I mprovisatie en noodgrepen moesten ook
worden toegepast in de grote konsumptietent
tijdens het Iunchuur. Het werd er gezellig vol
terwijl buiten de lucht snel opnieuw betrok. We
hoorden de donder rommelen en bliksem
schichten flitsen aan de bijna zwarte hemel.
D e middag begon ten einde te lopen. Toch
was het toen voor het optreden van de majo-
rettenpeleton uit Terneuzen en het muziekge
zelschap "De Echo" uit Wilhelminadorp het
begin van een indrukwekkend optreden. Ze
H et spreekt vanzelf dat door het onaange
name weer buiten de belangstelling voor de
binnenaktiviteiten toenam. Het werd een zeer
gezellige drukte waarbij men vaak de indruk
kreeg in een aardige winkelstraat te wandelen.
De bezoekers promeneerden op hun gemak
langs de uitstallingen van de vele firma's en
instellingen die hun waar en diensten tentoon
stelden. Ze hadden de tijd en bekeken nauw
keurig wat er voorhanden was. Zo hier en daar
waren er aangename rustpunten in te lassen.
De beide suikerbietverwerkende industriën die
ons land kent hadden bijvoorbeeld geenszins
over de belangstelling te klagen. Nu was dat
ook weer niet verwonderlijk wanneer men be
denkt dat deze firma's in hun produktenpakket
ook alkoholische spiritualiën hebben. Je kijkt
dan niet op een glaasje tijdens zulke belang
rijke dagen wanneer er wat te bespreken valt.
H et leek even of de buien later in de vrij
dagmiddag beu van 't buien waren en grote
stukken blauwe lucht verschoonden de donke
re ondoordringbaarheid van de hemel voor een
wijle. Het werd tijd om de uitslag van de erf
beplantingswedstrijd bekend te maken. Twee
en zestig bedrijven hadden er aan meegedaan
en hieruit waren na een intensieve beoordeling
Kleiduiven schieten
Met de muziek van binnen
naar buiten
Erfbeplanting
Konsumptietent bijne de lucht De kleiduivenschieters demonstreerden dat zij beschikten over een vaste hand en een zuivere blik.
Binnen was het gezellig
beneden zou komen. Het was alleen de wolk
breuk buiten die hen tegenhield om de tent te
ontvluchten. Toen ineens was het voorbij, zoals
dat vaak met buien gaat. De rust keerde weer
en je zag de aanwezigen wat rustiger aan hun
pilsje slokken en met minder bevende hand de
soep naar de mond brengen.
deelnemers zullen als herinnering een fraaie
handgevormde tegel krijgen die werd ontwor
pen en gemaakt door de Goese kunstenares
Elsa Westland.
Het was toch nog even erg spannend voor de
drie families die waren uitgenodigd om de
prijzen in ontvangst te nemen. Je weet nooit.
Wel we zullen het niet nog langer maken. De
eerste prijs ging naar de familie N. de Kater uit
Noord-Beveland, de tweede prijs naar de fa
milie Ysebaert uit Philippine en tot slot de
derde prijs werd uitgereikt aan de familie Ver-
straeten uit Dinteloord. Overigens merkte
voorzitter Doeleman nog op dat hij tijdens de
rondrit om de bedrijven te bezoeken, tot de
konklusie was gekomen dat er heel veel ande
ren ook best mee hadden kunnen doen, maar
misschien weerhield hen een overdreven vorm
van bescheidenheid. Op heel veel bedrijven is
er een mooie beplanting aanwezig.
iA Is het aan de Zeeuwse deelnemers van de
kleiduivenwedstrijd zou moeten liggen dan
vlogen er maar weinig wilde duiven meer in het
rond, want hun schietvaste hand deed bijna
iedere kleiduif in splinters uiteen vallen. Voor
af daaraan werd een demonstratie kleiduiven-
schieten verzorgd door de meermalige Olym
pisch kampioen Eric Swinkels. Wat hij pres
teerde was enorm. Vooral bij de inkomende
duiven, twee tegelijk' toonde hij zijn meester
schap. Doch ook de Zeeuwse jagers hebben het
in hun vingers. Terecht werd er op gewezen dat
deze demonstratie toch ook wel wilde onder
strepen dat er over het algemeen een goede
verstandhouding bestaat tussen de boeren en
de jagers. Hierdoor kan veel ellende worden
voorkomen. Gezien de publieke belangstelling
langs de lijn moest een ieder wel doordrongen
zijn van het feit dat die wil tot samenwerking en
belangstelling geen loze kreet was.
De heren Boertien en Doeleman met hun echtgenotes bekeken vol belangstelling de vele stands.
de drie besten nu gekozen. Het was geen ge
makkelijke taak geweest voor de jury om tot de
definitieve beslissing te komen. Het was een
uitstekend idee om als prijzen een aantal fraaie
luchtfoto's van de bedrijven beschikbaar te
stellen. Hierdoor kon men als buitenstaander
ineens een indruk krijgen van de bedrijven
waarover het ging. Door de heer Doeleman die
bij het uitreiken van de prijzen aanwezig was,
werd nog eens benadrukt van hoe groot belang
het is om een fraaie doelmatige erfbeplanting
te hebben. Het stoffeert het landschap en het
geeft ook plezier aan de man die het heeft
aangelegd. Of zouden we moeten spreken van
de vrouw, want in bijna alle gevallen is het
vooral de vrouw die er zorg voor draagt. De
Z.L.M.-voorzitter bedankte in het bijzonder de
dienst van de Landinrichting afd. Staatsbosbe
heer die zoveel medewerking had verleend bij
het welslagen van de wedstrijd. Zonder uw
hulp zouden we het niet hebben klaargespeeld,
zei de Z.L.M.-voorzitter. Ook een bijzonder
woord van dank richtte de voorzitter tot de heer
J. Valkier afgevaardigde van Kamer van
Koophandel en fabrieken Midden-Zeeland,
want het is deze instelling geweest die de
luchtfoto's beschikbaar stelde.
De drie eerst geklassificeerden in de erfbe-
plantingswedstrijd ontvingen een groot for
maat luchtfoto van hun bedrijf. De andere
zullen het niet licht vergeten. Het moest tussen
de buien door gebeuren. Tot vlak voor het op
treden werd nog overwogen om het optreden
buiten te laten gebeuren, maar direkt daarna
werd weer besloten om toch maar binnen te
doen. Nee zei men, op de laatste minuut, bui
ten! Vrolijk zette de muziek in en de mars
kwam er driftig in, maar die rotregen deed ook
weer mee en toen moest het dan maar binnen.
Ineens brak de zon weer plagerig door, terug
naar buiten. De mensen liepen mee, want men
wilde het optreden niet missen. De paraplu's
werden echter gereed gehouden en ja U kunt
het alweer raden ze moesten weer gebruikt
worden ook. Terug naar binnen werd er beslist.
Toen heeft men daar het programma verder
afgewerkt, en de velen die het hebben kunnen
meemaken kwamen onder de indruk van wat
er werd gepresteerd. Smetteloos witte unifor
men, lieve meisjes met vriendelijke gezichtjes,
die bleven lachen en wier optimisme wederom
oversloeg op de aanwezigen. Kijk eens aan. Wij
Z.L.M.-ers zijn niet klein te krijgen. De eerste
dag was bijna ten einde, en toch ging Huib
Meeuwsen nog onvermoeibaar door met het
draaien van zijn rad. Toen het publiek eindelijk
na zessen de terreinen had verlaten verstomde
ook zijn stem en zei hij, nu ga ik eerst die stem
eens smeren want morgen moet die ook weer
geolied kunnen vertellen.
vervolg op pagina 8
Vooral met dat koude weer wilde er een bor
reltje best in, bovendien waren de weersom
standigheden voor een vlotte groei van de bie
ten beter dan voor het bewaren van droge
voeten op de Manifestatieterreinen buiten. We
moesten even rillen van huivering toen we bij
een stand van motorkettingzagen kwamen
waarbij men als stimulans tot aandacht een
groot aantal kleurige platen had gehangen van
schone dames, het zij gezegd, die helaas van
zeer weinig kleding waren voorzien. Gelukkig
waren het maar plaatjes anders zou je hen een
jasje hebben omgehangen, ter voorkoming van
longontsteking.
Toch was het jammer dat alles zo "gestolen"
tussen de buien door moest gebeuren.
Toch ging alles gewoon
door. Het bleek weer dat we in het zuidwesten
over een goede veestapel beschikken die de
toets der kritiek kan doorstaan. We komen op
deze keuringen en de uitslagen daarvan op een
later tijdstip nog terug wanneer de bijdragen
van de deskundigen van het konsulentschap
hierover bij ons binnen komen. De grasmat die
pas vorig jaar was ingezaaid kon het niet op alle
plaatsen dragen. Vooral de zware veewagens
hadden soms moeite om gemakkelijk van het
terrein af te komen. Zo nu en dan moest er met
een trekker van de Wilhelminapolder worden
getrokken. Een bijzonder goed idee was het
van de zijde van de mensen van de Wilhelmi
napolder om een voetpad aan te leggen vanaf
de hoofdterreinen naar de keuringsterreinen
met behulp van pallets. Op deze manier kon
iedereen tenminste met droge voeten naar de
terreinen lopen. Het was een dag van improvi
saties en het bleek al eerder dat men daar zeer
goed in was.
Degene die buiten moesten blijven trokken
hun regenkleding weer dicht. Toen begon het
te regenen, een tropische neerslag die het zicht
tot enkele meters beperkte. Tegelijkertijd nam
de wind in alle hevigheid toe en begon vastbe
raden aan het grote tentzeil te rukken. De in
middels doorweekte grond bood weinig weer
stand aan de palen die door de rukwinden
langzaam maar zeker uit de aarde werden ge
licht. Alle hens aan dek werd het toen. Iedereen
die in de buurt van de palen zat werd verzocht
om met beide handen en volle kracht vooruit
aan die steunpilaren te gaan hangen als kon-
tragewicht. De spanning steeg ten top. De re
gen begon onder het tentzeil door te stromen en
sommigen die er geen erg in hadden en alleen
maar met spanning naar het bollende en zwie
pende tentzeil keken kregen ineens kletsnatte
voeten, want onder hun tafeltjes vormden zich
grote diepe plassen. Je zag sommigen angstig
rondkijken naar een mogelijkheid om vanon
der het tentzeil te ontsnappen wanneer het naar
Intussen werd druk geïmproviseerd door de heren Sinke en Blanksma om de gevolgen van de
hinderlijke regen zoveel mogelijk op te vangen.
Ook in de stand van Gropatax ontbrak het niet aan belangstelling.
7
