ZELFSTANDIGEN ONDER GROTE SPANNINGEN!
officieel orgaan van de maatschappij tot bevordering van landbouw, tuinbouw en veeteelt in zeeland en noord-brabant
In dit nummer o.m.:
Verzeker U tegen
hagelschade! Pagina 3
Autorubriek
Pagina 4
Onkruidbestrijding in
bieten na-opkomst van het
gewas Pagina 5
Tuinbouwklanken; Bij
het planten van knolselderij
en Onkruidbestrijding na
opkomst van gezaaide uien
Pagina 6/7
^Wisselbouw: Oplossing
voor mestoverschotten in
het zandgebied
Pagina 8/9
Precisiezaai
stamslabonen en Waarom
een Engelse boer kon gaan
zonnebaden op Majorca
Pagina 10/11
Veehouderijzaken als:
Langs de melkweg; Vee
en vlees; enz.
Pagina 12/13/15
De fruitoogst 1971 moet nog voor een belangrijk deel verkocht worden en reeds kondigt de oogst 1972
zich weer al aan. De peren en pruimen staan in bloei en over een paar weken zullen de appels volgen.
Denkt U er om U tijdig te verzekeren tegen hagelschade? Bijzonderheden hierover op pagina 3.
VRIJDAG 21 APRIL 1972
60e Jaargang - No. 3128
land
en tuinbouwblad
IN brede kring leeft de mening dat werknemers
veel vaker en ook veel langer ziek zijn dan
zelfstandigen, die de verantwoordelijkheid voor het
eigen bedrijf dragen. De werkelijkheid is echter dat
ook onder de zelfstandigen het ziekteverzuim de laat
ste tien jaar zeer sterk is toegenomen. De premies
voor de particuliere arbeidsongeschiktheidsverzeke
ring zijn dan ook minstens zo sterk gestegen als die
van de werknemers.
Zo op het eerste gezicht lijkt het niet zo vreemd
dat dikwijls wordt gesuggereerd dat de ziektewet aan
leiding kan geven tot ongemotiveerd ziekteverzuim.
Het loon van de werknemer wordt, zij het met een be
paald inhoudingspercentage, immers gewoon doorbe
taald. Doordat over de ziekengelduitkering geen so
ciale verzekerings- en pensioenpremie wordt ingehou
den, verschilt in bepaalde gevallen het netto-uitke
ringsbedrag niet in belangrijke mate met het netto
verdiende weekloon en komt daar in bepaalde geval
len zelfs iets boven. Ongetwijfeld zal het voorkomen
(en ieder meent wel uit zijn omgeving dergelijke ge
vallen te kennen of ervan gehoord te hebben) dat in
derdaad een werknemer iets simuleert en/of bij de ge
ringste klacht de brui aan zijn werk geeft. Anderzijds
wordt er zelden gesproken over die grote categorie
van medewerkers, die door blijven werken, ook al zijn
ze min of meer ziek en komt dit hun gezondheid niet
ten goede. Veel artsen en specialisten zouden het kun
nen beamen dat sommige werknemers eerder te laat
dan te vroeg een dokter consulteren.
y^L is dan mogelijk het kortdurend ziekteverzuim
van zelfstandigen iets minder, ten opzichte van
het verzuim op lange duur blijkt er weinig verschil te
zijn. Redelijkerwijze ervan uitgaande dat een zelfstan
dige, vooral de kleine die met geen of weinig perso
neel werkt, nauwelijks in zijn bedrijf gemist kan wor
den, zal deze in het algemeen pas gaan verzuimen
als het echt nodig is. Een griepje of verkoudheid zal
voor hem dan ook geen aanleiding zijn in bed te blij
ven.
Integendeel zij werken vaak totdat zij er „onder
door" gaan. Al moeten we er eerlijkheidshalve aan
toevoegen dat er, evenals bij de werknemers, onder
de zelfstandigen die een arbeidsongeschiktheidsver
zekering hebben afgesloten, ook zullen zijn die in een
minder drukke periode van hun verzekering profiteren
en gaan trekken al zijn ze niet bepaald „ziek".
Nu kunnen de sociale werknemersverzekeringen
niet over de gehele linie met de particuliere arbeids
ongeschiktheidsverzekering van de zelfstandigen ver
geleken worden. Er zijn verschillen in uitkering, in
wachttijd, enz., maar deze verschillen zijn betrekkelijk
gering. De totale premie die samen voor ziektewet
en arbeidsongeschiktheidsverzekering voor werkne
mers wordt geheven bedraagt 12,7 De premie voor
een vergelijkbare particuliere verzekering ongeveer
14%.
("JFSCHOON dus in het algemeen gezegd kan wor
den dat de zelfstandigen de laatsten zijn die
„profijt" trekken van hun ziekteverzuim (vaak moet
de zaak dicht, staat het bedrijf stil, of als dat niet
mogelijk is, moet een vervanger gevonden worden), is
ook onder de zelfstandigen het ziekteverzuim sterk ge
stegen. Dat wijst er overduidelijk op dat zelfstandigen
het in deze tijd niet gemakkelijk hebben. In de econo
mische machtsstrijd, die de werknemers en werk
gevers vaak op het scherp van de schede voeren,
vallen zij doorgaans tussen de wal en het schip. Dat
veroorzaakt een gevoel van voortdurende onzeker
heid, dat nog wordt aangewakkerd door talloze be
richten over sluiting van allerlei bedrijven. Veel (klei
ne) zelfstandigen leven onder grote spanningen die
uiteraard invloed hebben op hun gezondheidstoestand.
Twintig procent van de arbeidsongeschikte zelfstan
digen lijdt aan een ziekte van het hart of van de bloed
vaten, hetgeen in dit verband al voldoende zegt. Ook
allerlei andere ziekten als astma en darm-, rug- en
maagklachten komen onder zelfstandigen veel voor.
Aangezien de positie van een groot aantal zelfstandi
gen in de komende jaren steeds onzekerder dreigt te
worden, kan dit ziekteverzuim wellicht nog groter wor
den.
OOK de ondernemer in de land- en tuinbouw staat,
al realiseren ze zich dit niet altijd zo direkt,
onder grote druk van de vele, vaak bijkomende fak-
toren die het bedrijfsgebeuren beïnvloeden en zijn
bestaan op de een of andere manier bedreigen. Dit
geldt praktisch voor alle sectoren in onze bedrijfstak,
zij het wisselend en bij de ene sektor soms meer dan
bij de andere.
Zeker het zelfstandig ondernemerschap brengt be
paalde risico's met zich mee en deze worden dan ook
aanvaard en ingecalculeerd. Maar er zijn vanzelfspre
kend ook grenzen aan het incasseringsvermogen van
boer en tuinder. Zo zijn de marktsituatie en daarmee
samenhangend de prijzen, die voor de verschillende
produkten gemaakt worden, van direkte invoed op de
bedrijfsresultaten. Daar hangt vanaf of die mee- of
tegenvallen, een redelijk inkomen wordt behaald of
met verlies wordt gewerkt en verrichte arbeid dus niet
betaald wordt. Zo doen de teleurstellende aardappel
en uienprijzen en de onlangs vastgestelde E.E.G.-ak
kerbouwprijzen velen de moed in de schoenen zinken.
Het toenemend aantal protesten en het aandringen op
akties zegt genoeg!
p)AARNAAST moet toch ook de sluipende inflatie
genoemd worden waarvan de gevolgen steeds
verder doorwerken en merkbaar worden. Het is de be
kende kringloop waar niemand uit schijnt te kunnen
komen. De vakbonden blijven reële loonsverhogingen
vragen, de kollektieve voorzieningen moeten verbe
terd worden. De loonkosten blijven dus maar door
stijgen. Willen we ons niet helemaal uit de markt
prijzen dan is een matiging een eerste vereiste. Rege
ring, werknemers en werkgevers geven elkaar de
schuld, dat de situatie niet beter in de hand wordt ge
houden. Het resultaat is echter dat de ondernemer
die zijn kostenstijgingen niet in prijsverhogingen kan
doorberekenen, met al diegenen die een vast inkomen
hebben „het kind van de rekening zijn"!
