VOOR be
VROIIW
Een typische
plattelandsvrouw?
Rijk, ondanks de zorg om het bedrijf
I n de ruim vierhonderd jaar oude polder "De Ruijgenkil"
ligt aan het Hollands Diep het oude plaatsje Willemstad,
dat door zijn vele monumenten, z'n jachthavens, z'n
prachtig begroeide stadswallen die als een stervorm het
stadje omsluiten, ieder jaar duidenden bezoekers trekt.
D e dochters en zoon zijn alle drie nog thuis en brengen
vrienden en vriendinnen meegezellig, maar er moet toch
van alles zijn. Met daarnaast ook nog de zorgen voor de
biggetjes, lammetjes, kippen en nog veel meer begrijpen we
dat mevr. Oosthoek zich geen moment verveelt. A Is ik we-
grij, en nog eens omkijk naar de uniek gelegen boerderij aan
het water "de Tonnenkreek" waar de fam. Oosthoek woont,
dan kan ik me voorstellen dat je je ondanks alle zorgen en
moeite rijk kunt voelen.
I n het voorjaar van 1977 hebben we haar even op het
podium zien staan: het 3000-ste lid van de Zeeuwse Bond
van Plattelandsvrouwen, mevrouw J. Dellebeke - de Kam
uit Middelburg. Zou zij nu een typisch lid van de Bond
zijn? Vanuit deze nieuwsgierigheid ben ik bij mevrouw
Dellebeke op bezoek geweest.
W el of niet typisch voor een lid van de Bond van Platte
landsvrouwen? Ik neig naar "wel", maar dat is meer gevoels
matig. Ik geloof niet aat er ooit onderzoek gedaan is naar de
mate van bebouwde omgeving waarin leden van de bond wo
nen!
J uist in die tijd gaf mevrouw Dellebeke haar kantoorbaan op
en Begon zij vol enthousiasme aan de mogelijkheden die de
Bond dat jaar te bieden had. Zo werd zij al gauw vertegen
woordigster van de afdeling in de Middelburgse Vrouwenraad
en sinds kort is zij ook bestuurslid van de afdeling geworden.
Haar cfrie kinderen zijn uitgevlogen (de derde komt alleen nog
D ezer dagen was ik te gast bij een plattelandsvrouw van
een tamelijk kleine afdeling (±50 leden). Ze is getrouwden
heeft drie dochters van 12, 17 en 19 jaar. Oorspronkelijk
komt zij uit Brabant en ze heeft aanvankelijk wat moeite
gehad om zich in het dorp in te leven doordat men hier wat
minder open is dan in haar geboortestreek. Maar na enige
tijd is ze daar toch in gegroeid en ze voelt zich nu toch echt
op haar gemak in deze omgeving. Ze is overigens van belij
dend protestantse huize.
H aar moeder was destijds lid van de Bond, maar hier had
vooral haar man wat bezwaren. De Bond was in zijn ogen
eigenlijk een soort boerinnenbond en daar hij altijd boerenar
beider was geweest, leek het hem, dat zij zich er niet zo bij thuis
zou voelen.
N u is ze vice-voorzitter en heeft onlangs haar eerste vergade
ring geleid, wat tot haar grote opluchting en voldoening ges
meerd verliep. Ze voelde zich niet vreemd in deze positie. Dat
kwam allereerst omdat het bestuur de gewoonte heeft om alle
voorkomende punten voltallig te bespreken en ook tezamen de
konvokaties op te stellen. Zo is elk agendapunt bekend bij alle
leden. Maar veel heeft ze ook gehad aan een soort privé-opge-
zette Voskursus, die haar schroom om in het openbaar op te
treden heeft weggewerkt.
Het 3.000-ste lid van de Bond
Bezoekje
onder redaktie van de Redaktiekommissie
Bond van Plattelandsvrouwen voor Zeeland
en Brabant
Redaktieadres: Mevr. A.W. de Jonge-Jansen,
Bosdijk 1, 4493 PD Kamperland.
tel.:01107-610
In diezelfde polder woont de fam. Oosthoek op de boerderij
"Vredelust". Vredelust, aan de Tonnenkreek tegen de dijk
gelegen, is de ouderlijke boerderij van mevr. Oosthoek. Ze
woont hier met haar man en drie kinderen. Ze is hier
zogezegd "geboren en getogen". Het is bij deze mevrouw
Oosthoek dat ik te gast ben om een stukje te schrijven voor
onze lezeressen in het Z.L.M.-blad. Want gastvrouw is zij,
gul en hartelijk vertellend over het wel en wee van de
boerenbedrijf.
H et is nog een bedrijf waar moeder de vrouw zo een belang
rijke rol speelt. Je kunt er van alles vinden; koeien, varkens,
kippen, schapen en ook de geit ontbreekt niet al is hij van de
oudste dochter.
In de grote kamer, waar pas na veel wikken en wegen de suite
deuren zijn uitgebroken horen we van de blijdschap en de zor
gen die het bedrijf met zich meebrengt.
Blijdschap omdat er bij de elf moederschapen nu 23 lammetjes
lopen. Verdriet omdat ze de moedergeit niet meer konden red
den na de geboorte van 2 witte en 2 zwarte geitjes. Het maakt
financieel niet veel uit wantje krijgt er toch maar een grijpstui-
ver voor, maar je hebt er voor gezorgd, het wasje toevertrouwd.
Moeder Jo loopt de geitjes nu achterna met flessen melk om ze
toch groot te krijgen.
Onder het genot van koffie en eigengebakken appelflappen
horen we nog veel meer.
H et is een echt gemengd bedrijf, maar ik ben toch blij, zegt
mevr. Oosthoek dat we de melkkoeieri weggedaan hebben.
Iedere morgen om 5 uur je bed uit want om 7 uur moesten de
bussen aan de poort staan. Zaterdag en zondag net zo goed!
Als ik aan de afgelopen winter denk met al z'n armoede van
bevroren waterleidingen enz. dan ben ik dankbaar dat we niet
meer melken. Daar komt nog bij dat de schapen ook zo vroeg
begonnen te blaten, maar nu blijft het 's morgens in de hele stal
veel rustiger.
Op m'n vraag hoe het Z.L.M.-blad gelezen wordt gaat de heer
des huizes recht op zitten. "Ik lees het helemaal, ook de vrou
wenrubriek en geef het dan aan m'n vrouw".
Mevr. Oosthoek reageert positief; het wordt wel eens zondag
voordat ik aan het lezen toekom, maar gelezen wordt het en ik
zou het niet graag willen missen.
Als we bekijken wat mevr. Oosthoek naast de boerderij nog aan
handwerken doet, kunnen we begrijpen dat het wel eens zondag
wordt.
Rijk, omdat je prachtig woont aan een water dat nog zo
schoon is dat allerlei vissen er in zwemmen. Waar 's zomers
de kinderen met een bootje kunnen vissen en ronddobberen,
en 's winters wanneer het vriest kunnen schaatsen. Heerlijk,
recht van het ijs in een warm huis.
Rijk, omdat het er nog stil en rustig is en je de rijkdom kunt
zien van al wat leeft en al wat groeit.
S. Overbeke - Breure
In de rustige buurt waar mevrouw Dellebeke woont, was
juist een flinke maartse bui gevallen, toen ik er binnenreed.
Zij woont op de rand van weiland en bebouwing; weids
genoeg om de donkere wolken aan de hemel te zien die nog
heel wat meer regen en hagel beloofden, en ingebouwd
genoeg om naast- en overburen te hebben.
Eenmaal spontaan binnengehaald in haar gerieflijke woning,
denken we niet meer aan het weer. We beginnen gelijk te praten
over het doel van mijn komst: hoe wordt iemand lid van de
Bond. wanneer neem je zo'n stap?
Voor mevrouw Dellebeke kwam het moment in januari 1977.
Zij was al een tijdje, sinds haar verhuizing enkele jaren tevoren
(van de ene naar de andere Middelburgse wijk) zoekende naar
10
een vereniging die haar aansprak. Niet dat ze zich zo verveelde:
als buitenshuis werkende vrouw met een aktief lidmaatschap
van de oratoriumvereniging houd je niet zoveel vrije uurtjes
meer over. Een overbuurvrouw introduceerde haar echter bij de
Bond. En dat bleek direkt aan te slaan.
"Ik kwam toevallig gelijk op een jaarvergadering van de afde
ling, maar dat vond ik helemaal nieferg. Juist leuk. want uit al
die verslagen hoor je juist veel over de aktiviteiten van de afde
ling. En dat waren er heel wat. Kursussen, lezingen, een reisje,
onderwerpen op gebied van handvaardigheid, allerlei kommis
sies. Ik vond het zó afwisselend, dat ik diezelfde avond lid ben
geworden".
elk weekend thuis, met de wasen eigenlijk vond ze dat in het
begin reuze stil. "Toen wou ik wel dat ik nog een stel kleintjes
had". Maar ik bespeurde daar nu geen spijt meer over. Na het
stoppen met de werkkring buitenshuis, kreeg zij ook gelegen
heid overdag mee te gaan doen met aktiviteiten van de Bond:
politieke scholing, schilderen, heerlijk om daarmee bezig te zijn.
De Middelburgse vrouwenraad probeert veel te koördineren om
de vrouwkracht zo zinvol mogelijk te gebruiken. Zo praat er een
vertegenwoordiger van deze raad mee in het overleg met de
gemeente over subsidiëring van het welzijnswerk en een andere
vertegenwoordiger denkt mee over de relatie bestuur-bestuur-
den. De Middelburgse Vrouwenraad stimuleert ook het opzet
ten van bijvoorbeeld VOS (Vrouwen oriënteren zich op de sa
menleving) en opstapkursussen. Er zijn voor mevrouw Delle
beke ook best wat taken weggelegd als afdelingsbestuurder,
zodat zij - met haar aktiviteit en spontane inzet - nog heel wat
werk zal kunnen gaan verzetten.
Is aktief zijn in de Bond werken? Ach, de een vindt werken
alleen een bezigheid als daar een financiële beloning tegenover
staat. De ander vindt werken iets datje als hobby doet. Maar
hoe je het ook bekijkt, na werken komt ontspanning.
Mevrouw Dellebeke vindt die ontspanning in elk geval bij de
oratorium vereniging in Middelburg. Zij komt uit een gezin
waar muziek maken niet onbekend was, zij ging al jong in een
kinderkoor zingen en die interesse is gebleven. Als alt zingt zij
Zelf wilde ze eigenlijk wel graag lid van de afdeling worden. Ze
wist van haar moeder hoe leerzaam het kan zijn. Zo bleek toch
op een goede dag, dat haar man zijn reserves overwon en er
achter ging staan, dat zij lid werd.
Het was ook wel zo, dat de afdeling haar exklusief karakter wat
was kwijt geraakt en zich meer bewust ging instellen op werk
zaamheid voor De Vrouw op het platteland.
Het was een vriendin, die haar (en hem juist ook) tot dit inzicht
bracht.
Ze voelde zich dan ook meteen thuis en is van het begin af aan
een trouw lid geweest. Haar uitgangspunt is: Als je ergens lid
van bent dan moetje dat ook waar maken, anders heeft het geen
zin. Ze heeft er nog geen spijt van gehad. Na enige tijd werd ze in
het bestuur gekozen, waar ze eerst een jaar "zwevend" lid van
werd, m.a.w. degene, die alle karweitjes toebedeeld krijgt, waar
de leden met een funktie geen tijd voor kunnen vinden.
Voor haar is de belangrijkste waarde van het lidmaat
schap van de afdeling het kontakt met de dorpsgenoten. Het
samen iets doen, iets opbouwen, met het dorpsbelang in het
achterhoofd. Want een vereniging is van belang in een dorp.
Ze zou het best leuk vinden als haar eigen kinderen lid
werden, te zijner tijd, van haar afdeling. Ze zal dat zeker
stimuleren.
Ze vindt het belangrijk als een programma vormend is,
maar vindt het ontspannend element zeker even belangrijk.
De jaarlijkse reis ziet ze ook als een mengsel van deze twee
elementen, waarbij het laatste overweegt. Een goed idee
vindt ze het als de Plattelandsvrouwen b.v. een koffie
ochtend-met-onderwerp zouden proberen ten behoeve van
het dorp, zonder verplichting tot lidmaatschap. Het kiezen
van een goed, harmonieus programma, dat bovendien be
taalbaar is, is niet eenvoudig. Maar de Kerstviering roept bij
haar geen problemen op.
Een leuke openhartige gastvrouw, die nog veel voor de af
deling zal kunnen gaan betekenen.
mevr. L.H.G. v.d. Hoek - Maclaine Pont
Plattelandsvrouwen zijn niet alleen vrou
wen die op het platteland wonener zijn
natuurlijk boerinnen bij, maar evengoed
echtgenotes en dochters van bakkers, fo
tografen, vertegenwoordigers of inge
nieurs. Een indruk van de grote verschei
denheid aan leden van de Bond van Platte
landsvrouwen, zult U misschien krijgen bij
het lezen van al deze intervieuwtjes. Het idee
om eens met een aantal plattelandsvrou
wen te gaan praten ontstond op een bij
eenkomst van de perskommissie: wie zou
onze rubriek in het ZLM-b/ad lezen? We
besloten allemaal met een vrouw - lid van
de bond - te gaan praten en met de ver
slagjes een gezellig paasnummer te gaan
maken. Deze keer dus weinig tips voor ge
kleurde eieren en voorjaars-salades, maar
bonte ideeën en frisse gedachten van en
kele Zeeuwse en Brabantse leden van de
bond.
Prettige paasdagen!
mee in grote uitvoeringen, zoals onlangs de Johannes Passion.
"Boeiend, vind ik het", aldus mevrouw Dellebeke, om een
nieuw stuk te beginnen. Je staat dan eerst met een moeilijk werk
in de hand, maar langzamerhand wordt steeds duidelijker dat
zo'n stuk uit allerlei verschillende stukken is opgebouwd. Zo
beleef je de muziek echt".
Meezingen, mee doen. mee helpen organiseren, liefst (nog?) niet
op de voorgrond. Dat zijn de kernpunten die bij me zijn blijven
hangen na het gesprek. Maar kreatief bezig willen zijn. niet bang
zijn een werkstuk aan te pakken, dat hoort er ook bij.
Een typische Plattelandsvrouw? Typisch of niet. een goede in elk
geval.
Anke de Jonge - Jansen
