Vakantiewerk op tabakboerderijen
in Canada
N u al meer dan 10 jaar is het mogelijk in Canada vakantiewerk te
doen op tabakboerderijen. Gedurende de maanden augustus en sep
tember is het mogelijk dit werk te doen; hiervoor zijn ook dit jaar weer
75 werkvergunningen verstrekt door de Canadese Ambassade.
Het werk begint de eerste week van augustus en is rond 15 a 20
september afgelopen. Gemiddeld wordt er rond de 40 dagen gewerkt.
Het aantal dagen dat er wordt gewerkt hangt af van de grootte van het
bedrijf en van de stand van het gewas. De terugreis is op diverse data
mogelijk. Deze variëren van eind september tot eind oktober. Er is dus
na de oogst voldoende tijd voor een uitgebreide vakantie.
D e heenreis zal op 30 juli zijn. De
reis is vanaf Schiphol naar Toronto.
Per bus wordt dan het laatste ge
deelte naar de plaats van bestem
ming afgelegd. De kosten (inklusief
organisatiekosten) bedragen rond de
1.300,-.
D,
Reis en reiskosten
Voorwaarden en verdere
informatie
Atlas van de Nederlandse Flora gereed
De heen- en terugreis, de kontakten met de boeren, enz. wordt door ons
georganiseerd. De vakantie moeten alle deelnemers zelf verzorgen.
rijwel alle deelnemers zullen ta-
bakplukken op het bedrijf waar zij
werken. Enkelen zullen ander werk
doen op de tabaksfarms. Het betreft
dan de verdere verwerking van de ta
bak.
Het werk is vrij zwaar de eerste da
gen. Als men de slag te pakken heeft
dan is het werk voor een ieder die
ervaring heeft met werken goed te
doen. Na een paar dagen ervaring
duurt de werkdag 8 a 9 uur. Met een
goede ploeg kan het ook sneller. Per
werkdag wordt 38 dollar verdiend. In
totaal wordt in 40 dagen rond de 1600
dollar verdiend omdat er vaak ook
enig overwerk mogelijk is. Dit bedrag
kan echter variëren zoals reeds ver
meld als gevolg van de grootte van het
bedrijf en de stand van het gewas.
Het gebied waar wordt gewerkt is
Zuid Ontario, rond de stadjes Simco,
Delhi en London.
De boeren waar wordt gewerkt doen
al vele jaren mee aan dit programma,
zodat zij op jongeren uit Nederland
ingesteld zijn. Velen van hen zijn zelf
vanouds uit Nederland afkomstig.
Op de meeste bedrijven worden 2
Nederlandse jongeren geplaatst. In
het oogst-seizoen werken er op elk
bedrijf 8 a 10 man.
Op het bedrijf waar wordt gewerkt
krijgt men ook kost en inwoning die
gratis is. In Canada is begeleiding
aanwezig.
Omdat voor dit programma vrijwel
steeds teveel deelnemers zijn is het
voor u van belang te weten dat er
voorrang wordt gegeven aan deelne
mers uit agrarische kring én aan
deelnemers die op het ouderlijk be
drijf (of elders) een Canadese stu
dent gedurende, 2 a 4 maanden kun
nen plaatsen. Op deze wijze wordt de
uitwisseling met Canada gestimu
leerd.
J ongeren die ervaring hebben met
werken, 18 jaar zijn of ouder kunnen
hier aan meedoen. Deelname van
meisjes is alleen mogelijk indien zij
zelf een plaats hebben waar zij kun
nen werken. De werkvergunning
kunnen wij dan verzorgen.
(Wilt u nadere inlichtingen, schrijf
dan even een briefje naar mevrouw
C.J. Mur-Arnoldi, Kleiweg 7, Baam-
brugge (Gemeente Abcoude), 1396
HV)
Op 3 april is in het Rijksherbarium te
Leiden het eerste deel van de Atlas
van de Nederlandse Flora aangebo
den aan de staatssekretaris van
CRM. G.C. Wallis de Vries. Via een
subsidie van CRM is het inventari
serend onderzoek zodanig versneld
dat dit aktuele beeld van de ver
spreiding van de gehele Nederlandse
flora nu gedeeltelijk is afgerond. De
resterende twee delen van de atlas
verschijnen waarschijnlijk in de ko
mende twee jaar.
In zijn dankwoord onderstreepte de
staatssekretaris de waarde van dit
soort atlassen voor het natuurbe-
houdsbeleid. Gezien de zorgelijke
staat waarin de Nederlandse flora
zich bevindt, waarbij eigenlijk de
helft van de Nederlandse planten al
leen nog maar voorkomt in be
schermde en goed-beheerde natuur
reservaten, is het feitenmateriaal dat
deze atlassen aandragen van groot
belang ter onderbouwing van een
krachtig natuurbehoudsbeleid; dik
wijls wordt immers gevraagd om
harde gegevens, uitgedrukt in maat
en getal, zowel in het kader van de
milieueffektrapportage als bij het
verkrijgen van de benodigde gelden
voor aankoop en beheer van natuur
gebieden.
Kiberege 17 april, 1980..
We
e hadden de eenzame kokospalm
in de verte al gezien toen we het smalle
weggetje naar de boerderij indraaiden.
In werkelijkheid hadden we die klap
per nog nooit bekeken, maar op een
foto van de bouw hadden we destijds
die boom ontwaard, 't Was zo te zien
de enige groene plant in de omgeving,
maar hij was in ieder geval het sym
bool der tropen en van het feit dat het
er voldoende moest regenen, anders
zou er nooit een kokospalm kunnen
groeien. Nu was het overigens overal
stukken groener en frisser dan op die
foto die in*december was genomen. De
regentijd was volop aan de gang.
Trouwens daar hadden we onderweg
al een leuk voorproefje van gekregen.
Op het imperiaal van de auto stonden
onze koffers en helaas misten we een
dekzeiltje toen de eerste tropische bui
zich ontlaadde. Nou waren het maar
koffers van V en D en die fijn gemaakt
voor droge opslag achter in een au
tokoffer. Waterdicht waren ze geens
zins bleek later toen we ze uitpakten.
Natte kleren dat is op zich zelf nog
niet zo 'n ramp maar hier en daar was er
ook nogal wat verf uitgelopen en zo
doende veel kleding danig bedorven.
Maar goed dat wisten we gelukkig niet
toen we aankwamen. Kiberege Maize
Farms ston stond er op een fraai
naambord aan de hoofdweg. "Voor de
argeloze voorbijganger zou het kun
nen betekenen dat er aan het einde van
dat weggetje zich een wonder aan het
voltrekken was. Eindeloze maisvlak-
ten met een veelbelovende oogst! Nou
zo ver was het nog lang niet. Voor dat
we bij de boerderij aankwamen moes
ten we eerst nog door een riviertje dat
overvleodig dwars over de weg
stroomde. De Kifuru rivier, een
onooglijk ding in de droge tijd, niet
veel meer dan een slingerende greppel
door een ongerept boslandschap. Nu
echter in de regentijd zakte de wagen
er tot over de bumper in. Verder echter
ook een belangrijk riviertje, want een
groot deel van de ontwatering van het
project is daar op gebaseerd. Was
daarop gebaseerd, want omdat de lo
kale bevolking van het dorpje Kibere
ge vond dat de gronden van onze
boerderij veel te veel in de richting van
hun dorp waren gepland, werd er on
der pressie gedaan gekregen om onze
landerijen een stuk. verder naar het
zuiden te schuiven. Met als gevolg dat
we daardoor in een veel ongunstigere
positie kwamen te verkeren wat de
ontwatering betreft. De Kifuru kon nu
maar ten dele meer dienst doen als
afvoerwatergang. De konsekwentie is
nu dat we straks zodra de gronden zijn
opgedroogd en het zware materieel het
land in kan, allereerst een grote wa
tergang van een zestal kilometer
lengte gaan graven. Dit aan de ene
kant, maar ook ten westen en ten oos
ten van de toekomstige landerijen
moeten er brede watergangen komen.
In de droge tijd zou je daar nauwelijks
wat van merken, want dan schijnt het
hier naar men zegt een grote stoftroep
te zijn.
I och was dat allemaal op dat mo
ment van aankomst niet van belang,
interessanter was dat nu tenminste
eindelijk onze huizen zover klaar wa
ren dat we er tenminste in konden.
Acht kamertjes onder één kap. Wij
kregen er de twee laatste van en daar
waren we nog niet eens zo ongelukkig
mee, want van hier uit hebben we een
schitterend uitzicht op de Golo-Golo
bergen in het oosten waar van de
hoogste toppen tot ruim 2200 meter
boven de zeespiegel reiken. De zon
gaat er onder, veel eerder dan in een
vlakke streek, maar dat heeft wel tot
gevolg dat we daardoor een voor de
tropen vrij lange schemering hebben.
Straks, en alleen God weet wanneer
dat is, zullen er ook nog permanente
huizen voor de teamleden worden ge
bouwd. A Is die klaar zijn, dan verhui
zen we weer en worden de twee kamers
die we nu hebben van 9 bij 4 meter tot
twee woningen voor Afrikanen ge
maakt. Discriminatie, horen we al
gillen. Ja we kunnen het ook niet hel
pen, maar zo zijn nu eenmaal de
plannen. Wanneer wij over vijf jaar of
wie weet wanneer hier vertrekken dan
worden die grotere huizen toch ook
weer overgedragen aan Tanzanianen.
Dat onze kleine huisjes, waarvan
overigens de woonkamer 36 vierkante
meter bedraagt en de andere 36 meter
zijn verdeeld in twee slaapkamers,
gebouwd zijn voor Afrikanen moge
blijken uit de eenvoudige keukens die
open achter het huis liggen. Waarom
een open keukentje, nou omdat die
vrouwen gewend zijn om op een klein
houtskoolkacheltje te koken. Zoiets
verspreidt nogal wat rook bij het aan
maken en daar moet dan ook lucht bij
kunnen. Wij zelf zijn er niet zo ge
lukkig mee, want die openheid bete
kent dat alles zo'n beetje vrij spel in
het keukentje heeft. Vooral in de
avond wanneer het licht aan is, dan
verzamelen zich ontelbare insecten
rond de lamp die daarna vaak van 't
strijden moe hun leven eindigen in de
kookpan, of op het aanrecht. Verder
huppelen er een tiental kleine en gro
tere kikkers op de cementenvloer en
scheert regelmatig een donkere vleer
muis naar binnen om zijn bek te vullen
met malse insecten. Zelfs zoetwater-
krabben vereren ons zo nu en dan met
een bezoek. Van serpenten zoals slan
gen hebben we nog wéinig last gehad,
behalve één keer toen er ineens zo'n
slangetje, niet langer dan 40 cm driftig
achter die dikke kikker aanjoeg, 't Zal
naar onze mening overigens nog wel
een dik jaartje duren voor we uit die
tijdelijke woningen zullen vertrekken.
De plaats waar de andere huizen
moeten komen is nog allemaal wil
dernis en daar staat op het moment
dertig centimeter regenwater, 't Geeft
niet, we zijn heel gelukkig in deze
eenvoudige stulp.
e bouwvakkers, of wat daar hier
voor doorgaat, waren waarschijnlijk
nog maar net verdwenen toen we de
deur opendeden. De vloer was nog
vochtig en men was zelfs vergeten een
deur in een van de slaapkamers te
zetten. Maar aan één kant hadden we
tenminste glas in de ramen, de rest
moest nog gebeuren als er ooit nog
eens glas komt. Gelukkig zijn de ra
men wel goed afgemaakt met muskie
tengaas anders zou het natuurlijk niet
Ons eenvoudig huisje, met voorlopig gelukkig nog
geen "kruisje".
Het fraaie bord dekt nog niet helemaal de lading.
uit te houden zijn. Kasten waren er
ook nog niet en met al onze natte
koffers hebben we nog een paar dagen
lelijk in de maag gezeten. In ieder ge
val had men met veel kunst en vlieg
werk voor elkaar gekregen dat we een
klein groen driezits bankstelletje had
den en een tweetal knalrode fauteuils.
Niet gek voor dit oord. Maar we waren
het meest blij met de koelkast. Een
grote van Philips, geimporteerd uit
Nederland, 't Ding moest alleen nog
worden aangesloten, alsof men ons
nimmer verwacht had. Geen nood, ook
al stond er dan geen bier in koud en
ook geen bloemetje op tafel, de koel
kast doet het goed. Niet alleen zo nu
en dan maar eens, maar echt ieder et
maal van de week. We draaien op de
werkplaats dag en nacht stroom en
zodoende hebben we ook dag en nacht
plezier van de ventilator in de woon
kamer. We slepen dat ding overal mee
naar toe. 's Nachts in de slaapkamer
en overdag ook al naar de veranda.
Gemak dient de mens, ook hier. Je
voelt je in het begin wel zo'n beetje als
een kat in een vreemd pakhuis, ook al
is het dan niet zo groot. De andere
teamleden kwamen ons verwelkomen
en spraken de hoop uit dat we ons
spoedig thuis zouden voelen op de Ki
berege Maize boerderij. In onze
slaapkamer stond een fijn tweeper
soonsbed. Met wat kunst en vliegwerk
zochten we links en rechts wat lakens
en kussens bij élkaar en het leek er op
dat we daar best zouden slapen. Er
komt nog veel meer, als we straks alle
spullen hebben uitgepakt, zei Cees de
projectleider, maar we hebben er nog
geen tijd voor gehad. Kom in ieder
geval eerst eens een koud biertje bij me
drinken. We willen er nu weer geen
bierpraatje van maken, maar zo'n
vermoeiende reis, maakte dat bier zo
ongekend lekker dat we het gewoon
even kwijt moesten. Met de ogen ge
sloten hebben we ervan genoten, 's
Nachts werden we toch nog flink ge
plaagd door de muskieten, maar de
vele kwakende kikkers en de sjorpen-
de krekels soesden ons vrij snel in
slaap. Buiten gleed de bijna nog hele
maal volle maan zacht langs de hemel
vol met sterren en verlichtte de wijde
omgeving met een zacht schijnsel.
Voor de eerste nacht in een ander huis
op vreemde bodem, een hele gewaar
wording na de maanden van omzwer
vingen in Nederland... Schrijf kouter.
15
