte
enige tijd in het buitenland en is sinds
kort ook thuis. "Hoe of we precies
met elkaar verder gaan, staat op dit
moment nog niet vast,"aldus Ver
meer. "We gaan dat in de komende
maanden nog eens bekijken".
Samen met een buurman heeft hij
ook nog een vaste vreemde medewer
ker in dienst. Deze werkt de helft van
de tijd bij Vermeer en voor de andere
helft bij de buurman. Ook anderszins
wordt er met deze buurman samen
gewerkt. Een aantal van de duurste
^werktuigen, zoals een 2 rijige aard
De sorteermachine waarover alle aardappels op het bedrijf van Vermeer naar
hun bestemming gaan.
Het echtpaar Vermeer, beiden volop aktief.
In het bouwplan van Vermeer neemt
de aardappel uiteraard een belang
rijke plaats in. Jaarlijks wordt op 'A
van het bedrijf pootgoed verbouwd.
Daarnaast teelt hij ook nog eens 4 ha.
pootaardappelen op het veehoude
rijbedrijf van een zwager, die ook bij
Swifterbant woont. Ieder jaar heeft
Vermeer zo meer dan 20 ha. aardap
pelen.
Met zijn zwager past Vermeer land
ruil toe. In ruil voor de 4 ha. aard
appelen op het bedrijf van de zwa
ger, krijgt deze 6 ha. grasland op het
bedrijf van Vermeer. "Een uitste
kende werkwijze"vindt Vermeer.
"Wij hebben zo steeds volkomen
schoon land voor de vermeerdering
van ons eigen uitgangspootgoed be
schikbaar. En voor de bestrijding van
aardappelopslag is het grasland op
ons eigen bedrijf ook een goede zaak.
Het wordt ingezaaid op het ontsmet
te aardappelland en het land waar
een jaar gras stond is naderhand vrij
van opslag."
Bintjes vormen de hoofdzaak van het
pootgoed dat Vermeer teelt. Daar
naast is er ook nog een klein stukje
Resie. Hij heeft echter wel het plan
dat laatste wat uit te breiden. Voor de
Bintje past men zelf de snelle ver
meerdering toe om voor het eigen-
bedrijf over volkomen gezond uit-
gangsmatriaal te beschikken. Daar
voor staat een eigen gaaskas op het be
drijf, wellicht de kleinste die er in
Nederland is, zo meent Vermeer. Er
worden daarin zo'n 2000 a 2500
planten opgekweekt, afkomstig van
één knol, die dan weer verder wor
den vermeerderd.
"We hebben zo. een klein stukje
stamselectie, maar alleen voor het
eigen bedrijf', aldus Vermeer."Het
is niet de bedoeling stamselectie-
materiaal voor de markt te telen. Wij
richten ons op de teelt van E- en A-
pootgoed."
Het eigen uitgangsmateriaal wordt
allemaal voorgêfciemd in de traditio
nele kiembakken. Het is nu al weer
allemaal klaargezet voor het volgen
de voorjaar, in totaal zo'n 7000 bak
ken. "Wij zijn er van teruggekomen
dat klaarzetten tot het voorjaar uit te
stellen. Na het sorteren en ontsmet
ten in het najaar gaat ons materiaal
appelrooier, een 3 rijige bietenrooier,
een rijenfrees en een looftrekker,
heeft men b.v. gezamenlijk in eigen
dom. De oogst van aardappels en
bieten doet men ook gezamenlijk.
Verder werkt ieder als regel op zijn
eigen bedrijf, maar men springt el
kaar wel bij als het nodig is.
De spil waar het bedrijf om draait is
volgens Vermeer, zijn vrouw. Een
groot deel van de zorg voor het bedrijf
nam zij altijd voor haar rekening,
omdat hij door zijn vele functies veel
op pad was. En daarbij werkte ze ook
aktief mee in het bedrijf. "Zeker meer
dan de helft van alle aardappels die
we telen, ziet ze persoonlijk", aldus
Vermeer," want bij het sorteren
werkt ze volledig mee. Maar zij denkt
ook mee over het bedrijf en over de
andere zaken waarmee ik me bezig
houd. En zij houdt hier ook de agenda
bij".
andere aktiviteiten van mijn man. Ik
vind het erg fijn op de hoogte te zijn
van allerlei problematiek rondom
het boerenbedrijf'.
"We hebben het hier ook geen van
allen ooit een" probleem gevonden
dat mijn man voor zijn functies zo
veel weg is. Iedereen hier in huis is er
van overtuigd, dat hij met nuttige
dingen bezig is als hij weg is en dat er
dan hard gewerkt wordt. Dan voel je
het ook niet als een opoffering als je
•thuis veel moet opvangen", vindt
mevrouw Vermeer. "Het geeft dan
voldoening datje het kunt".
Uii m
direct in de bakken. Naar onze me
ning de beste werkwijze om de zaak
zoveel mogelijk vrij van ziekten te
houden.", zo vertelt Vermeer.
Wat de opbrengsten van zijn poot-
goedaardappelen betreft, is hij zeker
niet ontevreden. Gemiddeld wordt er
zo tussen de 30 en 35 ton per ha.
afgeleverd. Voor het overgrote deel is
dat materiaal in de maat tussen 28 en
45.
In grote stapels kiembakken wacht
het eigen pootgoed van Vermeer al
weer op het volgende voorjaar.
Suikerbieten worden bij Vermeer
ook op een derde deel van het bedrijf
verbouwd. De opbrengst daarvan
ligt dit jaar gemiddeld in de buurt
van de 62 ton per ha. "Niet overma
tig hoog in vergelijking met anderen
in dit gebied", merkt Vermeer op.
"Op advies van de.zoons zijn we dit
jaar wat zuinig geweest met de stik
stof. Ik heb eerst wel getwijfeld of dat
wel zo goed was, want met de hoe
veelheid komen we niet helemaal
mee. Maar we hebben wel een erg
goed suikergehalte; bijna 17%. De
Dit alles heeft mevrouw Vermeer
nooit als een belasting gevoeld. "Ik
heb altijd erg veel interesse gehad
voor het bedrijf en alles wat daarmee
samenhangt", zegt ze. "Ik vind het
gewoon dat het bedrijf voorrang
moest hebben boven andere zaken.
Maar het is wel prettig dat de zoons
nu de zorg voor het bedrijf meer in
handen hebben genomen. Nu kan ik
wat meer aandacht schenken aan de
"Maar het is wel duidelijk, dat ik al
les wat ik gedaan heb alleen kon
doen dankzij mijn vrouw", is de me
ning van Vermeer. "Als zij daaraan
niet zo haar medewerking had gege
ven, dan had ik dat wel kunnen ver-
geten'V'We hebben hier beslist geen
voorbeeldbedrijf. Daar streven we
Ook niet naar. Ons bedrijf is een heel
normaal bedrijf, maar dat willen we
wel handhaven in de goeie midden
moot. Tot dusver is. dat ook altijd
gelukt ondanks het-feit dat we sterk
afhankelijk waren .vari vreemd per
soneel. En dat is vöóral ook aan mijn
vrouw te danken", aldus de heer
Vermeer.
7
