Praten over jezelf
is moeilijk
-U-K-
De macht van de
tarweschoof
w anneer hij de vraag voorgelegd
krijgt of een plattelandsjongerenor
ganisatie ook in de jaren '80 nog een
funktie heeft dan is zijn antwoord
daarop positief. "Er is op Tholen een
onderzoek geweest waaruit bleek dat
er voor de jongeren tussen de 15 en
25 jaar weinig voorzieningen zijn.
De P.J.Z. heeft daar dan ook een
brede funktie.
r>
TT oen Jan nog penningmeester was
van de eigen afdeling was hij tevens
afgevaardigde naar het Hoofdbe
stuur van de P.J.Z. Hij kwam toen in
de plaats van iemand die in het D.B.
van de P.J.Z. zitting had genomen.
Hierdoor kreeg hij ook nog meer be
langstelling voor de zaken op pro
vinciaal nivo. "Van lieverlee leer je al
die zaken beter kennen. Als je in het
hoofdbestuur zit wil je ook in je eigen
afdeling goed doorgesproken heb
ben".
Jan de Wilde
Het begin:
„v
Vormingswerk:
D oor de vorige opmerking komen
we terecht bij het onderwerp "vor
mingswerk in de P.J.Z." Wat is nu
zijn mening daarover:
Provinciaal bestuurslid:
k IN 1982. J
Algemeen werk moet
blijven
Agrarisch werk:
uit de
p.j.z.-agenda
Kerstfeest
Vredesfeest
JLu estien jaar was Jan de Wilde (25) toen hij op z'n eigen initiatief naar
de voorzitter van de P.J.Z. Tholen/St. Philipsland stapte om lid te
worden van de P.J.Z.
Nu negen jaar later neemt hij op de hoofdbestuursvergadering van 22
december afscheid als Dagelijks Bestuurslid van de P.J.Z.
Hoe hij het heeft ervaren om lid, afdelingsbestuurslid, H.B.- en D.B.-lid
te zijn van de P.J.Z. vertelt hij in onderstaand verhaal.
an een boerderij komend voelde
ik me niet zo aangetrokken tot de
verenigingen op het dorp (St. Maar
tensdijk). De P.J.Z. was toen ook al
bekend als een lekker lopende ver
eniging met leuke aktiviteiten. Het
was een meer algemene vereniging
waarvan ik vooral lid werd om de
lol."
Vanaf het begin deed hij aktief mee
aan de aktiviteiten, die er georgani
seerd werden. Het gevolg was dat hij
op een vrijdagavond na het volley
ballen gevraagd werd om in het af
delingsbestuur te komen. Daarin
heeft hij bijna alle funkties vervuld.
Van bestuurslid werd hij penning
meester, 2e sekretaris, vice-voorzitter
en voorzitter. Deel uitmakend van
het afdelingsbestuur groeide hij in de
P.J.Z.-organisatie en de diverse akti
viteiten. Zelf stimuleerde hij ook dat
er andersoortige aktiviteiten georga
niseerd werden.
"Men was toen veel meer op de
landbouw gericht. Het gevaar is dan
datje naar een kant uitkijkt en dat is
erg eenzijdig. Door mee te doen aan
bijv. ledenweekenden leer je jezelf
en anderen beter en minder opper
vlakkig kennen. Ik durf te zeggen dat
ik door de P.J.Z. "vrijer" geworden
ben; ik praat nu gemakkelijker. Van
het bestuurslid zijn leer je ook iets.
Als penningmeester word je bijv. ge
leerd hoe je een begroting moet ma
ken. Ook word je bekend met allerlei
organisatorische zaken. De leden die
alleen maar lid zijn missen iets. Als je
de kans krijgt om in het bestuur te
gaan zitten moetje dat beslist doen!"
De tijd dat hij in het afdelingsbestuur
zat vond hij zeer plezierig. Dit kwam
mede doordat er een duidelijke groei
Jan de Wilde.
in zat. Op het moment dat Jan in het
afdelingsbestuur kwam waren er 9
leden. Toen hij 4'/2 jaar later het be
stuur verliet waren dat er 135. Een
aantal dat nu wel ongeveer konstant
blijft. Er blijft echter voldoende
aanvulling van jonge leden. Hij heeft
wel de indruk dat de leden nu moei
lijker te aktiveren zijn als toen. "Na
tuurlijk is dat ook wel afhankelijk
van de aktiviteiten die je organi
seert".
"Ik vind het belangrijk om eens over
andere onderwerpen te praten als
normaal". Hij noemt hierbij onder
werpen als politiek, de maatschappij,
drugs, enthanasie, homofilie en ge
handicapten. "Enkele jaren terug la
gen dat soort onderwerpen nog veel
moêilijker als nu. Het is belangrijk
dat je daarvoor ook interesse kunt
tonen".
In de praktijk blijkt dat maar 10-20%
van de leden hiervoor interesse heeft.
Wat vind je daarvan?
"Ze vinden misschien dat ze dat op
een andere plaats of manier ook al
doen of ze vinden het te moeilijk.
Praten over jezelf is ook moeilijk. Je
moet er aan toe willen geven. Het
kan wel. als je bijvoorbeeld kijkt naar
het laatste ledenweekend van de af
deling Tholen/St Philipsland. Dit
weekend is alsgeweldig ervaren,
hoewel er ook mensen bij waren met
grote twijfels bij een dergelijke akti-
viteit. Er is ook een soort angst. Men
weet niet wat het is of heeft er een
verkeerde voorstelling van. Je kunt
er zoveel van jezelf instoppen als je
zelf wilt. De manier en de presentatie
zijn natuurlijk erg belangrijk. Je
moet de leden in een zo vroeg mo
gelijk stadium bij de aktiviteiten be
trekken. Je hebt een paar enthou
siaste mensen nodig die reklame
maken voor een bepaalde aktiviteit.
Mondreklame werkt prima, vooral
als je elkaar, zoals op Tholen, ook in
het weekend nogal eens tegenkomt.
Het is hier nog ontzettend hecht en
dat geeft waarschijnlijk voordelen
ten opzichte van andere plaatsen".
Hij beëindigt zijn verhaal over het
vormingswerk binnen de P.J.Z-af
delingen met de opmerking: "Het is
belangrijk om ook eens gver iets an
ders te praten dan over de kilo-op
brengst van de tarwe".
In november 1977 werd hij lid van
het Dagelijks Bestuur. Hoe dat pre
cies is gegaan weet hij niet meer.
H i n
HET BESTUUR EN MEDEWERKERS
VAN DE P.J.Z. WENSEN U
PRETTIGE KERSTDAGEN EN i
i VEEL GELUK I
"Op de een of andere manier rol je
daarin".
Het afgelopen jaar had hij daarin de
funktie van penningmeester, waar
van hij zelf vindt dat dat er niet zo
uitgekomen is.
"Achteraf gezien ben ik eigenlijk 1
jaar te lang bestuurslid geweest.
Doordatje er te lang in zit neemt je
gemotiveerdheid af. Je raakt er op
uitgekeken en daarom moet je op
stappen".
Hoe kijkt hij als penningmeester aan
tegen de bezuinigingen, die ook de
plattelandsjongerenorganisaties niet
voorbij zullen gaan?
"Je zult moeten bezuinigen of de
kontributie verhogen. Daarnaast kun
je denken aan provinciale aktivitei
ten met financiële baten".
Hij betwijfelt of de leden er een
kontributieverhoging voor over heb
ben.
"Je moet in ieder geval niet op de
verkeerde dingen bezuinigenT zoals
op bestuursinstruktieweekenden. Als
je dat laat wegvallen haal je de basis
weg. Met dat kader moet je weer
nieuwe aktiviteiten ontwikkelen.
Als een boer moet kiezen tussen de
aanschaf van een ploeg of een nieu
we keuken, dan zal hij een ploeg
moeten kopen want daarmee moetje
die nieuwe keuken verdienen.
Een kontributieverhoging zou ge
makkelijk moeten kunnen. Als je ziet
wat er zaterdagsavonds uitgegeven
wordt. Wat is nu 20,— kontribu
tie? Vergelijk dat maar eens met een
voetbalklub. Je krijgt er van alles
voor zoals konvokaties, de Z.L.M.-
krant, de P.J.gaZet en kortingen op
aktiviteiten".
Vroeger lag het toch allemaal iets
anders. Zo'n 20 jaar geleden had je
als leden bijna alleen boerenzoons en
-dochters.
Nu heb je leden "van het platteland"
en een breed skala van aktiviteiten:
van ontspanning tot gespreksavon-
dén. In ieder geval moet het alge
meen werk in de plattelandsjongere
norganisaties blijven bestaan. Het is
een aparte groep. Deze mensen voe
len zich niet zo aangetrokken tot so-
zen en zo".
De P.J.Z. heeft naar zijn mening dan
ook zeker levensvatbaarheid, hoewel
dat per gebied misschien wat ver
schilt.
"Het zal moeilijk blijven om mensen
te aktiveren. Ik zie onder de leden
een soort matheid. Wat daarvan de
oorzaak is? Ik weet het niet zo goed.
Ik vraag me af of er soms teveel an
dere dingen te doen zijn. Het is nu in
ieder geval moeilijker dan jaren te
rug. Toen ging alles gemakkelijker.
Het feit dat er tegenwoordig in de
wereld weinig vreugdevol nieuws is
(als je de t.v. aanze,t zie je toch alleen
maar ellende) werkt misschien - on
bewust - toch wel deprimerend op de
mensen".
13 e indruk bestaat dat er, met na
me op landelijk nivo, steeds meer
aandacht gegeven wordt aan het
agrarisch werk. Voor Jan is dat niet
zo'n probleem mits het niet ten koste
gaat van het algemene werk van de
verenigingen.
De betrokkenheid bij een landelijke
organisatie als de P.J.G.N. vo^lt hij
overigens ook niet zo.
"Als je wilt dan zal het wel gaan, ook
daar groei je dan wel weer in. Ik vind
het allemaal erg ver van m'n bed. Ga
's avonds maar eens naar een verga
dering in Amersfoort".
Betekent het einde van zijn bestuurs
lidmaatschap nu dat hij een rustig
leventje krijgt?
Als hij opnoemt waar hij zoal bij be
trokken is dan krijg je die indruk be
paald niet.
Allereerst is er natuurlijk het 60 ha.
grote akkerbouwbedrijf wat hij in
maatschap met z'n schoonmoeder
runt. Er wordt 50% wintertarwe ver
bouwd, 16% suikerbieten, 8% uien en
26% aardappelen.
Naast dit bedrijf is hij nog voorzitter
van de jongerenraad van de Cebeco,
speelt hij toneel, is aktief in het RAK
en doet ook nog mee aan het volley
ballen.
Geen P.J.Z.-bestuurslid meer maar
wel een aktief P.J.Z.-lid dat zal de
komende jaren nog wel zo blijven.
Harrie Wijermars
1 januari 1982: P.J.Z. Tholen/St.
Philipsland: nieuwjaarsbowling in
Familyland te Hoogerheide.
9 januari 1982: P.J.Zeskamp in de
praktijkschool te Schoondijke.
15 januari 1982: Grote avond P.J.Z.-
Fijnaart.
15 januari 1982: Grote avond P.J.Z.
Tholen/St. Philipsland.
REDAKTIE/SEKRETARIAAT: AD PHERNAMBUCQ
GROTE MARKT 28, 4461 AJ GOES
Sinds het begin van deze eeuw zijn
graanleveranties en voedselhulp
vaak sterke wapens bij onderhande
lingen. De graankorrel is volgens een
brochure van Amerikaanse graanfa-
brikanten zelfs machtiger dan
atoomprojektielen, het sterkste wa
pen uit het Amerikaanse arsenaal.
Voor de 2e wereldoorlog werden an-
ti-kommunistische organisaties in
Oost-Europa gesteund met voedsel
hulp. Tsjang Kai-Sjek kreeg van
Amerika in de laatste fase van de 2e
wereldoorlog voedsel aangeboden
als steun tegen de oprukkende Chi
nese Kommunistische Partij onder
leiding van Mao Tse Tung.
Met de Marshall-hulp gingen enor
me hoeveelheden voedsel naar
Frankrijk en Italië om de mogelijke
honger van de linkse arbeidersbewe
ging te stillen. -
Voedergraan en vlees zijn ook nu
zeer geduchte wapens. Tijdens de
regering van Richard Nixon werd het
toen nog goedkope Amerikaanse
graan de tophit van het Witte Huis
en Kissinger vloog als een weldoor
voede duif tussen de kontinenten
heen en weer om, met voedsel als
wapen, zijn missies kracht bij te zet
ten. Rusland deed grote graanaan-
kopen.
Tegelijk werd zo weinig graan ver
kocht aan Afrikaanse landen en In
dia, inmiddels geteisterd door uit
zonderlijke droogte-perioden, dat,
naar schatting door een verkeerde
voedselverdeling, in Midden-Afrika
400.000 mensen van de honger om
kwamen.
Vijf Amerikaanse multinationale
graangiganten beheersen 90% van de
wereldgraanhandel. Zij weten daar
naast hun positie te versterken door
met een aantal voedselkoncerns
zoals Unilever en Delmonte in de
Derde Wereldlanden een export
landbouw te ontwikkelen om de
geindustraliseerde landen van
goedkoop voedsel te yoorzien. Van
daar dat in Mexico en Senegal grote
hoeveelheden groenten en bloemen
Kerstfeest Vredesfeest
Maar wat betekent dal voor jou
Vre<je is meer dan het geven met de ene
En het nemen met de andere hand
Heb jij er vrede mee
Dat voedsel
Een machtig wapen is.
Kerstfeest Vredesfeest
Maar wat betekent dat voor jou
Vrede is meer dan het ontbreken
Van oorlog en geweld
Heb jij er Vrede mee
Dat de wapenwedloop
Stelen van de armen is.
AP.
woFden geteeld, die in Los Angeles,
Milaan, Frankfurt en Amsterdam
worden verhandeld, terwijl de plaat
selijke boerenbevolking ondervoed
is of honger lijdt en de boerenbevol
king in Amerika en West-Europa er
eveneens door gedupeerd wordt.
Goedkope importen die de binnen
landse markt bederven.
Vandaag de dag wordt dit omschrë-
ven als "aarbeien-imperialisme".
Toen Allende in Chili tot president
werd gekozen, besloot Amerika de
voedselhulp aan Chili te stoppen. Na
de val van Allende, waarbij de CIA
en multinationale ondernemingen
als de ITT en banken als de wereld
bank betrokken waren (zoals door
het onderzoek van een door de
Amerikaanse Senator Church gelei
de kommissie is aangetoond), werd
als nooit tevoren voedselhulp op
gang gebracht. En deze kwam niet
altijd terecht bij de armen. Ook Ne
derland doet hieraan mee. De junta
in Chili exporteert ieder jaar een
paar duizend ton appels naar hier.
Van de daarmee verkregen deviezen
worden onder andere wapens ge
kocht om de onrust op het Chileense
platteland bij de uitgerangeerde
kleine boeren (door de invoer van
goedkoop Amerikaans graan) te
neutraliseren.
Voedsel kan een geducht wapen zijn,
het kan beslissen over honger en
welzijn, oorlog en vrede.
J.D.
