I k heb goed kuilgras gewonnen. Tien hektare
hebben we in de voordroogkuil gereden. Al
leen het vervelende was. dat er nadien geen
gras meer is gekomen dat naam mag hebben.
Gelukkig hebben de weiden van de droogte en
de hitte weinig geleden. Ze zijn altijd groen
gebleven, maar dan wel zonder dat er veel gras
op groeide. Verder kopen we ieder jaar stro bij.
Dat hebben we nu ook weer gedaan. Goed
tarwestro. De prijs was pittig maar echt niet
overdreven. Nu zijn we op het ogenblik druk
bezig om het bietenloof en koppen dat we ge
kocht hebben naar huis fe rijden. Samen met
mijn twee schoonzoons hebben we dit jaar
ruim twintig ha bietenloof en kop gekocht. We
hebben er geen moeite mee gehad om het te
pakken te krijgen. Het is zelfs zo, heb ik hief en
daar gehoord, dat er boeren zijn die er nu niet
eens meer van af komen. Dan hebben we nog
een belangrijk pijl op de boog in de vorm van
15 gemet stoppelknollen. We hebben daarvoor
de grond gehuurd, en na de graanstoppel ge
zaaid. 't Is in het begin wat slecht tot zijn recht
gekomen doordat het te droog was. Maar nu is
het aan de groei, en veel zal er natuurlijk nog
van het weer afhangen. Maar als het een beetje
A Is :k tot nu toe de balans van de melkplas
eens even opmaak, dan is het wel zo dat er zo'n
vier a vijfhonderd liter melk minder per koe is
gewonnen. Maar toch draaien we dan nog op
een gemiddelde jaarproduktie per dier van zo'n
vijfduizend liter. Andere jaren zitten we daar
dus een vijf honderd liter boven. We hebben
een vetgehalte dat ruim boven de vier procent
ligt. En niet zonder voldoening moet ik er dan
nog bijzeggen dat we altijd boven het gemid
delde van de melkfabriek zitten.
J a en dan hebben we nog wat varkens, maar
dat is maar een bijzaak hoor. Er zijn nu zo'n 12
zeugen. De biggen daarvan blijven op het be
drijf, en worden gemest en afgeleverd. Het
vraagt natuurlijk allemaal zijn werk, maar ach
we doen het met plezier. Mijn werk dat is mijn
hobby. Trouwens het hele boer zijn dat is iets
met zijn eigen aantrekkelijke zaken. Ik voel me
eeen erg vrij mens. Ik kan doen wat ik wil, en
.A. Is we hem tenslotte vragen of hij tevreden is
met zijn eigen inkomen, dan moet hij daarover
eens heel diep nadenken. Kijk, zegt hij, wat is
tevreden zijn. Dat is niet zo eenvoudig te zeg
gen, maar ik voor mij vind dat het ook heel erg
afhangt van hetgeen jezelf eist van het leven. Ik
denk dat het goed is wanneer je het hele jaar
hebt gewerkt, hebt kunnen leven, en verder ieder
het zijne hebt kunnen geven, en gezond bent
gebleven. Ik laat dan de financiële reservevor
ming maar even buiten beschouwing, want dat is
weer een heel hoofdstuk apart. Wanneer we la
ter over zijn bedrijf gaan, en zien wat er toch
ook hier allemaal is veranderd wordt ons weer
eens eens te meer duidelijk, dat boer zijn in deze
tijd, een kwestie is van aanpassen aan de ver
anderde omstandigheden. En wie veranderen
dan die omstandigheden?! 't Is duidelijk, on
dernemende mensen zoals onder andere Janus
Dekkers en zijn zoon er een paar zijn.
13
Extra ruwvoer van buitenaf.
meezit, komt daar toch ook nog een flinke
hoeveelheid ruwvoeder af.
Ook arbeidspieken zelf opgevangen!
O p het bedrijf wordt het werk gedaan zonder
vreemde arbeidskrachten. Over het algemeen
kan alles rond worden gezet met de inzet van
vader en zoon, terwijl ook de jonge mevrouw
Dekkers haar steentje bijdraagt. Als het er op
aankomt kan zij het melken geheel alleen af.
En verder is zij degene die er zorg voordraagt
dat in de melkstal er alles netjes uit blijft zien.
Maar als er arbeidspieken zijn, dan bestaat de
mogelijkheid, en daar wordt ook gebruik van
gemaakt, om binnen de familiekring elkaar te
helpen. Ik heb twee schoonzoons, die ieder een
bedrijf hebben, en we springen elkaar bij. Zo
als ik net noemde met die twintig ha bietenloof
die we samen hebben. Daar gaan we met zijn
allen aanstaan als er getransporteerd moet
worden. We maken maar zelden gebruik van
de loonwerker. Als die komt is het meestal om
een kuil met grond te dekken. Al de inkuil-
werkzaamheden doen we zelf. We maaien het
gras, en hebben ook een opraapwagen. Om het
geloste gras op de kuil gelijk te zetten, gebrui
ken we een Vïibo, dat is een apparaat, dat hier
in Wouw nog,maar weinig gebruikt wordt.
Melkvee sinds 1918 in Kontrolevereniging.
Het vee is grotendeels altijd zelf gefokt. Het is
alleen vanwege de mogelijkheid tot versnelde
uitbreiding toen we de open loopstal kregen,
dat er wat aangekocht is. Deze veestapel zit al
in de melkkontrole sinds 1918. Dat was in die
tijd nog echt geen gewoonte. Destijds was hier
in de buurt van de Wouwse Hil een stieren-
houder waar we met een achttal veehouders
onze koeien brachten. We kochten dan een
goede stier en fokten daarmee. Dat hebben we
gedaan tot 1947, toen werd hier het K.I. station
opgericht. We zijn aangesloten bij de melk-
kontrolevereniging, Fokcentrale Roosendaal.
De melk van ons bedrijf wordt nu verwerkt op
de fabriek te Roosendaal. We hebben hier in
Wouw trouwens ook nog een melkfabriek,
maar de melk die daar komt wordt grotendeels
verwerkt tot kaas. Overigens is er in die zuivel-
wereld ook wel het een en ander veranderd. In
feite leveren we nu aan de V.C.Z. Verenigde
Coöperatieve Zuivelbedrijven. Je had eerst de
fusie tussen de fabrieken van Wouw Roosen
daal en Huybergen, later is dat. uitgebreid tot
de fabrieken van Etten, Zundert, Rijsbergen,
IJzendijke, Kloosterzande en Middelburg. Of
schoon het nu een groot geheel is, werkt het
toch erg bevredigend. Brabant, Zeeland en
Limburg zijn nu bijna één, op een paar fabrie
ken na.
Boeren dat is altijd wat.... NOU EN!!!!
igens goed bedoelde andere regelingen. Wan
neer we een bedrag per koe hadden kunnen
krijgen, dan hadden we met dat geld onze
ruwvoeder- en krachtvoerrekeningen enigszins
kunnen dekken. Met dat geld in de hand had
den we dan naar de akkerbouwers kunnen
stappen en daar waar dat mogelijk was voer
gekocht. Dat is toch allemaal veel eenvoudiger
dan die hele papierenromslomp die je nu moet
afwerken alvorens je voor een bijdrage in aan
merking kan komen. Ik kan me heel goed
voorstellen hoor dat een akkerbouwer die stro
of bietenkoppen of loof te koop heeft daarvan
een hoge prijs wil maken. Dat is gewoon een
zakelijke instelling. We moeten niet vergeten
dat er ook jaren zijn dat het stro of die andere
produkten weinig waard zijn. Als de prijs erg
laag is dan ga ik hem ook geen extra toeslag
geven op dat stro. Van mij mag hij dan best dit
jaar een extraatje vangen, 't is vele jaren daar
ook geen land van melk en honing geweest. Zo
sta ik ook niet helemaal onbegrijpend tegeno
ver die prijsverhoging voor de droge pulp zoals
die door de suikerindustrie is vastgesteld. Na
tuurlijk het lijkt op het eerste gezicht niet zo
sympathiek. Maar hoe je het ook bekijkt die
suikerindustrie heeft het volste recht om zo
duur mogelijk te verkopen. Als ik morgen een
dubbeltje meer van mijn melk kan krijgen,
moet ik dat dan laten omdat ik zo ben begaan
met het lot van de konsument?... En ais iemand
de pulp te duur vindt, wel dan koopt hij hem
toch niet. Je hebt grote kans dat ze dan volgend
jaar met pakhuizen vol droge pulp zitten. Dan
komt dat produkt misschien wel voor een pa^r
dubbeltjes lager op de markt.
Ik wil er alleen maar mee zeggen, dat ik voor
het vrije winstprincipe ben. Dat is een wezen
lijk onderdeel van het vrije ondernemersschap.
Ik ontzeg noch de akkerbouwer, noch de sui
kerindustrie hun winst, waarmee ik natuurlijk
niet wil zeggen dat ik niet zou begrijpen dat het
sneu is om voor je veevoer weer meer dan an
ders te moeten betalen. Want als het er op aan
komt zouden we natuurlijk allemaal graag heel
goedkoop voer willen kopen, en erg dure melk
willen verkopen.
Wanneer je dan terug komt op die toeslag peT
koe, die ik graag had gezien, of die .andere
regelingen die nu zijn qetroffen om de vee
houder te helpen, dan is dat tóch hoe je het ook
draait of keert een lapmiddel. En daar zitten we
nou eigenlijk niet op te wachten. Iedere boer
zal het wel met me eens zijn, dat we gewoon te
weinig reserves kunnen vormen.. We worden
wat dat aangaat met de dag afhankelijker van
vadertje Staat.
De nieuwe stal werd aan de reeds bestaande landbouw schuur gebouwd. De kuilen met ruwvoer zijn ook dit jaar goed gevuld. Een geruststellende gedachte.
Tevredenheid is, eisen niet te hoog stellen.
van Wezel....
Bij Dekkers zag men in 1918 al in, dat een melkkontrole vereniging onmisbaar was.
wanneer ik wil. Dat is me heel wat waard. Ze
zeggen wel eens, boeren,dat is altijd wat....
dat is waar, maar nou, vraag dat eens aan een
ander, die ergens werkt. Neem je zelf, dan is er
toch ook wel altijd wat. Wel als je daarvan
uitgaat dan is de zogenaamde gebondenheid,
het melken op zaterdag of zondag, helemaal
geen bezwaar. Als je verder heel de zondag
niets hebt gedaan, dan is voor mij het melken
zo'n dag helemaal geen last. En je doet naast je
boerenbedrijf toch ook nog wel andere dingen.
Ik noemde al het sekretaris zijn van de afde
ling, en verder ben ik sekretaris van de K.I.
vereniging en ook verricht ik taxaties voor de
gezondheidsdienst.
Graag een toeslag per koe gezien.
J anus Dekkers klaagt niet. Ze hebben hard
moeten werken, harder dan anders, om toch tot
een zekerder ruwvoerpositie te komen voor de
winter. Toch heeft hij wel een mening over de
oplossing van het financiële probleem, waar
mee zeeiy veel minder gelukkige veehouders
hebben te kampen. In ons gebied, zouden we er
sterk voor zijn geweest als er gestreefd was naar
een uitkering per koe, inplaats van die over-
De woning bekeken, vanaf de Westelaarsestraat.
