VOO I? mi
viroow
Gedachten rond een huwelijk
R J.ZUI
1
51
ELI
UI
Rol van de vrijwilliger verandert
MENS
H oe voel je je nu je oudste doch
ter gaat trouwen" is een vraag die ons
de laatste weken vaak gesteld is. En 't
enige antwoord dat ik kan geven is
"blij". De achterliggende vragen
worden soms wel, soms niet gesteld.
Hoe vinden jullie 't dat ze met een
buitenlander (Amerikaan) trouwt en
vind je 't niet erg dat ze niet naar huis
komt voor haar huwelijk.
M,
H eel erg blij was ik toen ze op een
avond zo maar heel onverwacht op
belde en zei: "Mama, ik heb nieuws,
we gaan eind juni trouwen".
V
I
H:
Geslaagde sportdag
P.J.G.N.
H,
D,
Wijsheid in een notedop
J os Akkermans op jaarvergadering P.J.G.N.:
Agenda
Sociaal-kultureel werk
1
onder redaktie van de Redaktiekommissie Bond
van Plattelandsvrouwen voor Zeeland en Bra
bant
Redaktieadres:
Mevr. L.J. de Regt-van Maldegem,.
Anna Mariaweg 1, 4494 PB Geersdijk.
- et de eerste vraag hebben we al
heel weinig moeite. Ze trouwt met
een aardige, sympathieke man en we
hebben er alle vertrouwen in dat 't
goed zal gaan.
Van oudsher hoort een dochter "uit
huis" te trouwen. Natuurlijk zouden
we dat ook erg leuk gevonden heb
ben, maar het lag wel in de lijn der
verwachting dat 't niet zou gebeuren.
Ze woont en werkt nu al ruim 5 jaar
in Washington, heeft daar veel
vrienden en kollega's en voor hem is
daar ook nog de hele familie.
Blij, omdat ze er zelf zo gelukkig mee
was, dat ze na heel lang wikken en
wegen, wel of niet trouwen, dit be
sluit hadden durven nemen. "En
jullie komen toch he, want papa en jij
moeten er bij zijn als we trouwen". Ik
beloofde het zonder aarzelen, maar
er moest toch nogal het een en ander
geregeld worden voordat je gereed
staat om te vertrekken. En manlief
gaat nog beslist niet met een gerust
hart weg.
Blij verrast was ze te horen dat ook
de "kleine" zusjes komen. Hun
reaktie na mijn telefoontje was
"Daar willen we ook bij zijn. We
hebben toch een lange vakantie en
we zoeken wel een vakantiebaantje
om het geld zelf te verdienen."
Verdrietig en teleurstellend voor de
andere zus, die 't met haar werk en
dat van haar man, niet op zo'n korte
termijn kon regelen om van Afrika
naar Amerika te gaan. Ook voor ons,
want wat zouden we er van genoten
hebben, om hen weer terug te zien en
ze op die feestdag alle vier weer even
bij elkaar te hebben.
aak horen we de opmerking:
"Wat erg datje kinderen zo ver weg
wonen". Is dat zo? Ja, zolang je dat
zelf niet aanvaard hebt. Dan voel je
elke opmerking in die richting als
een persoonlijke tekortkoming. Nee,
zodra je 't er mee eens bent dat het
hun keus en hun leven is. 't Vraagt
wat meer moeite om goed kontakt te
houden en brieven schrijven is dan
ook een wekelijks terugkerende be
zigheid.
Maar dikwijls denk ik terug aan een
gesprekje, nu bijna een jaar terug.
M'n man bracht iemand mee voor
een kopje koffie. In de loop van het
gesprek vroeg hij of wij nog kinderen
thuis hadden. We vertelden dat onze
jongste dochter pas uit huis was, dat
we haar misten en dat het echt even
wennen was om weer zonder kinde
ren te zijn. En zijn antwoord was:
Dat ze de deur uit gaan hoort bij het
leven en dat is niet erg, zolang ze nog
maar graag thuis willen komen.
En in dit laatste zinnetje lag een
wereld vol verdriet. Amerika en Af
rika liggen ver weg, maar kinderen,
die 2 straten, 2 dorpen of 200 km ver
weg wonen maar geen kontakt meer
met hun ouders willen zijn veel ver
der weg. Een toestand die je als ou
ders wel nooit zal kunnen aanvaar
den.
Morgen gaan we voor twee weken
"ver weg". Een weekje helpen met de
laatste voorbereidingen. In m'n
slaapkamer is het een chaos van kle
ren, koffers enz. 't Gebruikelijke ge
zicht voor een vakantiereis.
n m'n koffers gaan mee veel harte
lijkheid van familie, vrienden en ken
nissen, brieven, kaarten en cadeaut
jes. Wat zal ze er blij mee zijn. Verder
een grote rood wit blauw vlag, want
die moet op haar huwelijksdag in
haar tuin wapperen. Ze zal op die dag
een sieraad van de Zeeuwse kleder
dracht van een overgrootmoeder dra
gen en de zilveren beugeltas van haar
oma. In de kerk speelt een organist
met een heel gewone Nederlandse
naam en zo zal op deze Amerikaanse
bruiloft toch een stukje "thuis" zijn.
L.J. de Regt-van Maldegem
Toen we in Nancy een hotel gevon
den hadden gingen we nog even een
glas wijn in een café in de buurt ha
len. Het was prachtig weer en het
buitenterras zat dan ook vol mensen,
die volop van die mooie avond zaten
te genieten.
Zoals altijd in Frankrijk een sfeervol,
kleurrijk en verscheiden publiek.
Oergezellig.
Binnen was het aanmerkelijk rusti
ger. Er waren nog wat eters en enkele
tafeltjes bezet met mensen met het
zelfde doel als wij. En zoals te doen
gebruikelijk een pinnige tante in het
hokje van de kassa.
Natuurlijk waren de wanden voor
zien van enorme spiegels. "Echt
Frans", dachten we tevreden.
Na enige tijd kwam er een man bin
nen van een jaar, of veertig. Hij liep
wat schichtig. Zijn hoofd schoot als
het ware van links naar rechts. Als of
hij keek of er bekenden zouden zijn,
maar dan met een soort vrees.
Telkens keek hij in een spiegel,
streek door zijn haar, zocht een ta
feltje. Nee, toch dat andere. In ieder
geval zover mogelijk van een ander
mens af. Eindelijk was zijn keus ge
maakt. Toch weer dat eerste.
De spiegel werd weer geraadpleegd.
"Garijon", wuifde hij naar de ober,
die blijkbaar in de buurt kwam.
Nou, vlot was die niet. Hij kwam
namelijk helemaal niet.
Andere mensen kwamen binnen en
kozen steeds een plaatsje wat verder
van hem af.
Nog eens: "Ganjon".
Het resultaat wachtte hij niet af. Hij
wist immers allang, dat het zo zou
gaan.
Schichtig stond hij op, spiegel, strij
ken door zijn haar: en schutterde het
café weer uit,
"Wat zal dit een eenzaam mens
zijn", dacht ik.
Mijn wijntje smaakte uitstekend.
L.H.G. van den Hoek-M.P.
Voor de optimist hebben alle deuren
knoppen en hengsels. Voor een pessi
mist hebben alle deuren sloten en
grendels.
H". W
Wachten is nog altijd een nare bezig
heid. Verschrikkelijk is het pas om
niets te hebben om op te wachten.
C.P
Vrouw die met haar man langs een
bontzaak loopt: We hebben nu het
huis wel laten isoleren, maar ma? ik
nou?"
SP.
Aan het jasje van een van de nieuwe-
lingetjes op de kleuterschool zat een
briefje genaaid: Wat dit kind zegt
heeft het niet altijd thuis gehoord.
A E.
Als iemand met de vinger naar een
ander wijst moet hij er aan denken dat
drie van zijn vingers naar hemzelf
wijzen.
Y V
Vroeger hadje na een dag werken rust
nodig. Tegenwoordig beweging.
Mad.
Rust en ontspannenheid komen alle
studie ten goede. De geest is als een
boog, die aan kracht wint als hij wordt
ontspannen.
B.J.
In het oude Judea was het de gewoonte
om een ceder te planten als een jongen
was geboren en een naaldboom als een
meisje was geboren. Bij bruiloften
werd de troonhemel boven het bruids
bed gevlochten uit takken van beide
bomen.
Talmoed
Iredaktie:
iHarrie Wijermars
Onder stralende weersomstandighe
den werd op zaterdag 14 juni j.l. de
landelijke sportdag van de P.J.G.N.
gehouden in en bij sporthal 't Dok in
Dronten. Van de P.J.Z. deden er drie
teams aan deze uitstekende georga
niseerde sportdag mee.
Voordat de volley-bal- en voetbal
wedstrijden begonnen was' er een es
tafetteloop. Zoals vorige week al
vermeld, kwam de P.J.Z. hier uitste
kend voor de dag. De estafetteploeg,
bestaande uit 2 jongens van 's Heer
Abtskerke en 2 meisjes van de afde
ling Tholen, veroverde een gedeelde
eerste plaats.
Bij de voetbal en het volleyballen
kon deze prestatie niet geëvenaard
worden. De ploeg van 's Heer Abts
kerke kon door het lange wachten
niet meer tot indrukwekkende voet
balprestaties komen. Ze werden in
de voorronden uitgeschakeld. Het
zelfde lot trof de damesvolleybal-
ploeg van Tholen. Ze slaagden er
niet in hun poule bij de eerste twee te
eindigen.
Dit lukte de heren-volleybalploeg
van Schouwen-Duiveland wel. In
hun poule werd alleen een nederlaag
geleden tegen Jong Gelre afd. Laren,
de latere winnaar. Ook in de wed
strijd om de 3e en 4e plaats werd het
onderspit gedolven tegen de ploeg
van de P.J.G.O.-afd. Zenderen, zo
dat uiteindelijk de vierde plaats werd
behaald.
De uitslagen:
Estafetteloop: 1 en 2 P.J.G.O. Die-
penheim, P.J.Z. 3. Jong Gelre
Warnsveld.
Voetbal: 1. Eurodelta 2. P.J.G.
Utrecht. 3. Jong Gelre. 4. P.J.G.O'
Raalte.
Dames-volleybal: 1. P.J.G.O. Die-
penheim. 2. P.J.G.U. 3. Jong Gelre
Maurik. 4. Jong Gelre Eibergen.
Heren-volleybal: 1. Jong Gelre La
ren. 2. P.J.G.U. Woudenberg. 3.
P.J.G.O. Zenden. 4. P.J.Z. Schou
wen-Duiveland.
Bij de foto: Het voetbalelftal van
's Heer Abtskerke in afwachting van
de tegenstander.
28 juni: afd. Schouwen-Duiveland:
Schuurfeest m.m.v. "Country Fair",
Rijksweg 17, Nieuwerkerk. Aanvang
21.00 uur. Toegang: leden 4,—
niet-leden 7,—
29 juni: afd. Bladel e.o.: Boerenbrui
loft.
13 juli: Reisje naar Walibi. Zie P.J.Z.
geluid 20 juni j.l. Opgave: Noord-
Beveland: 01108 - 1495; Zuid-Beve
land: 01198-409.
- ieronder volgen enkele gedeelten
van het verhaal dat Jos Akkermans
heeft afgestoken op de jaarvergade
ring in mei.
Een jaarrede houd ik niet alleen voor
hen die het jaarverslag niet lezen,
maar ook voor hen die dat wel hebben
gedaan. Want in zo'n jaarrede kan ik
bepaalde dingen wat nadrukkelijker
naar voren brengen wat ons bezig
houdt en waarom. Als ik hier poog
iets in beeld te brengen van onze or
ganisatie, besef ik dat ik in feite af
breuk doe aan de kompleetheid; in
feite is dat een verarming. Toch doe
ik het maar.
Een landelijk georganiseerde ver
eniging voor vrijwilligers jeugd- en
jongerenwerk. Ik haal dat woord
vrijwilliger er even uit, omdat dat een
essentieel kenmerk van onze vereni
ging is. Daar draait ontzettend veel
om.
Die vrijwilliger is bijzonder veel
waard en ik wil hiermee nog even
benadrukken waarom.
Vrijwilligerswerk betekent datje ge
heel uit vrije wil iets doet, ook ten
behoeve van anderen. Vrijwilligers
werk is ook bevorderlijk voor de
leefbaarheid van onze samenleving,
omdat de mensen aktief deelnemen
aan zaken die henzelf en hun direkte
omgeving treffen.
Zelfontplooiing en zelfverwerkelij
king wordt de vrijwilliger geboden.
Hij of zij is edukatief en rekreatief
bezig; en bevordert de bereikbaar
heid en vooral ook de herkenbaar
heid van de organisatie voor de le
den.
De rol van de vrijwilliger is bezig te
veranderen.
De tijd ligt nog niet ver achter ons
dat het idee leefde dat vrijwilligers
op provinciaal en landelijk nivo zich
konden beperken tot het besturen
van de organisatie. Dat hield dan
ook in het werven van financiële
middelen.
Het uitvoerende werk wordt overge
laten aan de beroepskrachten. Daar
door nam de betrokkenheid van de
leden af. Steeds meer is duidelijk ge
worden, dat de rol van de beroeps
kracht van begeleidende en onder
steunende aard dient te zijn. Zijn of
haar inzet dient zo te zijn, dat hij of
zij zich op den duur overbodig
maakt.
Dat stadium wordt door voortdurend
wisselen van vrijwilligers uiteraard
nooit bereikt. Bovendien brengen die
beroepskrachten deskundigheid van
buitenaf in die niet overdraagbaar is.
O p provinciaal nivo, maar vooral
landelijk is het nodig, dat wij onze
organisatie laten vertegenwoordigen.
Dat is nodig om ons geluid en onze
inbreng ook elders duidelijk te laten
klinken.
Ik vind, dat vrijwilligers die verte
genwoordigingen zelf op zich horen
te nemen. Zij staan gevoelsmatig
dichter bij de achterban.
Maar het ziet er wel naar uit dat de
grens van wat nog kan in het dage
lijks bestuur van de P.J.G.N. bereikt
is.
resultaten voor jonge boeren te be
reiken; bij het Landbouwschap, bij
politieke partijen, bij de regering,
enz. Ook onze eigen Agrarische
Kommissie zal zich nadrukkelijker
dan in voorgaande jaren, richten op
een goede belangenbehartiging in de
kommissies van het KNLC.
Soms lijkt het agrarisch jongeren
werk zich wel eens te vergalopperen.
De grote groep jonge agrariërs met
een lagere beroepsopleiding moeten
meer bij het werk betrokken worden.
Hopelijk zal het nieuwe ledenblad
voor alle jonge agrariërs van de drie
plattelandsjongerenorganisaties de
onderlinge band versterken.
e P.J.G.N. heeft de afgelopen 4
jaar gewerkt aan de hand van een in
1976 door de Landelijke Raad vast
gestelde beleidsnota. Een nieuwe
beleidsnota is in voorbereiding.
Daarin zal naar voren komen welke
ontwikkelingen gaande zijn, bij
voorbeeld in het agrarisch jongeren
werk.
Vast staat dat wij met de CPJ en de
KPJ de enige organisaties zijn bin
nen het jeugd- en jongerenwerk die
zich-richten op agrarische jongeren.
De diskussienota "Boer Blijven"
heeft als toetssteen gefungeerd welke
toekomst de jonge en toekomstige
boeren en boerinnen zich wensen, en
welk landbouwbeleid nodig is om
dat te verwezenlijken. Het viel voor
plaatselijke a.j.k.'s en gespreksgroe
pen lang niet altijd mee om suksesvol
over Boer Blijven te praten. Er is een
groot verschil tussen de dagelijkse
praktijk en de vertaling daarvan in
beleid.
Mede om die reden zal het NAJK
zich de komende tijd meer in gaan
spannen om de direkte noden van
jonge boeren ie verlichten. Het
NAJK gaat zijn best doen om direkte
L et sociaal-kultureel werk in de
P.J.G.N. is zo goed als geheel gede
centraliseerd.
De taak van de PJ.G.N. in dezen is
dat werk waar nodig te ondersteunen
en te stimuleren. Veel moeilijker dan
de groep agrarische jongeren zijn de
overblijvende jongeren te vatten on
der één noemer. Toch is die er. Je
bent nu éénmaal plattelandsbewoner
en hebt te maken met je woon- werk
en leefsituatie.
Met bevindingen op dit terrein ge
beurt vaak niets, omdat het raamwerk
waarin dat zou kunnen gebeuren,
ontbreekt. Samen met de andere twee
plattelandsjongerenorganisaties is
dat raamwerk in oprichting: het
A.P.J.W., dat staat voor Algemeen
Plattelands Jongeren Werk.
De startgroep APJW heeft nu een
koncept-voorstel klaar. Het lijkt van
essentiëel belang in de komende jaren
en naast het specifieke Agrarische
werk te komen tot een specifiek plat
telandsjongerenwerk, dat herkenbaar
is en maatschappelijk erkend en ho
pelijk ook gewaardeerd wordt.
Het NAJK en het APJW worden
beide ondergebracht in de te vormen
federatie op landelijk nivo.
We zijn blij, dat die federatie er komt,
maar wat ons betreft mag het alle
maal wel wat sneller gaan.
Jos Akkermans.
19
