Integratie van onze gehandicapte
medemens in de samenleving
O
nutthAus passion
MORGEN IS HET
PASEN
25
A Is eerste kwam aan het woord de
heer A.M. van Beek, voorzitter Ned.
A
E en dagtocht door het mooie Wie-
nerwald met bezoek aan Mayerling
bracht ons nog een programmapunt,
dat ons volkomen onbekend was,
maar bijzonder indrukwekkend. Dat
waren de Seegrotte bij Hinterbrühl.
Dit is een verlaten gipsmijn met een
groot onderaards meer van 6200 m2.
In de oorlog werd dit meer leegge
pompt en hadden de Duitsers hier
een onderaardse vliegtuigfabriek
ondergebracht, waar de Heinkel
De groene sinaasappel
Aksepteren
Rolstoeler... nou en!
Limerick
Tegenstellingen
Indrukwekkend
Jaar in een rolstoel. Daar maak ik een daverend feest van! En
aldus gebeurde het ook. De buurt wist niet wat ze me voor een geschenk
moest geven! Zo zei dhr. A.M. van Beek, een van de inleiders op de
studiedag van de Ned. Bond van Plattelandsvrouwen Noord-Brabant te
Fijnaart. Dinsdag 31 maart stroomde het dorpshuis "De Witte Roos"
vol met zeer geïnteresseerde Plattelandsvrouwen. Uit Sprang-Capelle
was er zelfs een volle bus met belangstellenden gekomen.
Mevr. S. Verhagen-Breure, secr. van het Prov. Bestuur heette iedereen
hartelijk welkom. "Waarom deze studiemorgen? Hoofdthema van het
internationale jaar van gehandicapten (uitgeroepen door de Algemene
Vergadering van de Verenigde Naties) is volledige integratie en gelijk
heid van de gehandicapten in de samenleving. Wij als Prov. Bestuur
vinden het erg belangrijk om vooral aan de integratie aandacht te
besteden. We willen hiermee graag een mentaliteitsverbetering tot
stand brengen tussen de gehandicapten en niet-gehandicapten. We
zeggen allemaal als niet-gehandicapten zo gemakkelijk 'Integratie - Ja,
natuurlijk!' Maar we realiseren ons niet wat dat inhoudt. Hoe de
toegankelijkheid van openbare gebouwen moet zijn, weten we allemaal.
Maar wat doen we zelf als we onze fiets midden op het trottoir parke
ren?"
Gehandicapten Raad, met zijn inlei
ding: "De groene sinaasappel", be
doeld als de anders functionerende
groep in onze samenleving.
Hij vertelde het verhaal over de
groenteman die tussen de mooi fel
oranje gekleurde sinaasappels, één
enkele groene had liggen. De oranje
vlogen weg. De groene, afwijkend
van kleur maar net zo sappig en lek
ker als de andere, bleef liggen.
De gehandicapten worden in de
maatschappij altijd gezien als de
groene sinaasappel. Toch zijn zij
evenzeer mensen als de niet-gehan
dicapten. Wij hebben beperkingen,
maar wij passen ervoor tot de uit
stoot te behoren!"
Uit de praktijk gaf hij enkele trieste
voorbeelden. "Als krenten uit de in
tegratiepap"! "O.a. het 'geharrewar'
van 2 verschillende instanties of bij
de aanvraag van een verhoogd toilet
de term nagelvast of roerend is. Wie
van de 2 moet de kosten betalen?
Meer dan een jaar loopt deze kwestie
en de gehandicapte aanvrager is er
de dupe van!
groepjes samenwonen. Toch blijft
het moeilijk hen een plaats in de sa
menleving te geven. Overbekend zijn
de protesten van de mensen die in de
buurt van deze huizen wonen. "Ja,
want dan gaat de waarde van mijn
eigendom achteruit!" Hiermee
wordt duidelijk de liefdeloosheid
van veel huizenbezitters aange
toond!
Volledige integratie van de geestelijk
gehandicapten is echter niet moge
lijk en ook niet heilzaam voor hen
zelf. Hun beperkingen maken het
altijd noodzakelijk dat zij blijvend
bepaalde aandacht nodig hebben Ze
accepteren kunnen wij echter wel."
ver de geestelijk gehandicapten
sprak de heer Bob van Zijdeveld, di
recteur van het Instituut voor Maat
schappelijke Dienstverlening aan
Geestelijk Gehandicapten. Zijn in
leiding kreeg de titel mee: "Over in
tegratie gesproken".
De laatste jaren zijn de geestelijk ge
handicapten uit de verborgenheid
gekomen. Vroeger groeiden zij op
zonder enig kontakt met de buiten
wereld. Vooral na de 2e Wereldoor
log zijn er allerlei veranderingen
ontstaan. Veel ouders vroegen zich af
waarom hun geestelijk gehandicapte
kinderen niet tussen de gewone ge
zinnen konden leveh i.p.v. alleen
maar opgesloten in instituten. Er zijn
nu dagverblijven voor ouderen en
kinderen. Ook woningen waar zij in
ls laatste kwam aan de beurt
mevr. Q. Klaversteijn-Jonker, ge
handicapte huisvrouw met haar in
leiding: Rolstoelster... nou en!
Op 3-jarige leeftijd werd zij getroffen
door polio. De eerste jaren heeft zij
in beugels gelopen. Graag wilde zij
na de middelbare school pharmacie
studeren. Maar dat bleek na 1 jaar,
lichamelijk te zwaar. Toen is zij naar
de pedagogische academie gegaan
om onderwijzeres te worden. 8 Jaar
heeft mevr. Klaversteijn voor de klas
"gestaan"! Zit nu permanent in de
roelstoel. "Ik weiger echter de inva
lide rol in de maatschappij te spe
len"!, zegt zij met grote nadruk. "Ik
draai gewoon als huisvrouw en moe
der (van 2 kinderen) mee".
In een film, enkele jaren geleden
opgenomen door de AVRO, konden
wij zien hoe goed zij deze taak ver
vult. Met haar zoontje winkelen in de
supermarkt ging haar uitstekend af.
Evenals het uitvoeren van de diverse
huishoudelijke taken. Wel heeft zij
enkele uren per week hulp. Ook gaat
zij 's zomers gewoon met haar gezin
j£si
■ci*
eder jaar weer, de avond voor
pasen moeten in allerhaast de eie
ren gekookt en de waterverf en
kwastjes opgezocht worden. Ge
zellig met z 'n allen om de tafel, om
de eieren te beschilderen.
Het grappige is dat ieder zo zijn
eigen stijl heeft. De één maakt
sterren of strepen, de ander heel
fijne bloemmotiefjes en weer een
ander gezichtjes, of haasjes.
Moe en voldaan gaan we naar bed.
Vader moet vroeg op, want die
moet de eieren verstoppen. Is het
droog weer, dan kan het buiten,
maar binnen gaat het ook prima.
Ieder probeert z 'n eigen drie eieren
te vinden. Een helemaal groen ei
dat tegen een plant ligt is soms erg
moeilijk te vinden. De kinderen
vinden het zo 'n heerlijk spel, dat ze
daarna om beurten nogmaals hun
eieren mogen verstoppen.
Vergeet niet de eieren na te tellen,
want anders zou het kunnen zijn
dat een maand later de kamer vre
selijk gaat stinken, omdat,er nog
een eitje in de oude koffiemolen is
blijven liggen. Toen de kinderen
nog te klein waren, vroe'g ik vrien
den om samen eieren te schilderen
en dat was altijd verrassend gezel-
l'g-
N.B. Als er kunstenaars op dat
gebied bij zijn, is het aan te raden
wat eieren uit te blazen, zodat de
beschilderde kunstwerkjes be
waard kunnen blijven.
Lydia Klop - Steendijk.
kamperen met hun vouwcaravan.
"Mijn ouders hebben mij zo zelf
standig mogelijk opgevoed. Daarom
kan ik nu zeggen: Rolstoelster... nou
en?", besluit zij haar zeer indringen
de inleiding.
Diverse vragen worden er daarna op
de inleiders afgevuurd. Zoals o.a.
Kunnen geestelijk gehandicapten
mee op vakantie met een reisorgani
satie? Antwoord was: "Ja". Het is nu
gelukkig zo, dat er niet meer gedis
crimineerd mag worden. De vraag:
"Is het verantwoord geestelijk ge
handicapte kinderen te laten krij
gen?", was verschrikkelijk moeilijk te
beantwoorden. Licht geestelijk ge
handicapten kunnen in de praktijk
wel goede ouders zijn. Toch blijft dit
probleemveld ontzagwekkend groot,
aldus dhr. van Zydeveld. Mevr. Ver
hagen besloot deze bijzonder in
drukwekkende ochtend met:
Mensen hebben mensen nodig. Om
samen iets te doen. om plezier te
hebben, om lief te hebben, om te
troosten. Bij al deze dingen hebben
we elkaar nodig. Waar de één te kort
schiet, kan de ander bij springen en
omgekeerd."
R. Spoor.
.1. f.
De paashaas heeft haast dezer
dagen,
dat slechts om het vullen onzer
magen.
Is dat niet al te dol,
wij rijken zitten toch vol.
Wanneer gaan we dat beest eens
belagen?
RH.
Vervolg van pag.
die je als leek zeker niet zo vlug zelf
zou horen. De aria's zijn altijd in drie
delen, waarvan het eerste en derde
deel gelijk zijn. In de muziek kun je
op de achtergrond verschillende
dingen horen, zoals bv het luiden van
de doodsklokken, het vallen van de
tranen, het slaan met het zwaard in
de hof van Getshemane, de stilte in
de muziek als Jezus niet antwoordt
op de beschuldigingen in de rechts
zaal, het kraaien van de haan.
Het hele oratorium wordt in mineur
uitgevoerd, want het is de lijdensge
schiedenis. Slechts enkele delen zijn
in majeur. Een voorbeeld daarvan is
als Jezus aan het Laatste Avondmaal
het brood breekt en zegt: "Neem het,
het is mijn lichaam". Aan dat
avondmaal vertelt dat hij dat één van
zijn discipelen hem zal verraden en
als je meetelt hoor je elfmaal vragen:
"Ben ik het Heer". Beangstigend
klinkt het als de menigte buiten
roept: Kruist hem, kruist hem". En
na de kruisiging hoor je in de muziek
het geweld van onweer en aardbe
ving. Als laatste hoorden we het
prachtige slotkoor "Rust zacht".
De heer Menken, die zelf verschil
lende malen de orgelpartij in de
Matthaus Passion gespeeld heeft,
raadde ons aan alvorens te gaan luis
teren eerst het evangelie te lezen,
maar ook daarnaast ook een verkla
ring van de hele tekst. Je zult er dan
zeker meer van genieten.
Acht van de aanwezigen hebben on
dertussen de uitvoering in Aarden
burg bijgewoond. Zeker door deze
fijne avond hebben ze er erg van ge
noten.
Maar ook wij die daar niet geweest
zijn, zullen voortaan zeker met veel
meer aandacht deze muziek beluiste
ren.
L.J. de Regt.
r zijn altijd wensen, die soms jaren sluimeren. Dikwijls gaan dan andere dingen vóór en dan speelt de
gedachte: "Óch, dat komt nog wel eens een keer". En dat "nog wel eens een keer komen", dat kwam dan
vorige nazomer voor ons. We hadden een 10-daagse busreis geboekt naar Wenen.
We reizen altijd graag op eigen gelegenheid, maar het bezoek aan een vreemde stad geeft altijd aparte
problemen met parkeren, logies zoeken en een programma samenstellen om zoveel mogelijk te zien. Vandaar
deze busreis. We hebben er geen spijt van gehad. We hebben Wenen gezien onder ideale weersomstandig
heden, stralend zonnig weer met heerlijke temperaturen. Het is onmogelijk om alle indrukken weer te geven.
We hebben uiteraard alle bekende plaatsen, die bij een bezoek aan Wenen horen, bezocht. Om enkele te
noemen: Stephansdom, Schönbrunn, stadhuis, staatsopera (rondleiding door gebouw), Volksopera (uitvoe
ring meegemaakt, heel mooi), Donauthurm en nog verschillende andere plaatsen. We hadden als gids een
jonge Wener, die perfekt Nederlands sprak. Hij studeerde talen aan de universiteit, waar ook Nederlands
gedoceerd wordt. Heel gek, maar het doet je goed als je merkt, dat een buitenlander zoveel belangstelling
heeft voor het Nederlands, wat toch maar een klein taalgebied bestrijkt. Hij heeft ons in die dagen een
complete geschiedenis bijgebracht, naar aanleiding van de gebouwen en paleizen en kerken, die we bezoch
ten.
O p de vrije zondagmorgen was het
een ontroerende belevenis de mis bij
te wonen in de Hofburgkapel met
zang van de Wiener Sangerknaben.
We stonden weliswaar in het voor
portaal van de kapel voor de open
kapeldeuren, maar via monitor en
geluidsinstallatie^ konden wij de mis
dan toch meemaken. Op de zondag
middag hebben we genoten van een
Strauss-concert in de Kursalon in het
Stadtpark. Zo Weens als je het je
maar kan wensen!!
Wenen is, als alle wereldsteden, een
stad van tegenstellingen. We permit
teerden ons de luxe van koffie drin
ken bij "Sacher", een exclusief res
taurant, en diezelfde dag bezochten
we met nog twee echtparen een
Weinhaus, waar mensen aan de
zelfkant van het leven, hun heil zoe
ken. Hier stonden enkele tafeltjes in
een hoek en verder staanplaatsen
aan een soort klaptafeltjes aan de
muur. Hier hebben we de meest
wonderlijke typen gezien, waar de
honger en de ellende afstraalde.
Daarna zochten wij ons comfortabe
le hotelbed op. Wat een schrille
tegenstelling....
Interieur van één van de vele kerken
in Wenen.
vliegtuigen gemaakt werden. De
grotten waren in natuurlijke staat
gebleven en niet onnatuurlijk ge
maakt met allerlei lichteffecten. Al
leen op het meer, waar een bootje
radiografisch over heen voer, was
met (niet storend) licht gewerkt.
We zijn zes dagen in Wenen geweest
en hebben erg veel gezien en onze
conclusie is: een hele mooie stad en
geen moeilijke stad om er, voorzien
van een goede plattegrond, als toerist
de weg te vinden. Veel belangrijke
gebouwen en mooie winkelstraten
liggen op loopafstand bij elkaar.
Deze busreis heeft ons wegwijs ge
maakt en wij hopen er op eigen ge
legenheid nog eens naar terug te
gaan om in ons eigen tempo ver
schillende dingen nog eens nader te
bekijken. Wij weten nu ook dat er
meestal, met wat moeite, nog wel
plaatsbewijzen voor opera en thea
ters verkrijgbaar zijn. Dit is belang
rijk. want bij een bezoek aan Wenen
denken we aan muziek en daarvan
hebben we deze reis extra genoten.
Hierboven staat vakantieherinne
ring, maar ik vraag me nu af: was dit
wel vakantie? Het is eigenlijk meer
een oriëntatiebezoek geweest, waar
we erg van genoten hebben, maar
wat wel vermoeiender is dan een va
kantie in de vrije natuur.
R. Mouthaan-Mantel
5
