S'- ^^uicl - (§siuid
NIET ALLEEN JONGENS
Erf
en
akker
Jongerenaktlvitelten
19
Onder redaktie van: H. .A HARDERWIJK
De 4-weekse is e engemengde kursus, d.w.z. meisjes èn jongens zijn welkom. De meisjes volgen vaak
een opleiding tot huishoudlerares. Anderen werken thuis of hebben een baan, die ze voor 4 weken vaarwel
zeggen.
De jongens zijn vrijwel allen praktisch werkzaam in land- en tuinbouw of aanverwante bedrijven. Ook komt
het voor dat men juist een agrarische opleiding heeft afgesloten en in afwachting is van militaire dienst of
een geschikte werkkring. De leeftijd van de deelnemers ligt tussen 18 en 25 jaar.
Waar gaat het om in de 4-weekse?
EEN STEM TE GEVEN
In onze maatschappij doen zich ontwikkelingen voor op allerlei gebied. Ingrijpende veranderingen, die
je leven ook als agrariërs niet onberoerd laten. Sommige komen als een verrassing. Andere dringen
zich onstuitbaar op en lijken zich buiten je wil te voltrekken. Waren die verrassingen inderdaad niet te voor
zien? Leg je je neer bij de dingen die komen gaan onder het motto van ,,ik kan er toch niets aan doen"?
Of wens je de richting van de ontwikkelingen mede te beïnvloeden?
Een kursus, die probeert jonge mensen een stem te geven letterlijk en figuurlijk, dat is
DE VIERWEEKSE
Langzamerhand is dit een begrip geworden in onze plattelandswereld en ook daarbuiten. Het is de lang
ste kursus op onze volkshogescholen. In januari a.s. gaat voor de 25ste maal een 4-weekse van start.
Ook deze 25ste 4-weekse richt zich op JONGEREN,
die zich kritisch willen opstellen
die mee vorm willen geven aan hun samenleving
die het belangrijk vinden zich kreatief te ontwikkelen
die willen leren zich gemakkelijker te uiten
DIT KLINKT ALLEMAAL GEWELDIG
Maar hoe probeert men dit bereiken? via gesprekken met deskundigen; door ekskursies, films, sport;
door in werkgroepen zelf informatie te vergaren en te verwerken; door diskussie-oefeningen; handenarbeid;
enz. Iedere PJZ-er, die zich al is het misschien met enige moeite van 2 tot 27 januari vrij zou kunnen
maken voor het volgen van de 4-weekse (de pure akkerbouwer lijkt ons daartoe instaat), die zou dit in
het belang van zichzelf, zijn bedrijf, zijn (toekomstig) gezin, zijn organisatie, de samenleving, waarin hij leeft
moeten doen. De kosten bedragen ƒ400,p.p. Dat lijkt niet alleen een kapitaal, maar is het ook! Be
denk echter, dat alles inklusief is (eten, films, ekskursies, enz.). Thuis eten, drinken en slapen kost ook geld.
PJZ-leden kunnen bovendien in aanmerking komen voor een subsidiebijdrage in de kursuskosten tot een
maximum van 50%. Dat wil dus zeggen dat je voor 200,een kursus kunt volgen die werkelijk uniek
is, zowel van lengte als van inhoudl Nadere bijzonderheden over en opgave voor deelname bij: PJZ-sekreta-
riaat te Goes of VHs. „Allardsoog" te Bakkeveen (Fr.) Tel. 05169241
Je kunt de kursus volgen in Bergen (N.-H.) of Bakkeveen (Fr.).
SCHOUWBURGVOORSTELLINGEN
ROOSENDAALOp vrijdag 27 oktober a.s. in „De
Kring" een optreden van Herman van Veen. Aan
vang: 20.15 uur. Entree van 5,tot 9,50.
MIDDELBURG: Op woensdag 18 oktober a.s. in de
schouwburg de musical „En nu naar bed" van
A. M. G. Schmidt. Aanvang: 20 uur
Op donderdag 26 oktober a.s. in de schouwburg
het blijspel „Een oogje op Amelie" met onder
andere Jasperina de Jong. Aanvang: 20 uur.
Op dinsdag 31 oktober a.s. in de schouwburg de
cabarettier Herman van Veen. Aanvang: 20.00 uur.
GOES: Op dinsdag 31 oktober a.s. in „De Prins van
Oranje" het cabaret Tingel Tangel met o.a. Ma
rijke en Sieto Hoving. Aanvang: 20.00 uur.
ZIERIKZEE: Op vrijdag 27 oktober a.s. in de Concert
zaal de operette „lm Weissen Rössel" door de
Hoofdstad Operette. Aanvang: 20.00 uur.
TERNEUZEN: Op woensdag 1 november a.s. in het
Zuidlandtheater Herman van Veen. Aanvang:
20.00 uur.
Iedere jongere in de leeftijdsgroep van 15 tot 25
jaar zou eigenlijk een CJP-kaart (Cultureel Jongeren
Paspoort) op zak moeten hebben. Waarom? Omdat
een dergelijk paspoort maar 3,50 kost en het de
weg opent naar o.a. de volgende voordelen: reduktie
op alle voorstellingen in Zeeland en bij de meeste
in de rest van Nederland, gratis entree in musea, re
duktie op tijdschriftabonnementen, kursussen tegen
half geld, enz.
Een voorbeeld van een reduktie'"bij grote evene
menten:
volwassenen (abonn.) ƒ6,25 CJP-houders ƒ3,50
volwassenen (losse kaart) 8,50 CJP-houders 3,05
Niet wachten! Nu aanvragen by de start van het
nieuwe schouwburgseizoen! Individueel of in afd'e-
lingsverband aanvragen bij: SCZ, Nieuwe Haven 43,
Middelburg (011802715). Iedere schouwburg kan jé
ook nader informeren over het verkrijgen van een
CJP-kaart!
KURSUS JONGEREN EN LANDBOUWBELEID
Deze kursus is reeds enkele jaren met sukses ge
houden. De onderwerpen voor de komende kursus zijn:
milieuproblemen o.a. de hinderwet
nieuwe struktuurmaatregelen voor de EEG-landen
o.a. rentesubsidies
konsekwenties van de uitbreiding van de EEG
t.a.v. de ontwikkelingslanden
2-daagse ekskursie naar de EEG te Brussel.
De kursus duurt 5 dagen en wordt op 2 plaatsen
georganiseerd:
Berg en Dal (by Nijmegen) van 8 tot 13 januari
a.s.
in VHS Bergen (Bergen N.-H.) van 29 januari tot
3 februari a.s.
De kosten bedragen 120,Leden van de PJZ be
talen slechts 60,Opgave by het PJZ-sekretariaat.
Tydig opgeven, want de deelname is beperkt, 30
personen.
we jagen. Daar hadden we oren naar en we beloof denpechdag. Ze schoten opnieuw. Weer mis. Maar nu
Afgelopen zondagmiddag reden we ergens in de
bush, toen we zomaar een landrover zagen staan. Mis
schien zijn het wel stropers, opperden wij, want wie
rydt er nu naar zulke afgelegen plaatsen? Toen we
vlak by waren en in de achterbak keken, zagen we
daar een dode waterbok en een grant's gazelle lig
gen. Pe dieren waren beide nog min of meer warm.
De landrover was van een arabier uit het dorp. We
bleven een poosje staan, en bewonderden de prachti
ge horens van beide dieren. We vroegen ons af hoe
die arabier het in zijn hoofd haalde om te gaan stro
pen. Maar op dat moment hoorden we stemmen en
zagen we tussen de struiken en bomen door een groep
mannen aankomen. Aan de uniformpetten van ver
schillende hunner zagen we dat het game-depart-
ment soldaten waren. De assistent gamewarden een
somaliër was met hen. -Hij begroette ons joviaal en
repte met geen woord waarom ze de dieren hadden
geschoten. Maar hij zag wel aan onze gezichten dat
we verbaasd waren. Ja, dat is ons werk, zei hij. Zelfs
op zondag, dachten we toch nog wat achterdochtig.
Hij vroeg aan een van zijn soldaten om een mes. Hij
sneed snel een hele achterbil van de grant's gazelle
af en gaf het ons. Hier, zei hij, heb je een stukje
vlees. In de loop der jaren hebben we het vlees van
velerlei wild weten te waarderen en we waren er
bly mee. Kom van de week nog eens langs, dan gaan
dat we zouden komen. Nu kennen wij de pappenhei
mers hier al zo'n beetje. Als ze iets beloven rnoet je
er geen gras over laten groeien, anders komt er nooit
niks meer van.
De andere dag reeds zocht ik hem op. Hij had geen
tijd, want hij moest naar Mombasa. Kijk, daar heb je
het al, dachten we. Maar we zaten er naast; hij
kwam groot uit de hoek. Weet je wat je doet? Neem
twee soldaten mee en ga vanmiddag maar een grant's
schieten. Hij regelde het meteen. Om twee uur reden
we het game-departmentkamp op. Corry en de kin
deren achterin, de plaatsen voorin waren voor de sol
daten. Ze moesten zich nog in hun broek hijsen, maar
na een kwartier waren we op pad. Ze hadden twee
grote olifantenkarabijnen bij met 404 kogels. Eigen-
lyk geen kogels voor gazellen. Maar goed, dat maakte
niets uit, als het maar schoot. We kwamen al spoedig
tot de ontdekking dat wij de weg of liever gezegd de
richting en tracks in de bush beter kenden dan de
soldaten.
Na een half uurtje rijden zagen we de eerste kudde
grant's. De geweren werden geladen en gingen be
hoedzaam uit de auto. We slopen, zoveel mogelijk
dekking zoekend, achter struiken en boompjes in de
richting van de dieren. Toen we dicht genoeg waren
legde een van de mannen aan. Een daverend schot
volgde. Een heleboel rennende gazelles, en een van
hen, een grote bok, met prachtige horens, maakte een
kwart slag en liep ook hard weg, maar hinkend. Voor
ons was het mis, maar de man zei dat het dier ge
wond was. We zijn er bijna een uur -achteraan ge
weest, maar zonder resultaat. Het waren me schut
ters wel. Nog drie schoten vuurden ze op het dier af,
voordat we het kwijt raakten. Allemaal ver er naast.
We begonnen te twijfelen of we voor het avond werd
een stuk wild mee naar huis zouden brengen. We
gingen verder en stootten weer op een groepje gazel
len. Nu reden we er direct met de landrover naar toe.
Ze zijn minder bang van een landrover dan van men
sen. Er stond een aardig bokje op nog geen vijftig
meter afstand van de landrover. Een van de mannen
lei aan, liet zijn karabijn rusten op het geopende por
tier. Nou, dat kon niet missen. We hielden onze oren
dicht, we houden niet zo van dat lawaai. Het gaf een
daverende knal, een hoop met stof en de gazelle at
gewoon door. Ze konden het zelf niet geloven, de
scherpschutters, en ze hadden de mond vol over
renden de gazelles weg. Maar goed, we verdeden niet
te veel tijd aan het achterna lopen, want in zo'n grote
bush zijn genoeg gazelles te vinden. We hadden nog
een ander groepje in het oog, maar die liepen samen
met een groep zebra's. Zebra's zijn tamelijk schuw
en zetten het vlug op een lopen. De gazelles liepen
mee. We reden met een grote boog door de bush. We
hadden de zon en een kompas als richtingwijzer.
Plotseling stootten we op ons eerste aangeschoten
exemplaar. Zijn rechtervoorpoot scheen in stukken
geschoten te zijn. De mannen er uit. Maar het bleek
dat het dier nog vrij snel uit de voeten kom Hy was
niet alleen, maar met nog een stuk of zes van zijn
soortgenoten. De mannen kwamen terug naar de
landrover en zeiden: probeer hem van de rest te
scheiden; dan krijgen we hem wel. We reden met de
wagen op de kudde af en slaagden er in om de ge
wonde makker af te snijden van de rest. Maar hij
was nog altijd te snel om er dicht genoeg bij te ko
men voor een suksesvol schot. Maar de gedachte aan
dat gewonde dier deed ons doorzetten. De grond
waar we reden zat overal vol diepe kuilen. Met de
grootst mogelijke snelheid reden we overal kriskras
doorheen. Soms schokten we byna tegen het dak van
de landrover aan. Maar na een half uurtje kwamen
we in beter terrein. Er waren geen kuilen meer. We
konden de snelheid opvoeren tot dertig, veertig kilo
meter per uur, De afstand tussen de grant's en ons
werd kleiner. Het dier struikelde, stond weer op,
maar de landrover was er nu vlak bij. We hadden
zeer met het dier te doen. Het was verloren. We joe
gen tot vlak achter het dier. Het viel weer en we
moesten remmen om er niet overheen te ryden. De
soldaat stapte uit en schoot de grant's zo dood als
een piertje.
Het was een interessante middag, waarbij we niet
onder de indruk kwamen van het jachtopzieners
scherpschuttersgilde. De mannen begonnen het dier
te villen en sneden het in stukken. Op een dek van
bladeren werd het vlees achter in de wagen gelegd.
We kregen zoveel vlees. De hele rug, weer een ach
terbil, de lever, wat ribben, en wat we het liefste
hadden: de horens.
Het was bijna donker toen we richting west, op de
grote weg naar MalindiHola stootten.
SCHRIJFKOUTER
