'Vergaderen is gezond'
Zegge en Schrijve
c
Nieuwe teelten in de
glastuinbouw
Landbouw
commissaris
Gundelach
overleden
Avonturieren
zuidelijke landbouw maatschappij
Hoewel het maar
kwakkelen is
deze winter
levert het
landschap toch
wel leuke
plaatjes op.
Overigens mogen
we niet klagen
want elders in de
wereld stelt
Koning Winter
de mensen voor
grote problemen
door
sneeuwoverlast
en extreem lage
temperaturen.
I n ons werkgebied woedt het vergaderseizoen weer in
valle hevigheid. Het is geen kunst om elke dag minstens
één vergadering te bezoeken. Je kunt je daarbij afvragen
of dat nog wel "gezond"' is. Persoonlijk zou ik bepaald
geen pleidooi willen houden voor veel vergaderen maar
evenmin ben ik er voor te vinden om het vergaderen af te
zweren. Vergaderen is immers bijéénkomen en dat sluit
een sociale funktie in zich: je vertelt es wat, je hoort es
wat, een doel op zichzelf. Daarnaast is natuurlijk het on
derwerp van de vergadering van belang: kun je daar
vroeger of later wat mee doen in het dagelijks leven, is
daarbij natuurlijk de kernvraag. Niet: wat brengt het op -
in geld wel te verstaan. Zelfs zijn er mensen die uitreke
nen wat het bezoeken van een vergadering, die speciaal
voor hen is belegd, uiteindelijk kost. Deze laatste mensen
zie je dus op vergaderingen nooit. Wie zien we daar dan
wel? Nou, bij voorbeeld mensen die verder willen kijken
dan hun bedrijf groot is. Mensen die vergaderbezoek
vanzelfsprekend vinden, mensen die het bezoeken van
vergaderingen van huis uit meegekregen hebben. Kor
tom: mensen die (letterlijk en figuurlijk) "geleerd"' heb
ben dat het belangrijk is om te weten wat er in zijn alge
meenheid leeft. En nu dan mijn probleem: een groot deel
van de aktieve vergaderaars is steevast de kategorie met
het grotere bedrijf en/of de hogere opleiding. Deze kate
gorie die in wezen toch al een voorsprong heeft bouwt op
die wijze deze voorsprong verder uit. De andere katego
rie, met de kleinere bedrijven en de lagere opleiding blijft
dan in feite verder achter. En blijkbaar is er niks aan te
doen. Hetzelfde verhaal geldt voor kursussen: de deel
nemers en/of deelneemsters zijn voor het meerendeel
weer de mensen waarvan in feite vaststaat dat ze ook
zonder ons hun informatie wel zouden krijgen. Gewoon
omdat ze weten dat het er bij hoort. Wat wil ik met dat
alles nu eigenlijk zeggen?
Ten eerste dat het bezoeken van vergaderingen, bijeen
komsten, kursussen etc. belangrijk is voor iedereen die
bedrijfsgenoot is. Ten tweede dat deze aktiviteiten geor
ganiseerd worden vooralle bedrijfsgenoten d.w.z. elk lid
is ons even lief en ten derde dat het opdoen van kennis eri
informatie een wezenlijk onderdeel is van het onderne
merschap waar tijd voor vrij gemaakt móét worden. Ge
brek aan tijd kan wel maar mag geen exkuus zijn uit
oogpunt van ondernemerschap
Dat men bij het uitkiezen van de vergaderingen die men
wil bezoeken kieskeurig is kan ik goed begrijpen maar
voor de rest is vergaderen best gezond: vertel es wat,
hoor es wat en doe er je voordeel mee. Met andere
woorden: onderzoekt alle dingen maar behoudt het goe
de.
I n aansluiting op het bovenstaande wil ik dan nog wel
eens iets anders kwijt. En dat betreft de zwartkijkerij die
alom hoogtij viert. Doemdenken noemen ze dat. Ik ben
van mening dat een ekonomische teruggang ook zijn
voordelen kan hebben. Als het op de oude-vertrouwde
manier niet meer gaat dan zijn we wel gedwongen om het
op een andere, meestentijds bétere manier te doen. Te
ruggang maakt de mensen dus vindingrijk, schudt de
mensen wakker. Maar al te vaak blijkt dan weer van het
een het ander te komen. Naar mijn mening hebben on
dernemers bij het vinden van nieuwe wegen een natuur
lijke voorsprong omdat ze, als het goed is, het in het bloed
VRIJDAG 16 JANUARI 1981
68e JAARGANG NO. 3565
z.l.m
land- en
tuinbouwblad
De teelt van aubergines is de laatste jaren vrij sterk op
gekomen.
In de Nederlandse Land- en Tuinbouw bestaat momen
teel een grote belangstelling voor verbreding van het
sortiment produkten dat geteeld wordt. Om velerlei re
denen is dit een goede zaak, al was het alleen maar voor
de spreiding van risiko's. In dit nummer geeft het Kon-
sulentschap voor de Tuinbouw "Zuid-West Nederland"
nadere informatie over nieuwe teelten in met name de
glastuinbouw.
hebben om een beetje te avonturieren en daarbij natuur
lijk risiko te lopen. Maar wat zou dat? Een ondernemer is
per definitie nooit klaar. Daarbij mag nog bedacht worden
dat met een variant) wat goed is, nooit alleen komt. Zelfs
de overheid is nog steeds bereid - meer dan ooit - in te
spelen op nieuwe ontwikkelingen die kansrijk zijn. En dat
wil heel wat zeggen. Daarom: laten we met z'n allen de
hersencellen maar eens lekker kraken want ook hier
geldt: aan het sukses gaan vele mislukkingen vooraf.
Oggel.
Dinsdagmorgen j.l. is E.G.-landbouwcommissaris Gun-
delach plotseling overleden. Hij is bezweken aan een
hartaanval. Hij is 55 jaar geworden.
In een eerste reactie vlak na het verscheiden van de heer
Gundelach schetste de voorzitter van het Europees Par
lement mevrouw Veil de overledene terecht als een on
vermoeibaar strijder voor rechtvaardigheid en vooruit
gang.
Vanaf de aansluiting op 1 januari 1973 tot afgelopen
dinsdag was Gundelach het Deense lid van de Europese
Commissie.
Vier jaar lang heeft Olav Gundelach als commissaris voor
Landbouw en Visserij tevergeefs geprobeerd voortgang te
boeken. Zijn plannen om de landbouwpolitiek te her
vormen zijn door de ministers echter nooit overgenomen.
Toch ging Gundelach er steeds vanuit dat de grondslagen
van het landbouwbeleid zoals dat ten gunste van boer-
tuinder en consument fungeert gehandhaafd moesten
blijven. Wat dat betreft stond hij echter dichter bij de
boeren dan vaak wel leek.
Tegelijk was hij ervan overtuigd dat dit unieke brokje
Europese integratie voor de overheid betaalbaar moet
blijven. Medeverantwoordelijkheid van de producent in
land- en tuinbouw voor zijn afzet moet volgens^unde-
lach een nieuw en extra element worden om het ge
meenschappelijk landbouwbeleid te schragen. Het is de
ze gedachte-Gundelach die de komende jaren zowel op
politiek niveau als onder de boeren en tuinders de dis
cussies zal blijven beheersen.
Het landbouwschap zegt in een reaktie met ontsteltenis
kennis te hebben genomen van het plotselinge overlijden
van de Europese landbouwcommissaris Finn Olav Gun
delach. De heer Gundelach was een man die zich
krachtig inzette voor de Europese landbouw en daarop
vooral de laatste jaren grote invloed heeft gehad. Zijn
dood betekent het verlies van een ervaren commissaris,
die regelmatig pontact met de georganiseerde landbouw
in de Gemeenschap onderhield. Degene, die hem zal
moeten opvolgen wacht een zware taak.
