w alcheren heeft dus volgens de
heer Mes, na de oorlog wat de tuin
bouw betreft de boot gemist maar
"Walcheren": Een bijzondere veiling
I n de loop van zijn bestaan is door
D it is een bijzondere veiling
die je eigenlijk met geen enkele
andere veiling in ons land kunt
vergelijken". Zo typeert de heer
Mes z'n 75-jarige Coöp. Tuin
bouwveiling "Walcheren" B.A. te
Middelburg. Hij is al bijna veertig
jaar aan deze veiling verbonden
en heeft er de bekende promotie-
lijn gevolgd van boekhouder-on-
derdirekteur en, sinds 1973, di-
rekteur. De heer Mes licht zijn
uitspraak toe: "De ene keer is het
hier erg goed, een andere keer is
het plotseling weer minder. We
zijn bijzonder aanvoergevoelig en
dat is vooral een gevolg van een
niet-regelmatige aanvoer". Vol
gens hem luisteren de telers on
voldoende naar de signalen van
de handel bij hun leveringen.
H ij hoopt vurig dat de tuin
bouw ooit nog eens tot grote bloei
zal komen op Walcheren. "Dan is
het allemaal niet voor niets ge
weest":
D irekteur Mes blijft hoopvol en
acht het zelfs niet uitgesloten dat het
M,
H
T oekomstperspektief
Grote inzet
"W alcheren" is ook een vei
ling waar men eigenlijk sinds de
oprichting voortdurend kampt
met problemen (zie elders op de
ze pagina). Bestuur en direktie
staan op deze kleinschalige vei
ling erg dicht bij de telers en ko
pers en worden als gevolg daar
van in sterke mate en direkt ge-
kon fronteerd met problemen
rond de teelt en de afzet. Voorts
moet bestuur en direktie vanwege
beperkte financiële mogelijkhe
den steeds op de kleintjes letten.
Door de kleinschaligheid zijn de
kosten die de veiling moet maken
relatief hoog terwijl het feit dat
alle "partijen" elkaar persoonlijk
kennen een vrij strak reglement
voor telers en kopers vaak in de
weg staat. Daardoor komt het ook
nogal eens voor dat de telers te
laat komen of tegen het sluitings
uur. Anderzijds stelt de heer Mes
nadrukkelijk, heeft zo'n kleine
veiling ook weer zijn goede kan
Ontwikkeling
achtergebleven
Verlengstuk bedrijf
Hoopvol
Vervelende zaak
Fusie
WIERINGA
achterblijvende beloning van de
tuinder bij werknemers in andere
sektoren. Hij kwam er achter dat hij
met dag en nacht werken toch min
der verdiende dan zijn leeftijdgenoot
in de bouwvak of de industrie. Velen
stapten er dan ook uit. Zij die wel
durfden zijn nu te weinig in aantal.
Een naar gevolg daarvan is dat de
veiling de kopers soms noch aan
kasprodukten noch aan vollegrond-
sprodukten een aanbod van vol
doende omvang en verscheidenheid
kan presenteren.
aantal kopers op zijn veiling, in de
toekomst toe gaat nemen met gevolg
hogere prijzen voor de productie. Hij
voorziet nl. een groei van de groen-
teventers en de groentezaken in de
steden en grote wijken. Hun voor
deel op grootwinkelbedrijven (een
betere service) en een grotere sorte
ring) zal men steeds meer gaan
waarderen, denkt hij. Tenslotte acht
hij het niet uitgesloten dat het kopen
van verse groenten en fruit door de
Nederlandse huisvrouw in absolute
zin toe zou kunnen nemen door het
aan huis komen van de venter en het
in de buurt zijn van de groentezaak.
De heer Mes die zich energiek inzet voor zijn veiling.
ten. Knikkend:"Het is inderdaad
een bijzondere veiling".
In zo'n situatie moet je oppassen
zo heeft hij geleerd, om zelf niet
te klein gaan denken. Daarente
gen wapent hij zich door eens per
jaar met kollega-direkteuren op
exkursie in binnen- of buitenland
te gaan om bij te praten.
D irekteur Mes hoeft zich van
veiling Walcheren steeds iets an
ders voorgesteld:
"Ik heb altijd gedacht dat dit na
de oorlog een grote veiling zou
worden met veel glastuinbouw.
In wezen is die ontwikkeling he
laas sterk achter gebleven. Soms
denk ik weieens: wat heb ik ei
genlijk gepresteerd. Ik heb deze
veiling in leven gehouden, maar
meer eigenlijk niet. Elk jaar weer
die psychische druk van het fi
nancieel eindresultaat dat toch
weer niet is om over naar huis te
schrijven. Het is net een gevecht
tegen de bierkaai. Ik had het an
ders gedacht en gewild".
"Soms krijg ik weieens de indruk,
besluit de heer Mes, dat de telers
de veiling als een noodzakelijk
kwaad beschouwen. Maar zo is
het natuurlijk niet. De veiling is
een verlengstuk van hun bedrijf en
als ze het zo gaan zien dan is al
een stuk gewonnen, ook voor het
voortbestaan van de veiling en de
tuinbouw op Walcheren".
Het bestuur van de veiling in 1948 tijdens de bouw aan de Braakmanstraat.
V.l.n.r. P. Ton, A.H. Geertse, J. de Kam, W. de Schipper, L. Joziasse (sec.), C.
Ton, B. Koole (voorz.), W. Kweldam (dir.), J. Kwekkeboom, A. de Jager en T.
Staat.
dat betekent volgens hem allerminst
dat er geen toekomstperspectief is:
"Ik zou de mensen wel wakker willen
schudden en roepen: benut je kans.
Er is ruimte voor uitbreiding. Als je
alleen al ziet hoeveel groenten dage
lijks van elders op Walcheren wor
den aangevoerd". Ook liggen er vol
gens Mes voor kleine veehouders of
akkerbouwers die er mee ophouden
mogelijkheden, evenals voor ande
ren die een aanvulling wensen op
hun inkomen (bijv. in de winter
bloemkool).
bestuur en leden al meerdere keren
overwogen de veiling Walcheren
maar te sluiten. Dat men het hoofd
ondanks de al jaren niet meer geste
gen omzet toch boven water heeft
weten te houden, is niet in de laatste
plaats te danken aan een strenge
kostenbewaking en een zuinig beheer
van gebouwen en rollend materieel.
Dit gekombineerd met een grote in
zet van het personeel heeft evenwel
niet kunnen voorkomen dat de provi
sie (veilingkosten) bij Walcheren de
laatste jaren ongeveer 9% heeft be
dragen hetgeen vrij hoog is.
De heer Mes: "We hebben met een
steeds dalend aantal leden (van meer
dan 300 tot thans ca. 100) en een be
perkte, zij het zeer gevarieerde, aan-
voer maar een smalle bestaans-basis.
Daarbij heb je hier ook nog te maken
met telers die hun produkten aan
bieden aan Zuid-Holland-Zuid (Ba-
rendrecht) en Goes (fruittelers). Een
spijtige zaak. Wat wij als veiling
daartegen alleen maar kunnen doen
is de telers uit ons gebied zoveel mo
gelijk te bewegen hier al hun pro
dukten aan te leveren terwijl je als
direktie op een veiling als deze voor
al de taak hebt de kosten zoveel mo
gelijk te bewaken. De direkteur toont
cijfers waaruit blijkt dat de post lo
nen de laatste vijf jaar op de veiling
aanzienlijk is gedaald. Niettemin zijn
de kosten relatief hoog gebleven en
hanteert een aantal telers de hoge
provisie als een argument om naar
Zuid-Holland-Zuid te gaan. Een an
der argument om aldaar te veilen is
de hogere prijzen die men daar soms
maakt. De heer Mes beaamt dat
In het allereerste begin huurde de
jonge veilingvereniging een hal van
de gemeente Middelburg. Op deze
afdruk een beeld van de opslagplaats
met kantoortje van de veilingvereni
ging in de vleeshal van het Stadhuis
te Middelburg, (omstreeks 1914)
laatste maar wijst er uitdrukkelijk op
dat het niet altijd zo simpel ligt als
men wel denkt. Kwaliteitsverschillen
spelen daarbij een rol en vaak zijn
die betere prijzen ook maar geruch
ten. Bovendien moet men de tran
sportkosten niet vergeten.
L es: "Op zich gaat het hier over
igens om een voor ons uiterst verve
lende zaak. Als veiling moet je je
aanbod nl. op een bepaald nivo hou
den om de juiste prijzen te kunnen
maken. Op zo'n manier komt dat na
tuurlijk in gevaar en daarmee je bes
taansrecht. Eep andere nare bijkom
stigheid is dat de telers die hun pro
dukten niet weg kunnen laten sturen
natuurlijk de dupe dreigen te worden.
De direkteur van de koöperatieve
veiling is dan ook van mening dat de
produkten daar dienen te worden ge
veild waar ze geteeld worden.
et Middelburgse veilingbestuur
heeft de laatste fusiebesprekingen
met de andere veilingen in Midden
Zeeland en Zeeuws-Vlaanderen niet
meer bijgewoond. Na afgetast te
hebben of men er in paste is men in
1979, aldus het desbetreffende jaar
verslag reeds tot de volgende kon-
klusie gekomen: een fusie met Zuid-
Holland-Zuid zit er niet in omdat de
kleinhandel in Middelburg e.o. ont
hand zou geraken (bovendien spelen
afstand, transportkosten en bederf
een grote rol) en een verdere sa
mensmelting met de andere (fruit
veilingen past ook niet omdat dan
de handelaren naar Goes zouden
moeten. Bovendien zijn dat fruitvei
lingen. Door allerlei veranderingen
die met de fusie samenhangen is de
kans groot dat de prijzen van Mid
delburg in Goes niet meer gehaald
zullen worden.
De heer Mes ziet het zo: "Konsen-
treer alle groenten van de andere
veilingen op de veiling Middelburg.
Wij zouden dan ons fruit naar Goes
kunnen brengen (overigens gebeurt
dat nu ook al voor een niet onaan
zienlijk deel). Het zou nl. een goede
zaak zijn wanneer alle groenten op
éên punt en al het fruit ook op één
punt geveild zou worden". Persoon
lijk ziet hij deze wens voorlopig nog
niet in vervulling gaan.
Een deel van het veilingkomplex aan de Braakmanstraat.
13
