OPTIMISME
D e huidige ontwikkelingen op europees gebied zijn voor
de land- en tuinbouw op het. eerste gezicht niet bepaald
opwekkend. De plannen van meneer Gundelach en van
meneer Dankert liggen nog onverkort op tafel. Doorvoe
ring daarvan maakt het voor boeren en tuinders nog
moeilijker om het hoofd boven water te houden.
Anderzijds kan ik niet geloven dat Europa eraan gaat. Hoe
moeiljjk de situatie ook is, er zal in ieder geval weer een
oplossing gevonden worden om uit de huidige impasse te
geraken. Als de nood het hoogst is is de redding nabij
zullen we maar denken. Dat is optimisme.
D ichterbij huis, in onze eigen regio is de situatie wat
overzichtelijker. De problemen zijn er daarom niet minder
om. De mestproblematiek vraagt om een snelle oplos
sing. De voortgang c.q. doorgang van een aantal ruilver
kaveling vraagt onze aandacht. Zo zijn er talloze knel
punten te noemen.
P roblemen zijn er om opgelost te worden. Dat zal niet
gaan zonder enorme inspanningen. Waar het niet alleen
kan zal het samen moeten gebeuren. De land- en tuin
bouw heeft meermalen in de geschiedenis bewezen dat
ze samen sterk is. Daarom, laat ons 1 980 met vertrou
wen tegemoet gaan. Ik wens iedereen bijzonder prettige
kerstdagen toe, een goede jaarwisseling en een uitste
kend boerjaar in 1 980.
VW/
zuidelijke landbouw maatschappij
Een overzicht van de Axelse jaarmarkt die donderdag 13 december j.l. weer is gehouden.
VANUIT DE Z.L.M. GEZIEN
z. .m
VRIJDAG 21 DECEMBER 1979
66e jaargang no. 3512
land- en
tuinbouwblad
D e jaarwisseling is de periode bij uitstek om letterlijk en
figuurlijk de balans op te maken van het jaar dat voorbij
is. De balans van bedrijf en gezin met als kernvraag:
kunnen we alles bijeen genomen tevreden zijn. Ander
zijds is de jaarwisseling ook de tijd van de goede voorne
mens. Hoe we het anders, maar vooral beter, zullen gaan
doen. Voorwaarde is dan natuurlijk wel een behoorlijke
dosis optimisme. Met zwartgalligheid kom je doorgaans
niet verder dan de put. Ik vrees echter dat we in de land
en tuinbouw toch wel minstens over een dubbele dosis
optimisme zullen moeten beschikken om 1980 met een
opgetogen gezicht tegemoet te zien. Maat laten we niet
beginnnen met "au" te roepen voordat we gebeten zijn.
Dat is optimisme.
Europa
Nationaal
O ok nationaal zijn er legio problemen die de land- en
tuinbouw rechtstreeks raken. De bij tijd en wijle zeer felle
kritiek die de minister van landbouw - vooral ook vanuit
de Z.L.M. heeft moeten inkasseren zal, zoals het er nu
voorstaat, beslist niet verstommen in 1980. Werkelijk
bezorgd ben ik vooral over de steeds verdergaande uit
holling van de taken van het ministerie van landbouw.
Ik denk daarbij aan de ongelukkige herstrukturering van
het Staatsbosbeheer; ik denk daarbij aan de inwisseling
van de ruilverkavelingswet voor de landinrichtingwet
(waar we ons naar mijn mening met hand en tand tegen
moeten verzetten) ik denk daarbij aan de niet aflatende
druk op de voorlichting; kortom, ik denk daarbij aan het
steeds meer vleugellam worden van dit ministerie als
apparaat dat voor de ontwikkeling en stimulering van de
land- en tuinbouw van onschatbare betekenis is. Aan de
andere kant mogen we toch ook konstaren dat er in Ne
derland nog steeds zeer veel mensen zijn die (gaan) be
seffen dat je de land- en tuinbouw niet kunt'blijven be
perken in zijn ontwikkeling. Hier en daar komt de reaktie
al weer op gang. Uit soms zeer onverwachte hoek. Dat is
optimisme.
Regionaal
Er moet flink aan de kar getrokken worden. De laatste tijd
hebben we meer dan anders mogen ervaren dat de
Z.L.M. springlevend is. Meer individuele leden, meer af
delingen en kringen die er boven op zitten. Die hun kritiek
niet voor zich houden maar die tegelijkertijd wel bereid
zijn mee te bouwen aan een betere toekomst voor de
land- en tuinbouw. De opkomst van een nieuwe generatie
jongeren die bereid zijn via hun organisatie voor hun
toekomst te vechten. Dat is optimisme.
Individueel
O nvermijdelijk zal iedereen ook in 1 980 uiteindelijk bij
zichzelf uitkomen. De persoonlijke verantwoordelijkheid
staat voorop. Als zelfstandige heb je nu eenmaal die
keuze gedaan. Het gaat dan niet aan om "ze" steeds de
schuld te geven. Dat is geen excuus. Uit persoonlijke
kontakten met individuele leden heb ik begrepen dat men
over het algemeen bereid is die persoonlijke verantwoor
delijkheid te aanvaarden. Bij jongeren die boer willen
worden, bij fruittelers die vreselijk in de penarie zitten, bij
veehouders die het Europese zwaard op zich zien afko
men, bij akkerbouwers die verteld is dat ze het wel kun
nen vergeten. We laten ons niet zo maar kapot maken.
Dat is optimisme.
Tenslotte
Oggel
