.cVQ
ZORG OM ZUINIGHEID
maatschappij tot bevordering van landbouw, tuinbouw en veeteelt in zeeland en noord-brabant
K. N. L. C.
zlm
VRIJDAG 12 SEPTEMBER 1975
63e Jaargang - No. 3297
tuinbouwblad
Met ingang van oogstjaar 1975 gaat de N.A.K. een verandering in het plomberingssysteem van zaaizaad
en pootgoed toepassen. Moderne verpakkingsontwikkelingen maken deze verandering noodzakelijk.
Vandaar dat nieuwe modellen labelcertificatie worden ingevoerd. Door het machinaal (of met de hand)
dichtnaaien van de zak tesamen met het labelcertifi caat wordt de tot op heden toegepaste plombe (met
het in de zak aanwezige certificaat) vervangen. Met nadruk dient erop te worden gewezen dat, voor
zover bewaring van bewijsstukken van belang is (bij aangifte, phoma verordening enz.) dit labelcertifi-
caat vooral bewaart dient te wordenI
LANDBOUW WIJST ONBILLIJK BELEID AF
t-IET bestuur van het Landbouwschap heeft verleden
week nog eens de landbouwpolitieke puntjes op
de i gezet. Het presidium van het COPA (comité van
landbouworganisaties van de EEG) gaat dat volgende
week doen. Daar is reden voor, want het EEG-landbouw-
beleid komt op de kille tocht te staan van een onjuist stre
ven naar bezuiniging op de uitgaven van het Brusselse
landbouwfonds. Dat streven mag onjuist worden ge
noemd. Een doelmatig landbouwbeleid, met name een
markt- en prijsbeleid, moet nu eenmaal voldoende werk
tuigen en geldmiddelen hebben om het hoofd te bieden
aan de variatie, die op kan treden: in het weer, in de
voedselbehoefte in de wereld. Als men waar wil maken
wat men stelt als doel: bepaalde richtprijzen voor belang
rijke produkten om een bepaald landbouwinkomensniveau
na te streven. Daarbij passen geen beperkingen, plafonds,
of wat dan ook, aan de uitgaven vooraf, gedurende de rit
of achteraf.
Maar de politieke werkelijkheid in de huidige EEG heeft
helaas een andere uitwerking. De stilstand in de ontwik
keling naar verdere Europese eenwording betekent dui
delijk achteruitgang in de landbouwpolitiek.
Het is waar dat de totale kosten van het gemeenschap
pelijke prijsbeleid maar zo'n 21/2 van de uitgaven voor
voeding uitmaken, of maar 5V2 van de hele landbouw-
produktiewaarde. Maar politiek betekent het veel meer
in deze tijd van stagnatie en werkloosheidsbestrijding, dat
sommige EEG-landen veel meer aan de Brusselse „pot"
betalen dan ze eruit terug krijgen: Duitsland, Italië, Ver-
enigd Koninkrijk, zonder dat ze op redelijke termijn vol
doende zicht hebben op voortgang en vrucht van het Brus
selse beleid elders.
LARDINOIS ZOEKT UITWEG
l^E Duitse bondskanselier, ex-minister van financiën,
vindt trouwens dat Brussel er wat zijn algemene
werkwijze betreft, financieel en anderzins wat te weinig
ingetogen er op los leeft. Enkele prijs- en marktmaat
regelen gingen de Duitsers altijd al te ver: melkprijs, in-
leveringspolitiek voor rundvlees. De Italianen stellen
vast, dat veel meer Brussels „garantiegeld" naar het noor
den dan naar het zuiden van de EEG gaat. Ze laten zich
niet overtuigen door het tegenbetoog dat de zuidelijke
produkten (b.v. groenten en fruit) zich moeilijker lenen
voor strikte prijshandhavingspolitiek. Met veel meer geld
voor struktuurbeleid (rentesubsidies, allerlei werken etc.)
zijn ze niet meer tevreden te stellen: ze zien nu al geen
kans om dat te „vertimmeren". Als de partners klagen
over de uitgaven voor Italiaanse wijn en olijfolie, doet
Italië dat op zijn beurt bij melk en tarwe. Het tekent de
in feite zwakke positie van de EEG-Commissie, dat de
landbouwcommissaris zich gedrongen voelt om te voren
met de politieke realiteiten, zoals ze in de Ministerraad
spelen al rekening te houden. Ongeacht de uitwerking
op de doelmatigheid van zijn gemeenschappelijk land
bouwbeleid, blijft hij staan achter datgene wat de Com
missie al twee keer, in het „memorandum 1973" en in de
„balans 1975" aan bezuinigingsvoorstellen heeft gedaan.
In dit nummer o.m.:
O.V.M.-verzekeringen
- ,,U doet het goed!"
Pagina 3
Gew. Raad
Landbouwschap Zeeland
vergaderde Pagina 4
Uit de praktijk
Pagina 5/6
Wetenswaardigheden
voor de aardappeltelers
Pagina 7-8-9
Nogmaals het
tankmelken op het kleinere
veehouderijbedrijf
Pagina 11
Tuinbouw Pagina 13
Voor de vrouw
Pagina 18
Om de ons zo direkt raker.de twee bekende voorbeelden
te noemen:
Het afschaffen van de denaturatievergoeding op tarwe
en gaan naar één bodemprijs voor alle granen. En het pla
fond voor de uitgaven van het zuivelbeleid: als er te grote
voorraden komen dan moeten de veehouders in de lasten
daarvan opeens gaan meedragen. Het idee van een melk-
heffing was niet uitvoerbaar, dus nu wordt wat anders
voorgesteld: prijsverhoging in twee stappen, maar de
tweede stap in september eventueel niet en ook even
tueel nog drie maanden langer wachten op de nieuwe
prijs in het jaar daarop. Hoe dan ook, officieel heet dit
„financiële mede-verantwoordelijkheid van de producen
ten voor de afzet van overschotten".
De heer Lardinois probeert het COPA mee te krijgen in
deze richting, anders zouden er ergere dingen kunnen
gebeuren. Hij heeft zelfs op 3 oktober a.s. een gesprek
georganiseerd met alle voorzitters van nationale land
bouworganisaties in de EEG, een iets anders samenge
steld gezelschap dan het COPA-presidium (en wat beter
te hanteren, denkt hij misschien).
TARWE EN ZUIVEL
T-TET is wel goed om nog even bij de positie van deze
twee basisprodukten stil te staan. Het verweer van
landbouwzijde spitst zich ook op deze produkten toe.
Want als de Commissie durft te spreken over uitgaven
beperking en financiële mede-verantwoordelijkheid, dan
moet ook vastgesteld worden wie schuld heeft aan gro
tere voorraden. Dat is in elk geval de Commissie zelf
die de tarwe-export afremt als die goed mogelijk is en
aarzelt om tijdig een hogere exportrestitutie op mager
melkpoeder te proberen.
Over de aangekondigde beleidsombuiging bij tarwe
vanaf de volgende oogst is al het nodige geschreven.
„Niet voor de broodbakkerij geschikte" tarwe zal in prijs
tot voergraanprijspeil kunnen dalen. Maar de geschikt
heid voor de bakkerij hangt af van velerlei: consumptie
gewoonte, melange-samenstelling, klimaat, etc.
En de bruikbare methode tot bepaling van die geschikt
heid is er gewoon nog niet. Wel o.a. een omstreden me
thode, die het kleven meet. Dat kleven is hinderlijk in
bakkerij-machines, maar zegt weinig over de bakkwali-
teit. Er lijkt een onvoldragen oplossing voor een bepaald
probleem aangegrepen te zijn om tot uitgavenbeperking
te komen. De Fransen vonden toch al dat minderwaar
dige „noordelijke" tarwe teveel financiële aandacht kreeg
en hun goede op de wereldmarkt afbreuk deed. De Duit
sers hebben er met name een rassenprobleem in gezien
en in hun voetspoor heeft ir. Lardinois dus (om de ge
moederen te sussen?) gezegd dat het maar om een paar
minder goede .kleeftarwerassen" ging.
Wat gebeurt er, als de Commissie niet uit het probleem
van de hanteerbare analyse-methode komt? Wordt dan
straks de graanprijsverhouding expres gewijzigd: tarwe
zo laten en de mais extra hoog? Dan zouden én tarwe-
teler èn pluimvee- en varkenshouder een offer brengen.
Men kan zeggen dat dan in de zuivelsektor de bedoe
ling van de Commissie duidelijker is. Als het teveel gaat
kosten, wordt de Europese veehouders alsnog financieel
een poot uitgetrokken. Welke schuld heeft de melkvee
houder gedurende het melkprijsjaar aan het ontstaan van
een grote voorraad mager poeder of boter? Wat kan hij
er op dat moment aan doen? Op zo'n manier stuurt de
Commissie niets aan de melkproduktie, ze vermindert
alleen de in uitzicht gestelde garantie ten koste van het
veehouders-inkomen.
(Zie verder pagina 2)
