Orginele
Seringen
rr
Erf
en
akker
I n tegenstelling tot wat de naam doet vermoeden is deze sering
niet in China maar in Frankrijk ontstaan. Het is het resultaat
van een liefde tussen de perzische en gewone sering. De Chinese
sering groeit met dunne overhangende twijgen uit tot een struik
van zo'n drie meter hoog en breed. In mei verschijnen aan de
overhangende takken grote trossen lilakleürige bloemtrossen
welke een heerlijke geur verspreiden.
D e Hongaarse sering is ietwat stijfjes. Ze groeit tamelijk
Veelzijdigheid platteland
handhaven
D it is een kleintje onder de seringen. Maar ook hier geldt
klein maar dapper. Want, beperken de overige seringen hun
bloeitijd tot enkele weken, zo niet dit kleintje want bloeien doet
ze van mei tot oktober. Het is een rechtop groeiend fijn vertakt
struikje dat zo'n anderhalve meter hoog wordt en bloeit met
licht rose-rode bloemen in vrij lange opstaande trossen.
S yringa reflexa is ongetwijfeld de mooiste van de hier ver
melde seringen. Het is een ongeveer drie meter hoog groeiende,
opgaande struik. Ze bloeit in juni zeer rijk met 15 cm lange
overhangende trossen die fris wijn- tot donker rose-rood gek
leurd zijn. Deze echt uit China afkomstige heester is een zeer
begerenswaardige tuinsering.
S yringa sweginzowii is een seringestruik met een zelfde om
vang als de vorige. De takken en twijgen zijn opvallend pur
perbruin. Ze bloeit met tot 20 cm lange opstaande bloemtrossen
waarvan de bloempjes van buiten rose en binnenin roomwit
zijn.
S eringen vragen maar weinig onderhoud. Ze stellen prijs op
een groeiplaats die vochtig, waterdoorlatend en voedzaam is.
Groeien ze eenmaal dan strekt onze zorg zich slechts uit tot het
wegnemen van de uitgebloeide bloemtrossen. Enerzijds omdat
de zaadvorming veel energie vraagt en anderzijds omdat de
uitgebloeide bloeiwijzen allesbehalve fraai zijn. Snoeien is een
bezigheid waarmee we de sering slechts pijn en verdriet doen
hetgeen ze door een verminderde bloei duidelijk laat merken.
Snoeien laten we dus zoveel mogelijk achterwege.
Terug naar de natuur
Syringa chinensis of Chinese sering
Syringa josikae of Hongaarse sering
Syringa microphylla Superba
Syringa reflex a
Syringa sweginzowii
Onderhoud
i T^IV V
C.J. N0USe Beveland B.V.
jp
eringen behoren in onze tuinen tot niet meer weg te denken planten. Met grote geurende bloemtrossen zijn het de
douariëres onder het gemene gezelschap dat onze tuinen bevolkt. Seringen zoals ze in onze tuinen voorkomen zijn
struiken die gemakkelijk associaties oproepen met goed gevulde dames van gevorderde leeftijd die met de aanzienlijke
hulp van de kosmetika-industrie nog geurig en kleurig de aandacht proberen te trekken. Die seringen zijn dan de forse
struiken met grote gevulde dubbele geurende bloemen in kleuren die van roomwit via rose en lila bij purperpaars eindigen.
Seringen zoals iedereen ze wel kent.
Moeder Natuur heeft haar handen van deze opsmuk al lang afgetrokken. De hand van de meesterkweker voor wie de
bloemen nooit dubbel en groot genoeg kunnen zijn is duidelijk herkenbaar. Van de oorspronkelijke maagdelijkheid, het
bevallige en fris jeugdige elan heeft hij weinig heel gelaten. Onvermijdelijk ontstaat dan bij zoveel weeë rijpheid weer het
verlangen naar het ongekunstelde en het prille begin, naar eenvoud als kenmerk van het ware.
D e hand van de meester is met de sering pas zo'n honderd jaar
bezig en in die voor planten betrekkelijk korte tijd heeft de
meester kans gezien een 900 zaailingen en kruisingen als meer of
minder bruikbare planten voort te brengen. Vooral de franse
kweker Lemoine heeft vanaf 1875 een grote bijdrage aan de
uitbreiding van het sortiment geleverd en daarna is het werk in
Amerika en Canada voortgezet. Vooral de Amerikanen zijn
verrukt van de weelderige seringebloesems en de seringen zijn
aldaar dan ook zeer geliefde planten geworden.
Z oals gezegd doet een teveel aan opsmuk terug verlangen naar
de oorspronkelijke lieftalligheid. Een lieftalligheid die gelukkig
nog te vinden is. We vinden ze bij de soorten die in de grote tuin
van Moeder Natuur in het wild worden aangetroffen. Vanuit
Azië en Midden Europa werden de orginele seringen hierheen
gehaald om hun onschuld te verliezen onder de overigens goed
bedoelde pogingen ze te maken tot verheven schoonheidsko-
anneer we in kontakt komen met een buitenlander en we
krijgen een kout over ons neder/andse agrarische leven dan is het
welhaast onvermijdelijk om niet de landbouworganisaties ter
sprake te brengen. Ze zijn dan meestal met stomheid geslagen als
ze vernemen dat er drie landbouworganisaties zijn. Waarom drie,
vragen ze dan. We proberen vervolgens met moeite uit te leggen dat
zoiets in Nederland historisch gegroeid is en we grijpen gemaks
halve dan maar meteen terug naar de tijhen van Calvijn en Luther.
We slepen er het ontstaan der politieke partijen bij en proberen het
dan geloofwaardig te doen zijn dat we in Nederland in 1979 nog
steeds met drie landbouworganisaties zitten. Hoe overtuigend we
ook hebben gesproken bij de toehoorder verschijnt steevast een
grijns van meewaren om de lippen, gekoppeld aan een lichte glans
van spot in hun ogen. Om te laten zien dat we echt niet de enigen
zijn die zich zo hebben georganiseerd beroepen we ons dan meteen
maar op de zuilen in het televisie en omroepland en we halen er ook
de verschillende geitenfokverenigingen bij die er in één en de
zelfde plaats floreerden. A Is zalve op de wonde delen we dan tot slot
mede dat er blijkbaar nu toch een kentering op komst is want de
confessionele politieke partijen die onder drie banieren voorheen
ten strijde trokken gaan zich nu verenigingen en hebben als het
ware dus na veel vijven en zessen een politiek broederschap ge
vormd, waarbij nadrukkelijk is bepaald dat intern ieder voor zich
toch de leden nog met eigen preken bindt.
Waarom nou die mijmering over de verdeeldheid in ons volk? Dat
is vlug uitgelegd want deze week bestaat het Landbouwschap
precies vijf en twintig jaar. Dat is een verheugend feit want we
hebben daar als landbouw in Nederland veel aan te danken. We
voelen ons in deze tijd vaak erg ingenomen met dit Schap. Nergens
anders heeft de Landbouw zich op een dergelijke wijze georgani
seerd. (iemakshalve gaan we dan natuurlijk wel even voorbij aan
het rare feit dat drie boerenorganisaties vechten voor dezelfde
prijzen en belangen. Maar laten we nu niet rot doen bij dat vijf en
twintig jarige jubileum. Daarbij past alleen maar een feestelijke
stemming en we moeten blij zijn dat we het voor elkaar hebben
gekregen om de landbouw onder het hoofd Landbouwschap als een
gesloten front naar buiten te laten treden.
Ook de voedingsbonden hebben een Moei toegeschoven gekregen
en dal vinden we leuk voor hen, maar voor ons blijft het toch een
door boeren gedomineerde klub. De kortste weg tussen twee pun
ten is een rechte lijn die van de drie landbouworganisaties naar het
Landbouwschap loopt. Een diep ontroerend feit dat uit deze drie
hoeksverhouding toch een kindje werd geboren dat na vijf en
twintig jaren koesteren en kastijden nu groot is geworden en
waarbij de verwekkers zonder schaamrood op de kaken zich zelf
braaf stonden wijs te maken dal het toch eigenlijk een prijzens
waardige boreling is. Ja bij gebrek aan beter kan men zich troosten
met het feil dat in dit bijzondere geval de driehoeksverhouding is
uitgemond in een geslachlsloze voortplanting waarbij de ouders
ninginnen. Bijna zijn door dat streven de ongekunstelde vormen
verdrongen. Maar zoals in sprookjes de prinsen de Assepoesters
en Doornroosjes aan de vergetelheid ontrukken, wil dit verhaal
de eenvoudige maar miskende oorspronkelijke seringen naar de
troon voeren.
gelijkertijd het vijf en twintig jarige kind zijn. Raadselachtige
mysteries in die ondoorzichtige agrarische wereld? Welnee als U er
zich maar eerst even in verdiept. Het merendeel van de agrarische
beroepsbevolking vindt dat het Landbouwschap moet blijven maar
tegelijkertijd weten ze nauwelijks hoe het Schap is opgebouwd en
wie er zitting in hebben. Dat komt ongeveer overeen met de in
stelling van de gemiddelde autobezitter die het ook geen donder
kan schelen hoe die wagen van binnen inelkaar zit zolang het ding
maar blijft rijden. Het ziet er nog niet naar uit dat de geoliede
machine van het Landbouwschap vastloopt. Toch vinden velen dat
kind dat uit die onbevlekte ontvangenis is ontsproten veel te tam en
timide. Eens in de maand mag het aan tafel zitten bij minister Fons
van der Stee en dan wordt er op een zeer respectvolle manier met
elkaar over de landbouwproblematiek gesproken. Nou is beleefd
heid een groot goed daar moeten we niet zo maar lichtvaardig
overheen stappen, maar toch zouden we van dat Landbouwschap
graag eens iet lezen dat wat krachtiger overkwam, zo in de geest
van "Nadat van der Stee hardnekkig volhield dat het best meeviel
met de kostenstijging in de landbouw dit jaar en hem door het
Landbouwschap steeds opnieuw weer met eindeloze lankmoedig
heid werd voorgehouden dat hij ongelijk had verloor het Land
bouwschap opeens haar geduld en greep de minister driftig bij de
revers van zijn kolbert en schudde hem daarna krachtig door
elkaar, hem toeschreeuwend en nou is het uit Fons, waar blijven
die miljoenen die je beloofde als bijdrage in de keuringskosten.
"Helaas, dat horen we niet, als het een beetje meezit dan wordt er
vanuit Den Haag gemeld dat de minister en het Landbouwschap
het oneens met elkaar waren ofschoon men desalniettemin toch
ook weer wel begrip voor eikaars standpunten op had kunnen
brengen. Dat kietelt een praktische boer mateloos, alleen hij gaat
Officiële opening rekreatief fietspadenplan Vinkei
Dergelijke fietspaden brengen stad en land nader tot elkaar
Bij het uitzetten van verdere beleidslijnen ten aanzien van
het landelijke gebied zal de regering de veelzijdigheid van
ons platteland in de besluitvorming garanderen. Voor een
evenwichtige ontwikkeling op het platteland gaat de lan
dinrichting in nieuwe stijl betere mogelijkheden bieden.
Dit o.m. verklaarde minister Van der Stee bij gelegenheid van
de officiële opening van het rekreatieve fietspadenplan vorige
week te Berlicum.
Het platteland vervult een aantal funkties in onze maatschappij.
rechtop met stevige takken. De bladeren wijken nogal af van die
van de doorsnee sering. Ze zijn vrij smal en de onderkant is
blauw-groen tot witachtig. Ze bloeit met tot 20 cm lange smalle
recht opstaande trossen donker violetkleurige bloemen.
er niet bij lachen. Het Landbouwschap is veel te lief voor de
minister. Maar wat is het Landbouwschap? Een onzijdig onper
soonlijk steriel gegeven. Dat Schap kan immers niet lachen, hui
len, zingen of schelden. Nee dat moeten de mannen doen die er in
zitten en wie kent ze niet, Joris Schouten nu voorzitter, Piet
Bukman en David Luteyn. Hebben die dan geen hart in hun lijf?
Hebben die dan twee gezichten zoals Janus? Sprekend voor de
eigen parochie krijgen die namen werkelijk gestalte, maar wan
neer ze naar de vergadering van het Landbouwschap gaan dan
versmelten die persoonlijkheden in een onzijdig Landbouwschap,
iets zonder kop of staart. Toch zijn het dezelfde mensen gebleven
die zeer zeker niet ineens anders zijn gaan denken toen ze een
andere pet opzetten. Maar ofschoon het tijdstip van volwassenheid
naar een steeds vroeger stadium verschuift zal de vijf en twintig
jarige in dit geval nog zeer veel kunnen leren om met een beetje
meer tam-tam op de bres voor de boeren te springen. Haalt dat dan
veel uit? Misschien niet, maar 't smaakt en ruikt gewoon lekkerder
en 't zal tegemoet komen aan de gevoelsbevrediging en ons het idee
geven dat die mannen in dat Schap toch ook nog ónze taal spreken
en verstaan. Het is overigens geen lolletje om zo'n hondenbaantje
te moeten vervullen. Er wordt door wat simpele onwetenden wel
eens geroepen dat ze het alleen voor 't baantje doen. Een schan
dalige misrekening, want zo'n Joris Schouten maakt dikwijls we
ken van meer dan tachtig uur. Hij komt dan nog net thuis om te
slapen. Je moet het maar willen om je zo voor de gemeenschap in te
zetten. Voor het geld hoef je zoiets niet te doen, want elders is vaak
ook meer te verdienen, in veel minder uren, waarbij er dan ten
minste ook nog eens tijd overblijft voor wat anders dan die eeuwige
stukken die bestudeerd moeten worden in de wetenschap dat het
toch nooit goed is! Schrijfkouter
Het is al lang niet meer het gebied, waar alleen boeren wonen en
werken. Het landelijke gebied heeft een grote betekenis voor
onze gehele bevolking. Ook de stedeling zoekt er zijn ontspan
ning met wandelen, vissen, paardrijden, fietsen of gewoon om
van'de natuur te genieten. Daarnaast getuigt het landschap van
ons eeuwenoude kultuurbezit, iets wat we willen overdragen aan
onze kinderen. Tevens vormt de groene ruimte een puur stuk
Hollandse natuur.
Naast de zorg voor de landbouw vragen ook rekreatie en natuur-
en landschapsbehoud onze aandacht. Om deze en andere, dik
wijls tegenstrijdige belangen zo goed mogelijk tot hun recht te
laten komen, dient in ons dichtbevolkte land het aktieve plano
logische beleid.
De Landinrichtingswet, waarover momenteel het Kabinet zich
beraadt, zal de instrumenten leveren om ook in de toekomst zo'n
beleid voor het platteland te voeren. Met herinrichting en ruil
verkaveling worden mogelijkheden geboden om enerzijds de
boer, van oudsher beheerder van het in kuituur gebrachte deel
van de groene ruimte, een aan andere zelfstandigen gelijk
waardig bestaan te waarborgen, anderzijds om bedreigde na
tuurwaarden te beschermen en versterken, of aan rekreatiever-
langens te voldoen.
Redelijke mensen moeten zich na zorgvuldige belangenafwe
ging in een kompromis kunnen vinden. Het is voorstelbaar, dat
boeren het moeilijk vinden, als soms aan de bedrijfsvoering
beperkingen worden opgelegd om bepaalde natuurlijke of kul-
tuurhistorische waarden te behouden.
Men kan zich ook voorstellen, dat niet-boeren met argusogen de
hedendaagse landbouw bekijken, evenals jiet verlangen van
natuurminnaars om flora en fauna te behouden of terug te
winnen.
Landbouw, natuur en rekreatie, belangen die in het ene geval
strijdig zijn en in het andere geval fraai samenvoegen: het plat
teland is in ontwikkeling, op weg naar een nieuw evenwicht.
14
