"Agrarische Commissie
en landbouworganisaties
kunnen samen veel
goodwill kweken"
r
M,
S,
Grietje Middelkoop over
de Brabantse Bond van
Plattelandsvrouwen
D e bond pleegt dan ook acquisitie
en probeert nieuwe afdelingen op te
richten. Daarbij stoot men bij de
(nieuwe) bevolking nogal eens op
weerstand tegen de naam "platte
landsvrouwen". Steeds weer denkt
men te doen te hebben met een boe
renklub. Zelf zegt de presidente uit
Lage Zwaluwe dat niet te begrijpen
en geen enkele moeite te hebben met
die naam: "het is een heel gewone
zaak, je woont toch op het platte
land!!!" Dat brengt haar op de doel
stelling van de bond: de vorming en
ontwikkeling van vrouwen, hun besef
van verantwoordelijkheid voor en
deelname aan de samenleving te be
vorderen en dit in het bijzonder op het
platteland. Wat mevrouw Middel
koop zo belangrijk vindt is dat het een
algemene organisatie is op het plat
teland waarvan iedere vrouw lid kan
worden. Het is van groot belang dat
de organisatie open is en dat de
agrarische vrouwen erin opgenomen
zijn zonder dat ze een aparte groep
vormen. "Zo leer je elkaar en eikaars
problemen kennen".
V,
Presidente Noord-Brabantse Bond Plattelandsvrouwen:
Brok kader...
Tijd over??
Boerenklub
Beknotting
Bewustwording
J. WIERENGA
vrouwen te komen zodat de eigen rol
en positie beter wordt onderkend.
"We proberen de vrouwen te helpen
ontdekken wat ze wel en wat ze niet
kunnen en hoe ze bijvoorbeeld met
behulp van diskussietechniek leren
hun mening te zeggen; kortom we
werken aan een brok bewustwor
ding."
O,
v oor de agrarische commissie
binnen de afdeling Noord-Brabant
van de Nederlandse Bond van Platte
landsvrouwen ligt er volgens mij een
zeer belangrijke taak: als een soort
public-relations agente kan zij allerlei
facetten van het agrarisch leven op de
boerderij doorgeven aan de rest van
de plattelandsvrouwen. Die prachtige
mogelijkheid moet de agrarische
commissie met beide handen aan
pakken. Om dat optimaal te kunnen
doen dient wel de band met de land
bouworganisaties veel sterker te
worden gemaakt. Door samen aktivi-
teiten te ontwikkelen kun je namelijk
erg veel goodwill winnen". Aldus
Grietje Middelkoop-van der Ploeg
sinds 1979 de presidente van de Bond
van Plattelandsvrouwen afdeling
Noord-Brabant.
- evrouw Middelkoop is er stellig
van overtuigd dat de agrarische
commissies samen met de land
bouworganisaties door het opzetten
van bepaalde aktiviteiten, erg veel
mensen buiten de landbouw kunnen
bereiken. Zij denkt daarbij o.m. aan
het ZLM-scholenprojekt en de
"Open dagen" waarvan ze meent dat
die erg waardevol zijn. "Ook op het
gebied van het milieu zouden we sa
men nog veel kunnen doen. We
moeten naar de plattelandsvrouwen
uitdragen wat wij als boeren nastre
ven en dan zal men ook meer begrip
krijgen voor de problemen waarmee
wij op boerderij of tuinderij vaak
worstelen. Een pracht kans ligt hier
voor beide organisaties".
Mevrouw Middelkoop die op een
boerderij even buiten Lage Zwaluwe
onder de rook van Shell Moerdijk
woont, vindt het belangrijk eerst wat
Grietje Middelkoop voor de bedrijfswoning.
misverstanden en vooroordelen over
de plattelandsvrouwen op te ruimen.
"V elen denken dat het maar gezel
ligheidsclubs zijn. Hoewel gezellig
heid inderdaad een belangrijk ele
ment is, is er toch veel meer. Er wordt
bijvoorbeeld veel aan kadervorming
gedaan. Vooral jonge vrouwen maken
van allerlei kursussen en studiedagen
veel gebruik. Hier ligt, zo is haar
vaste overtuiging, een enorme brok
kader klaar dat zo door de landbouw
organisaties ingeschakeld zou kun
nen worden. Tot laatstgenoemden:
"maak er gebruik van, wij willen best
onze tijd en inspanning geven voor
allerlei vrijwilligerswerk."
In een gebied "waar het altijd wat
is", ligt vlakbij Lage Zwaluwe de
boerderij van Grietje Middel
koop-van der Ploeg en haar echt
genoot. Hier, op enige afstand
van de rivier de Amer, onder de
uitworp van Shell Moerdijk, bin
nen de geluidsgrenzen van Rijks
weg 16 Breda-Rotterdam en van
de spoorlijn Rotterdam-Roosen-
daal, ligt hun 29 ha groot bedrijf.
Een gebied dat in het kader van
een ruilverkavelingsplan op de
schop komt en waar voorts plan
nen bestaan om een provinciale
weg aan te leggen die op steen
worpafstand langs hun woon
huis komt, terwijl op korte af
stand van het bedrijf de voorbe
reidingen voor een tweede
spoortrajekt reeds zijn begonnen.
Inderdaad een gebied waar het
altijd wat is. Hier spraken wij met
boerin Grietje Middelkoop over
haar werk dat zij op vrijwillige
basis doet voor de Noord-Bra
bantse Bond van Plattelands
vrouwen, sinds zij twee jaar gele
den het voorzitterschap van deze
Mevr. G. Middelkoop-v.d. Ploeg.
provinciale bond op zich nam. Zij
bleek door veel onzekerheid
waarin het bedrijf van de Mid-
delkoops verkeert, bepaald niet
ontmoedigd en vertelde met veel
genoegen over haar algemene or
ganisatie, de Bond van Platte
landsvrouwen in Noord-Brabant.
I amen met haar man exploiteert
Grietje Middelkoop een akker-
bouwbedrijf van 29 ha. In de drukste
perioden in voorjaar en najaar helpt
ze haar man wel op het bedrijf met
wat hand- en spandiensten maar
haar grootste bijdrage wordt gele
verd in de vorm van het bijhouden
van de boekhouding en het meeden
ken over het bouwplan en het samen
doornemen van allerlei financiële
zaken. Ook het aangaan van kon-
traktuele verplichtingen zoals kon-
traktteelt vindt plaats na overleg.
Dan komt daar nog es bij een uit de
hand gelopen hobby: de zorg voor 80
zwarte fokooien waarmee een aan
vulling op het inkomen wordt ver
kregen die niet gemist kan worden.
In de lammertijd neemt Grietje de
helft van de waaktijd voor haar re
kening.
/Vis daarbij nog es komt de zorg
voor hun zoon van 6 jaar en haar da
gelijks werk als sociaal-ekonomisch
voorlichtster bij de ZLM, wel dan
schiet er toch geen tijd meer over?
Grietje: "Ik moet zeggen dat toen ze
me vroegen presidente te worden ik
ook pas ja heb gezegd na enige be
denktijd. Niet dat ik tegen het vele
werk dat er aan vastzit, op zie, maar
je moet het inderdaad wel allemaal
aankunnen.
Vooral hier in West-Brabant veran
dert er veel. Het hele ledenbestand
van de afdelingen hier is drastisch
gewijzigd als gevolg van instroming
van veel vrouwen uit de stad. Op zich
is dat fijn maar het betekent wel dat
onze organisatie wordt gekorifron-
teerd met mensen die hele andere
ideeën en zienswijzen hebben". Het
bestuur staat daarbij voor de zware
taak al die dames zich thuis te laten
voelen bij de Brabantse bond die met
1500 leden en 16 afdelingen overi
gens de kleinste provinciale bond is.
"Dat heeft veel voordelen, je kent
elkaar en is het nog overzichtelijk.
Bovendien ben je verplicht je steeds
weer in te zetten om in het grote ge
heel goed mee te kunnen draaien."
Hoewel er een stuk emancipatiewerk
in de bondsaktiviteiten zit, is het, zo
'nder leiding van de West-Bra
bantse voorzitster heeft he^t provin
ciaal bestuur ter ondersteuning bij
hun werk aan alle afdelingen on
langs een werkplan doen toekomen.
Accenten zijn daarin gelegd op het
kaderen van de leden en op het sterk
in beweging zijnde subsidiebeleid.
"Wat het kaderen betreft, daar willen
we als provinciaal bestuur nog meer
leden bij betrekken en we willen ook
graag via de afdelingen weten hoe je
er achter komt wat er bij de leden
leeft en hoe je als lid en afdeling zo
goed mogelijk kunt funktioneren."
Wat het subsidiebeleid betreft pro
beert men er met behulp van de af
delingen achter te komen hoe dat
beleid lokaal en regionaal werkt. Het
bestuur heeft daarmee een' grote
wissel getrokken op de medewerking
en inzet van de vrijwilligsters. Daar is
Grietje Middelkoop inmiddels
achter gekomen: "Een groot gevaar
is datje te hard van stapel loopt en de
aansluiting met de leden verliest. Je
moet zo oppassen datje niet vergeet
dat het allemaal vrijwilligerswerk is
dat vaak naast het gewone werk thuis
of elders gedaan moet worden". De
behoedzaam pratende boerin laat er
overigens geen misverstand over be
staan wel te beseffen dat veel vrou
wen het al druk genoeg hebben met
hun eigen werk: ook haar agenda is
de eerste weken volgeboekt met het
dagelijks full-time werk als voor
lichtster en met allerlei zaken in
privé tijd waaronder uiteraard alles
wat met de bond heeft te maken.
O verigens blijken sommigen het
bondswerk niet te kunnen of te willen
scheiden van het werk bij de Zuide
lijke Landbouw Maatschappij. Zij
vindt die koppeling uiterst vervelend.
Zo van: "zij kan dat en dat allemaal
wel want haar werk laat dat toe". Nu,
ik vind dat heel jammer, want het is in
feite een beknotting van je eigen privé
Haar hobby, het fokken met (zwarte) schapen.
zegt ze, geen doelgerichte emancipa-
tieklub. Er zit bijvoorbeeld ook een
stuk rekreatie in het werk met de
pretentieloze en gezellige babbel, dit
onder het genot van een kopje koffie
of thee. "Het is zo'n gevarieerd ge
zelschap dat je steeds in je achter
hoofd moet houden dat er voor
iedereen wat wils moet zijn." Maar er
is meer.
anuit het provinciaal bestuur
wordt de verscheidene afdelingen
een skala van aktiviteiten aangebo
den: om er een paar te noemen: eks-
kursies, diskussieavonden, kursus
sen, gespreksgroepen enz. enz. Men
tracht hierdoor tot een betere me
ningsvorming bij de plattelands
leven. Ik heb er gewoon veel plezier in
om in mijn privé tijd in een vrijwilli
gersorganisatie te zitten en die twee
zaken scheid ik strikt. Dat ik in mijn
tijd zoveel aandacht en zorg aan het
bondswerk kan geven dank ik aan de
goede harmonie bij ons thuis. Mijn
man staat er helemaal achter en dat
beschouw ik als een groot voorrecht.
Met af en toe een pas op de plaats,
ben ik graag bereid om me naast mijn
huishouding en bedrijf in te zetten
voor anderen. "En recht uit haar hart:
ik vind het geweldig dat ik aan de
bewustwording en meningsvorming
van de plattelandsvrouwen mee kan
werken".
