c\
TOETSING
GEVLOERD
IdllU" Gil
H et komt niet zelden voor dat het resultaat van een
wetenschappelijk onderzoek bevestigt hetgeen we al
(lang) wisten of tenminste vermoedden. Daarmee is niet
gezegd dat alle wetenschappelijk onderzoek overbodig
zou zijn. In ieder geval mag dat niet gezegd worden van
het zojuist gepubliceerde onderzoek "de prijsbeheersing
van agrarisch onroerend goed" dat verricht is door Ir.
J.S. Knipscheer en Drs. C.P. Veerman van de Interfakul-
teit Bedrijfskunde te Delft. Ik heb het volledige onderzoek
helaas nog niet in mijn bezit maar durf het toch wel aan
om er wat meer van te zeggen omdat ik er een artikel over
heb gelezen in een blad wat een kwaliteitskrant heet te
zijn (N.R.C. - Handelsblad 1 0 augustus 1 979).
„ZEGGE EN SCHRIJVE"
D e vraag is nu wat het kabinet met dit onderzoek gaat
doen. Het betreffende wetsvoorstel terugnemen? Alle
drie de wetsvoorstellen betreffende de grondpolitiek te
rugnemen? Dat laatste is niet eéns zo'n wild idee. Want
ook over de andere ontwerpen, de wijziging van de on
teigeningswet en het voorkeursrecht voor gemeenten,
heeft professor Mr. P. de Haan zich ook al op onderdelen
vernietigend uitgelaten (zie "Trouw" 5 juli 1979).
De oplossing van de grondpolitiek is naar mijn mening
nog lang niet gevonden. De grondprijzen blijven wat ze
zijn. Zal het uiteindelijk dan toch weer de wal zijn die het
schip gaat keren?
M et de energievoorziening is het eigenlijk gek gesteld.
De boeren zweven zo'n beetje tussen hoop en vrees. Dat
laatste omdat de politieke schaarste aan energievoorzie
ning de kosten enorm kan (zal) gaan opjagen. Hoop,
omdat er aan de andere kant van de wereld uit land-
bouwprodukten op grote schaal z.g. groene benzine ge
maakt gaat worden.
xj^zEEV^^
zuidelijke landbouw maatschappij
Voorspel
Verzet
Arme verkoper
Vraag
Groene benzine
z.l.m.
I ^AÊ VRIJDAG 17 AUGUSTUS 1979
I IV VI IV jaargang - No. 3494
tuinbouwblad
Nog staan de maaidorsers werkloos gereed, klaar voor de start, in de I iedereen opnieuw verbaasd zijn over de snelheid waarmee al het graan zal
schuur van loonwerker en akkerbouwer. De graanoogst is zeer laat dit zijn gedorsen
jaar maar wanneer er echt warm drogend zomerweer zou komen dan zal I
F ijdens de vorige kabinetsperiode werd de zogenaamde
landbouwkundige toetsing uitgevonden. Met dit instru
ment zou door het stellen van een aantal kriteria aan
potentiële kopers de prijs van landbouwgronden gedrukt
kunnen worden. Deze kriteria waren (en zijn) onder meer
afstand, leeftijd, ervaring, hoofdberoep in de landbouw
en opvolging.
De gedachte van de landbouwkundige toetsing is inmid
dels overgenomen door het huidige kabinet en is opge
nomen in het wetsontwerp "vervreemding landbouw
gronden" dat op het ogenblik voor advies bij de Raad van
State ligt.
Vooral tegen het afstandskriterium heeft de Z.L.M. - en
het K.N.L.C. - zich van meet af aan hevig verzet. In onze
opvatting zou toepassing van dit kriterium tot grote on
billijkheden leiden. En dit is nu precies wat het onderzoek
van Knipscheer en Veerman aantoont. Gelukkig maar,
want tot op heden heeft ons standpunt de gedachten van
het kabinet niet kunnen veranderen. Misschien maakt dit
onderzoek meer indruk. Hetgeen op zichzelf natuurlijk
een treurige zaak is. Ja toch?
n hun onderzoek hebben beide wetenschappers de
toetsing zoals het kabinet die zou willen toegepast op
424 transakties op de vrije grondmarkt die in (de) vier
onderzochte gebieden (totale grootte 71.000 ha) werden
gedaan in de periode 1 november 1 977 tot 1 september
1978. De resultaten waren vreemd, onbillijk en verwar
rend. In één geval was binnen een straal van één
kilometer niemand te vinden die aan de kriteria voldeed.
In een ander geval voldeden er meer dan honderd
potentiële kopers aan de gestelde eisen. En dan niet te
vergeten die gevallen waar er maar één of enkele kopers
zijn. Arme verkoper.
Kortom, de onderzoekers vegen de vloer aan met de
landbouwkundige toetsing, zoals die nu door het kabinet
wordt voorgesteld. Hun oplossing is simpel: legt slechts
één maatstaf aan en die is hoofdberoep in de landbouw.
Niet meer en niet minder. Het komt mij voor dat deze
oplossing weer wat te simpel is.
Van de energiewinning uit landbouwprodukten mogen
we ons in Europa echter niet al te veel voorstellen omdat
we eigenlijk niet de juiste produkten (rietsuiker) hebben
èn omdat de ruimte daarvoor ontbreekt. Als er al wat inzit
dat zal dat toch marginaal zijn.
Het Tweede-Kamerlid Ir. G. Braks heeft de minister wel al
naar de (on)mogelijkheden gevraagd. Maar ook Braks zelf
is niet optimistisch.
Voorlopig moeten we het daarom helaas op de vrees
houden. Het is denk ik zinniger onze "energie" te ge
bruiken voor het vinden van alternatieven die een wer
kelijke oplossing kunnen betekenen. Want de kosten
zullen niet zuinig zijn. Reken daar maar niet op.
OGGEL
