Hoeveel boeren
profiteren van hoge
aardappelprijzen?
Miljardendans
om meer geld
IN een publikatie van het Produktschap voor Aardap-
pelen werd enige tijd geleden gesteld, dat de aard
appeltelers op de vrije markt een gemiddelde verkoopprijs
van 43,75 hadden gehaald; bij de verkoop van hun pro-
dukt, gerekend over de maanden augustus 1975 t/m maart
1975.
Kleiaardappelen (gesorteerd af-boerderij in 100 kg
excl. BTW)
1975
1974
1973
1972
augustus
23,60
13,45
17,75
16,25
september
29,10
y
18.
18,40
oktober
35,20
17,25
21,25
21,30
november
42,15
22,60
19,35
22,30
december
49,70
17,75
18,55
24,75
januari
74,05
12,05
14.
25,15
februari
69,55
12,55
16,95
21,—
maart
78,75
12,70
13,05
32,70
gew. gem.
43,75
15,
17,15
23,—
Nu is uiteraard de wijze van verkoop van het totale
aardappelaanbod van belang. Door het Produktschap
werd berekend dat 50 door de producent op de vrije
markt werd afgezet. Evenwel werd er niet bijgezegd, wan
neer deze 50 werden afgezet, want de teler die dit
reeds in augustus deed, zal deze keer minder hebben ont
vangen dan degene die dit deed in februari.
Voorts ging het Produktschap er van uit dat 40 van
de aardappelen werden verkocht door middel van zoge
naamde poolovereenkomsten of participatiekontrakten.
10 werd tenslotte afgezet door verkoop op kontrakt
tegen een vaste prijs. Het staat van dit kwantum wel vast,
dat hiervoor zeer zeker geen hoge prijzen zijn ontvangen.
HOOR dit bericht, van het Produktschap voor Aardap
pelen, dat overigens tot stand kwam naar aanleiding
van een vraag van het Tweede-Kamerlid de heer Jansen,
is men b.v. in de Kring Noord-Beveland nogal geschokt,
want het wekt de indruk dat de telers werkelijk allemaal
hebben geprofiteerd van die gemiddelde prijs van ƒ43,75
per 100 kilo.
De heer H. van der Maas, voorzitter van de Kring
Noord-Beveland van de Z.L.M., verklaarde tegenover het
A.N.P. dat de gewekte indruk pertinent onjuist is. Hij zegt
dat de gemiddelde prijs minstens acht gulden lager ligt.
Bovendien hebben veel boeren op voorhand kontrakten
gesloten met aardappelhandelaren, mede in verband met
de grote onrust die zij hadden overgehouden van de
oogstkatastrofe van eind 1974. De kontrakttelers hebben
in Zeeland prijzen ontvangen die gemiddeld tussen de
15,en 25,per 100 kg liggen. Bij de berekening
van de gemiddelde prijzen komen meer faktoren om de
hoek kijken dan het Produktschap heeft becijferd, zo
meent de heer Van der Maas.
CEBECO ZUID-WEST
De heer J. A. den Hamer, van de aardappelafzetorgani
satie van Cebeco Zuid-West, verklaarde desgevraagd, dat
hij de mening van de heer Van der Maas volledig kan
ondersteunen. De aardappelen, die buiten poolverband bij
de coöperatie werden aangeboden, en dus aan dagprijzen
werden gekocht, brachten gemiddeld 35,75 tot 36,00
per 100 kg op, en dat is dus juist de acht gulden waarover
Van der Maas sprak. Elders ten lande mag de prijs dan
iets hoger zijn geweest, maar meer dan enkele guldens
zal dit zeker niet zijn.
Mogelijk is de verwarring ontstaan door het feit dat
aardappelen, die in oktober door de teler zijn verkocht,
soms in maart op de markt kwamen. De maartprijs kwam
dan uiteraard niet aan de boer ten goede. Overigens was
Den Hamer van mening dat de kontraktprijs meestal
slechts tussen de ƒ10,00 tot 20,00 heeft gelegen, en
slechts zelden hoger.
MENING PRODUKTSCHAP
MAAR aanleiding van de opmerkingen van de heer Van
der Maas hebben wij kontakt gezocht met het Pro
duktschap voor Aardappelen. Het Produktschap is de me-
Z.L.M. KRINGEN NOORD-BEVELAND EN
SCHOUWEN-DUIVELAND WILLEN SNELLE
BESLISSING OOSTERSCHELDE
j^E Kringen Noord-Beveland en Schouwen-Dui-
veland van de Z.L.M. hebben in een telegram
aan de ministerraad, met klem aangedrongen op
het spoedig nemen van een beslissing omtrent de
afsluiting van de Oosterschelde.
De kringen zijn tegen het plan van dijkverhoging.
Hun voorkeur gaat uit naar de pijlerdamafsluiting,
maar een algehele afsluiting stuit ook op geen be
zwaren. Voorop moet staan dat de veiligheid van de
bevolking gewaarborgd wordt.
ning toegedaan, dat de telers die op de vrije markt hebben
verkocht, landelijk gezien, wel deze gemiddelde prijs van
43,75 hebben gehaald. En wanneer men daar bij het af-
zetritme per maand in afgeleverd produkt, af-boerderij ge
sorteerd op 35 mm opwaarts als uitgangspunt neemt, dan
blijft het Produktschap van mening dat de gegevens, wel
ke aan de minister van Ekonomische Zaken drs R. M. Lub
bers werden verstrekt juist zijn.
En wanneer men daarbij ook in overweging neemt dat
het maandelijks afzetritme, waarvan de gegevens door
het STULM werden verstrekt, juist zijn, dan heeft de teler
die zijn produkt afzette op de vrije mark daar zeer zeker
van geprofiteerd.
Het Produktschap heeft het overigens niet over prijzen,
die op kontrakt zijn gemaakt of over aardappelen die in
de pool aingen. Natuurlijk sluit het Produktschap de mo
gelijkheid niet uit, dat juist op Noord-Beveland en de rest
van Zeeland gemiddeld lagere prijzen zijn gemaakt, maar
dit geldt zeker niet landelijk. Overigens werd er nog aan
toegevoegd dat de akkerbouwuitkomsten van het afgelo
pen seizoen gemiddeld zeer goed zijn. De L.E.I.-cijfers
die binnenkort zullen worden gepubliceerd geven daar
van een duidelijke indikatie. Het spreekt vanzelf dat de
bedrijven die geen aardappelen in hun bouwplan hadden,
anders uit zullen komen. Maar overigens is het Produkt
schap van mening, dat het een geweldig akkerbouwjaar
is geweest, mede dank zij de goede aardappelprijzen.
(Vervolg van eerste pagina)
de economische ontwikkeling in het buitenland. Ook daar
zal de bedrijvigheid moeten toenemen om vraag te laten
ontstaan naar onze produkten. Met onze open economie
zijn wij op export aangewezen. Voorwaarde is dat wij in de
concurrentie kunnen meekomen.
De regering heeft gekozen voor een bijzonder riskante
financieringsmethode. Daarom riskant omdat wij ons op
de rand zullen bewegen van een mogelijk verder oplaai
ende inflatie. De financiering is ook riskant omdat voor
het z.g. monetaire systeem werd gekozen. Dit betekent
in goed nederlands niets anders dan dat-nieuwe bank
biljetten zullen worden gedrukt. De gedachte is echter
dat, wanneer de winsten toenemen, de overheid ook meer
aan belastingen zal ontvangen zodat op deze manier de
financieringsmiddelen zullen terugvloeien. Onder omstan
digheden waarin wij vandaag leven lijkt een arbeidsvoor
waardenbeleid als thans door de regering gepresenteerd
de enige oplossing. Hoe zuur de appel voor velen ook is.
Het arbeidsaandeel in het nationaal inkomen is opgelopen
tot 96 van het totaal. Daar kan niets meer bij. Verwacht
moet worden dat de drang naar herverdeling en een ver
dergaande nivellering van inkomens groter zal worden.
Ook ervaren wij dat de collectieve lasten te ver zijn door
geschoten en dat het bedrijfsleven het daar bijzonder
moeilijk mee heeft. De gevolgen van de te hoge lonen eri
collectieve lasten manifesteren zich duidelijk in een krim
pende werkgelegenheid waarvan het eind helaas nog
steeds niet in zicht is. Wij hebben het hoofd te bieden
aan een internationale recessie, ernstiger en dieper van
omvanq dan door velen aanvankelijk werd ingezien. Dach
ten wij vorig jaar nog dat door een uitzetting van de over-
heidsgaven de werkloosheid doelmatig kon worden be
streden, nu weten wij beter. De werkloosheid draagt
steeds meer een structureel karakter en is daarom moei
lijk te bestrijden. Dat de regering daarom nu besluit een
selektief investeringsbeleid te gaan voeren om daarmee
de bedrijvigheid te stimuleren lijkt een goed uitgangs
punt.
Ook lijkt het juist dat de regering een rem op-de groei
van de overheidsuitgaven wil zetten. Alle departementen
zullen daarvoor een offer moeten brengen, hetgeen be
grijpelijk is. Maar het lijkt toch minder logisch dat voor
zover ook van het ministerie van Landbouw en Visserij
een offer mag worden gevraagd dit nu juist op het terrein
van de ruilverkavelingen moet worden gebracht. Nu aan
de prijzenkant niet veel te verwachten valt is de agrari
sche ondernemer te meer gebaat met een beleid dat tot
lagere bedrijfslasten kan leiden. Ruilverkavelingen kunnen
daartoe een welkome bijdrage leveren. Een nadere moti
vering waarom minister Van der Stee juist op dit terrein
een bezuiniging heeft geaccepteerd lijkt niet overbodig, al
zullen critici dan moeten beseffen dat aan hun de taak is
aan te geven waar de bezuinigingen dan wel moeten wor
den gezocht.
Hoe het ook zij, over het geheel genomen zijn wij ge
neigd de beleidsvoornemens van de regering ten aan
zien van zowel het inkomensbeleid danook ten aanzien
van de investeringen positief te beoordelen. Anders is het
gesteld met de plannen welke de regering ten aanzien van
de grondpolitiek heeft.
Het is te hopen dat de Tweede Kamer bereid zal wor
den gevonden hierop corrigerend op te treden.
VAANDRAGER
s\P 18 mei en op 25 mei van dit jaar vond in de Eerste
U Kamer het debat plaats over het beleid van de mi
nister en de staatssecretaris van Financiën. De Eerste
Kamer gaat over het algemeen niet in op allerlei details.
Het zijn de grote lijnen in het beleid die daar aan de or
de komen. Dit betekent niet dat er nooit details bespro
ken worden. Als dit niet zo was, zouden de besprekin
gen ook wel erg in het vage blijven.
Het zal wel duidelijk zijn dat de onderwerpen die in
de Eerste Kamer besproken worden voor een belangrijk
deel ook in de Tweede Kamer al aan de orde zijn ge
weest. Toch blijft het wel interessant om het verslag
van de discussies in de Handelingente lezen.
Eén van de punten, die besproken zijn, is dat van de
belastingfraude. Geen nieuwe zaak, wel één die tegen
woordig toch meer in de belangstelling staat.
Dat er nogal gefraudeerd wordt, schijnt een wijd ver
breide mening te zijn. Of die mening juist is, is moeilijk
na te gaan. De belastingen zijn hoog, te hoog volgens
veel mensen. Dan ligt het voor de hand dat men gaat
denken, dat de belastingplichtige dan zelf wel zal zor
gen dat hij wat overhoudt om van te leven en dat dit
gebeurt door b.v. inkomsten te verzwijgen of karweitjes
met zwart geld te betalen en zo de B.T.W. te ontduiken.
jl/rAAR wie weet of die gedachten op waarheid berus-
ten? De mensen denken en zeggen zoveel. Soms
schrijven ze ook veel! Dat bleek uit een vraag van het
Kamerlid Zoon. Deze had in de „Zwolsche Courant" van
13 februari een interview gelezen met de toen nieuw
benoemde directeur-generaal der belastingen. Deze had
gezegd dat bij de belastingkantoren dagelijks vele wat
hij noemde klikbrieven" binnen komen. Daaronder zijn
ook anonieme! Die brieven waarin dus blijkbaar de
„Klikkers" hun mede-mensen beschuldigen van belas
tingfraude, moeten, zo zei de directeur-generaal wel
even op hun waarde worden getaxeerd.
De heer Zoon wou nu van de staatssecretaris van Fi
nanciën weten hoe dat „taxeren" in zijn werk gaat. Ge
beurt dat vanachter het bureau of wordt de man of
vrouw, die van fraude beschuldigd wordt, bezocht door
een controleur.
Dat was één vraag van de heer Zoon. De tweede was
of de beschuldigde altijd van de beschuldiging op de
hoogte gebracht wordt, ongeacht of de beschuldiging
juist of onjuist blijkt te zijn.
i\E staatssecretaris heeft op deze vragen geantwoord
dat dergelijke brieven niet alleen „vanachter het
bureauworden beoordeeld. Er wordt dus, dat blijkt uit
dit antwoord, naar aanleiding van dergelijke brieven ook
wel controle ingesteld.
De staatssecretaris zei verder dat bij de behandeling
van Klikbrieven zeer grote voorzichtigheid betracht
wordt, omdat de ervaring heeft geleerd dat klikbrieven
veelal worden geschreven uit afgunst of omdat de schrij
ver ervan in ruzie leeft met de beschuldigde.
Daarom vindt de staatssecretaris het niet juist, dat de
beschuldigde kennis krijgt van die klikbrief.
De klikker zelf wordt niet ingelicht over het resul
taat van het onderzoek. In de eerste plaats gebeurt dit
niet omdat de belastingdienst eeq strenge geheimhou
dingsplicht heeft, in de tweede plaats wil die klikspaan
dikwijls anoniem blijven.
Een erg fraai beeld is het niet dat hier uit de Hande
lingen van de Eerste Kamer voor ogen geschilderd
wordt.
Men kan niet aannemen dat klikbrieven geschreven
worden uit een soort heilige drang naar rechtvaardige
belastingheffing. Als de staatssecretaris zegt dat de brie
ven „veelal" worden geschreven uit afgunst of uit een
konfliktsituatie, dan zal men dat woord „veelal" wel
weg kunnen laten of er een ander motief, dat ook niet
als een edel motief te beschouwen is, bij moeten ver
melden!
J~)AT betekent niet, dat de Klikbrieven nooit op waar-
heid berusten. Dat zal zeker wel het geval zijn en
zoals dat zo dikwijls het geval is zal ook hier de oorzaak
dat het kwaad (want belastingfraude plegen is zeker
een kwaad aan het licht komt, nogal eens bij de daders
zelf liggen. Al of niet onder een borrel vertellen sommi
ge mensen graag wat zij aan stoute daden gedaan heb
ben. Aan hun beste en aan hun minder goede vrienden.
Het verhaal zal dikwijls wel onder het zegel van ge
heimhouding verteld worden en ook nog wel wat aan
gedikt. Maar ondertussen!
Als iemand nu zegt dat de belastingdienst anonieme
brieven zonder meer terzijde zou moeten leggen, dan
klinkt dat sympathiek, maar het is geen houdbare stel
ling. De belastingdienst is een Overheidsorgaan met de
taak de belastbare feiten vast te stellen. Overtredingen
van die wetten moet zij opsporen. Wat dit betreft heeft
ze eenzelfde taak als de politie, als het gaat om overtre
ding van de wet.
Wordt er nu inderdaad meer gefraudeerd dan vroe
ger? Uit een'onderzoek naar de opvattingen over belas*
tingfraude zou blijken dat men nu negatiever staat te
genover het betalen van belasting dan ongeveer tien jaar
geleden. Maar ja, het is de vraag of inderdaad de men
taliteit zich in dit opzicht wel wijzigt. Mogelijk is het
wel! Er is in 10 jaar immers zo heel veel veranderd. En
niet alleen verbeterd!
Maar wij weten dat dat altijd al zo geweest is!
PAAUWE
