Sfr£>
Slagvaardig
D e grondpolitiek is voor de land- en tuinbouw een te
belangrijke zaak om er nu al over te zwijgen. Vanuit de
oraktiik worden noq vrijwel daqelijks op alle onderdelen
D e proefballon die ik enige weken geleden opliet over
een aanpassing van de wet vervreemding landbouw
gronden (WVL) is enigszins tot mijn eigen verbazing niet
onmiddellijk doorgeprikt. Er kwam zelfs nogal wat bijval
wat voor mij reden is het ideetje nader toe te lichten. De
wijziging waarom het gaat is de volgende: werk de WVL
niet uit via een algemene maatregel van bestuur (amvb)
maar laat deze uitwerking over aan de -uit boeren bes
taande- grondkamers. Zoals bekend is de WVL een zgn.
raamwet. Toegespitst op de landbouwkundige toetsing
wil dit zeggen dat de wet uitsluitend regelt met welke
algemene uitgangspunten rekening moet worden ge
houden. In de WVL zijn dit voor wat betreft de toetsing de
zuidelijke landbouw maatschappij
De fruitbomen staan allerwege weer volop in bloei en geven het
landschap daardoor een bijzonder fraaie stoffering. Wie zou dit
willen missen, toch niemand?! Laten we als gehele samenleving dan
ook bereid zijn voorwaarden te scheppen die het mogelijk maken te
blijven genieten van zoveel bloemenpracht. Vrij vertaald: laat de
fruitteelt een goede boterham verdienen dan blijven we in de toe
komst verzekerd van vele mooie uitzichten waarvan op de foto een
voorbeeld: bloeiende boomgaarden met op de achtergrond de
kerktoren van Wemeldinge.
Grondpolitiek
Proefballon
z.l.m
VRIJDAG 16 MEI 1980
67e JAARGANG NO. 3532
land- en
tuinbouwblad
I n Brussel lijkt de landbouwpap nu wel definitief gestort.
Over de gemiddelde prijsaanpassing en over de uitwer
king van bet marktbeleid zijn inmiddels vergaande af
spraken gemaakt. Geen zinnig mens verwacht daarin nog
spectaculaire wijzigingen of het moest zijn dat Engeland
toch nog uit de markt stapt. Wanneer dan eind deze
maand de formele besluitvorming wordt afgerond dan is
dat in de vorm van een kompromis in optima forma dat
dan langs twee kanten benaderd kan worden.
Enerzijds door er op te wijzen dat het oorspronkelijke
kommissievoorstel dan toch maar verdubbeld is en an
derzijds door vast te stellen dat de COPA-eis met drie
procent geweld is aangedaan.
Het lijkt mij raadzaam de nederlaag maarte inkasseren en
de Pyrrusoverwinning niet te vieren. Wij moeten dat
nuchter en eerlijk durven bekijken, waarbij we ons overi
gens best mogen realiseren dat met de slag de oorlog niet
verloren is. Wel zal de strategie aangepast moeten wor
den en wel op de punten doel en middel. Tenslotte heeft
onze huidige regering nog steeds een belofte in te lossen
voor wat betreft het Zelfstandigenbeleid. En aangezien de
tijd dringt zullen wij ze daar een handje mee moeten
helpen.
nieuwe bezwaren aangedragen die tot nadenken stem
men. En ofschoon de verantwoordelijke politici wel de
gelijk hun kritiek formuleren lijken zij ondertussen
rechtstreeks aan te koersen op een politiek kompromis in
de vorm van sanctionering van de huidige wetsontwer
pen. Men wil er duidelijk vanaf. De slagvaardigheid van
het agrarisch grondbeleid komt daarmee dan wel op de
tweede plaats. Dat er zich in de praktijk ernstige proble
men zullen gaan voordoen ligt dan ook voor de hand. Niet
alleen op onderdelen maar meer nog door het gebrek aan
samenhang van die onderdelen. Van de doelstellingen zal
dan ook in de praktijk weinig terecht komen. Ik vind
daarom dat we dit de politici alsnog duidelijk moeten
maken.
eisen aan de persoon en aan het bedrijf van de koper.
Welke eisen dit precies zijn wordt nader geregeld in een
amvb. Daarin komt precies te staan hoe groot of hoe klein
een bedrijf moet zijn, hoe oud een koper moet zijn of over
welke opleiding c.q. ervaring hij dient te beschikken.
Zo n amvb wordt uiteindelijk door de minister ingevuld.
Mijn voorstel is dat we de invulling van de WVL via zo n
amvb maar moeten vergeten en in plaats daarvan de
toetsing uitsluitend moeten overlaten aan de grondka
mers. De grondkamers zijn immers het beste op de
hoogte van de situatie op de grondmarkt in hun werkge
bied. Op die wijze wordt deskundigheid rechtstreeks ge
koppeld aan de praktijk. Want een onverbrekelijke voor
waarde moet dan naar mijn idee zijn dat de grondkamers
geformeerd blijven uit praktische boeren en tuinders. Dit
dus in tegenstelling tot het wetsvoorstel dat er van uit
gaat dat de voorzitters en de vice-voorzitters van de
grondkamers voortaan juristen zijn.
I n feite komt het er op neer dat ik de verordenende
bevoegdheid terzake van de landbouwkundige toetsing
wil leggen bij de grondkamers en niet bij de minister. Ik
ben er van overtuigd dat de grondkamers deze bevoegd
heid naar eer en geweten zullen weten te hanteren en dat
de praktijk dit zal aksepteren. De vraag is of dit allemaal
nog wel politiek haalbaar is. Volgens mij moet dit moge
lijk zijn omdat het in feite gaat om een vrij eenvoudige
wijziging waarmee de praktijk echter in grote mate ge
diend kan worden. Een wijziging waarbij dan het aksent
van de regeling van het agrarisch grondverkeer komt te
liggen waar dat naar mijn mening hoort te liggen: bij de
grondkamers, bij de boeren en in de regio. Waar de
democratisering al niet goed voor kan zijn. Oggel
