Najaarskeuring
te Goes
17
De najaarskeuring vond ditmaal plaats op de terreinen
van „Cebeco-West" waar wij in elk opzicht puik werden
ontvangen. Aanmerkelijk minder inzendingen uit Walche
ren gezien de buitengewoon moeilijke omstandigheden. Toch
viel de aanvoer in zijn geheel nog niet tegen. Verder weinig
absenten en een zeer goede doorsnee kwaliteit want bijna
altijd was er een goeie kop, dikwijls meerdere beste voorop.
Goede veulens vooral en te weinig 18 maanders. Om niet
teveel in herhaling te moeten vallen, pakken we de paarden
per stal aan.
Brooymans had zo van alles meegebracht en dikwijls von
den we deze stal op kop. Er werden enkel eerste prijzen toe
gekend en slechts bij een enkeling moest Sinterklaas er aan
te pas komen, echter niet bij „Bleijendaal".
Alzo lc merrieveulens kl. m. Miriam v. Veldzicht, rondom
goed. la 18 m. kl. m. Edith van Bleijendaal niet overzwaar,
maar wel courant, la 30 m. m m. Duchesse van Moerkapelle
best gedaan, interessante merrie.
la 3l/i j. kl. m. Carolien van Bleijendaal goed en vlot.
Allemaal Bart produkten en in diens genre gebouwd. Zo ook
de lb der 4V28V2-jarige gr. m. Margriet van Mallani. Zij
stond aanvankelijk vóór Jolanda van Meliskerke maar dat
was o.i. helemaal niet nodig. Jolanda stootte toen door,
kampioene 1974 en erekampioene en zo was het goed.
Verder werd Bart la met een beste rij afstammelingen.
Mede-eigenaar is nu de buitengewone liefhebber Björn Sus-
tronk uit Zelhem. Ook bij de Stalgroepen was deze stal niet
te kloppen. Alzo een succesvolle dag.
Nu de gebr. De Buck te Oostkapelle al of niet in combi
natie met Gijs de Werd uit Alphen (N.-B.). lb merrieveulens
kl. maat, dik en goedsoortig als de vader. Het beste hengst
veulen Gamin v. d. Roond door G. v. Sch. prima veulen
vooral typisd^en grof, voeten te klein.
lb 30 mm. 4*1. m. Cora van Vrasene, typisch maar niet te
fel. la 3V2 jaar gr. m. best meegekomen, Elvira v. d. Linge
jeugdkampioene uit de beste moederstam, alleszins mooi
paard. Bij de oudere merriën in beide maten op kop. Kl. m.
Paula van Denen algemeen gekende Brabantse „crack" met
veel temperament, ingeruild tegen Vera van Popkensburg, de
excellente 30-maander en dochter van Gamin van Schoone-
beek. Alzo verlies voor Zeeland.
In de grote maat, Comtesse de la Distillerie. Belg. import,
buitengewoon massaal en typisch blikvangster.
Verder lb bij de stalgroepen met een beste combinatie,
eveneens veel mooie successen!
Stal „te Zande" (Simonse en Schrier) Heinkenszand en
Kapelle, succesvo1 bij de veulens met uitslutend Due. pro
dukten. Die mochten gezien worden.
Verder la 30 m. Promesse van 't Ooievaarsnest met maat
0niK penwerk, Pr>ma bloedvoering, nog veel groen
lb 3/2 j. kl. m. en gr. m. resp. Cora van Vlissegem en
Mimi van Noordhout, beide imports, de laatste is een felle
tante, gespierd en gebeend met zeer vlotte gangen.
Merriën 4/2 t/m Sl/2 kl. m. lb Jennie van Baron, grof en
best van boven. b
le Son ja van 't Hoekske gestapt, mooi gebroekt goed
beenwerk en dito voeten.
Stal te Zande toonde de oud-kampioene Nellie van het
Dorp m prima conditie en had verder veel succes in de aan
vullende nummers, merriën met afstammelingen.
la rngnd van Doolman met Nellie en Linda „te Zande",
beste groep.
la met stalgroepen (jong) met de reeds eerdergenoemde
veulens, stalgroepen (oud) lc en le.
Eveneens la fokgroepen. Alles bij elkaar een flinke steun
voor deze dag. Deze drie stallen leverden ruim de helft van
de bO Rummers bevattende catalogus.
T. N. Steendijk te Nieuwerkerk was zeer succesvol met
zijn beide merneveulens, die beide op kop kwamen in hun
klasse. Grada van Steenzwaan werd „beste veulen" en dan
nog te weten dat stalgenote Karin van Staansberg daar niet
voor onder deed.
Ook Bea van Steenzwaanlc en Wilma van Steenzwaan
lb heten zich puik zien, beidWelle tantes en veel vlot.
Stoffel M. v. d. Velde te Zonnemaire. Evenals vorig jaar
stond Jozina weer la bij de 4V2—Sy2 jaar kl. maat, kittig
ding vlot en courant. Connie van Cromstrijen was apart en
nog vlug over de baan lc en Isabella lb 30 m grote maat.
Een leuk stel in ld stalgroepen met paarden die nog ge
regeld werken en zo zijn er niet veel meer.
M. J. Mol te Waarde: slechts met twee paarden ingezon
den. Een buitengewone 18 maander op kop in de grote maat.
Fel ontwikkeld: liep ze dik in de kijker, nog wat flauw in de
rug en iets kort vóór, uitstekend Bart produkt, uit Jolanda
van Meliskerke!
Gebr. Geldof van Oostkapelle waren er met Rosalie, nog
best bewaard en landelijk bekend als moeder van Jacqueline
en nu weer Vera.
Het vertrek van Gamin van Schoonebeek was een groot
verlies voor Zeeland, want ook Carla van 't Legist van Gebr.
Rijk te Kwadendamme, nog altijd een knappe oude tante,
kweekte buitengewoon met hem. Attente Brabanders laadden
deze kinderen op en dat wad weer verlies voor ons.
Due K 2704 door Bart van Iz. de Buck te Serooskerke en
derde op tal in Den Bosch, lb met een stel heel aardige veu
lens, belovend voor de toekomst.
Jos Boogerd te Meliskerke was lb met de afstammeling
w.o. Jolanda die wel veel maar niet alles goed kon maken.
PAERDEVRIEND.
Het is nu december 1974 en als u dit leest is het
misschien 1975. Vanuit Ierland wensen we de lezer een
gelukkig 1975 toe. Dat het u mag brengen wat u er
van hoopt. Na al de gebeden met Kerst en Oud- en
Nieuwjaar kunnen we wensen, dat ze verhoord mogen
worden.
Het is mijn bedoeling om er met dit stukje een punt
achter te zetten. De verleiding is soms groot om te
blijven schrijven, want zo in het dagelijks leven kom
je nog al eens wat tegen, waarvan je denkt, dat moet
ik toch nodig eens in het ZLM-blad schrijven, maar dat
zal wel zo blijven en ieder van u zal dikwijls de be
hoefte -hebben om eens iets in de krant te schrijven. Kijk
maar naar de ingezonden brieven in tijdschriften; ze
zijn echter dikwijls alleen maar aktueel en leesbaar
voor degene die ze geschreven heeft. Daarom besluit ik
met enige algemene onderwerpen die dikwijls in de be
langstelling staan van Nederlanders die Ierland eens
bezoeken. De eerste vraag die we altijd krijgen is, heb
ben jullie het hier naar je zin? Ons antwoord is dan,
ja, maar met de nodige reserve. Kijk, we hebben het
hier redelijk goed naar den zin, omdat we niet zien
wat Nederland ons te bieden heeft. In vergelijking op
zakelijk gebied hebben we het hier beter getroffen dan
in Nederland. Ik heb in Nederland teveel op de bak
fiets gereden om er naar terug te verlangen. Ik heb
teveel koude geleden in de winter met lange dagen
snoeien met sneeuwschoenen aan om te zeggen daar wil
ik naar terug. Wel is er natuurlijk altijd nog de band
met je geboortegrond. Daar men als kind gespeeld
heeft en waar men iedere boom en sloot kende. Veel
van die bomen en sloten zijn er echter niet meer. En
heel de omgeving klopt niet meer met wat in je geheu
gen is vastgelegd. Emigranten die nog eens terug ko
men kijken naar hun geboorteplaats en de bedoeling
hebben om daar eens een paar maanden te verblijven,
dienen vaak hun tijd niet uit en zijn in 14 dagen tijds
weer vertrokken. Toch zijn er nog zulke banden met
Nederland dat die wellicht sterk genoeg zullen zijn om
weer een keer voorgoed terug te brengen. Die banden
liggen vooral op het culturele vlak. Wij zijn nu een
maal als Nederlander opgevoed en opgeroeid. En de
invloed die dat heeft gehad is niet te verslijten. In ons
geval zijn we van het bekende Calvinistisch Nederland
se type. Wat onder meer inhöudt dat we hoge waarde
hechten aan degelijkheid, eerlijkheid, vrijheid. Degelijk
heid in het werk en eerlijk in relatie tot anderen en
vrijheid om je eigen mening te hebben en je eigen
identiteit. En dat zijn bij mij althans (mijn vrouw
maakt er geer) problemen van) de kardinale aantrek
kingskrachten van Nederland. De mogelijkheden om je
zelf te zijn zijn er in grotere mate aanwezig dan hier.
Hier zijn we nieuwkomers waar op onze woorden en
daden wordt gelet. We zijn protestant, dus in feite
vreemden in het hier heersende godsdienstig patroon.
En er is geen vrijheid in dit land, omdat de mensen
bang zijn voor de politiek ten opzichte van Noord-Ier-
land. Bang voor de politieke invloed die hier tot op per
soonlijk terrein zijn invloed heeft endus bang voor de
corruptheid die er mee samengaat. Als buitenlander
voelen wij ons op politiek gebied helemaal een vreem
de. We kennen de code niet van politieke invloed op
ieders bestaan. En op het toekomstige bestaan van onze
kinderen. Met het bovenstaande hoop ik antwoord te
hebben gegeven op: „Hebben jullie het hier naar je
zin?"
Tijdens de tijd dat we nu in Ierland (8 jaar) heb
ben we ook al heel wat Nederlanders ontmoet die ge
ïnteresseerd waren om hier te komen wonen en dan
eens bij ons langs kwamen om advies te vragen. Nu is
het bekend dat een mens alleen maar advies aanneemt
als dat alreeds past bij de plannen die hij in z'n hoofd
heeft. Daarom is het ondankbaar werk om advies te
geven. We beperken ons daarom tegenwoordig tot één
advies aan ieder die daar om vraagt en dat is: als je
hier in Ierland wil komenwonen, kom dan eerst voor
een jaar zonder een beslissing te nemen. Dat ene jaar
„verlies" zal blijken je grootste winstjaar geweest te
zijn! Dan kan men de kust verkennen en je hebt nog
geen schepen achter je te verbranden, want zover is
Ierland nu weer niet weg van Nederland. Bij gelukkig
toeval' hebben wij geen grote fouten gemaakt toen we
hier in Ierland gingen wonen. We hadden geluk, want
achteraf hebben we vaak gezegd, we hadden dit niet
gezien en hebben dat niet begrepen. Goddank dat we
daar of daar niet ingelopen zijn. Graag wil ik u nog
enige voorbeelden noemen. Als men in de zomer land
koopt in Ierland, kan dat er aardig uitzien. Het is wei
land en de beesten die er op lopen zien er aardig ge
zond uit! Maar het is best mogelijk dat er zoveel stenen
onder de zode zitten of zo nu en dan flinke grote blok
ken, dat het land niet ploegbaar is. een ander weiland
kan er goed uitzien maar staat in de winter ongeveer
een maand onder water, omdat er gewoon geen verval
is naar één of de andere kant en al de regen de grond
moet inzakken. Er was hier in Cahier een huis wat in
zo'n hol gebouwd was. Als u dat in de zomer koopt, dan
hebt u een onp lezirige verrassing als u er in de winter
met een boot naar toemoet. Het vorig jaar was er hier
een Engelsman die een stuk grond wilde kopen. Hij was
ook bij ons geweest. Eerst gaf hij veel te veel geld
en toen hij er eenmaal woonde kwam hij tot de ontdek
king dat de fabriek 1 km verder op, dode dieren ver
werkte tot meel (Hekro in Nederland?) en dat de stank
bij westelijke wind ondraaglijk was! Om de maat vol te
maken was er nog één perceel weiland bij z'n bezit
wat volgens de legendes vroeger een kerkhof was ge
weest voor de slachtoffers van de hongersnood rond 1880
en de publieke opinie liet hem niet toe wat aan dat stuk
grond te doen. Een poosje terug kwam er hier ook
weer een Nederlander met „hoge nood". Zo noem ik
tenminste hun haast om iets te kopen. Hij had al spoedig
een mooie huis gevonden en vroeg ons om hem te hel
pen met de taal om vergissingen bij de koop uit te
sluiten. Helaas voor hem, gaan we daar niet op in. Ik
neem geen verantwoordelijkheid op me, die zwaar weegt
en niet betaald wordt! Na een paar dagen hoorden we
via andere mensen dat hij het ooghad op een huis met
de naam „Toorcen Woodhouse". Toen liet ons geweten
ons toch niet met rust. Dit was te bar. De makelaar ging
hem een huis verkopen waarvan november tot maart de
zon niet schijnt omdat het in de schaduw van een vrij
steile heuvel ligt. We hebben de mensen opgebeld en
hen attent gemaakt op deze „kleinigheid"! De nogal
eigenwijze Nederlander stotterde toen toch een beetje
en ze zijn na deze ervaring met de noorderzon vertrok
ken.
Nu wil ik dus met deze voorvallen niet aantonen
welke gevaren iemand van alle kanten kunnen beloe
ren, maar wel dat niet alles in Ierland in overeenstem
ming is met de vriendelijkheid die je tegemoet komt!
Zoals overal in de wereld volgen ook hier de mensen
het z.g. elfde gebod: „Let op je zelf" En daar zit wat
waarheid in ook, want als we niet op ons zelf kunnen
passen en staan, dan moet een ander er voor opdraaien!
„It is a long way to Tipperary". In veel opzichten! Maar
laten we besluiten met de aanhefvaneen ander Engels
oorlogsliedje: „It will be a lovely day, tomorrow!"
NASCHRIFT REDAKTIE
Zoals U in't begin van het artikel hebt kunnen
lezen, is hiermee een eind gekomen aan de rubriek
„It is a long way to Tipperary". Het was een veel
gelezen en gewaardeerde rubriek. De schrijver heeft
kans gezien niet alleen veel te vertellen over de
akkerbouw, veeteelt en fruitteelt in Ierland, maar
tevens veel achtergrondinformatie verschaft over
o.a. het denken en doen van de bevolking. Dat
deed hij met een scherp oog voor details en vaak
vanuit een filosofische benaderingswijze. We
danken de heer Traas voor dit alles en wensen hem
met zijn vrouw en kinderen het allerbeste toe!
