Kees de Visser
uit Meliskerke
draaide
met tegenzin
de "melkkraan"
dicht!
I k heb een beste melkveestapel met een ge-
middelde produktie van rond de 5000 kg per
M aar hij is er nog en daar is hij blij mee. Ik
moet je wel direkt vertellen dat we na dat on
geval een andere kijk hebben gekregen op het
leven. Wanneer je zo dicht langs het einde van
dat bestaan balanceert en je komt er weer
heelhuids bovenop dan ga je al dat jachten in je
leven naar een topinkomen wat genuanceerder
zien. Het heeft mij definitief veranderd, zegt
Kees met nadruk. Voorheen was het immers
nooit genoeg. Sjouwen en zwoegen op het be
drijf om er alsmaar meer mogelijkheden uit te
I halen. Wat wil je, ik ben acht en dertig, een
vent in de kracht van zijn leven, zeggen ze dan.
Het lijkt dan alsof je heel de wereld wel de baas
kunt, zijn vrouw Corry knikt instemmend.
Ze weet ook wat werken is, want haar leven
lang heeft ze op de boerderij gewoond waar ze
nu samen met het gezin leven en werken. Toen
Kees zo ziek was heb ik ook alle soorten werk
zaamheden uitgevoerd. Daar draai ik mijn
handen niet voor om hoor, lacht ze. Melken,
voeren en trekkerrijden, ik pak het allemaal
aan. Kees voegt er oog aan toe dat hij daar heel
veel gemak van heeft want wanneer ik naar een
vergadering moet dan hoef ik er nooit mee in te
zitten of de koeien wel op tijd gemolken wor
den. Wanneer het laat wordt dan is Corry al
ingesprongen en is het werk gebeurd.
T och heeft de val van Kees destijd nog een
zeer ingrijpende nasleep gekregen. Op dokters
advies moet hi[ het nu kalmer aan gaan doen.
In eerste instantie is nu besloten om al het
melkvee op te ruimen. Dat is een beslissing die
je niet van vandaag op morgen neemt. We
hebben er heel wat over gepraat zegt Kees. Nu
is het dan zover dat het besluit is gevallen. Via
de beëindigingsmaatregel van de overheid
gaan straks alle koeien eruit. Denk vooral niet
dat we er blij mee zijn, zegt Corry met nadruk,
maar wat moetje? De dertig koeien worden nu
wat je noemt afgemolken zo tussen de maan
den oktober/november waarna ze worden af-
gemest op bietenkoppen en snijmais en dan
vervolgens verkocht zullen worden voor de
slacht. We hebben van anderen gehoord die
ook hun koeien hebben opgeruimd dat als ze
eenmaal weg zijn je het niet zo erg meer vindt.
Het is natuurlijk voor het werk wel gemakke
lijker, je bent minder gebonden. Toch doe ik
die koeien echt niet weg vanwege het werk. Het
maakt mij niets uit, zegt Kees, ik sta toch altijd
vroeg op. Ook wanneer ik laat naar bed ga, wat
wel eens voorkomt, dan kan ik er toch gemak
kelijk uit.
D aarnaast wordt op allerlei manieren in feite
langs een omweg de produktie enorm gesti
muleerd. Verder zie je ook een wisselwerking,
wanneer het in de akkerbouw slecht gaat dan
zie je na een poosje dat het in de veehouderij
weer tot produktieuitbreiding komt. Begrijp
me niet verkeerd in de veehouderij gaat het ook
niet goed ondanks die uitbreiding, maar vol
gens mij, zegt Kees met grote nadruk, is die
uitbreiding het gevolg van het gevoerde rente
subsidiebeleid. Ik ben er geen voorstander van
zoals dat rentesubsidiebeleid nu wordt ge
voerd. Ik vind dat iedere jonge boer die voor
een bedrijfsovername staat rentesubsidie op de
aankoop van grond en gebouwen zou moeten
krijgen. Daardoor zouden heel wat bedrijfs-
overnamen soepeler verlopen. Sommigen zeg
gen dat je daardoor de grondprijs nog verder
op zou drijven. Ik geloof dat niet en ten tweede
als dat ergens ten voordele van wie dan ook zou
zijn dan zal de belastingdienst het later wel
N ti gaan we het vprder niet zonder vee doen,
in plaats van de koeien ben ik van plan om zo'n
lid veehouderij commissie ZLM
Laatste kilo's
kosten veel
M. van Wezel
Een genuanceerde kijk
Alle koeien weg
Een verkeerd
rentesubsidiebeleid
Mestvee en
akkerbouw
dat het best lonend kan zijn om mestvee te
houden. Ik streef er echter naar om een bedrijf
op te bouwen waarbij ik goed aan de kost kom.
Zou nu later toch blijken dat mijn bedrijf on
voldoende inkomen biedt op deze manier dan
is er altijd nog de mogelijkheid om het geheel
nog intensiever op te gaan zetten. Voor ons
bedrijf betekent het verdwijnen van de koeien
al gauw een bruto inkomensverminderen van
12.000 gulden. Die zal ik met het opzetten van
mestvee zeker niet kunnen kompenseren.
K ees en Corry de Visser en hun kinderen zullen wellicht nooit die ongeluksdag vorig jaar
in augustus vergeten. Kees kan er nu weer om glimlachen en ook zijn gezinsleden, maar
destijds hing zijn leven aan een zijden draad en kroop hij door het oog van een naald. Kees
de Visser uit Meliskerke te Walcheren die namens de veehouderijkommissie van de
Z.L.M. zitting heeft in het hoofdbestuur was begonnen aan de vernieuwing van het
eeuwenoude rietendak van zijn landbouwschuur. Deskundige dakdekkers hadden het riet
eraf gegooid en er nieuwe dakplaten voor in de plaats gelegd. Kees was die dag naar een
vergadering van de veehouderijkommissie van het K.N.L.C. Toen hij 's avonds thuis kwam
besloot hij om vlug nog even wat riet op te ruimen dat op het dak van een aangebouwde
machineloods was gevallen. Ik heb nog wat planken op die asbest golfplaten gelegd en ben
aan het werk gegaan. Toen ben ik door die platen gezakt, wqprvan ik nauwelijks nog wat
weet. Feit was wel dat mijn schoonvader mij vond. Ik hing met mijn been in de hooi-
schudder en met mijn hoofd naar beneden waar het krachtig tegen de betonnen vloer was
gestuit. Zestien dagen heb ik in diepe coma gelegen. Wel, nu zijn we één jaar later en ik
ben nog steeds niet de oude, ofschoon het heel goed vooruit gaat. Zo nu en dan duizelig en
bepaalde werkzaamheden zoals b.v. spijkeren kan ik niet. Ik sla voortdurend naast die
spijkers.
40 a 50 stuks mestvee te gaan houden. Ik weet
wel dat het rendement momenteel ook niet zo
verschrikkelijk hoog ligt. De vraag is echter
wel, wat dan? Want zolang één ha gerst ook
niet meer opbrengt dan nu, ben ik van mening
laktatieperiode. Ja ik hoor hier en daar al roe
pen, dat die produktie helemaal niet zo'n giller
is. Dat kan best maar ik redeneer namelijk al
tijd zo, hoe kom ik aan de hoogste netto op
brengst van één ha gras. Dat is heel wat anders
dan het najagen van een top melkproduktie die
door dat opjagen naar de laatste kilogrammen
extra veel gaat kosten. Ik weet dat er heel wat
bedrijven zijn met een zeer hoge melkproduk
tie, maar met een laag rendement. Overigens
waar het in de melkveehouderij in de toekomst
naar toe moet zou ik echt niet weten. Het gaat
volledig de verkeerde kant op. Die veeteelt
wordt steeds minder aan grond gebonden,
waardoor de uitbreidingen welhaast onbeperkt
worden, met alle gevolgen voor de afzet van de
produktie van dien.
weer vereffenen. Die weten immers alles te
vinden als voorbeeld, het geld dat ik ontvang in
het kader van die beëindigingsregeling daar
van zal ik ongeveer de helft aan de belasting
moeten afdragen. Nu kun je als veehouder
rentesubsidie krijgen op het bouwen van stal
len waarvan dan weer een grotere melkpro
duktie het gevolg is. Er zijn heel wat ouders die
grond hebben over te geven aan hun kinderen,
12
