GEWOGEN EN TE LICHT BEVONDEN m<tjS „ZEGGE EN SCHRIJVE" f zuidelijke landbouw maatschappij t z.l.m VRIJDAG 10 FEBRUARI 1978 66e JAARGANG - NO. 3418 land- tuinbouwblad Vorige week hebben wij via een perskonferentie onze ernstige bezorgdheid kenbaar gemaakt over de inko mensontwikkeling in de zuid-westelijke akkerbouw. (Zie voor het verslag elders in dit blad). Deze bezorgdheid is voor een deel gebaseerd op een door onze akkerbouw- kommissie reeds in november j.l. opgestelde prognose. De hoop dat de prijsvorming van met name aardappelen en uien nog zou verbeteren heeft ons er van weerhouden deze cijfers eerder naar buiten te brengen. Sindsdien is de situatie echter nog verder verslechterd, waardoor wij het onverantwoord vonden nog langer te zwijgen. Het is tenslotte de verantwoordelijkheid van een landbouwor ganisatie de problemen tijdig te onderkennen. Met de publikatie van dit rapport hebben wij meer willen aangeven dan de konstatering dat er in de akkerbouw dit jaar forse verliezen geleden zullen worden. Het rapport moet vooral ook gezien worden als de illustratie van de van jaar tot jaar voortgaande ontwikkeling van het verder uiteen groeien van kosten en opbrengsten. En dat geldt in principe voor de gehele land- en tuinbouw. Het gevolg daarvan is dat de bedrijven - klein en groot- steeds vaker een beroep moeten doen op het eigen vermogen: Interen dus. Het probleem wordt des te nijpender omdat kosten besparing op de bedrijven zelf er steeds minder of niet in zit. De rek is eruit, en ook de broekriem kan niet aange trokken blijven worden. Wij hopen nu twee dingen te bereiken. Dat is in de eerste plaats het aansporen van de nieuwe regering bij het kon- kretiseren van de min of meer hoopvolle beleidsvoorne mens ten behoeve van de zelfstandigen. Omdat wij ech ter helaas moeten aannemen dat dat wel een zaak van wat langere adem zal worden höpen wij er tegelijkertijd toch op tussentijds al wat lucht te krijgen in de vorm van korte termijn maatregelen om te voorkomen dat er be drijven zullen stikken. Inmiddels hebben wij een en ander onder de aandacht van het landbouwschap gebracht terwijl samen met de *twee andere landbouworganisaties in ons werkgebied naar nadere konkrete voorstellen gezocht zal worden. KONSUMENTEN Toevallig heeft deze week ook de centrale van europese konsumentenorganisaties(BEUC) van zich laten horen. Daar vindt men weliswaar ook dat het landbouwbeleid moet worden omgebogen, maar dan wel in een geheel andere richting dan wij zouden willen: De voedselprijzen zijn te hoog, vinden de konsumentenorganisaties. De BEUC pleit daarom voor een vermindering van de prijs ondersteuning (interventie), vooral voor die produkten waarvan overschotten bestaan! En als de prijzen worden verlaagd dan zullen de konsumenten wel meer gaan eten, aldus de BEUC. Ik geloof dat de konsumentenorganisa ties zich met dergelijke beweringen op erg glad ijs bege ven. Deze ideeën zouden wel eens als een boemerang voor de konsumenten kunnen werken, omdat juist de konsumenten volop profiteren van overschotsituaties. Blijkbaar is men alweer vergeten hoe weinig er voor nodig is om een overschot om te laten slaan in een tekort, met alle gevolgen van dien voor de prijzen. Gezien deze on zekere situatie moet het beleid wel uitgaan van een zekere In dit nummer o.m. Over Geld en Goed pag 3 K.N.L.C. Kommentaar pag 4 Uit de Praktijk pag 5 en 6 Nota Zenderpark Zeeuws Vlaanderen pag 7 25 jaar stichting landbouwkundig onderzoek pag 9 ZorGen bij Zuid-Westelijke akkerbouwers pag 11 Agrariër, pronk toch gerust met je eigen veren pag 12 en 13 Aanval landbouwvrijstelling afgeslagen pag 14 Heffing graanvervangende produkten kost 16,— per varken pag 15 Dingen van de week Pag 19 Voor de vrouw pag 23 overproduktie. Het prijsindexcijfer spreekt trouwens dui delijke taal. Dat lagere prijzen 'n hogere konsumptie tot gevolg zou den hebben is in feite te gek om over te praten Dat is doodgewoon onzin. Zo zouden kinderen misschien in eerste instantie reageren met hun snoepgoed, maar ze zouden er al gauw ziek van worden. Het is trouwens nog de vraag of de konsument de prijzen werkelijk te hoog vindt. Uit onderzoekjes van het konsu menten televisie programma Koning Klant komt de in druk naar voren dat er nauwelijks huisvróuwen te vinden zijn die weten wat ze voor hun eten in de winkel betalen Het interesseert ze blijkbaar niet. Maar hoe kan het ei genlijk anders: de loonstijging is de prijsstijging van het voedselpakket ver voor gebleven. BEKEND PROBLEEM Uiteindelijk komen we weer terecht bij het oude en be kende probleem van het europese landbouwbeleid enerzijds wil men de konsumenten een goedkoop voed- selpakkèt leveren, en anderzijds de boeren als producent een redelijk inkomen bieden. Een beleid dat bij voorbaat door de boeren als verloren moet worden beschouwd omdat het nu eenmaal politiek veel interessanter is de konsumenten te vriend te houden. Overschotten vormen een wezenlijk onderdeel van deze politiek. En als deze overschotten-politiek uiteindelijk uit de hand is gelopen dan laat men vanuit deze zelfde vriendjespolitiek de producenten er weer voor opdraaien door de invoering van bijvoorbeeld een medeverant woordelijkheidsheffing. Eerlijker zou het daarom zijn ook de konsument rechtstreeks mee te laten betalen door middel van een direkte heffing. Voor de konsumenten zou het beleid er dan heel wat duidelijker op worden en zouden zij meer direkt bij het oplossen van de problemen betrokken worden. In feite geldt precies hetzelfde voor de "konsumptie" van natuur en milieu, van de ruimte in het algemeen. Ook daar slaat bij de afweging van de belan gen de schaal steeds vaker naar dezelfde kant door. Voor de boeren geldt steeds meer het "gewogen en te licht bevondenOok hier hebben we te maken met het poli tieke probleem van de minderheidsgroep. APATHIE Het rs daarom van groot belang deze problemen duidelijk naar voren te brengen. Wë hoeven ons daarvoor niet te schamen. Ik raak daarmee wellicht een moeilijk punt, maar ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat de boeren steeds apathischer worden. Een indruk waarvan ik trouwens vurig hoop dat ik het mis heb. Trouwens ook dan kan zelfonderzoek op zijn tijd geen kwaad. We moe ten ons goed realiseren dat ook een landbouworganisatie alleen dan goed kan funktioneren als deze de volle steun van de leden krijgt: de organisatie dat zijn de boeren zelf, tenminste zo is het altijd geweest. Je komt er niet mee door slechts te konstateren dat het niet goed gaat. Er zullen ook oplossingen aangedragen moeten worden, standpunten ingenomen moeten worden. Elke boer draagt zijn eigen verantwoordelijkheid. De algemeen voorzitter drukte het op de laatste hoofdbestuursverga dering zo uit: "de eensgezindheid van de jaren van de wederopbouw lijkt in de huidige samenleving onvoor stelbaar". Ik ben het daar van harte mee eens, maar zou daar een vraag aan vast willen koppelen: geldt dit ook voor de boerensamenleving? Wie de schoen past trekke hem aan. Oggel. De vlasfabriek in Dinteloord gaat dit jaar haar poorten sluiten. De milieu heffing was niet meer op te brengen. Dat er toch mensen zijn die desondanks hun bootjes in het water houden bewijst dit plaatje. Milieu, watersport en ekonomische aktiviteit. Het is voor iedere zelfstandige ondernemer zo klaar als een klontje dat alleen ekonomische aktiviteit geld in het laadje kan brengen om zowel milieu als b.v. watersport in stand te houden,.... echt niet andersom....

Krantenbank Zeeland

Zeeuwsch landbouwblad ... ZLM land- en tuinbouwblad | 1978 | | pagina 1