GEWOGEN EN TE
LICHT BEVONDEN
m<tjS
„ZEGGE EN SCHRIJVE"
f
zuidelijke landbouw maatschappij
t
z.l.m
VRIJDAG 10 FEBRUARI 1978
66e JAARGANG - NO. 3418
land-
tuinbouwblad
Vorige week hebben wij via een perskonferentie onze
ernstige bezorgdheid kenbaar gemaakt over de inko
mensontwikkeling in de zuid-westelijke akkerbouw. (Zie
voor het verslag elders in dit blad). Deze bezorgdheid is
voor een deel gebaseerd op een door onze akkerbouw-
kommissie reeds in november j.l. opgestelde prognose.
De hoop dat de prijsvorming van met name aardappelen
en uien nog zou verbeteren heeft ons er van weerhouden
deze cijfers eerder naar buiten te brengen. Sindsdien is
de situatie echter nog verder verslechterd, waardoor wij
het onverantwoord vonden nog langer te zwijgen. Het is
tenslotte de verantwoordelijkheid van een landbouwor
ganisatie de problemen tijdig te onderkennen.
Met de publikatie van dit rapport hebben wij meer willen
aangeven dan de konstatering dat er in de akkerbouw dit
jaar forse verliezen geleden zullen worden. Het rapport
moet vooral ook gezien worden als de illustratie van de
van jaar tot jaar voortgaande ontwikkeling van het verder
uiteen groeien van kosten en opbrengsten. En dat geldt in
principe voor de gehele land- en tuinbouw. Het gevolg
daarvan is dat de bedrijven - klein en groot- steeds vaker
een beroep moeten doen op het eigen vermogen: Interen
dus. Het probleem wordt des te nijpender omdat kosten
besparing op de bedrijven zelf er steeds minder of niet in
zit. De rek is eruit, en ook de broekriem kan niet aange
trokken blijven worden.
Wij hopen nu twee dingen te bereiken. Dat is in de eerste
plaats het aansporen van de nieuwe regering bij het kon-
kretiseren van de min of meer hoopvolle beleidsvoorne
mens ten behoeve van de zelfstandigen. Omdat wij ech
ter helaas moeten aannemen dat dat wel een zaak van
wat langere adem zal worden höpen wij er tegelijkertijd
toch op tussentijds al wat lucht te krijgen in de vorm van
korte termijn maatregelen om te voorkomen dat er be
drijven zullen stikken.
Inmiddels hebben wij een en ander onder de aandacht
van het landbouwschap gebracht terwijl samen met de
*twee andere landbouworganisaties in ons werkgebied
naar nadere konkrete voorstellen gezocht zal worden.
KONSUMENTEN
Toevallig heeft deze week ook de centrale van europese
konsumentenorganisaties(BEUC) van zich laten horen.
Daar vindt men weliswaar ook dat het landbouwbeleid
moet worden omgebogen, maar dan wel in een geheel
andere richting dan wij zouden willen: De voedselprijzen
zijn te hoog, vinden de konsumentenorganisaties. De
BEUC pleit daarom voor een vermindering van de prijs
ondersteuning (interventie), vooral voor die produkten
waarvan overschotten bestaan! En als de prijzen worden
verlaagd dan zullen de konsumenten wel meer gaan eten,
aldus de BEUC. Ik geloof dat de konsumentenorganisa
ties zich met dergelijke beweringen op erg glad ijs bege
ven. Deze ideeën zouden wel eens als een boemerang
voor de konsumenten kunnen werken, omdat juist de
konsumenten volop profiteren van overschotsituaties.
Blijkbaar is men alweer vergeten hoe weinig er voor nodig
is om een overschot om te laten slaan in een tekort, met
alle gevolgen van dien voor de prijzen. Gezien deze on
zekere situatie moet het beleid wel uitgaan van een zekere
In dit nummer o.m.
Over Geld en Goed pag 3
K.N.L.C. Kommentaar pag 4
Uit de Praktijk pag 5 en 6
Nota Zenderpark Zeeuws Vlaanderen pag 7
25 jaar stichting landbouwkundig onderzoek
pag 9
ZorGen bij Zuid-Westelijke akkerbouwers
pag 11
Agrariër, pronk toch gerust met je eigen veren
pag 12 en 13
Aanval landbouwvrijstelling afgeslagen pag 14
Heffing graanvervangende produkten kost
16,— per varken pag 15
Dingen van de week Pag 19
Voor de vrouw pag 23
overproduktie. Het prijsindexcijfer spreekt trouwens dui
delijke taal.
Dat lagere prijzen 'n hogere konsumptie tot gevolg zou
den hebben is in feite te gek om over te praten Dat is
doodgewoon onzin. Zo zouden kinderen misschien in
eerste instantie reageren met hun snoepgoed, maar ze
zouden er al gauw ziek van worden.
Het is trouwens nog de vraag of de konsument de prijzen
werkelijk te hoog vindt. Uit onderzoekjes van het konsu
menten televisie programma Koning Klant komt de in
druk naar voren dat er nauwelijks huisvróuwen te vinden
zijn die weten wat ze voor hun eten in de winkel betalen
Het interesseert ze blijkbaar niet. Maar hoe kan het ei
genlijk anders: de loonstijging is de prijsstijging van het
voedselpakket ver voor gebleven.
BEKEND PROBLEEM
Uiteindelijk komen we weer terecht bij het oude en be
kende probleem van het europese landbouwbeleid
enerzijds wil men de konsumenten een goedkoop voed-
selpakkèt leveren, en anderzijds de boeren als producent
een redelijk inkomen bieden. Een beleid dat bij voorbaat
door de boeren als verloren moet worden beschouwd
omdat het nu eenmaal politiek veel interessanter is de
konsumenten te vriend te houden.
Overschotten vormen een wezenlijk onderdeel van deze
politiek. En als deze overschotten-politiek uiteindelijk uit
de hand is gelopen dan laat men vanuit deze zelfde
vriendjespolitiek de producenten er weer voor opdraaien
door de invoering van bijvoorbeeld een medeverant
woordelijkheidsheffing. Eerlijker zou het daarom zijn ook
de konsument rechtstreeks mee te laten betalen door
middel van een direkte heffing. Voor de konsumenten
zou het beleid er dan heel wat duidelijker op worden en
zouden zij meer direkt bij het oplossen van de problemen
betrokken worden. In feite geldt precies hetzelfde voor de
"konsumptie" van natuur en milieu, van de ruimte in het
algemeen. Ook daar slaat bij de afweging van de belan
gen de schaal steeds vaker naar dezelfde kant door. Voor
de boeren geldt steeds meer het "gewogen en te licht
bevondenOok hier hebben we te maken met het poli
tieke probleem van de minderheidsgroep.
APATHIE
Het rs daarom van groot belang deze problemen duidelijk
naar voren te brengen. Wë hoeven ons daarvoor niet te
schamen. Ik raak daarmee wellicht een moeilijk punt,
maar ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat de
boeren steeds apathischer worden. Een indruk waarvan
ik trouwens vurig hoop dat ik het mis heb. Trouwens ook
dan kan zelfonderzoek op zijn tijd geen kwaad. We moe
ten ons goed realiseren dat ook een landbouworganisatie
alleen dan goed kan funktioneren als deze de volle steun
van de leden krijgt: de organisatie dat zijn de boeren zelf,
tenminste zo is het altijd geweest. Je komt er niet mee
door slechts te konstateren dat het niet goed gaat. Er
zullen ook oplossingen aangedragen moeten worden,
standpunten ingenomen moeten worden. Elke boer
draagt zijn eigen verantwoordelijkheid. De algemeen
voorzitter drukte het op de laatste hoofdbestuursverga
dering zo uit: "de eensgezindheid van de jaren van de
wederopbouw lijkt in de huidige samenleving onvoor
stelbaar". Ik ben het daar van harte mee eens, maar zou
daar een vraag aan vast willen koppelen: geldt dit ook
voor de boerensamenleving? Wie de schoen past trekke
hem aan.
Oggel.
De vlasfabriek in Dinteloord gaat dit jaar haar poorten sluiten. De milieu heffing was niet meer op te
brengen. Dat er toch mensen zijn die desondanks hun bootjes in het water houden bewijst dit plaatje.
Milieu, watersport en ekonomische aktiviteit. Het is voor iedere zelfstandige ondernemer zo klaar als een
klontje dat alleen ekonomische aktiviteit geld in het laadje kan brengen om zowel milieu als b.v. watersport
in stand te houden,.... echt niet andersom....