de
pneumatische
kunstmeststrooier
strooit met
de precisie van
een zaaimachine.
i
ERF EN AKKER
8^
Hèt middel
tegen duist
(zwart gras)
en wilde
haver in uw
suikerbieten.
Shell Chemie
18
Toen we een paar weken geleden op een morgen naar
de zeshonderd gemeet uitbreiding reden, kwamen we
voorbij het hoofdirrigatiekanaal. Ineens zagen we daar
de lange nek van een giraffe uit het water steken. We
trapten met kracht op de rem. Het duurde even voor al
het stof rond die landrover was opgetrokkea Een flinke
giraffe was waarschijnlijk 's nachts met zijn maats in
het kanaal gaan drinken, en met zijn lange poten in de
modder vast blijven zitten. Het prachtige dier keek ons
angstig aan en trachtte te vluchten. Maar al zijn wilde
pogingen waren tevergeefs. Hij worstelde, met heel zijn
lichaam, zijn nek maakte hevige bewegingen. Maar waar
schijnlijk was hij al uren bezig geweest om los te komen,
zijn krachten waren al heel wat geminderd. Toen zijn
eerste schrik voorbij was, keek hij ons nieuwsgierig aan.
We konden hem gemakkelijk over zijn kop aaien. Hij
verroerde geen „vin" meer. Stommeling, scholden we.
Want we vinden van al de dieren die we hier dagelijks
in de bush rond zien lopen, de giraffes wel de meest
sierlijke en goedaardigste. We reden in een vliegende
vaart terug naar de werkplaats. Jan liep daar ook net
rond en was meteen enthousiast voor een reddingsactie.
We zochten een dik touw op, en pikten een man of vijf
uit een groep arbeiders die in het veld bezig waren. Toen
we terug kwamen bij de giraffe, was het dier opnieuw
Dezig geweest om los te komen. Maar deze vergeefse
poging had dit keer zoveel van zijn krachten gevergd
dat zijn hele nek helemaal onder water was verdwenen,
en alleen zijn kop was nog boven. De neusgaten waren
wijd opengesperd. Het was nu een kwestie van vlug
handelen anders zou hij verdrinken. De arbeiders hadden
weinig zin om het water in te gaan met het touw. Ze
draalden en draalden. Langzaam trokken ze hun broeken
uit Ze vonden het allemaal maar gekheid waarschijnlijk.
Er zijn zoveel giraffes; of er nu eentje meer of minder
leeft dat maakt toch ook niets uit. Eindelijk hadden de
mannen het touw rond zijn voor- en achterpoten gebon
den. Ze stonden tot borsthoogte in het water. Het touw
maakten we vast aan de landrover, en voorzichtig trok
ken we de sukkel de kant op. Het dier stribbelde in het
geheel niet tegen. Je zou haast zeggen dat het begreep
dat onze bedoelingen goed waren. Toen hij eenmaal op
de kant lag ging het trekken met de landrover heel wat
minder gemakkelijk. Maar een meter of vier vonden we
ver genoeg. De mannen knoopten de touwen los. We
aaiden de sukkel nog eens over zijn kop en wachten
toen of hij op zou staan. Maar door al de worstelingen
in de modder waren zijn krachten verdwenen. Uitgeput
bleef het dier liggen. We besloten om maar weg te gaan.
De hele verdere dag hadden we geen tijd meer om er nog
naar te gaan kijken. Het was al vijf uur 's avonds toen
we samen met Jan, de vrouwen en kinderen terug gingen
om te kijken. Tot onze verbazing lag het dier weer in
het kanaal. Maar ditmaal was het ver met hem gedaan
Alleen zijn neus was nog maar boven water. We hadden
de giraffe aan de schemekant van het kanaal er uit ge
trokken. De andere kant van het kanaal is de bushkant,
waar de steppe zich uitstrekt tot aan het Tsavo park en
de Kitui heuvels, een gebied van vier keer de grootte van
Nederland. En ondanks zijn vervelende ervaring met
water had het dier toch de oversteek maar gewaagd. We
besloten om weer een poging te wagen hem op de kant
te krijgen. Jan had een oud touw in zijn landrover. We
hadden deze keer geen arbeiders bij, dus gingen we zelf
in het water. We bonden hem op de gebruikelijke ma
nier. Maar telkens brak het touw. Eenmaal waagde hij
nog een poging om zichzelf te bevrijden uit de modder.
Maar daarna zonk zijn kop helemaal onder water. Jan
en ik trokken zijn kop op de kant, en het was al donker
eer we hem op het droge hadden. Bewusteloos. De vol
gende morgen was het stomme dier toch dood. Nu een
paar dagen geleden zat er weer een giraffe in het irriga
tiekanaal. Maar die was al verdronken. Kayuibi, de
schememanager, had hem 's morgens nog levend gezien,
Maar hij was het vergeten en tegen een uur of twaalf
dacht hij er weer om. We gingen samen kijken. Het was
maar een meter of twintig van de plaats waar de eerste
was verdronken. Aan een schuimplek op het water kon
den we zien waar het dier verdronken was. We besloten
om hem uit het water te trekken met een zware trekker.
Intussen had het nieuws van de giraffe al de ronde
gedaan. We hadden de wildwachtman geïnformeerd en
die had toestemming gegeven om het dier op te eten.
Toen we tegen enen het beest er uit gingen trekken,
stonden er wel twintig arbeiders rond. Ze sprongen
vrolijk in het water, om het touw rond zijn nek te bin
den. Het kolossale beest, een mannetje, was nauwelijks
op de kant of de arbeiders waren al begonnen er met
hun messen in te snijden. Ze hadden het goed naar hun
zin, want dit was een buitenkansje. Ze dachten: aan een
dode giraffe hebben we meer dan aan een levende. We
zagen Amos met zijn vlijmscherp zakmes een kolos
saal stuk uit de achterbil snijden, met huid en al.
Het viel een keer in het stof voor hij het onder de snel
binders van zijn fiets had zitten. Vroeger deden ze im
mers niet anders, het wild uit de bush was hun vlees
„Nyama ya Mungo" (vlees van God), en nu konden ze
zich eens lekker uitleven. Elisia zag kans om een deel
van de lever er uit te snijden. Er kwamen steeds meer
mensen. Zelfs de poten namen ze nog mee, om er soep
van te trekken. Na ongeveer een uur was er niet veel
meer over. Inmiddels zweefden de gieren en de maraboes
al in de lucht, om straks het beetje dat was overgebleven
op te eten. We hakten de staart af, om naar de wildman
te brengen. Toen we terug reden zat de landrover vol
met mensen met zo veel vlees als ze maar konden dra
gen. En wij zelf hadden een paar kilo lever te pakken
gekregen. De smaak was goed. Maar we zien de giraffes
toch liever levend
SCHRIJFKOUTER.
geen strepen in het gewas, daar
door meer opbrengst
ongevoelig voor zijwind,
daardoor meer werkbare dagen
constante werkbreedte 10 of 12
meter, daardoor grote capaciteit
aangedreven roerinrichting in
voorraadbak van 600-700 kg.,
daardoor geen opstoppen
strooihoeveelheden instelbaar
van 85-1000 kg/ha. daardoor
geschikt voor elke uitbrenghoe-
veelheid
ook leverbaar als rijenstrooier
>0
INFORMATIEBON
Stuur mij per omgaande foldermateriaal
over de
Naam
T.a.v.
Adres
Plaats
Telefoon
voor studiedoeleinden
In gesloten envelop zonder postzegel verzenden
aan: H. J. Hoegen Dijkhof Handelmij N.V.,
Antwoordnr. 95. Doetinchem.
H. J. HOEGEN DIJKHOFHANDELMIJ N.V.
unl Industrieterrein -As Heer Arendskerke Telefoon 01106-1592 -1502
AVADEX
Shell Nederland Chemie N.V.
Postbus 187 - Den Haag.
CVP 682-2
