Stage-mogelijkheden in
"verre" landen
A lie onze chauffeur, die de weg re
delijk goed kent in de stad zou ons
naar de ambassadeur brengen. Eerst
hadden we hem nog een kleine repri
mande moeten geven want hij had zijn
oudste en meest versleten broek aan
gedaan. Dat ding zat overal vol grote
gaten en slordige scheuren. Zo kun je
toch niet aankomen op een feest van
de Koningin. Lachend trok hij een
andere betere broek aan, maar mop
perde tegelijkertijd dat hij eigenlijk
veel te weinig verdiende om altijd in
een mooie broek rond te kunnen lo
pen. Negentig gulden in de maand en
daar ook nog een vrouw en zes kinde
;Was uitstekend geregeld. Er wa
ren nogal wat gasten. Agenten van de
verkeerspolitie in smetteloos witte
uniformen regelden het parkeren in de
donkere bosrijke laan. We wandelden
jwer de oprijlaan naar de voordeur,
waar de eerste sekretaris ons op
wachtte en naar binnen bracht. De
ambassadeur en zijn vrouw verwel
komden ons op een zeer vriendelijke
wijze. Nou waren wij pas vrij laat
aangekomen en in de tuin was al een
hele menigte lieden aanwezig. Dat
kun je hier buiten doen, want het weer
is meestal goed, ofschoon het die mid
dag vrij langdurig regende. De krekels
konden alleen zo nu en dan het ge
roezemoes van de vele stemmen over-
sjirpen. Met bewondering keken we
rond. In de woning was het niet te zien
dat we nu in Tanzania waren, want de
meubeltjes van de goede man waren
zeker niet in de missiewerkplaats in
Ifakara gemaakt. Maar mensen, dat
mag toch, zij zijn tenslotte vertegen
woordigers van ons volk! Bij de twee
bars op het terras werd hard gewekt.
De vlotte jongens die zelf hun drankjes
haalden kwamen niks te kort, want
voor deze gelegenheid was er volop
Heinekensbier ingeslagen. Natuurlijk
werden we vergast op hollandse ha
ring. Kelners liepen verder druk af en
aan met drankjes en keken er nauw
lettend op toe dat niemand lang met
een leeg glas stond te dubben. Mensen
van allerlei slag mengden zich hier
door elkaar. Kijk, iedere landgenoot is
welkom, heeft zelfs het recht welkom
te zijn. Vrijwilligers met hun toch wat
typische voorkomen tot de oude, "ij-
zervretende" ietwat koloniale mana
ger van een suikerrietonderneming.
Deze laatste sprak er trouwens zijn
verachting over uit dat er een van die
jongeren zomaar in zijn rubberlaarzen
en met een slordige spijkerbroek was
gekomen. Die had zeker geen tijd om
zich om te kleden, waarschijnlijk veel
te druk, zei hij schamper. Hij nipte van
zijn whisky en vertrouwde ons toe dat
er best met die afrikanen was om te
gaan, maar om te denken dat ze net
eender waren als wij dat was je reinste
D e ambassadeur nam het woord en
begon zijn toespraak. Hij stond op het
grote bordes van zijn schitterende wo
ning. Boven hem, vanaf het balkon
hing onze vaderlandse vlag met daar
naast de oranjewimpels. In het maan
licht glommen de bladeren van de ko
kospalmen. Er werd aandachtig ge
luisterd. Hij nam afscheid van Juliana
en herinnerde er aan dat zij nog maar
twee jaar geleden in deze dezelfde tuin
als onze vorstin aanwezig was. We
toastten op haar welzijn en vervolgens
wijdde de ambassadeur zich met
waarderende woorden aan de nieuwe
koningin Beatrix. Ook op haar dron
ken wij en riepen "hiep hiep hoera".
Daarna zette hij het Wilhelmus in en
zongen we met zijn allen, de een wat
luider de ander wat zachter, dat oude
ietwat vreemde lied. Dat "duitsche
bloet en die Koning van Hispanje"die
doen het eigenlijk eerlijk gezegd in
Nederland al niet zo goed, maar hier
aan de rand van de Indische Oceaan
nog minder. Maar zo is het nu een
maal en het wist je toch te ontroeren.
Ondertussen werden er nog steeds
vrolijk blikjes bier opengetrokken en
sterke drank geschonken. Uiterst ge
zellige sfeer. Ook de vrouw van de
ambassadeur genoot er van. Ze ver
telde dat ze een fraai gerestaureerd
huis in Veere bezaten. Heerlijk om te
wonen aan de haven, alleen tijdens de
restauratie wilden ze me geen badka
mer laten bouwen. Ik waarschuwde ze,
dat ik zonder die badkamer iedere dag
spiernaakt zou gaan baden in de haven
van Veere. Dat schouwspel heeft
iedereen in Veere moeten missen, want
ze kreeg haar badkamer!
Vanwege verschillende zakelijke
beslommeringen moesten we na vijf
weken heet en nat bushwerk toch weer
naar Dar es Salaam. Zoals we al eer
der schreven is de rit erheen bepaald
geen lolletje maar een verandering
van omgeving kan ook geen kwaad.
Bovendien en dat was natuurlijk een
aardige interessante bijkomstigheid
nu konden we ook koninginnedag wat
intenser meevieren. In Tanzania zijn
wij natuurlijk niet de enige Nederlan
ders, er is eigenlijk een grote kolonie,
want ons aardige goedgeefse land
koncentreert veel van haar hulp op
Tanzania. Er is zelfs een nederlandse
vereniging die haar aktiviteiten voor
namelijk ontplooit in en om de hoofd
stad. Maar goed, wanneer je dan, als
mensen van verre, aankomt dan mag
je ook gebruik maken van verschil
lende faciliteiten die ze te bieden heb
ben. Koninginnedag hier zo ver van
huis heeft een heel ander cachet dan
b. v. in Goes. Voor de Tanzanianen is
het gewoon een werkdag dus daar
merk je niks aan. Toch blijken er heel
wat lieden hier goed op de hoogte te
zijn met ons vorstenhuis. Eigenlijk is
dat ook weer niet zo vreemd, want het
is nog maar een goede twee jaar gele
den dat Juliana Tanzania bezocht!.
Prins Bernhard is een goede vriend
van Julius Nyerere. Op de ambassade
werkte men echter niet, want toen we
na moeizaam trappen klimmen op de
tiende verdieping stonden bleek de
deur gesloten vanwege Koninginne
dag. Maar na een hardnekkig bellen
van onze kant werd de deur toch geo
pend. Er trad een heer naar buiten met
onder zijn arm een nederlandse vlag
en enige opgerolde oranjewimpels. Er
schijnt hier vandaag bij de ambassa
deur een cocktailparty te zijn, maar
zou U misschien kunnen zeggen waar
dat is, vroegen we de man nieuwsgierig.
Ja, zei hij, dat is bij mij thuis en ónze
ambassadeur de heer van der Willigen
maakte ons duidelijk waar we hem
konden vinden. In de goudkustvan
Dar es Salaam, de Oysterbaybuurt
Iedere landgenoot is welkom zei hij
hartelijk. Samen liepen we de trappen
weer af, want voor de zoveelste keer
deed de lift het niet. Ik ben hier alweer
twee jaar zei de ambassadeur, voor
heen stond ik in Parijs. Dat is wel een
verschil, merkte hij droogjes op,
waarbij hij verder niets liet blijken van
een eventuele voorkeur. We maakten
beneden nog even een praatje over het
maisproject. Hij vertelde dat hij de
minister van landbouw nog de vorige
avond tijdens een party had gespro
ken. Die had hem gevraagd of er al
wat te zien was op onze Kiberege
Maize boerderij. Hij was het antwoord
schuldig gebleven, maar binnenkort
zou hij hem weer zien. We gaven de
heer van der Willigen de raad om dan
de minister ons in juli een bezoek te
laten brengen wanneer de ontginning
in volle gang zou zijn.
ren van onderhouden, liet weinig
ruimte voor nette pakken. Maar zelfs
een toekijkende landgenoot van hem
die toch ook ver beneden onze neder
landse modale welvaartsionen leeft gaf
ons groot gelijk. Nee dat is geen broek
voor de stad. We beloofden A lie zodra
we terug in Kiberege zouden zijn twee
uniformen. Hij was er danig mee in
zijn schik. Vrolijk reed hij ons naar
Oysterbay, maar daar raakten we een
beetje de weg kwijt. Toen we voorbij
een groot huis reden waar verschillen
de feestelijk geklede mensen naar
binnen gingen, traden wij daar maar
binnen. Corry had haar mooiste jurk
uit de kast gehaald. Een beetje ge
waagd dachten wij, maar naar onze
mening werd eerst wel gevraagd, maar
toch later niet opgevolgd. We vonden
het wat vreemd dat in het huis iedereen
engels sprak en dat op Koninginne
dag! Maar het bleek dat we het ver
keerde huis hadden. De Britse consul
die hier woonde had ook al een feestje.
Overigens een zeer innemend echt
paar. 't Was henzelf ook al eens over
komen, zeiden ze. Trouwens, toen
hadden ze eerst al een paar borrels>op.
Wanneer het daar bij jullie ambassa
deur klaar is kom dan maar rustihg
hier nog een drankje halen hoor zei
den ze joviaal. Er zijn hier in de buurt
op het ogenblik drie feestjes aan de
gang, maar bij het middelste huis
daar, woont jullie man.
gekheid. Hij streek zijn snorpunten in
de houding en zei, eigenlijk ben ik al
vier jaar gepensioneerd. Maar dat
thuiszitten daar werd ik gek van. Nu
ben ik weer aan de slag en heb ik een
oude suikerrietplantage in vier jaar
tijd van de ondergang naar de grote
vooruitgang geholpen. Ik geniet er van
mensen, ik heb het goed. Mag het?! Ik
steek het niet onder stoelen of ban
ken. Ik heb nu vier bedienden, twee
voor in huis en twee in de tuin, verder
heb ik een wagen van de zaak met een
chauffeur. Voor mijn vrouw heb ik een
zwembadje laten bouwen. We genie
ten ervan. We doen er niemand mee
tekort, integendeel we verschaffen op
deze manier nog velen een boterham.
Tevreden dronk hij zijn glas leeg en
liet het opnieuw vullen.
Dit lastige nijlpaard terroriseerde
drie dagen lang de dorpelingen toen werd
het doodgeschoten tot vreugde van ieder
een. Zo maar een gebeurtenis van alle dag
uit het leven van de gewone Tanzaniaan.
D e ambassadeur maakte er om half
tien een einde aan, want we werden
verwacht in het New Afrika Hotel,
voor een koud buffet en een dans, alles
georganiseerd door de Nederlandse
De programma's zien er als volgt uit:
Vertrek begin oktober, terugkomst
half november van het volgende jaar
(in 13 maanden de wereld rond). Tij
dens de heenreis worden bezoeken
gebracht aan Thailand (5 dagen in en
om Bangkok en Singapore 2 dagen).
In beide landen zullen voor de deel
nemers rondleidingen en agrarische
exkursies worden georganiseerd.
Vanuit Singapore zal direkt worden
doorgereisd naar Australië,
Die deelnemers die voor de eerstvol
gende 6 maanden in Australië zullen
verblijven, gaan direkt door naar het
"agricultural college" in Geelong om
daar een 5-daagse oriëntatie-kursus
bij te wonen alvorens naar de gast
gezinnen te gaan. De mensen die
Nw. Zeeland als eindbestemming
hebben, reizen via Sydney (1 dag
stop-over) naar het Lincoln Agricul
tural College in Canterbury (Nw.
Zld). Ook hier zal een 5-daagse
oriëntatie-kursus worden bijge
woond alvorens zich bij de gastge
zinnen te voegen.
Allen zullen omstreeks begin april in
kleine groepen vanuit Nw. Zeeland,
via Fiji en Hawaii, naar Canada of
VS reizen. De exakte vertrekdatum
zal afhangen van de staat of provin
cie in Canada of VS, waar de vol
gende 7 maanden zullen worden
doorgebracht. Ook hier zal weer een
oriëntatiekursus worden georgani-
vereniging. Met ruim 160 Nederlan
ders vierden ze daar de dag verder uit.
Er speelde een gezellige afrikaanse
band. Eerst nog deden zij het rustig
aan, maar later zweepten zij hun mu
ziek tot op een zeer aanstekelijk ryt-
me, waarbij je niet gewoon op je stoel
kon blijven zitten. Er werd ook nog
een kleine loterij gehouden. Onze on
volprezen KLM verlootte een gratis
reis. De plaatselijke direkteur Vissers
zou zelf de trekking doen. Het ging om
een trip van Dar es Salaam naar Am
sterdam, dan van Amsterdam naar Tel
Aviv en weer terug naar Amsterdam
om dan vervolgens weer terug te keren
naar Tanzania. Geheel gratis met al
leen de verplichting om op 26 mei de
reis naar Israel te maken. Dit in ver
band met het feit dat het hierbij ging
om een eerste nieuwe introduktie-
vlucht. Corry won de prijs en nu zitten
we met het feit dat zij op 19 mei alweer
uit Dar es Salaam zal vertrekken en
straks op 28 juni gelijktijdig met de
kinderen weer terug keert. Toch wel
een hele erge grote verrassing! We
hebben inmiddels onze kennissen in
Israel alvast een briefje gestuurd. Een
en ander houdt wel in dat we een aan
tal weken geheel voor ons zelf moeten
zorgen, maar we hebben wel eens meer
een potje gekookt en er een potje van
gemaakt, dus dat komt best voor el
kaar. Het feest daverde nog tot drie
uur in de nacht. De ramen stonden
open en tot ver in de omtrek was de
muziek te horen, maar ze doen hier
niet zo rottig over burengerucht. Van
praten kwam op den duur niet veel
meer want het volume van Makas-
sy'band, twaalf man sterk, nog aange
zwengeld door moderne geluidsappa
ratuur overdonderde alles. Niets he
rinnerde er nog aan dat wij in een arm
ontwikkelingsland waren. Of mis
schien toch wel, de meiden van lichte
zeden die in een hoekje op een loslo
pende vrijwilliger loerden, wilden ook
wel een fles pils, maar ze werden
hardhandig door een stevige zwarte
kelner naar buiten gewerkt.
SCHRIJFKOUTER
seerd. Gedurende de stages kan men
een goede beloning verwachten.
Vertrek voor de stage half oktober
(6'/2 maand Australië en Nw. Zee
land), begin augustus (8 mnd. Aus
tralië en Nw. Zeeland) en half april (7
mnd. Canada en VS). De reis gaat
direkt naar het stageland en na de
introduktiebijeenkomst gaat men
voor de resterende tijd naar het be
drijf.
'Voorlichtingsbijeenkomst'
Op woensdag 28 mei wordt in
het zalencentrum Kobus aan
de Poort, U trechtsestraat 49 te
Amersfoort vanaf 14.00 uur
een voorlichtingsbijeenkomst
gehouden voor deze pro
gramma's.
Met behulp van films/dia's en
ouddeelnemers zal uitgebrei
de toelichting worden gege
ven. Geinteresseerden in deze
programma's zijn van harte
welkom. (Mocht men niet in
de gelegenheid zijn aan deze
bijeenkomst deel te nemen,
dan kan men een brochure
aanvragen over de program
ma's bij de Stichting Uitwis
seling, postbus 97, 1869 AB -
Bergen NH, tel. 02208-6144).
De Stichting Uitwisseling participeert reeds enige jaren in de pro
gramma's van het IAEA (International Agricultural Exchange Asso
ciation). Deze organisatie is gevestigd te Kopenhagen, Denemarken en
organiseert stagemogelijkheden in Australië, Nw. Zeeland, Canada en
Verenigde Staten. Het vertrek en de terugkomst vindt plaats per groep.
In het land waar de stages plaatsvinden wordt een introduktiebijeen
komst gehouden. Er is een supervisor aanwezig, die de stagiaires op de
bedrijven zal bezoeken,
14
