Een Golden bedrijf
werd Jonagold bedrijf
H et bedrijf bleef groeien, maar de
Golden Delicious daalde in popula
riteit. Wel vrij langzaam, maar niet
temin geleidelijk. Veulemans zag dat
ook en zocht naar andere rassen.
Behalve wat Tijdeman en Winston
zocht hij het vooral in Rode Gou-
dreinette (Bieling). En tevens in pe
ren, met name in Conference.
Noodgedwongen bleef de Golden
echter het hoofdras. Het bedrijf van
Veulemans ligt vlak bij de "proef
tuin" van de heer De Coster te
Glabbeek. Daar werd al vroeg de
aandacht gevraagd voor nieuwe ras
sen. De heer De Coster zag aanvan
kelijk nogal wat in de Mutsu, een
appel die enigszins op een grove
Golden lijkt en natuurlijk ook al vlug
in Jonagold, aangevuld met o.a. Ida-
red en Gloster.
N og even ter herinnering: 30 jaar
geleden werd begonnen met 1.20 h.
Nu is het bedrijf 18 ha. groot. Slechts
D e komende jaren zal de moder-
R uini 30 jaar geleden nam Kamiel Veulemans in het Belgisch plaatsje
Kapellen zijn aanloop als fruitteler. Hij werkte toen op een houtfabriek,
niaar had de beschikking over 1.20 ha. grond, waar hij fruitteelt op ging
bedrijven. In die tijd kon men voor "laagstambeplantingen" subsidie
krijgen van de overheid, mits men zich aan de gestelde richtlijnen hield.
Kamiel hield zich echter niet aan die richtlijnen. Hij ging Golden
Delicious planten op 3 x VA meter en dat gold in die tijd als veel te
nauw.
D e Golden Delicious was zo'n 25
jaar geleden een dure appel. De ge
noemde 50 ton per ha. bestond niet
alleen uit vruchten boven de 70 mm.
Maar in 't voorjaar werd voor 65
soms ook nog een gulden per kilo
betaald. Veulemans had dus een
goudmijn aangeboord. Na 5 jaar
kreeg hij mogelijkheden om grond te
pachten en verder uit te breiden. De
baan bij de houtfabriek werd opge
zegd en Kamiel werd full-time fruit
teler. Bij de uitbreiding werd weer de
nadruk gelegd op nauw geplante
Golden Delicious. Er was toen nu
eenmaal geen betere.
Op zoek naar betere rassen
Over een paar jaar geen
Golden meer
Het sortiment
Zoon Herman kwam in 't
bedrijf
Kritiek werd bewondering
De Golden als goudmijn
Kamiel Veulemans bij Jonagold die 5 jaar geleden op
Golden werd geënt. Dit jaar wordt 25 kg per boom ver
wacht bij 2000 bomen per ha.
Dit vrij ruim geplante perceel Confe
rence werd een paar jaar geleden
overgenomen van een buurman.
nisering doorgaan met een verdere
verschuiving naar Jonagold. Verder
wordt o.a. gedacht aan Gloster en
Suntan. De laatste is een nieuwe
Cox's kruising. Opvallend is dat -
evenals elders in België - voor Kar
mijn en Elstar totaal geen animo is.
Vernieuwen is een erg dure zaak.
Men mist enkele jaren opbrengst en
moet hoge kosten maken voor
boompjes en palen. "Het is alleen
mogelijk door de hoge prijs van de
Jonagold", zegt Veulemans. Van de
5.'/2 ha. die hij van dit ras heeft is nog
maar een beperkte oppervlakte in
volle produktie, maar dat levert toch
al een forse bijdrage op voor de be-
drijfsfinanciering. Jonge Jonagold
die b.v. 8 ton per ha. produceert
brengt netto meer op dan oude Gol
den met 40 ton per ha. Om de kosten
te drukken worden de jonge bomen
zelf gekweekt. Dat kan allemaal
doordat sinds 3 jaar zoon Herman in
het bedrijf meewerkt. Herman is nu
25 jaar, getrouwd en heeft een zeer
groot oud huis naast dat van vader en
moeder Veulemans gekocht dat hij
in zijn vrije tijd zelf restaureert in een
zeer aparte stijl.
Herman heeft eerst gestudeerd te
Leuven voor algemene ontwikkeling
en volgde daarna de Tuinbouw
school te Vilvoorde om vooral theo
retische vakkennis te verkrijgen. Al
les bij elkaar dus een gedegen oplei
ding. Met de praktijk heeft hij geen
moeite, want hij gaat helemaal op in
't bedrijf.
Behalve de boomopstand wordt dus
ook de leiding (gedeeltelijk) ver
jongd. Papa Kamiel heeft hierdoor
meer tijd gekregen voor de organi
saties en kommissies waarin hij een
belangrijke rol speelt, want in tegen
stelling met 30 jaar geleden wordt nu
aan zijn kennis en inzicht zeer hoge
waarde toegekend!
Een bestaand fruitbedrijf tijdig ver
nieuwen is een zware opgave. Het
lijkt er op dat Kamiel Veulemans er
in is geslaagd. Een Golden bedrijf
werd een Jonagold bedrijf en dat lijkt
een prima basis voor de nabije toe
komst.
Zoon Herman is sinds 3 jaar in het
bedrijf opgenomen.
werd in 10-15 jaar tijd een bedrijf
opgebouwd dat gezien mocht wor
den. Dat alles dank zij de Golden.
Alle genoemde rassen kregen de
volle belangstelling van Veulemans.
Acht jaar geleden had hij al bij een
boomkweker een optie voor flinke
aantallen Jonagold en Mutsu. Uit
eindelijk deed hij toen de verkeerde
keuze; hij plantte een hectare Mutsu
en liet de'Jonagold schieten. Niet
onbegrijpelijk omdat de Jonagold
nog zeer weinig bekend was en
daardoor door de handel nog laag
gewaardeerd.
Enkele jaren geleden werd het
echter duidelijk dat de Jonagold de
nieuwe appel voor de nabije toe
komst zou worden. En daar werd
onmiddelijk op ingehaakt. Er werd
nieuwe grond bijgepacht en gekocht,
er werd gerooid en herplant en er
werden jonge bomen omgeënt. En de
hierdoor ontstane mogelijkheden
werden benut voor het verkrijgen
van een flinke hoeveelheid Jonagold.
Het is nu al het hoofdras.
Thans is er nog ruim 2 ha. Golden
Delicious over. Die zal over een paar
jaar ook verdwenen zijn, want voor
Veulemans staat het vast: de Jona
gold is aanmerkelijk beter en zal dat
blijven, ook in prijs.
4 ha is eigendom, de rest is "veilige"
langjarige pachtgrond.
Het sortiment is als volgt:
5 V2 ha. Jonagold (met bestuivers
Idared en Gloster)
3 V2 ha. Rode Goudreinette
2 ha. Conference
2 ha. Beurré Durondeau
2 ha. Golden Delicious
1 ha. Red Delicious
1 ha. Mutsu
V2 ha. Tijdeman
V2 ha. Winston
De Beurré Durondeau en een deel
van de Goudreinette en Conference
werden enkele jaren geleden overge
nomen van een buurman, die zijn
bedrijf beëindigde.
De Red Delicious is een misgreep.
Slechte groei en lage opbrengst. Het
had Gloster moeten zijn, dat is gro
tendeels dezelfde appel, maar veel
produktiever en ook anderszins be
ter. De Red Delicious is notabene
geplant op het perceel waar 30 jaar
geleden de historische aanplant met
Golden Delicious plaatsvond. Dit
oudste perceel Golden werd 5 jaar
geleden gerooid.
Ook de Winston voldoet niet. Mutsu
komt dank zij de vruchtgrootte wat
beter voor de dag, maar is toch geen
hoogvlieger.
Rijkstuinbouw consulent Coomans zag er niets van terecht komen en
adviseerde dus geen subsidie toe te kennen. En zo werd de "onervaren"
Kamiel fruitteler op een voor hem typerende manier. Hij luistert na
melijk graag naar mensen die hem raad willen geven en probeert met
alles zo goed mogelijk op de hoogte te zijn, maar tenslotte neemt hij
zelfstandig een besluit.
u is een plantafstand van 3x1 'A
meter niets bijzonders. Toen wel.
Alle deskundigen waren het er over
eens dat het veel te dicht zou worden.
Dus was er al na een paar jaar veel
belangstelling van bezoekers die
wilden zien hoe vlug het een oer
woud zou worden.
Maar het liep niet fout. Kamiel
maakte met palen en draden vrij
smalle hagen, hield de bomen klein
en plukte enorme hoeveelheden
fruit. Terwijl men elders 30 ton per
ha. al veel vond, kwam Kamiel re
gelmatig aan 45-50 ton per ha. En nu
kwamen de bezoekers niet meer om
de "foutieve" beplanting te zien,
maar kwamen ze vol bewondering
voor het hypermoderne plantsys-
teem. Ook in Nederland werd de in
tensieve aanplant van Kamiel Veu
lemans een begrip. Zeer velen, ook
uit Zeeland, gingen kijken, hoewel
voorlopig slechts enkelen hem durf
den navolgen.
Het woonhuis van de heer Veulemans
in de Dorpsstraat van Kapellen
Herman is hier bezig boompalen in de
grond te spuiten. Afgelopen winter
kwam men hiervoor tijd te kort.
Het bleef een winstgevende zaak. Er
werd geïnvesteerd in koelruimte,
machines en alles wat bij een modern
bedrijf behoort. Met niets begonnen
15
