VOO It III:
VltOIIW
Overpeinzing
De toestanden rondom Kerst.
In deze wereld gekomen
Doe het eens anders!
as
Genieten van Kerstmis
as
onder redaktie van de Redaktiekommissie Bond
van Plattelandsvrouwen voor Zeeland en Bra
bant
Redaktieadres:
Mevr. LJ. de Regt-van Maldegem.
Anna Mariaweg 1, 4494 PB Geersdijk.
Het wordt moeilijk om in deze
tijd van (misschien ogenschijn
lijke) welvaart echt blij met iets te
zijn. Ik meen dat we daar allen
wel een beetje moeite mee heb
ben. Een bepaalde groep mensen
heeft nog tijden meegemaakt dat
er minder geld beschikbaar was
voor luxe cadeau's, lekker eten en
drinken en deze groep weet de
"extra's" van nu nog wel te
waarderen.
Voor de meeste jongeren echter is
alles gewoon en worden de meest
exklusieve gerechten en snoepe
rijen als heel gewone zaken geac
cepteerd.
Moeilijk om hierover te praten
zonder "prekerig" te worden. Ik
las een verhaaltje van Harriet
Freezer, die op haar eigen manier
deze materie aanpakt en daar een
kostelijke situatie van schetst. U
vindt het verhaaltje hierbij afge
drukt.
R.M.M.
"Kom, laten we eens drommels
gaan genieten", zei mijn oude
oom Jan altijd handenwrijvend
als we aan tafel gingen. En dat
was niet moeilijk, want zijn keu
kenmeisje kookte voortreffelijk.
Van eten genieten gaat vanzelf,
net als genieten van zon op je rug,
van seks; van een warm bad en
andere lijfelijke zaken. Maar hoe
geniet je bij voorbeeld van
Kerstmis?
Je kan kaarsen aansteken, kerst-
muziek draaien, kerstprogram
ma's aanzetten en goed eten,
maar genietje dan echt, zoals dat
maar eens per jaar kan, van een
kerstfeest?
Nu hebben volwassenen natuur
lijk altijd al moeite met genieten.
Moet je ze hulpeloos zien zitten
op sinterklaasavond bij de ca
deaus. Wie postzegels krijgt,
denkt: "Ha, nou die nog en die,
en dan heb ik een serie", en wie
een blouse krijgt: "Nu nog een
rok in die kleur". Ze zeggen: "O
fijn", leggen de cadeaus op sta
peltjes en kijken alweer uit naar
het volgende.
Maar kinderen weten hoe het
moet. Die laten zich languit op de
grond vallen met hun cadeaus en
ze gaan proberen, opwinden,
bouwen... kortom: genieten, fen
dat is heel verstandig. Ik wou dat
wij dat konden.
Hoepla, de grond op met de
nieuwe paraplu en de kalender,
de grill en de cocktailprikkers, en
maar schateren en volop genie
ten. Zo zou het moeten, maar er
zijn maar weinigen die daartoe
komen.
Daar komt nog bij dat genieten in
wezen een zaak is van tegenstel
lingen. Je geniet pas van warmte
als je het koud hebt gehad, en van
koelte als je stikte van de hitte, en
van eten als je goed hongerig
bent. Pas na eenzaamheid ben je
ontzettend gelukkig met liefde,
en pas als de kleinkinderen na
een logeerpartij weg zijn, geniet
je van de rust thuis.
En daar heb je het probleem. Hoe
moet je nog genieten als je geen
kou, geeiv honger en geen een
zaamheid kent?
In mijn jeugd was het een feest
om limonade te drinken met de
kerstkoekjes erbij, en je verheug
de je al op dat taartje datje op je
verjaardag kreeg. Maar nu limo
nade frisdrank heet en dagelijks
gedronken wordt en snoep en
lekkers alle gebitten ondergraven
door de overvloed waarmee ze
over kinderen uitgegoten worden,
nu is dat geen extraatje meer.
Wie is nog dolblij dat hij stro
mend water heeft? Niemand. Ja,
tenzij je waterleiding een tijdje
bevroren v)as. En dingen die je
twintig jaar bezit, vallen niet op;
dat koektrommeltje dat je je hele
huwelijk hebt, of je man, je ziet
het niet eens meer.
Het schrijnendste verhaal over dit fl
probleem vind ik van die man,
die als kind een uitgehongerd
bleekneusje was en de hele zomer
op stoepen in zijn achterbuurt
doorbracht, dolgelukkig met
iedere korst brood.
Die man bouwde een prachtzaak
op. En zijn kind kan hij niet ge
noeg verwennen. Op haar zeven
de jaar mag ze mee naar het bui
tenland. Maar het kind zit, door
voed en verveeld, in de auto, waar
ze al zoveel in moet zitten, alleen
nu wat langer. En ze begint te
jengelen. Het gewone, je weet
wel, van: "Kvintnileuk",' en
"Wanneer zijn wedurnou?" En
die ondankbaarheid doet het be
kertje van haar vader overlopen.
Die luxe en zaligheid had hij in
zijn jeugd toch eens moeten be
leven! Hij keert zich om en brult:
"Geniet dan kreng, 't Heeft geld
gekost!"
Helaas, het "kreng" kon onmo
gelijk genieten, want zij had nooit
uitgehongerd op stoepen gezeten.
Maar waren wij soms ooit dank
baar dat er kikkers waren of dat
we overal in helder water zwom
men? Welnee, dat was~gewoon.
En nu is welvaart gewoon.
Daarom is er maar één manier
om het kerstfeest onvergetelijk te
maken. Een weekje voor kerst
moeten we alle kachels uit laten
gaan, en moeten we het eten
wegstoppen. De kinderen kan je
dan ook nog naar buiten, de ijzige
kou injagen. In ieder geval moet
het gezin flink sidderen en honger
lijden met alleen korsten brood.
Dat geeft veel gesnik en wanhoop
natuurlijk. Maar als dan op de
vijfentwintigste de kachels en de
kaarsen fc/randen, het kerstbrood
en het gebraad te voorschijn ko
men, dan is het tenminste echt
feest, net als in de boeken.
Na het vasten is het immers pas
echt carnaval.
Uit: "Wat nou weer" van Harriët
Freezer
Jezus is in
deze wereld
gekomen
aangehoord
en gekruisigd.
We staan allemaal
rondom de kribbe,
We zeggen: Moet je toch
eens kijken, wat
een Kind
en wat aandoenlijk zo,
tussen de dieren,
een os en
een ezel.
Er is altijd wel iemand,
die inzet:
"Nu sijt wellecome"
en dan is er
niet één die niet
meedoet.
De toegezongen
Christus,
de lang-zal-ie-leven Jezus
van de zoveelste
verjaardag
maar o wee wanneer
Hij spreekt,
wanneer hij tot ons
zegt: Zeventig maal zeven
maal zult ge
vergeven,
naar uw broeder
zult ge gaan
om u met hem te
verzoenen,
uw kruis zult ge
dragen
en de minste
zult ge zijn
en al wat ge doen zult
aan mijn geringste broeder,
dat hebt ge aan Mij
gedaan:
Zo hebben we het
niet bedoeld.
Uit "Brood en Wijn" van Geert Boogaard
In een (Amerikaanse) vrouwen-
praatgroep wordt gesproken over het
geven van kerstcadeautjes. Men is
van mening, dat het grote aantal ca
deautjes dikwijls meer centraal staat
dan de geboorte van het Christus
kind. Eén mevrouw heeft daarvoor
de volgende oplossing gevonden:
iedereen krijgt drie geschenken, niet
meer, omdat ook het kerstkind drie
geschenken kreeg.
De overige cadeautjes worden opge
borgen en in de loop van het jaar
gegeven.
KERST. Zo aan het eind van het
najaar als de dagen gaan korten,
verheug je je er toch wel op. De geur
van de kerstboom in huis, de warmte
van de kaarsjes. De gezelligheid die
zo bij Kerstmis hoort.
Iedere medaille heeft echter een
keerzijde en zo bekruipt me soms
ook het gevoel van onbehagen. Niet
vanwege kerst zelf. Wel vanwege de
"toestanden", de drukte "rondom"
die we de laatste jaren met z'n allen
zelf maken.
"Je kunt er toch net zo veel of weinig
aan doen als je zelf wilt," hoor ik de
lezer zeggen. Dit lijkt me toch de
vraag. Of je wilt of nietje wordt met
kertmis geconfronteerd. Vandaag, de
dag dat ik dit schrijf; 2 december (let
wel: twee december) heb ik het eer
ste kerstverhaal gezien op de woens
dagmiddag kindertelevisie. Volgen
de week, de week na sinterklaas zul
len ongetwijfeld de eerste kerstkaar
ten alweer in de bus vallen. In record
tijd blijken de winkelstraten van sin
terklaas-naar kerstsfeer te worden
omgetoverd,,. Ik wacht nog altijd op
de winkelier die de kerstbomen al
vast als achtergrond voor de Sint
en-Piet etalage gebruikt. De laatste
weken van het jaar lijkt het wel of
niets anders nog belangrijk is. Kerst
verhalen op televisie, variërend van
"hoe brengen bekende Nederlanders
de Kerstdagen door" tot "vier vege
tarische kerstmenu's". (Zo doe je
volgens de samenstellers ook oog een
goede daad voor de derde wereld).
Muziek, versieringen en kerstman in
de winkelstraten.
Openbare kerstbomen, met, of zon
der lichtjes, vanwege de energiebe
sparing op strategische plaatsen op
gesteld. Kerstfeest op school. Kerst
avond met de plattelandsvrouwen,
kerstviering met collega's op het
werk. Kerstattributen in de winkels,
kerstmotiefjes in de Ariadne, kerst
koren en -recepten op de radio. Ieder
zich zelf respecterend dag-week- of
maandblad besteedt aandacht aan
het kerstgebeuren, zelfs degelijke
technische hebben deze tijd (alweer!)
kerstrecepten. "De gebraden kal
koenen vliegen je om de oren" pleegt
een kennis van ons bij het lezen over
al dit heerlijks steevast op te merken.
Schertsend bedoeld, maar feit blijft
dat je welhaast een kluizenaarsbe
staan moet leiden, wil je onwetend
van kerst blijven. Boven vermelde
voorbeelden weet ieder uit eigen
omgeving nog wel met het een en
ander aan te vullen.
Toegegeven, we maken het nog niet
zo bont als de amerikanen en engel
sen. De laatste dagen voor kerst
pleegt men daar door te brengen,
gaand van de ene "Christmasparty"
naar de andere. Men schenkt en
ontvangt "Christmaspresents" en eet
"Christmascookies", wenst iedereen,
ook onbekenden. "Merry Christ
mas" en heeft vrijwel geen ander
onderwerp vati gesprek. Het kerst
kaarten verzenden staat in ons land.
vergeleken met deze beide landen,
nog in de kinderschoenen. Neder
land lijkt me echter aardig op weg
om Amerika en Engeland in kerst-
vieren en kersttradities te gaan op
volgen.
Ook de perscommissie, die er voor
zorgt, dat deze pagina iedere keer
gevuld is, meende niet onder het
kerstgebeuren uit te kunnen. We
denken, dat u ook niet anders van
ons verwachtte, maar wilden toch
ook even wijzen op de andere kant
van de medaille. Er zijn waarschijn
lijk mensen die. om wat voor reden
ook. Kerstmis niét willen of kurmen
vieren. Er zijn ook mensen voor wie
Kerst heel wat anders betekent dan
eten en drinken en onder een aange
klede kerstboom zitten. Er zijn men
sen, die niet gelovig zijn of een ander
geloof belijden dan het Christen
dom. Dat alles zouden we in die to
tale kerstdrukte wel eens kunnen
vergeten.
E.M.K.
Al jaren lang maken we een kerst
stukje met een bakje met groen, hulst
en kaarsen. Altijd sfeervol, maar wel
steeds ongeveer hetzelfde.
Nu een tip om het eens anders te
doen.
Neem een stenen bloempot van 10
cm. doorsnee en een stokje van 30 cm
lengte, bamboe is hiervoor het
mooist. Stop het gaatje in de bloem
pot dicht met een propje papier.
Maak wat gips of cement aan en giet
de pot hiermee halfvol. Bij gebrek
aan gips of cement kunt U ook boet-
seerklei gebruiken. Als het materiaal
begint te drogen dan steekt u het
stokje er middenin. Dat wordt de
stam van het geheel en die moet ste
vig staan. Alles droog?
Dan cfe bloempot omwikkelen met
aluminiumfolie. Zo
Na dit karwei komt de opbouw van
het stukje. Steek op het stokje een bal
van steekschuim (oasis) van 10 cm
doorsnee. Niet helemaal doorsteken!
Nu een handvol IJslands mos in een
bakje water laten weken, uitknijpen
en hiermee de bol bekleden. IJslands
mos laat zich goed bevestigen met
krammen (ijzerwarenwinkel).
Knip van een bos blauwspar takjes
van acht cm. Haal de naalden van
onderen weg en steek deze stukjes in
de bol. U kunt eindeloos veel spar-
retakjes steken totdat de bol vol is. U
kunt er ook takjes groene of bonte
hulst in verwerken.
Zorg wel dat de takjes gelijk van
lengte zijn, ariHers vervormt de bol
en juist dat ronde is zo leuk.
Verder kunt U uw eigen fantasie la
ten werken om dit stukje tot iets a-
parts te maken. K leine, fijne dingetjes
doen het hier goed in.
Is dit misschien een idee om een zie
ke hiermee te verrassen? Het zal het
op een ziekenhuistafeltje waar
schijnlijk goed doen!
R.M.-M.
VCYlYlCCLppoJtA
kunt u met een
veAfaptutbuA
nood Apcuten.
Sltngem> 'kunt
maken van
metktfteódoppen
SS
12
