I
Er moet nog veel gebeuren
Het gevaar van overprodukties!
Rentesubsidies voor
herinplant van fruit
Eur. Commissie wil
vrijwillige
beperking invoer
appelen zuidelijk
halfrond
Wanneer men in ons THOOLSE ge
bied zijn gedachten eens laat gaan
over het soms vlugge ontstaan van
overproduktie, van teelten die voor
heen tamelijk vast in de markt lagen,
moet men wel tot de gevolgtrekking
komen, dat dit zijn oorzaak meestal
vindt in 't fabrieksmatig telen van de
produkten. De vorige week in ons
blad opgestelde kostenberekening
van knolselderij, liet duidelijk blijken,
wat ook zelfs de voluit gemechani
seerde teeltwijze van dit gewas aan
kale kosten vergt.
Wanneer men er van uitgaat dat een
gemiddelde kg-opbrengst tussen
0,25 en f 0,30 kostprijs ligt, zal
men er nog wel enkele centen aan toe
moeten voegen, voor het risiko van
ziekten. Het schijnt toch dat de gro
tere akkerbouwbedrijven zich met
het opzetten van deze teelt niet vol
doende op de hoogte hebben gesteld
van de rentabiliteit bij de teelt van dit
gewas op kontrakt. Men heeft in dit
soort bedrijven gezocht naar een
vervangende teelt in de akkerbouw,
omdat de bekende teelten te weinig
perspektief gaven. Wanneer een in
koper dan ziet, dat er een ruim aan
bod is, hoeft hij zijn prijzen niet op
een hoog niveau te houden. D.e nu al
énige tijd zeer slechte witlofprijzen.
zitten de telers ook niet erg lekker, en
men vraagt zich af, wat de oorzaak is
van de steeds groeiende uitbreiding
van deze teelt. Het is wel duidelijk
dat de, tot voor kort lonende teelt,
ook de belangstelling heeft getrok
ken van meerderen die noodged
wongen in de intensievere sektor hun
inkomen veilig willen stellen. Hier is
niets op tegen want iedere onderne
mer is aan zichzelf en aan zijn gezin
verplicht om in zijn onderhoud te
voorzien. Wel is het aan kritiek on
derhevig wanneer zo'n teelt door
sommigen fabrieksmatig wordt op
gezet. Met inzet van wat goedkope
werkkrachten overvoeren zij de
markt uiteindelijk zodat de prijs in
eenstort als een kaartenhuis. Moet de
oorzaak gezocht worden in propa
ganda voor deze teelt? Zou zónder
deze propaganda de grote uitbrei
ding minder vlug zijn verlopen?
Wanneer door zoekers naar bes
taansmogelijkheden gevraagd werd
aan de voorlichting of de witlofteelt
verantwoord was, kon toch moeilijk
neen worden gezegd. Het vrije be
drijf is echter opgebouwd met een
mentaliteit, waarin het recht van de
sterkste geldt. Nog te dikwijls moet
dan de wal het schip keren, om weer
tot een lonende teelt te geraken.
Soms zou men wel wensen dat er
weer teeltbeperkingen werden inge
voerd, maar dat zal in EEG-verband
wel nooit te verwezenlijken zijn. In
De laatste week van februari en het
begin van de eerste week van maart
was hét af en toe echt lente weer.
Direkt zie je dan de aktiviteiten op de
landerijen toe nemen. Plantuien zijn
vaak het eerst aan de beurt, deze
werden volop geplant op Zuid-Beve
land. Meestal duren deze perioden
van goed weer maar kort in februa
ri/maart, want aan het eind van de
eerste week van maart ging het weer
volop regenen, zodat we weer even
geduld moeten hebben.
Ook enkele fruittelers zag men hier
en daar bezig met het opruimen en
verbranden van snoeihout. Toch is
de snoei op veel bedrijven nog lang
niet klaar, met name aan de appels
moet in de maand maart nog veel
gebeuren. Wanneer de snoei achter
de rug is en alles is opgeruimd of
versnipperd, verdient het zeker aan
dacht om bij jezelf te rade te gaan
welke rassen in het bijzonder dank
baar zijn voor vruchthoutsnoei. Dit
kan altijd nog in de maand april ge
beuren en komt zeker de kwaliteit en
maatsortering ten goede en geeft ook
een besparing op het dunwerk.
Wat het prijspeil betreft, met name de
appels trokken behoorlijk in prijs
aan, hopelijk zet deze ontwikkeling
zich door, dan is er misschien aan het
eind van het seizoen nog wat geld te
verdienen. Ook voor de stemming
onder de fruittelers zou dit een goeie
zaak zijn, want goede prijzen aan het
eind van het seizoen geven toch een
zekere bemoediging voor het nieuwe
seizoen.
Wat de kwaliteit betreft, deze zal ze
ker de komende maanden niet ver
minderen, want de betere kwaliteiten
worden toch meestal het langst be
waard. En worden de appels duur
der, dan worden ze meestal lekker
der, dit is geen realiteit, want zeker
de Golden Delicious, deze is gewoon
goed van smaak dit seizoen, goed
koop of iets duurder.
de industrie worden er in de pro-
duktie wel regelingen doorgevoerd,
ten behoeve van een "lonende werk
gelegenheid". Voor de Thoolse
agrarische werkers zit er nog niets
anders op, dan dat hij er van maakt
wat er van te maken is. Boven alles
mag echter niet uit het oog worden
verloren, dat wij onze bedrijfsorga
nisaties de nodige steun blijven ver
lenen die het behoeft ten bate van
ons allen.
Het Bestuur van de Stichting Ont-
wikkelings- en Saneringsfonds voor
de Landbouw heeft het Besluit land
bouwbedrijven met ontwikkelings
mogelijkheden - de rentesubsidiere
geling - zodanig gewijzigd, dat ook
over leningen voor investeringen ten
behoeve van de herinplant van appe
len, peren en perziken rentesubsidie
kan worden verkregen. Dit betekent,
dat thans rentesubsidie kan worden
verleend voor investeringen in de
aanplant van bomen en struiken voor
de teelt van eetbare vruchten, voor
zover deze geen betrekking hebben op
de uitbreiding van het areaal appelen,
peren en perziken, dat aanwezig was
op het tijdstip van de landbouwtel
ling, die is gehouden in of omstreeks
mei voorafgaande aan het binnenko
men van de aanvraag om een bijdrage.
De rentesubsidie over deze investe
ringen kan worden verleend voor de
duur van de lening, doch voor ten
hoogste 10 jaar.
Gisteren (dinsdag) heeft de Raad
van Landbouwministers van de Eu
ropese Gemeenschappen onder
meer gesproken over de invoer van
appelen uit het Zuidelijk Halfrond.
Deze kwestie is met name van Ne
derlandse zijde aangesneden, ges
teund door enkele andere delegaties.
De Europese Commissie heeft toe
gezegd formele onderhandelingen
met de betrokken exporterende lan
den te zullen voeren. De commissie
beoogt daarbij te komen tot een vrij
willige beperking van de export door
deze landen tot een hoeveelheid die
ongeveer overeenkomt met de m
1979 ingevoerde hoeveelheden.
Eerst het vreten
en dan de moraal
0<
ok wanneer je in de Draak het
venster van je kamer opent dringt nu
in maart, zo tegen licht en donker, het
gezang van de merel tot ons door. De
avonden zijn nu net zo lang als straks
in de tropen, want daar wordt het ook
zo omstreeks kwart voor zeven don
ker.
Voor de rest zijn er weinig overeen
komsten, want over een loonmatiging
hebben ze daar nog nooit gehoord
omdat de meesten nog nimmer een
loon hebben gehad. Mensen als Kok
en Drabbe of Dutman zouden daar
allang onthoofd of gedetineerd zijn.
Maar ja wij zijn tenslotte al ontwik
keld dat kun je wel. zien aan de ge
beurtenissen in Amsterdam. Van der
Stee zijn we kwijt, Braks hebben we
terug op die ministerpost. Maar wat
nu mensen?! Tegen Fons konden we
tenminste nog eens ongestraft sche-
nenschoppen, maar wat kun je op dit
moment tegen de sympathieke Braks
ageren? De man heeft nimmer anders
gedaan dan voor onze belangen opko
men. Nu zal hij evenals als Van der
Stee in Brussel ook dezelfde proble
men tegen komen. Braks is wijs ge
noeg om met zijn nieuwe bezem het
pad niet al te schoon te vegen, wil hij
langer mee dan tot de volgende ka
merverkiezingen. Intussen speelt ieder
kwartier nog het carillon in de Peper
bus op de markt van Bergen op Zoom.
We wandelen nog al eens door de stad
en mijmeren dan over het vele dat die
oude kerktoren al van de mensen heeft
gezien. Feest en strijd. Hoeveel eeu
wen hebben we de tijd gehad om ons
langzaam maar zeker te ontwikkelen.
Hoe verdraaid snel moet dat allemaal
gebeuren in een ontwikkelingsland.
Soms van de ene op de andere dag.
ntussen zijn we aan de aftelling voor
ons vertrek begonnen. Mits een hevige
en geniepige griep die ons nu teistert
geen roet in het eten gooit. Ineens
moet er dan toch weer veel geregeld
worden. Zaken die je alleen maar en
kele dagen voor het vertrek kunt af
handelen. Afscheid nemen b.v. is
zoiets. We hebben vorige week vaar
wel tegen Kristian onze jongste moe
ten zeggen. Het was minder emotio
neel dan we eerst eerlijk gezegd vrees
den. Twaalf jaar, en dan ben je al een
hele kerel. Mama, ik geef de af-
scheidskusjes maar in de auto hoor,
niet op het station, dat staat zo raar
met al die mensen, zei hij. Als zijn
vrienden wisten dat hij voor iedere dag
tot de grote vakantie van zijn moeder
een kusje kreeg en hij even gul een
zelfde aantal zoentjes teruggaf, dan
zou hij zich zeker niet meer op school
hebben durven vertonen. Toen de trein
in alle vroegte vertrok deed hij het af
met een vluchtig kusje en zocht hij
bedaard zijn plaatsje. Gek eigenlijk,
zo'n afscheid op termijn. Hij blijft in
Nederland tot eind juni, maar wij
blijven ook nog zeker twee weken.
Toch liep Corry natuurlijk met rood
betraande ogen terug naar de auto.
We deden maar net alsof we het niet
zagen, want woorden zijn op zo'n mo
ment veel te broos en zonder veel
waarde. Straks natuurlijk ook af
scheid van Jacky. Dat wordt meer di
rekt want hij is op de dag van het ver
trek bij ons. Hij gaat niet mee naar
Schiphol, want we kunnen ook wel in
Bergen op Zoom afscheid nemen.
Hard is het toch.. Je kunt er niet om
heen. Wel is het gekheid om op de
luchthaven, wanneer je alle aandacht
nodig hebt voor de enorme hoeveelheid
begeleide en onbegeleide bagage stérk
afgeleid te worden door aangrijpende
momenten. We hebben dat meer zo
gedaan, het werkt uitstekend. Jacky
heeft op de middag voor ons vertrek
een zwemwedstrijd en dat zal hem ze
ker voldoende afleiden. Daarna wordt
hij warm en liefdevol ontvangen door
de familie Sinke in Halsteren, die tij
dens onze afwezigheid spontaan bereid
zijn om in de week-ends voor Jacky te
zorgen. Ook Kristian vindt daar tij
dens het ene vrije week-end dat hij per
maand heeft een gastvrij onderdak.
Verder zullen de jongens daar ook zijn
tijdens de korte vakanties. Zelf heeft
dit ouderpaar acht kinderen waarvan
er nu vijf het huis uit zijn. We vinden
het nu wat stil worden;zeiden ze. Met
de jongens van jullie erbij komt er
weer wat leven in de brouwerij, grap
ten ze. Zonder de hulp van deze fami
lie zouden wij nimmer in staat geweest
zijn om ons werk in Tanzania te aan
vaarden. In feite zijn zij de spil waar
omheen alles draait als het op conti
nuïteit van onze aktiviteiten in Afrika
aankomt.
Toch is het allemaal maar een tijde
lijk vaarwel want op 28 juni ontmoe
ten we onze jongens al weer op het
vliegveld van Dar es Salaam, waar we
dan pas op 18 augustus opnieuw tot
ziens tot de Kerstvakantie zeggen. Zo
is het gepland, maar het zal de eerste
keer niet zijn dat alles niet planmatig
verloopt.Zo zitten de blanken in Rho-
desië, dat nu voortaan definitief Zim
babwe zal heten met de vraag, hoe
waar zijn de plotseling wijze en aardi
ge woorden van de verkiezingsover
winnaar de heer Robert Mugabe. Nu
prijst hij de blanken en zwart bij hoog
en bij laag dat hij ze niet missen wil.
Hoe anders worden mensen wanneer
ze opeens aan de macht komen.
Voorbij is dan de tijd van wilde oppo
sitie en woeste irreële sprookjes. Als
Mugabe het lichtende voorbeeld van
wijlen Yomo Kenyatta in Kenya volgt,
dan kan hij van Zimbabwe toch nog
een paradijs op aarde maken. Voor de
rust in het gebied zal zoiets ook uiterst
bevorderlijk zijn wat er op neer komt
dat Tanzania, als een van de z.g.
Frontlijnstaten, in ieder geval haar
aandacht nog meer op haar eigen zo
broodnodige ontwikkeling kan rich
ten. Deze week waren we nog enige
dagen in Parijs, waar we de immense
landbouwtentoonstelling bezochten.
Onze R.A.I. of Liempde vallen daar
toch wel bij in het niet. Wat we er
eigenlijk zochten hebben we ook ge
vonden, n.l. de eenvoudige maiskol-
venplukker. Maisdorsen kan uiter
aard heel goed gebeuren met een aan
gepaste combine. Het is echter een
hoge investering om te beginnen. Een
kolvenplukker biedt een aanvaard
baar alternatief om mee te starten. De
firma Benac, van Franse bodem,
maakt deze machines. Voor de rest
was het goed toeven in Parijs. Alleen
grote krantekoppen vermelden dat de
Hollanders hadden geknoeid met
Franse wijn. Zoiets zet kwaad bleod
bij die Fransen en we hebben ver
Van bomen kun je niet eten, maar met mais straks wel meer mans.
schillende spottende opmerkingen aan
moeten horen, terwijl we in de ono
verzienbare stampvolle hal, bij de
produkten van Franse bodem, overij
verig meededen met het keuren van de
ontelbare wijnen. Zodra we dan in ons
beste Frans wat duiten in het zakje
probeerden te werpen en we na enige
aarzeling toegaven Nederlander te
zijn, had je ze moeten horen! Slechte
bliksems, dat waren het die Arabieren
van het noorden, knoeiers met wijn en
W.I.R. Het aftellen gaat in ieder geval
door. Muggenafweermiddel meene
men, is nu de laatste boodschap. Sinds
de grote regens zijn ingetreden, zijn
ook de muskieten en alle andere daar
levende insekten extra actief gewor
den. Zonder een afweermiddlel is het
's avonds buiten niet uit te houden.
Om iedere avond met de kippen op
stok, direkt onder de klamboe te krui
pen kan ook niet. Na het wat fijnere
werk van wijnproeven in Parijs, heb
ben we ons ook nog bezig gehouden
met de kleine kneepjes van 't bulldo-
zerwerk. De zware jongens op het be
drijf. Machtige robuuste machines, die
voor geen enkele boom uit de weg
gaan. Aan milieufanataci hebben ze
nu in Afrika nog geen boodschap.
Eerst nog het vreten en dan pas de
moraal, zingen ze daar in koor. Zo
lang een man nog honger heeft, plant
hij wel een mangoboom, maar zeker
geen rozenstruik, later; pas veel later
komen ze daar aan toe. Misschien
worden ze dan ook wel begiftigd met
vakbondsbonzen die in hun eigen on
zin lijken te geloven. Er moet echter
eerst werkgelegenheid geschapen
worden. Maar voordat daar zelfs aan
gedacht kan worden, moet er voor al
les voldoende voedsel zijn. We hebben
onze mouwen al opgestroopt om daar
binnenkort aan mee te mogen helpen.
Het gemor van de massa hier om meer
manna en brood doet ons denken
aan de man in A frika die ooit zijn pas
gevangen vis aan ons gaf, uit vrees dat
wij die niets vingen, straks zonder eten
zouden zitten. Morgen vang ik wel een
andere schaterde hij, terwijl hij dank
baar een lege whisky fles van ons mee
nam naar zijn hut. Wij zijn het wel
haast verleerd, maar zij weten nog wat
blijheid is. Misschien keert ons volk
ooit nog eens tot rede als het weer blij
is met een boterham. Schrijfkouter.
17
