Wie be Boersma, boeren
autocoureur, stopt met racen
Het bedrijf
Kostprijsverlaging
Race-karrière
Steun van de familie
Einde van de karrière?
1981: Suksesjaar
Gevaarlijk?
"Ik vind het mooi op de baan, maar ik ben ook blij wanneer ik weer thuis
ben", aldus Wiebe Boersma. Samen met zijn broer Tjisse runt hij een
veehouderijbedrijf in het Friese Oostrum onder de rook van Dokkum.
De twee broers hebben een maatschap met hun vader, die zich volgend
jaar uit het bedrijf terugtrekt. Daarnaast heeft Wiebe een bijzondere
hobby, namelijk autoracen. Hij doet dit niet zonder sukses, maar heeft
onlangs besloten hiermee te stoppen. Voordat het zover is, wilden wij
graag een gesprekje met hem hebben. Want gewoon is het niet: een
boer die behalve op zijn bedrijf op alle racebanen in binnen- en buiten
land is te vinden.
De Boersma's beschikken momen
teel over ruim 50 hektare grasland.
Wanneer de ruilverkaveling hier
echter is afgerond, blijft daar een
paar hektare minder van over. Z!e
raken nogal wat laaggelegen perce
len kwijt, die voorbestemd zijn tot
"fügeltsje-lan", land dus dat aan be-
heersvoorwaarden moet gaan vol
doen. Ze krijgen daar wel hoger ge
punt land voor in de plaats, maar de
broers zijn er niet gelukkig mee. "Dit
land was vooral in droge zomers
beste weide", volgens Tjisse. Een in
1974 gebouwde ligboxenstal huisvest
hier zo'n 120 melk- en kalfkoeien. De
stal bevalt goed, maar we zouden een
aantal zaken nu anders aanpakken,
zeggen de Boersma's.
"We hebben een dichte vloer en ge
scheiden mestbewaring, omdat de
voorlichting en de klauwverzorger
toen nog wat huiverig waren voor
roosters. We zouden nu uiteraard
een roostervloer nemen, maar dat
veranderen we nu niet meer. Wel
gaan we de gescheiden bewaring ve
randeren in een mengmestsysteem
met een mestsilo. De vaste mest bij
het oude systeem wordt niet goed
afgescheiden, zodat het helemaal
uitdrijft en moeilijk te verwerken is.
De keerbuis die achter de boxen zit is
nodig voor de stevigheid in de kon-
struktie, anders ging die er ook uit.
We hebben nu een aantal boxen op
gevuld met Vliebotegels, wat goed
voldoet en we zijn van plan dat ook
met de andere boxen te doen".
Men streeft hier naar een optimali
sering Van de graslandproduktie, om
zoveel mogelijk de krachtvoeraan-
koop te beperken. De melkproduktie
ligt met 5800 kilo per koe op een
goed niveau. De Boersma's passen
nu voor het tweede jaar volledige
zomerstalvoedering toe met een op-
raapdoseerwagen. Dit systeem be
valt goed en geeft hier een konstan-
tere produktie dan voorheen. Op de
vraag of de doseerwagen niet erg
duur is in onderhoud zegt Wiebe:
"Je moet zo'n wagen op tijd door-
smeren en er moeten wel eens lagers
en dergelijke vervangen worden,
maar dat kunnen we zelf wel. Deze
wagen draait nu voor het vierde sei
zoen en deze winter gaat'ie weer op
de helling voor het volgende seizoen.
Als je de kosten binnen de perken
wilt houden, moet je lang met zo'n
machine toe en dat kan als je zelf
behoorlijk technisch inzicht hebt en
de machine goed onderhoudt". Voor
de komende jaren is het drukken van
de kostprijs het beste middel om een
goed inkomen te behalen, volgens de
broers.
En dan nu hét onderwerp wasvoor
we in de eerste plaats kwamen.
"Wiebe Boersma is de ontdekking
van 4iet jaar" schreven motorsport
bladen de afgelopen zomer. Hoe
komt deze veehouder uit Oostrum zo
ver, dat er zo over hem geschreven
wordt?
kend was. "Op een gegeven moment
raakte ik in een slip, maar draaide
precies 360 graden zodat ik weer
mooi achter hem.aan kon rijden...
Die Belgen keken eerst al vreemd op,
dat zo'n boer uit het noorden naar
het zuiden kwam; maar helemaal
toen bleek dat hij ook nog kon auto
rijden". Daarna werd Wiebe verder
opgeleid in Zandvoort bij Rob Slo-
temaker en kreeg eerst z'n nationale
en daarna z'n internationale licentie.
Boersma in de bocht
Het begon vier jaar geleden toen
Sjoerd Boersma uit Morra, die voor
OK racede, Wiebe vroeg of hij niet
eens als assistent mee wilde naar de
circuits om tijdschema's bij te hou
den en dergelijke. Wiebe wilde wel
en zat al gauw ook wel eens in een
formule-wagen. Hij besloot om een
kursus te volgen, die in België werd
Toen moest er natuurlijk geraced
worden. Wiebe kocht een oude For
mule V 1300 van Sjoerd Boersma,
maar al gauw bleek, dat dit geen
sukses was; halverwege een race zat
hij met een opgeblazen motor.
Daarna kwam de Formule Ford
2000, waar Wiebe lange tijd mee zou
rijden. "In die tijd ontmoette ik Cor-
Nu Boersma stopt krijgt hij weer meer tijd voor het bedrijf.
gehouden. Toen Wiebe daar kwam
was het toevallig licentie-dag. Hij
mocht met een instrukteur een
rondje over het circuit maken, eerst
in een toerwagen en daarna in een
formule-wagen, de instrukteur voor
op en Wiebe er achteraan. "We re
den eerst langzaam, maar de in
strukteur ging elk rondje sneller, dus
ik ging ook steeds sneller" vertelt
Wiebe, alsof dat heel vanzelfspre-
rie Hoeks, een Rotterdamse, die hier
vlakbij in Ee kwam wonen. Zij wou
wel eens mee naar een wedstrijd",
vertelt Wiebe en vanaf die tijd is zij
een onmisbare steun in mijn race-
karrière, ze spreekt alle talen, regelt
de inschrijvingen, houdt mijn tijd
schema's bij en nog veel meer. Corrie
is nu dan ook sekretaresse van de
EFDA (Europian Formule Drivers
Association)."
volgende morgen verder kon. Maar
ik remde wel vijftig meter eerder in
de bewuste bocht. Je neemt dus wel
risiko's maar dat doe je ook, wanneer
je in een auto aan het normale ver
keer deelneemt".
"De kombinatie boer-coureur kon ik
alleen waarmaken, dankzij de steun
van mijn familie en Corrie", zegt
Wiebe, "hoewel m'n familie liever
zag, dat ik er mee ophield. Als ik een
éénmansbedrijf had zou het niet
kunnen. Vakantie neem ik niet, ik
besteed al mijn vrije uren aan de
race-sport".
Begin oktober was in de kranten te
lezen dat Wiebe ophield met racen.
Niet dat de Oostrumse boerenzoon
het zo graag wil, maar het ontbreken
van financiën noodzaakt tot die stap.
"Een triest einde van een race-kar
rière die dit jaar veel hoogtepunten
telde", schreven de bladen.
"Inderdaad", zegt Wiebe, "het kost
me teveel en de ekonomische situatie
verslechtert ook hier. Ik had dit jaar
veel sukses, maar als ik een volgend
jaar weer mee zou doen, wil ik het
nog beter doen. Ik geloof, dat ik he
lemaal aan de top zou kunnen ko
men maar dan moet ik beter mate
riaal hebben en dat kost geld. Ik wil
niet een tweede seizoen tegen de
top-drie aanhangen, daarvoor kost
het teveel tijd en geld. We hebben
wel een aantal sponsors, maar er
moet nog een goede sponsor bij en
dat is ons niet gelukt". Corrie laat
stapels verzoeken om sponsoring
zien en evenzovele afwijzingen.
Wiebe heeft wel een aanbieding uit
Engeland gekregen om Formule 3 te
rijden, maar dan zou hij het boer zijn
moeten opgeven en zover is hij nog
niet. De kosten van het rijden in
Formule 1, 2 en 3 wagens lopen dan
ook in de miljoenen. Het racen van
Wiebe kostte afgelopen jaar 28.000
gulden. "Daarbij zijn we dan ook
zeer zuinig met het geld omgegaan,
we namen bijvoorbeeld een caravan
mee naar de circuits, in plaats van in
een hotel te kruipen", vult Wiebe
aan.
Wiebe Boersma achter het veel
Stuggere stuurwiel van z'n trekker
Wiebe Boersma hoopt nog eens een
sponsor te vinden en dan het liefst uit
de Friese zuivel. Zo zou hij als am
bassadeur van zijn eigen produkt
kunnen optreden. "Ja", zegt Wiebe,
"daar zou ik alles voor aan de kant
zetten
KSM
Tot het vorige seizoen heeft Wiebe
alles uit eigen zak betaald, maar
daarna zijn er sponsors gekomen.
"We beslqten aan alle races mee te
doen. Als ik op het circuit kwam, liet
het coureurs-wereldje me echt mer
ken dat ik in hun ogen maar een
boerenkinkel was en dit seizoen zou
ik ze eens wat laten zien". Dat is ook
gelukt; het afgelopen jaar is Wiebe in
de internationale races steeds bij de
eerste tien geëindigd. "Journalisten
keken er vreemd van op, wanneer ik
hen vertelde dat ik boer was". Met
zijn driejaar oude auto met de eerste
motor er nog in ("andere coureurs
rijden soms met hun derde motor in
één jaar") werd hij vijfde in het
Duitse Golden Lion- en het Bene-
luxkampioenschap en vierde in het
eindklassement van de Formule
Ford 2000. "Voor dit laatste klasse
ment had ik derde kunnen worden,
maar een aantal jongens hebben mij,
toen ik een bedreiging voor hen
werd, van de baan geramd, terwijl
ik ook nog een opgeblazen motor
kreeg. Tijdens de laatste race in
Zandvoort moest ik toen met een
gehuurde, slecht afgestelde auto
achterin starten". Tijdens die race
heeft Wiebe het zelfs gepresteerd om
nog van de vijfde naar de vierde
plaats op te klimmen.
De gevaren in de race-sport vallen
wel mee in de Formule Ford 2000,
vindt Wiebe. "De Formule-1 wagens
zijn gevaarlijk, die hebben 1 pk per
kilo gewicht en daar komen wij lang
niet aan toe. Mijn wagen weegt on
geveer 450 kilogram en heeft 160
pk's. Bovendien wordt er erg veel
aandacht besteed aan de beveiliging;
ik zit met een driedubbel geïsoleerd
pak in zes riemen, de auto heeft een
veiligheidsframe, is tegen brand be
veiligd en de tank kan niet explode
ren. Eén keer deden mijn remmen
het niet en knalde ik met een snel
heid van 240 kilometer tegen de
vangrail. Daar heb ik van geleerd, ik
wil nu zelf de auto van te voren kon-
troleren. Een aantal kollega's hebben
mijn auto toen opgelapt, zodat ik de
12
