Betere kansen
nieuwe rassen
door
w aarom dan die meevallende
prijzen? Volgens onze mening zijn
die te danken aan verschillende fak-
toren, waarvan we er een paar willen
noemen.
T ot een paar jaar geleden was men
bjj de bewaarappel in hoofdzaak
aangewezen op Golden Delicious,
Goudreinette en Winston. Als we
daarmee verder door 't leven hadden!
gemoeten zonder de nieuwe rassen
was het kommer en kwel gebleven.
De Goudreinette en Golden nemen
samen meer dan de helft van het to
tale aanbod van appels voor hun re
kening, maar ook in het "tevreden
D e vernieuwing van het sortiment
moet daarom doorgaan. Ogen
schijnlijk is er een ruime keuze met
de nieuwe rassen. De fruitteler die de
beslissing moet nemen zal echter veel
wikken en wegen. Want in feite is de
keuze erg moeilijk.
T och is het nieuwe ras niet pro
bleemloos. De appels moeten een
rode blos hebben, anders valt de
smaak tegen, maar vooral als de bo
men ouder worden en/of flink groei
vertonen is het in sommige jaren erg
moeilijk om voldoende kleur op de
vruchten te krijgen. Er is dan neiging
later te plukken, maar dan worden
de appels veilig en kunnen er moei
lijkheden komen met de bewaring.
Het is een prima, ras maar er zal ex
tra aandacht aan de wintersnoei en
zeker ook de zomersnoei moeten
worden besteed.
D oor de toenemende aanvoer zal
Jonagold geeft hoop en moed aan de appeltelers
Prijspeil viel mee
Goudreinette én Golden op
retour
Alkmene en Karmijn als
smaakmakers
Jonagold lijkt onstuitbaar
Kleur is zwak punt
Welke rassen gaan het
winnen?
De Gloster biedt veel goeds maar heeft ook duidelijke nadelen.
De afzet van de fruitoogst 1980 is tot nu toe niet onbevredigend
verlopen. Na een aantal jaren waarin amper droog brood met water
werd verdiend, blijft er nu een belegde boterham over. De fruittelers
hebben dan ook een voldane blik in de ogen. Ook al omdat ze geleerd
hebben hun eisen niet te hoog te stellen en vlug tevreden te zijn. Want
van weelde is beslist nog geen sprake. Maar tevoren waren de ver
wachtingen somber, want er was sprake van een grote oogst in de
E.E.G. en in 't verleden betekende dat altijd lage prijzen. En dat is erg
meegevallen. Vandaar de opluchting en tevredenheid na de eerdere
bezorgdheid.
Achteraf kan nu eens te meer gesteld worden dat de mens het meest
lijdt door het lijden dat hij vreest. Maar het is zoals Henk Flikweert in
dit blad al eens opmerkte: achteraf kijkt men een koe in de kont. Vorig
jaar zagen in juli zelfs uitgesproken optimisten de winst niet zitten.
Allereerst was eC het feit dat de
nieuwe oogst terecht kwam in een
praktisch lege markt. Dat komt zel
den voor. Geen oude Golden meer
van de oude oogst, geen al dan niet
afgeleefde Granny Smith, niets, met
als gevolg ongekend hoge prijzèn, tot
boven de drie gulden per kilo, voor
de eerste James Grieve, Benoni,
Discovery enz.
In een later stadium, bij ruimer aan-
bod> heeft ongetwijfeld de nieuwe
verpakking een positieve invloed op
het prijspeil gehad. De behoefte aan
Franse Golden werd er door ver
kleind en de uitvoer nam toe.
Verder mogen zeker ook de nieuwe
rassen niet onvermeld blijven. Dis
covery, Summerred, Alkm'ene, Kar
mijn. Elstar, Gloster en Jonagold
werden op slag populair en brachten
prijzen op waarvan men een paar
jaar geleden niet had durven dro
men. Het aanbod van die rassen is
nog klein. Maar zelfs al heeft men er
nog slechts een paar duizend kilo van
dan pikt men al een aardig graantje
mee. Met daarnaast het psycholo
gisch effekt van de winst die men in
de komende jaren al in gedachten
ziet of waar men in elk geval op
hoopt. De doorbraak van de nieuwe
rassen geeft moed en vertrouwen
voor de toekomst. En dat was nodig.
stellende" tjuitseizoen 1980-1981 is
het met die twee rassen geen vetpot.
De Goudreinette stelt ronduit teleur
en de klasse I, maat 70-80 van de
Golden levert weliswaar een tame
lijke prijs op, maar de klasse II do
mineert en er blijft ook veel beneden
de 70 mm. Daardoor valt de mid-
denprijs tegen. We zagen b.v. pas de
aanvoer- en op.brengstcijfers van de
Zuid-Bevelandse veilingen in de
week van 26-30 januari. Aanvoer
Goudreinette (geel) 186 ton, mid-
denprijs 42 cent. Rode Goudreinette
54 ton 49 cent. Golden 295 ton a 53
cent. Dat is dubbeltjes te weinig. Na
aftrek van bewaarkosten, sorteren,
fust, veilingprovisie enz. is het toch
weer water en brood bij die rassen.
Waarbij we aantekenen dat de Gol
den van virusvrije jonge bomen een
stuk boven de hiervoor genoemde
gemiddelde prijs uitsteekt.
Bij de vroege appels kan men b.v.
over Discovery denken, maar de
produktie valt tegen, de maat stelt
dikwijls teleur en de kwaliteit wordt
soms erg benadeeld door scheuren in
de schil. De Summerred valt op door
zijn vruchtbaarheid en fraaie rode
kleur, maar o.i. loopt de smaak bij
het rijpen nogal terug. De eveneens
goed ogende Alkmene zouden we
een hogere waardering geven op dit
punt.
Bij de herfst- en vroege winterappels
vragen Elstar en Karmijn de aan
dacht. Een goed gekleurde Elstar,
maat 70-80, is als vrucht de meest
ideale appel die men zich kan voor
stellen. Heel erg mooi en heel erg
lekker. Maar om de mooie kleur te
oogsten is een ruime snoei en vooral
ook veel zomersnoei nodig, want de
boom groeit "bossig" met een over-
dadig dichte scheutgroei. En de
vruchten van jonge bomen hebben al
direkt precies de goede 70-80 mm
maat, zodat men zich kan afvragen
of de appels van oudere bomen nog
voldoende groot zullen zijn. De El
star lijkt ons een ras voor specialisten
die er extra werk aan willen doen,
zoals in ander opzicht bij de Benoni
het geval is.
De Karmijn lijkt al een oude beken
de. Een aantal jaren geleden al ge
propageerd en op tamelijke schaal
aangeplant, toen wegens ruwschil-
ligheid in ongenade geraakt. En nu
weer snel in de belangstelling stij
gend, doordat 't lijkt dat men met vi
rusvrij materiaal en bepaalde bes
puitingen de rüwschilligheid tot
aanvaardbare proporties terug kan
dringen. Als dat inderdaad het geval
is ziet het er goed uit. De Karmijn is
zeer produktief, komt goed aan de
maat en smaakt meer dan voortref
felijk. Persoonlijk pakken we hem
eerder uit de fruitschaal dan b.v. de
Cox's.
Van de "oudjes" doet de Cox's nog goed mee.
Elfjarige Jonagold op het proefbedrijf te Glabbeek. Van hieruit begon de
Jonagold zijn zegetocht.
de prijs ongetwijfeld zakken. De
vraag is: wordt het een gulden, 80
cent of 60 cent per kg? Een geluk is
dat Zuid Frankrijk tot nu toe weinig
interesse toont voor aanplant, waar
schijnlijk mede doordat het op kleur
komen naar verluidt nog moeilijker
verloopt dan hier. Daarom zijn we
voorlopig niet bang voor overpro-
duktie en een lage prijs. Mits vol
doende moeite wordt gedaan voor
een goede kleur. De Golden heeft
20-25 jaar op eenzame hoogte ges
taan (1946-1967) ondanks enorme
aanplant. Waarom zou de Jonagold
het dan geen 10-12 jaar uithouden?
Een ander punt. Frankrijk heeft met
zijn Golden een dominerende positie
verworven op de markten in de EEG
en ook daarbuiten. Heel misschien
krijgen ze nu tegengas van beter
smakende appels uit de wat noorde
lijker gebieden? Of is dat te optimis
tisch geredeneerd? Hoe 't ook zij,
voor het ruilverkavelingsgebied Ka-
pelle kwam de Jonagold precies op
tijd. Vooral ook dank zij exkursies
naar het proefbedrijf van de heer J.
de Coster te Glabbeek is men er
vroeg in gesprongen. Er is veel ge
plant op oude boomgaardgrond en
dat lijkt voor de Jonagold juist gun
stig, omdat een wat geremde groei in
principe de kleur van de appels be
vordert.
De inzichten wijzigen snel. Eigenlijk
te snel. Vorig jaar werden de Lom-
bartscalville en rode Goudreinette
nog als aanbevelenswaardig be
schouwd; nu zet menigeen er al een
vraagteken achter. Opmerkelijk is
ook de snelle terugval van de Odin.
Momenteel is de Jonagold (o.i. te
recht) sterk favoriet, op flinke af
stand gevolgd door Cox's en Kar
mijn en wellicht Alkmene. Aanvul
lend Benoni. Summerred, Elstar,
Gloster en gladschillige Golden ty
pen? Er is keuze genoeg. De tijd dat
de konsument in hoofdzaak op Gol
den was aangewezen lijkt voorbij.
Dat mag als een winstpunt worden
gezien en een stimulans voor toene
mend fruitverbruik!
De heer J. de Coster was de animator
van de Jonagold.
En dan de winterappels. Daar
draait alles om de Jonagold. Al moet
volledigheidshalve ook de Gloster
nog worden genoemd.
Om met de Gloster te beginnen: een
rode appel die gemakkelijk op kleur
komt, vroeg draagt en een flinke
produktie geeft met een goede
maatsortering. Tevens goed houd
baar maar de smaak doet toch nogal
veel denken aan de Red Delicious,
waarmee men in de Ver. Staten veel
konsumenten het appels eten heeft
afgeleerd. En op de laatst gehouden
fruitteeltdag heeft de heer Goddrie
zeer demonstratief laten zien dat een
vrij groot percentage van de vruchten
een beschimmeld klokhuis heeft,
althans in ons land. In W-Duitsland
(Das Alte Land) waar de Glostêr ge
wonnen is en vrij veel wordt geteeld
is merkwaardigerwijze dat beschim
melde klokhuis niet of nauwelijks
bekend.
waard. De konsumptieperiode is dus
erg lang, veel langer dan van b.v. de
Winston.
De appels brengen op de veiling een
prijs op die elke fruitteler doet lik
kebaarden. Ieder die de Jonagold
enkele jaren geleden heeft geplant is
er dan ook wild enthousiast over. Het
lijkt een sprookje.
En tevens moet men er rekening mee
houden dat de aanvoer in de ko
mende jaren met grote sprongen zal
toenemen. In België b.v., waar zoals
bekend de heer J. de Coster de Jo
nagold al verscheidene jaren propa
geert (tot grote dankbaarheid van
degenen die zijn advies opvolgden!),
welnu in* België neemt het ras zeker
90% van de nieuwe aanplant voor
zijn rekening. In W.-Duitsland is er
vooral in het Boden See gebied veel
animo voor de Jonagold en in ons
land is het ook lijstaanvoerder.
Hoe 't ook zij, als er geen Jonagold
was zou men toch over Gloster gun
nen denken, want het ras heeft beslist
wel aantrekkelijke eigenschappen.
Maar de Jonagold is er en die is dui
delijk beter.
De Jonagold benadert het ideale.
Een grote, lekkere appel. De boom
draagt vroeg en de vruchten zijn de
eerste jaren zo groot dat al snel een
flinke opbrengst wordt verkregen.
De produktie evenaart die van de
Golden Delicious, niet als groot
voordeel dat de rui zodanig is dat er
niet of zeer weinig moet worden ge
dund en de appels toch bijna alle de
maat 70-80 halen, ook als de volle
produktie is bereikt. De vruchten
zijn direkt na de pluk eetbaar, maar
kunnen ook tot mei-juni worden be
15
