Mijmeringen
5tyv-»
Zegge en Schrijve
H et feit dat wij in een overwegend akkerbouwgebied
zitten maakt dat het voor een groot deel van onze leden
oogsttijd is d.w.z. de boeren hebben het druk. Dat bete
kent dat wij, op de burelen, tijd hebben om zo nu en dan
wat voor ons uit te mijmeren. Want, ik heb het al eerder
geschreven, de drukte bij de boeren is tegengesteld aan
die bij de organisatie. Op kantoor proberen wij dus deze
periode van betrekkelijke rust rendabel te maken door
vakantie te houden. Tussendoor proberen we dan ook
nog wat programma's te bedenken waar we onze leden
de komende winter mee bezig kunnen houden. Zo werkt
dat dus en soms leidt dat ook tot bepaalde filosofietjes
met betrekking tot de leden en hun organisatie.
V orige week beweerde ik naar aanleiding van het ver
schijnen van het Landbouw Ekonomisch Bericht '81 dat het
individuele bedrijf zich daar niet in kan herkennen omdat
zo n rapport een algemeen beeld weergeeft en niet is
toegespitst op het individuele bedrijf. Later bedacht ik dat
deze (betrekkelijke) herkenbaarheid waarschijnlijk geldt
voor het gehele beleid. Vandaar ook dat de beleidsmakers
het nooit goed genoeg doen of beter het nooit goed ge
noeg kunnen doen. Zelfs voor boerenleiders ligt dat niet
anders.
M et name een landbouworganisatie bevindt zich mid
den op het terrein dat het spanningsveld tussen indivi
dueel en algemeen belang markeert. Enerzijds dient de
landbouworganisatie op te komen voor de individuele
belangen van de leden maar anderzijds werkt die organi
satie ook mee -en neemt daar verantwoordelijkheid voor
aan het totstandkomen van algemene regelingen: beleid
dus. Naar beide zijden moet de landbouworganisatie zijn
D e land- en tuinbouw staat waarschijnlijk ook de ko
mende tijd voor belangrijke keuze's. Het gerommel in
Brussel en Den Haag is al duidelijk te horen. Maar ook de
individuele problemen vragen om een oplossing en die
problemen zijn niet altijd op te lossen met een algemene
regeling. Individuele problemen vragen nogal eens om
maatwerk. Toch zal er gekozen moeten worden, ook door
de landbouworganisaties. Hoe die keuze's uit zullen val
De nieuwe oogst
zuidelijke landbouw maatschappij
Van oudsher zorgt de
graanoogst altijd voor
extra drukte op het
akkerbouwbedrijf, ook
nog nu de maaidorser
de sikkel heeft vervan
gen. Tevens is er span
ning voor wat betreft
de opbrengst en in 't
bijzonder ook de weers
omstandigheden. Be
halve langs de Noord
zeekust en in Zeeuws-
Vlaanderen zou het
voor de aardappelen
hier en daar wel eens
flink mogen regenen,
maar voor het werk
met de kombine is de
eerste weken droog
weer gewenst.
Spanningen
Landbouworganisatie
V eran t woordel i j kheid
^jï«L£ i»uui^.
am m VRUDAG14 AUGUSTUS 1981
I gj HH 68e JAARGANG 3594
tuinbouwblad
Gelukkig voor de beleidsmakers in het algemeen en de
boerenvoormannen in het bijzonder zorgen al die ver
schillende persoonlijke meningen bij elkaar er meestal
voor dat in zijn algemeenheid het door hen gevoerde
beleid op voldoende steun kan rekenen bij de achterban.
Er is dus sprake van een zeker spanningsveld tussen
hetgeen 'men'' van iets vindt en hetgeen een willekeurig
individu ergens van vindt. Dat is een gegeven en dat weet
de beleidsmaker natuurlijk ook. Daarom ook offeren be
leidsmakers individuele belangen op aan het algemeen
belang. Ook in de land- en tuinbouw gebeurt dat, moet
dat zelfs gebeuren omdat er anders geen beleid mogelijk
is. Individueel gezien kan dat soms behoorlijk frustrerend
zijn. Vandaar de wel gehoorde verwijten aan het adres
van bijvoorbeeld de landbouworganisatie dat "ze" toch
niks doen en dat je er niks aan hebt.
geloofwaardigheid behouden. Soms verdragen die ver
schillende belangen elkaar niet en dan moet er dus wor
den gekozen: de koe en de geit kunnen dan niet beiden
gespaard worden. Dit kiezen kan soms erg moeilijk zijn
maar moet dan toch gebeuren omdat niet kiezen in ieder
geval tot niets leidt.
len weten we (nog) niet maar vast staat dat we onze
verantwoordelijkheid niet uit de weg mogen gaan. Er
moeten besluiten worden genomen, er moet beleid ge
voerd worden. Nu al staat vast dat niet iedereen het eens
zal zijn met dat beleid. Daarom is het zo vreselijk belang
rijk dat het beleid verdedigd moet worden naar de
achterban: dus naar het individuele lid. Immers het indi
viduele lid staat aan het eind van de spanningsboog en de
beleidsmaker aan de andere kant. De spanning kan soms
hoog oplopen. Soms zo hoog dat de boog ontspannen
moet worden. In dat geval blijft de vraag wie er dan
gewipt wordt. Ook daarover is wel een filosofietje op te
zetten maar dat doen we wel een andere keer.
Oggel
Gaat de oogst van akkerbouwprodukten mee of
tegen vallen? Menig boerengesprek gaat over die
vraag. Er is een begin gemaakt met de graanoogst,
maar toch is de situatie nog vrij onduidelijk. Dat valt
ook op bij het lezen van de rubriek "Uit de praktijk"
in dit nummer. De ene medewerker meent dat de
opbrengsten tegen zullen vallen, de andere kijkt er
wat optimistischer tegenaan. Voorlopig lijkt het er
op dat mede door de snelle rijping tijdens het warme
weer van vorige week geen topopbrengsten zijn te
verwachten. Tevens dat er vrij grote verschillen
zullen zijn per bedrijf en per perceel.
Van de aardappels wordt een goede produktie
verwacht. De schade door phytophthora is
uiteindelijk over het algemeen binnen de perken
gebleven. Onder invloed van,een zeer willige
stemming op de Londense termijnmarkt is er de
laatste tijd sprake van oplopende prijzen.
De suikerbieten vallen tot nu toe in gunstige zin op
door een hoog suikergehalte.
A l met al geen onbevredigend beeld, maar het is een
moment opname. Ieder weet uit ervaring hoe vlug
alles in ongunstige zin kan veranderen. De buit is
nog lang niet binnen.
