Wat doen we met moeder
tijdens de feestdagen?
G,
Hoe versiert u de kerstsfeer?
■H-
Kerst
mis,
gewoon
thuis
HALLELUJA?
In de titel van dit boekje geschreven door Harriet Freezer, zullen sommigen een eigen probleem
herkennen, terwijl anderen zich er aan zullen ergeren. Juist deze titel echter brengt een onderwerp
naar voren dat lang taboe is geweest - en nog is.
In onze tijd wordt het ene taboe na het andere uit de weg geruimd en dan kan menige zaak vrij en
openhartig worden besproken, hetgeen vaak een verheldering, een opluchting en een beter onder
ling begrip kan betekenen. Dat was ook de reden waarom in een radioprogramma van enkele jaren
geleden het onderwerp van de Kerstviering werd aangesneden. Er kwamen zoveel afkeurende,
instemmende, hulpvragende en met problemen geladen brieven hierop binnen, dat de soms nogal
onthutsende inhoud ervan belangrijk genoeg werd geacht voor een diepgaande bestudering. Enkele
briefschrijvers werden uitgenodigd voor een persoonlijk onderhoud en tenslotte stelde Harriet
Freezer, de bekende, evenwichtig geëmancipeerde, nuchtere en toch gevoelige schrijfster, uit
citaten uit brieven en gesprekken het bovengenoemde boekje samen.
elukkig is de Kerstviering voor zeer velen
helemaaë geen probleem. Vooral op het plat
teland is de familieband nog hecht en men zou
Kerstmis daar meestal niet veel anders willen
beleven dan de traditie het ons heeft doorge
geven. een feest van warmte, licht, blijheid en
genegenheid, waarbij zoveel mogelijk de fami
lieleden bijeen komen om als mensen van
goede wil te worden versterkt of vertroost door
elkaar en door het wijdingsvolle, door kaarsen,
groen, rode linten en dennegeur omspeelde
Kerstgebeuren.
De grotere mobiliteit en het uitzwermen van de
moderne mensen kunnen echter zo'n familie
band doen verslappen. Velen beleven Kerstmis
ook niet meer als een geheiligd religieus feest,
terwijl de commercie en de welvaart er louter
een overdadige eet- en drinkpartij van probe
ren te maken. Er ontstaan voor de december-
feesten andere wensen en daardoor voelen vele
mensen de oude Kersttraditie als een knellende
Denk ook eens even aan een "eenza
me"; ook hij of zij zou graag eens een
Kerstmis vieren in de familiekring;
wellicht is er nog een plaatsje voor
hem of haar aan uw dis.
band; voor hen zijn die dagen helaas geen
echte feesten meer. Wij kunnen dat afkeuren
en betreuren, maar zo'n houding heeft weinig
zin. De tijden veranderen snel en ook de fees
ten. De jeugd heeft totaal andere ideeën en
behoeften dan de oudste generatie, en daar
tussen komt dan in menig geval de midden
groep een beetje klem te zitten! Harriet Freezer
toont ons allerlei moeilijkheden die verschil
lende leeftijdsgroepen en mensentypen hierbij
kunnen ondervinden en zij raadt ons aan, door
inspraak en eerlijk onderling overleg oplossin
gen te zoeken die voor ieder aanvaardbaar zijn.
Zij gaat er daarbij van uit, dat de kern van de
decemberfeesten bestaat uit een liefdevolle,
begrijpende en aandachtige houding tegenover
hen die ons lief zijn. Laten wij toch onze Kerst
en Nieuwjaarsviering zó ontwerpen, dat dit
voor alle betrokkenen feesten blijven.
Waarom zou een bepaalde Kerstviering ook
ieder jaar weer precies eender moeten verlo
pen? Trouwens, de ideeën over de feestdagen
zijn toch al zo vaak een aaneenschakeling van~'
moeten, moeten, moeten... Moet er iets met
Moeder gedaan worden? Beter kunnen de fa
milieleden samen bespreken wat Moeder ei
genlijk zou willen, wat de kinderen voor ogen
staat en waar het hart van de kleinkinderen
naar uitgaat, waarna dan in eerlijk onderling
kontakt een zo goed mogelijke oplossing voor
allen wordt gezocht.
"Onderzoekt alle dingen en behoudt het goe
de" geldt ook voor het kerstfeest. Dit boekje is
zeer zeker niet bedoeld om alle tradities over
boord te gooien het kerstfeest te ontluisteren.
Wat in die bladzijden eerlijk en zonder over
bodige emoties wordt besproken, gaat ons allen
aan, en zet ons aan het denken. Liefde voor
anderen houdt in, dat wij hun vrijheid van
handelen zoveel mogelijk respekteren. De
schrijfster heeft haar onderwerp gevoelig en
behoedzaam benaderd en het lezen van dit
boekje (uitgave Arbeiderspers te Amsterdam)
is zeker aan te bevelen.
De P.T.T. heeft drukke dagen te ver
wachten. Wij zijn er zeker van dat de
P T.T.'ers u dankbaar zullen zijn in
dien u eventuele kerst- of nieuwjaars
pakjes tijdig ten postkantore be
zorgt. Zorg voor degelijke verpakking
en leg IN het pakje nog een extra
adres van ontvanger en van afzender.
de boem
de pla&ti
■In eeu.fioefe/e op tafroJL
huZ Zicht A -Sz
sloAkaaxt, j u echte kaaAAjzA geklemd
zondeA boom
de menó
lfautcLU
familie
de
ballen
i cnhou
ud
ga&t uitnodigen [niet oveaal u> een keut-iii)
een kesutveAhaal o$platen oven mensen ju
4* die oandaag ook hongeA hebben.
beAlii>6cn om een 6tukje eigen welvaant aan ju
een oenden. te geven.
Jezus is geboren,
voor het lijden van ons, mens,
zodat wij zouden horen:
"God heeft je van de aanvang reeds gekend"!
Jezus leerde in Zijn aardse leven
ons liefde, door zichzelf te geven.
Hij leerde ons verdraagzaam zijn.
Hij hield en houdt van ons ondanks de pijn,
die Hem het aardse leven gaf
Hij droeg hier onze straf
Hij leerde ons zachtmoedigheid
en alle tegenslag ten spijt,
bracht Hij ons uitzicht in dit leven,
door helemaal zichzelf te geven.
Maar nu de Kerstnacht is gevallen,
ontdekken wij weer met z 'n allen,
Zijn geboorte en Zijn sterven,
heeft aan ons nog niets geleerd, nog niets doen
erven!
Wat hebben wij met Zijn leer gedaan?
Na alles wat Hij moest doorstaan?
Wij houden nog niet van elkaar!
Wij zoeken zelf het beste maar.
Wij geven nooit, echt iets aan een ander,
wij gunnen gewoon niets aan elkander!
Elk gebeuren, groot of klein
zal altijd ver van ons bed weer zijn!
Nu in de Kerstnacht gaan we weer ontdekken,
we laten Christus nog verrekken!
Zijn eindeloze pijn en last,
heeft ons nog de liefde niet gebracht!
Wij willen die niet geven,
wij moeten zelf zo nodig leven;
Mochten wij echt als Christus willen zijn,
dan is de pijn van anderen ook onze pijn.
Dan is de vreugd van anderen onze vreugd
en zijn we met die anderen verheugd.
Dan, is 't verdriet van anderen ons verdriet
en ontlopen wij hem daarom niet!
Dan zullen we moeten troosten
in plaats van narigheid maar weg te proosten.
Maar, ach, we houden zoveel van ons eigen Ik,
dat we steeds weer laten merken, Jezus stik;
In deze Kerstnacht ontdekken wij weer ons falen
en weten, God!, we zullen het nooit halen
Hoe kunnen we zoveel liefde terugbetalen?
Jezus, door God gezonden, in ons leven, om te
kunnen leven,
wat hebben wij aan U terug gegeven?
A Is wij niet veranderen in deze tijden,
dan zal de Christus eeuwig blijven lijden!
Wat ik ga schrijven is geen verhaaltje. Het is iets,
dat je meemaakt, dat niet schokkend, sentimen
teel of geweldig is. Het is een ervaring van een
gewone huisvrouw en moeder in een gewoon ge
zin onder normale omstandigheden. De periode,
dat de dochter en zoon basis en middelbare
scholieren waren, ging zonder veel problemen
voorbij. De zomervakanties werden afwisselend
doorgebracht. Dat varieerde van logeren bij oma
tot huisje huren aan zee en wat later met de
jongelui in de auto een appartement in mooie
wandelgebieden, waar we genoten van de natuur
en fijne wandelingen, weer later bepaalde ieder
voor zich het vakantiedoel en beleefde ieder die
tijd op z'n eigen manier. Intussen stonden de
jongelui door hun studie al enkele jaren op eigen
benen en hoewel ze niet bewust als super zelf
standig opgevoed waren, bleken ze zich wonder-
goed te kunnen schikken en aanpassen in hun
andere woon- en leefsituatie. De kontakten wa
ren altijd goed, maar ieder weekênd naar huis
was er al heel gauw niet meer bij. Maar de.
Kerstvakantie kwamen ze thuis, elk jaar. En de
Kerstdagen verliepen tot vorig jaar altijd het
zelfde. Oma kwam logeren, er was een kerstboom
en het huis werd gezellig gemaakt. Kerstmis had
een vast, vertrouwd patroon. Een voorstel van mij
om eens iets anders te doen of te ondernemen
werd steeds als onnodig beschouwd. Zoals het
was, was het goed. Gewoon gezellig bij elkaar,
gelegenheid om te praten, om deze dagen rustig
over je heen te laten komen. Misschien voor een
buitenstaander een beetje saai, maar voor ons
toch waardevol.
En dan is er ineens een andere Kerst. De dochter,
die inmiddels al enkele jaren in het onderwijs
werkt, moet de keus maken tussen de huiselijke
kerst of een wintersportvakantie (door haar werk
op deze periode aangewezen). Ze kiest voor een
vakantie in de sneeuw, waar wij het volkomen
mee eens zijn.
De zoon is inmiddels in z'n 5e jaar medicijnen
studie en heeft de kerstdagen dienstin het
ziekenhuis. Na heel veel jaren werd het een an
dere Kerst voor ons allen. Hier in huis was de
verandering het minst ingrijpend. Oma werd ge
haald, het huis werd weer gezellig gemaakt en de
plaats van de jongelui werd ingenomen door een
alleenstaand familielid.
Naderhand de reaktie van de dochter: ze had
genoten van sport, sneeuw, zon, gezelligheid en
vriendschap. Het was geweldig geweest, maar....
het zou voor haar ideaal zijn als er een winter
sportvakantie mogelijk zou zijn buiten de
kerstdagen. Ze had deze dagen iets gemist.
De zoon: ik heb aan jullie gedacht, maar niet
echt gemist. Ik was bij mensen, die me nodig
hadden en ik betekende daar iets voor. Ik had het
niet willen missen.
Wij waren voor allebei de uitspraken dankbaar.
Ik zei het al: het is niet schokkend, sentimenteel
°f geweldig, maar het was toch een andere
Kerstmis voor ons allen.
R.M.
1!
