MET MAN EN MACHT!
VERZEKERINGSINSTELLINGEN
VAN DE ZLM
Ziektekostenverzekering
8
PI
OVER de gezondheidszorg wordt nog steeds veel ge
sproken en geschreven. Begrijpelijk want het is
een uitermate belangrijke zaak, waarbij een ieder nauw
betrokken kan worden. Kosten nog moeiten mogen ge
spaard worden om een mensenleven te redden, het lij
den te verzachten, de genezing te bespoedigen en nog
onbekende oorzaken van een ziekte op te sporen.
•Wie daar tegen is, is tegen zichzelf.
Naar ons idee zijn dat dan ook de hoofdredenen, die
het zo moeilijk maken de snel stijgende kosten van zie
kenhuizen, specialisten, huisartsen, apothekers etc. te
beteugelen.
Staatssekretaris Hendriks, van huis uit een vakman op
dit terrein, doet zijn best. Op een gegeven moment kon
digde hij een personeelsstop voor de ziekenhuizen af
maar, zover ons bekend, is deze maatregel al weer on
gedaan gemaakt. De protesterende vertegenwoordigers
van ziekenhuizen hebben kunnen aantonen, dat door deze
maatregel de patiënten de dupe werden.
Als één patiënt wat langer op hulp en bijstand moet
wachten kan het zijn dood betekenen.
Men zit er bijzonder moeilijk mee en intussen rijzen
de kosten de pan uit. Dit alles is oorzaak, dat men met
betrekking tot de gezondheidszorg ook reeds speelt met
de gedachte aan nationalisering.
Voorstanders durven te beweren, dat het dan wel goed
koper gaat worden. Dat is uiteraard onzin. Een geheel
ander punt is of men via een nationalisering tot een rede
lijker kostenverdeling komt. Daarover is een geweldige
filosofie op te bouwen.
MEN MOET OBJECTIEF BLIJVEN
"\7ELEN doen het nu reeds voorkomen alsof verzeker-
den via het ziekenfonds veel voordeliger en beter
verzekerd zijn. Uiteraard is het een premie naar draag
kracht. Dat het lang niet voordeliger (goedkoper) is wil
len wij met een praktijkvoorvai toelichten.
Het was tijdens onze zomervakantie, dat wij kennissen
ontmoetten. Hij vertelde na de vakantie bij een andere
werkgever te gaan werken waar hij boven de loongrens
van 23.200,van het ziekenfonds zou gaan verdienen.
Op grond van de bepalingen in de ziekenfondswet zou
hij derhalve niet meer verplicht verzekerd kunnen zijn.
Zijn toekomstige werkgever had dit euvel echter opge
lost door het officiële loon onder de inkomensgrens te
houden en het overige zou hij dan via secundaire of
andere voorwaarden ontvangen. De kennis was nogal
enthousiast maar wilde toch gaarne onze mening.
Hoewel wij in principe in de vakantie niet over ver
zekeringen wensen te praten kon een reaktie onzerzijds
niet uitblijven.
U moet n.l. weten, dat deze kennis gehuwd is en geen
kinderen heeft en zijn vrouw bovendien in loondienst
werkzaam is (inkomen ƒ15.000,
Ons commentaar was kort en bondig, n.l. dat kost u
en uw werkgever minstens 1.000,
Immers uw vrouw is op grond van haar loondienstver
houding al verplicht verzekerd: kosten ziekenfonds
premie 91/2 van 15.000,is 1.425,
Door zelf onder de verplichting ziekenfonds te blijven
moet voor u ook nog eens ziekenfondspremie betaald
worden van 91/2 van ƒ19.760,(maximum bedrag
waarover premie wordt berekend) is 1.877,20.
Daarvan wordt op uw loon de helft ingehouden ofwel
938,60 en uw werkgever betaalt de andere helft bij.
Voor deze premie bent u dan 3e klas rondom verzekerd
met enige beperkingen van tandheelkundige hulp en va
kanties buitenland. Zou u zich vrijwillig 3e klas verzeke
ren dan was u aan premie kwijt precies 700,Het ver
schil met de ziekenfondsdekking zit dan hierin, dat op
vrijwillige basis 20 van de huisartsenkosten en een
deel van de tandartsenkosten zelf gedragen moet wor
den.
In plaats van 1.877,20 zou u met 700,kunnen vol
staan. Zijn verbazing was groot. Ons advies was dan ook
na de vakantie meteen zijn werkgever te verzoeken het
loon op legale wijze te verantwoorden en hem derhalve
buiten de verplichte verzekering te laten vallen.
We hielden er een kan sangria aan over!
ZIJN VERBAZING WAS GROOT
I-JET gaat ons om de verbazing. Alsof het te gek is,
dat een particulier bedrijf nog voordeliger kan wer
ken dan een overheidsbedrijf. Of ligt dat aan de voor
lichting?
Zo hebben we kunnen lezen, dat de ziekenfondspremie
in 1975 waarschijnlijk iets omlaag gaat n.l. van 9,5 naar
9.3
Alleen wordt er dan laconiek aan toegevoegd, dat de
loongrens, waaronder de werknemers als verplicht ver
zekerde wordt aangemerkt, van 23.200,naar
27.500,zal worden opgetrokken.
De loongrens, waarover premie betaald moet worden
gaat dan omhoog van ƒ19.760,naar 23.400/dat is
een verhoging ƒ3.640,9,3 is 338,52 extra premie
verhoging.
In 1974 was de maximale ziekenfondspremie 1.877,20
en dit wordt dan ƒ2.176,20. De verhoging van 299,
betekent dan toch even een procentuele verhoging van
16%!
Ook in de lagere looniveau's komt er als gevolg van
loonsverhogingen extra ziekenfondspremie binnen ter
wijl bovendien door optrekking van de loongrens tot
27.500,een aantal werknemers onder de verplichting
gaan vallen, terwijl ze voorheen vrijwillig verzekerd wa
ren. -
Van deze lieden valt de volle premie in de ziekenfonds
pot.
De zelfstandigen met een lager inkomen dan 23.400,
(wordt dan 27.500,konden en kunnen zich vrijwillig
bij het ziekenfonds verzekeren. Voor deze groep wordt
de premie door het ziekenfonds met 15% verhoogd.
Indien men niet voor de bejaardenaftrek in aanmer
king komt was de premie ziekenfonds al hoog en wordt
nu dus nog eens met 15% verhoogd. Nu is het ons be
kend, dat de ziektekostenverzekeraars, op grond van de
te verwachten kostenstijgingen in 1975, reeds aan de
Minister van Economische Zaken gevraagd een premie
verhoging van om en nabij 20 toe te staan.
Waarschijnlijk zal deze verhoging niet ten volle wor
den goedgekeurd. Veel lager als 15% zal de Minister
niet kunnen gaan; immers de ziekenfondsen toucheren
deze premieverbetering ook.
We zien de krantekoppen dan al voor ons: „Zieken
fondspremie gaat in 1975 omlaag en ziektekostenverze
keraars verhogen hun premies met 15%".
Er wordt dan niet uit de doeken gedaan, dat de ziekenr
fondsen ook minstens 16% meer premie incasseren.
Over misleiding van de massa gesproken. Kijk, dat is
nu onze verbazing!
DE L.
(Vervolg van pagina 1)
garantieprijs zal gelden. Daardoor lijkt het probleem van
de prijsvorming van de C-suiker voor het komende jaar
wat minder urgent. Niettemin blijven wij erop hameren
dat ook voor de eventuele C-suiker de volle garantie
prijs dan wel de wereldmarktprijs gemaakt moet
kunnen worden.
Resteert natuurlijk de dringende noodzaak dat de mi
nimum garantieprijs voor bieten en de richt- en garantie
prijzen voor bietsuiker drastisch worden verhoogd. Ge
zien het huidige suikertekort in de wereld en ook in de
E.G. en vooral gezien de sterke kostenstijgingen bij de
produktie moeten er naar onze mening zonder meer een
prijsverhoging uitkomen die een rendabele teelt met het
huidige kostenniveau mogelijk maakt.
Een lichtpuntje in de prijsontwikkeling is het feit dat
het Ministerie van Economische Zaken accoord is ge
gaan met een verhoging van de binnenlandse verbrui-
kersprijs met 7 cent/kg in aansluiting op de 5% verho
ging van de richt- en interventieprijzen in Brussel.
Helaas ziet het er wel naar uit dat de uitbetalingsprijs
van de bieten die bij een suikerpercentage van 16%
nu zeker omstreeks 90 gulden zou kunnen bedragen, door
het extreem lage suikergehalte en de zeer hoge verwer
kingskosten nu extra gedrukt zal worden.
Voorts heeft de E.G.-commissie besloten de invoerstop
op rundvlees voor onbepaalde tijd ook na 1 november
te laten doorlopen. Terecht heeft men in dit geval de
„bezorgdheid" van minister Van der Stee niet gedeeld
en de directe landbouwbelangen voorrang verleend bo
ven allerlei vage handels- en ontwikkelinghulpbelangen!
LUTEIJN.
tjET Amsterdamse Gerechtshof heeft een o.i. merk-
waardige uitspraak gedaan over een agrariër die
zijn boerderij verkocht. De situatie was normaal. Na loven
en bieden vond verkoop plaats voor f 525.000,in totaal
welke koopsom in de akte werd gesplitst in f415.000,
voor de landerijen en f 110.000,voor de gebouwen. Een
verstandige zaak om deze splitsing in de akte op te nemen,
want zoals bekend is het waardeverschil tussen opbrengst
en boekwaarde van de gebouwen onderdeel van de winst
en vallen waardeveranderingen van de grond voorzover
buiten de uitoefening van het bedrijf ontstaan onder de
landbouwvrijstelling.
In zoverre lag de zaak eenvoudig dachten wij en velen
met ons.
i
7V IET alzo de Amsterdamse Inspecteur. Hij had er gro-
1 te behoefte aan om ook nog eens een deskundige te
raadplegen die de WAARDE van de landerijen vaststelde.
In belastingkringen is er een voortdurende discussie
over waarde en prijs.
Deze deskundige ging op pad en bepaalde de waarde
van de landerijen op f 408.693,
En nu had je de poppen aan het dansen, want het Am
sterdamse Hof besliste dat het verschil tussen f 415.000,
(de prijs)'en f408.693,(de getaxeerde waarde) geen
vjaardeverandering van gronden was, maar belaste winst
die voortvloeide uit de goede kwaliteiten als verkoper
van onze agrariër en belastte het verschil tussen waarde
en prijs als TRANSACTIEWINST.
/''AARNE citeren wij Prof. Brüllhoogleraar in het
belastingrecht, in zijn vernietigende commentaar op
deze uitspraak:
„De deskundige van het Hof kwam op f408.693,
Prettig iemand gevonden te hebben, die precies weet, dat
de verkeerswaarde niet f 408.700,was, al blijft twijfel
knagen, omdat kennelijk getallen achter de komma zijn
verwaarloosd! Hoe dit ook zij, het verschil met de door
loven en bieden tot stand gekomen prijs was l'h „Aar
dig raak" zal het boerenverstand van onze agrariër opge
merkt hebben; het mijne trouwens ook. Niet zo het Hof.
Dat zag in deze Vh of f 6.307,kennelijk een betaling
voor iets anders dan voor de grond; althans voor iets an
ders dan de verkeerswaarde.
J^N inderdaad heeft de Hoge Raad in zijn arrest van
8 oktober 1969 een verschil gemaakt tussen ver
keerswaarde en overeengekomen prijs. In het arrest van
13 januari 1971 werden met zo veel woorden prijsfluctua
ties rondom de verkeerswaarde als niet tot de vrijstelling
bedoelde waardeveranderingen behorend aangemerkt. In
mijn noot onder laatstgenoemd arrest gaf ik reeds uiting
aan mijn vrees, dat zulks tot krentenwegerij zou leiden.
Niet ten onrechte, zoals thans blijkt. Laat twee deskundi
gen de verkeerswaarde van een stuk grond taxeren en
tien tegen één, dat hun taxaties verder dan IV2 uit
elkaar liggen. Er isniet één verkeerswaarde, maar een
strook en een zakelijk overeengekomen prijs is geen slech
tere indicatie daarvoor dan een deskundigen-rapport
Het is jammer, dat A. zijn overwinning groot genoeg
achtte en geen cassatie aantekende. Gelet op de door
gaans voorzichtige taxaties door deskundigen, zit, als an
dere Hoven het Amesterdamse voorbeeld mochten vol
gen, straks immers in iedere verkoop van agrarische
grond een belas/tbaar gedeelte. Dat dit de bedoeling van
de wetgever niet is geweest, is duidelijk. Ik twijfel er
zelfs aan, of het de bedoeling van de Hoge Raad was."
T'OT zover het commentaar van Prof. Brüll. Laat ons
hopen dat deskundigen toch voorzichtig zijn om
zulke afwijkingen te constateren tussen prijs en waarde.
Het lijkt een gering verschil maar in het boven aangege
ven geval kostte het toch maar weer 50 van f 6.307,
is f 3.153,50!
Om precies te zijn die f 0,50 wordt dan niet ingevorderd
omdat afronding naar beneden op hele guldens plaats
vindt. Maar laat ik niet bitter worden! PAAUWE.
