Dirk Werther D irk heeft zijn vee in de winter thuis op stal staan. Een oud hollandse stal. In twee gedeel ten in de schuur ondergebracht. Alles is wellis waar zoveel mogelijk aangepast aan de meest moderne voorzieningen, maar toch in oude gebouwen kun je nu eenmaal niet het nieuwste toepassen. Het melken in de winter is een ander probleem. Hier zijn we wel verplicht om na iedere koe de machine leeg te maken en de melk via de ouderwetse zeef te zuiveren D e Werthers zijn een op en top boerenfami lie. Beiden zijn ze ook uit die stand voortgeko men. Zij uit het land aan de andere kant van de Maas en hij geboren en getogen in Sprang-Ca pelle. Ze hebben een fraaie boerderij die evenwel nu min of meer stil staat in de ont wikkeling. Er is veel onduidelijkheid voor de toekomst. Toch ga je gewoon verder, zegt Dirk, D irk is tjenieuwd hoe het met de grondpoli- tiek zal gaan in de toekomst. Overname van deze belachelijke hoge prijzen is een kruis voor iedere jonge boer. Als de toekomstige regering daar wat aan zou kunnen doen zonder al te diep in te grijpen in de persoonlijke vrijheid van de boer, dan zou zoiets toch wel zeer toe te juichen zijn. Wanneer zoals nu wordt beweerd straks bij grondverkopen er een garantie moet zijn dat de grond ook in handen van de land bouw blijft en daardoor de prijs zal worden gedrukt dan vind ik dat een goede zaak. Als je nuchter bent kun je er toch moeilijk tégen zijn, ook al kost het iets van het vrije handelen. Deze prijzen doen ons anders toch op een andere manier de das om. N a dit interessante bezoek kom je eens te meer weer onder de indruk van de veelzijdig heid en veelsoortigheid der bedrijven in ons werkgebied. Zou er wel één bedrijf te vinden zijn dat lijkt op het andere. Zo men dit al kunstmatig tot stand zou brengen dan nog zou het onmogelijk zijn om de mensen op dat be drijf onder één noemer te zetten. Overal en altijd zal het boerenhedrijf in welke vorm dan ook blijven bestaan of vergaan.door de indivi duele beslissing van haar leider. Dat maakt het van de andere kant ook zo levendig en steed weer anders. We werken soms twintig uur pe- dag als dat nodig is. Wanneer ik daarentegen een praatje wil maken op welk uur van de dag dan ook, is er niemand die mij dat verbiedt. D<- vrijheid in het boerenleven is nog lang niet dood. volgeps Dirk zal dat ook nooit gebeuren, met praktische mensen aan het hoofd van dc agrarische onderneming. te Sprang-Capelle TT och is Dirk een fel tegenstander van een gegarandeerd minimuminkomen. Wat schiet je daar mee op? Dan moet er toch ook een dui delijke maatstaf komen voor een goede en een slechte boer. Ik ben er falikant tegen dat b.v. Een gedeelte van de koestal, die grotendeels door Dirk zelf is gebouwd. Op eigen initiatief heeft hij in het verleden reeds op kleine schaal aan ruilverkaveling gedaan. Nog steeds is een boer een vrij man 11 Ik heb jarenlang meegedaan met de melkkon- trolevereniging en altijd goede resultaten be haald. We hebben een goede veestapel die we helemaal uit eigen fokmateriaal hebben opge bouwd. We zijn lid van de K.I. vereniging maar voor het jonge vee gebruik ik een stier, die we zelf in Drente hebben gekocht. Jongvee wordt door de natuurlijke dekking gemakkelijker drachtig. Er staan nog heel wat melkbussen aan de dam. In een tijd waarin de melktank steeds meer furore maakt begint dit een vreemd ver schijnsel te worden. Maar laat mij hier nu maar eens een tank aanschaffen, ik weet niet eens of we hier wel blijven. Je kunt geen kant uit als je niet precies, weet waar je aan toe bent. Voorlo pig gaan we dus door met de bussen. De vin dingrijkheid van Dirk en zijn kennissen hebben er trouwens wel voor gezorgd dat ze van die bussen in de zomerperiode niet zoveel last on dervinden. Er wordt in de doorloopmelkwagen namelijk direkt in de bus gemolken. Er is geen in 't pak in de schuur. Inmiddels heb ik weer volop gras, zoveel dat ik er al een gedeelte voor de tweede keer van heb moeten maaien. Langs de lange smalle percelen, plantte men vroeger hout. Meestal was dit els en wilg. Dat had na tuurlijk een funktie, want je moest toch palen hebben voor je weiland, en brandhout voor gebruik rondom en in het bedrijf. Nu is die behoefte afgenomen of geheel verdwenen, maar de wallen zijn er nog wel. Wanneer ze niet regelmatig worden gekapt, dan gaan ze veel te veel schaduw geven. Dirk wijst op per ceeltjes, waar het hout hoog opgroeit, fraai, uit natuurlijk oogpunt, dat valt niet te ontkennen, maar het houdt wel in dat je er als buurman nadeel van ondervindt. De man zelf natuurlijk nog het meest als hij het aan beide kanten van zijn smalle perceel heeft. De grond hier gaat over in velerlei soorten. Vlak tegen de hoge rand van de bebouwing aan is het "licht" zand, dan verzeil je in "zwaar" zand, vervolgens een strook met een veen/moerassige substantie en tot slot klei. Het lijkt nu natuurlijk heel wat, maar vergis je niet, zodra het nat wordt, dan heeft de grond geen draagvermogen. Je moet niet proberen om akkerbouwprodukten te te len, zoals bieten, tien tegen één dat je er nooit A afkomt. Het enige dat ik verbouw is snijmais. Een karakteristiek bedrijf voor deze streek. Huis en sehuur aan elkaar gebouwd, terwijl er later 1 nog eens een stal tegenaan werd gezet. Ieder jaar scheur ik een minder goed perceel grasland, daarop dan mais en vervolgens weer terug in gras. Wanneer we mest uitrijden, dan moetje altijd rekening houden met de bodem gesteldheid. Het is vlug te nat, vergeet het transport dan maar. Een nadeel is ook als het regent dat dan de koeien er smerig uitzien. De grond voor de melkstal is direkt een modder poel. Je hebt baggerlaarzen nodig om de dieren gemolken te krijgen in de doorloopwagen. Er is dan ook heel wat poetswerk aan de uiers te verrichten. Een voordeel is datje ook in droge zomers altijd goed gras houdt. Werken met oude gebouwen Tijdrovend. We hebben ook een stal met het drijfmestsysteem zelf gemaakt. Maar ik ben blij dat we niet alles zo hebben gemaakt. Het is wel makkelijk, maar tegelijkertijd vind ik het ook onhygiënisch. Alles blijft daar in die put zitten. Ook stukken nageboorten, en wanneer een koe een ziekte heeft blijft de drijfput als een infektiebron intakt! De rest van de koestal heeft een grup. Je moet toe kunnen geven als boer, wanneer er iets niet deugt. De fout van velen van ons is dat we zo weinig geneigd zijn om gemaakte vergissingen toe te geven. kijk er niet op hoor. Als het druk is dan werken we zolang het licht is, of nog langer. Ik zie mijn werk als mijn hobby. Mijn vrouw en ik, we zouden echt niets anders willen. We zijn nog nooit op vakantie geweest. We hebben er ook geen behoefte aan, de enige uitjes die we heb ben zijn de keuringsdagen, wanneer we met de paarden op stap gaan. Maar beamen ze allebei, we zijn toch altijd weer blij wanneer we 's avonds thuis zijn. Langer weg dan één dag hoeft niet voor ons. Je kunt toch je spul, met beesten niet zomaar achterlaten. Dirk heeft het eens een keertje gedaan, al lang geleden, maar hij heeft er geen prettige ervaringen mee. Toen we thuis kwamen, was er de helft minder melk dan anders maar ook hadden er twee koeien in de prikkeldraad gezeten en zo waren er nog meer dingen. Dieren zijn nu eenmaal gewend aan hun persoonlijke verzorger, een vreemd gezicht verontrust ze. We zouden nu echt wel weg kunnen, want onze zoon zou gemakkelijk het bedrijf kunnen voeren, voor een week of meer zelfs. Maar we zijn gelukkig hier en voor ons hoeft het niet De verdiensten zijn te laag een luie slechte boer zou gaan profiteren van zo'n inkomenstoeslag. We moeten het van de prijzen hebben. Laat die maar omhoog gaan en laat de harde werkers die -weten hoe het moet dan veel verdienen. Dan heb je tenminste eer van je inspanning. Verdien je misschien te veel, nou dan weten ze je van de Belastingen ook wel te vinden. Maar je voorkomt er in ieder geval mee, dat straks een luie boer zonder inspanning een toeslag gaat krijgen, terwijl een hardwer kende mens die door zyn ijver een hoger inko men op eigen kracht haalt en daardóór dan niet in aanmerking komt voor die inkomenstoeslag. Dat is dan nivelleren op zijn slechtst. Degene die het niet kunnen, die moeten er maar mee stoppen, 't Is hard maar waar. Prijsbeheersing landbouwgronden noodzakelijk Nu, terwijl we er rondlopen, hartje zomer, kun je zien dat Dirk's vrouw een boerin is die weet hoe het hoort. Er valt in de schuur geen speldje te verleggen. Ze hebben het echt niet speciaal opgepoetst voor deze reportage. Hier is een vrouwenhand bezig geweest die slechts rust wanneer het kraakzindelijk is. 't Is er zo schoon dat men zelfs iedere zomer een groep jongeren in de stal te slapen heeft. Ze behoren bij een ponyclub die dan overdag in de buurt met hun paarden de bossen intrekken. We kunnen het bedrijf geen dag missen O p het laatst van mei had ik al vijf en halve ha hooi droog in 't pak in de schuur zitten, zegt Dirk trots. Dat is dan een drukke tijd. Maar ik met plezier overigens. Iedere dag opnieuw. Al leen over het boereninkomen zoals we dat nu hebben zijn we niet tevreden, 't Is te weinig om goed te kunnen boeren. De prijzen zijn te laag terwijl de kosten, vooral die van het voer veel te hoog zijn. 't Vervelende is datje er als individu zo weinig aan kunt doen. Op een zeker moment dan ben je aan het eind. Dan is er ook de grens van het haalbare. Voor ons tweeën gaat het dan nog wel. Maar als onze zoon er ook met een gezin van mee zou moeten eten dan werd het anders, wellicht onmogelijk omdat te kunnen doen. Tegen een minimuminkomen g veroorzaakte een openbare weg vlak langs je bedrijf nog ier is dat anders. overgieten bij. Dat systeem door Dirk zelf uit gedacht voldoet uitstekend. Ook de doorloop melkwagen hebben we helemaal zelf gemaakt. Wanneer je alles goed hebt geregeld dan werkt het best plezierig en is het beslist niet waar dat je alleen nog maar met een ligboxenstal uit de voeten zou kunnen. Zoveel boeren, zoveel zinnen I eder doet het toch op zijn manier. Zet maar tien boeren naast elkaar, met precies dezelfde bedrijven, dan zul je merken dat er tien ver schillende manieren zijn, maar ook tien ver schillende inkomens. Neem nou de opbrengst van je grasland. Hij wijst op een perceel, waar de koeien nu na de eerste snede, moeten zoe ken naar wat eetbaars. Dat is toch nergens voor nodig. Kijk maar bij mij dan zie je heel wat anders. Ik heb er al een snede af, die zit droog 1

Krantenbank Zeeland

Zeeuwsch landbouwblad ... ZLM land- en tuinbouwblad | 1977 | | pagina 11