WELZIJN EIST BEPERKING
officieel orgaan van de maatschappij tot bevordering van landbouw, tuinbouw en veeteelt in zeeland en noord-brabant
In dit nummer o.m.:
Beroepsverandering
en gezin en het verslag
van de redaktieraad-
vergadering Pagina 4
Aansprakelijkheid bij
hoogspannings- en
gasleidingen Pagina 5
Het oogsten van witlof
met transportbanden
Pagina 7
Recreatie-commissie
ZLM vergaderde
Pagina 8
Fruitteeltnotities
Pagina 8
Veehouders let op Uw
zaak Pagina 9
Hoe doen anderen
het? Pagina 10
Koolzaadbelagers en
hun bestrijding Pagina 11
Landbouwwerktuigen
en veiligheid
Pagina 12/13
Langs de melkweg en
Vee en vlees Pagina 17
VRIJDAG 7 APRIL 1972
60e Jaargang - No. 3126
land
en tuinbouwblad
Voor de bespuitingen op landbouwgewassen wordt om verschillende redenen ook gebruik gemaakt van
kleine vliegtuigen. In 1971 werd ruim 84.000 ha op deze wijze bespoten. De kosten varieerden toen afhan
kelijk van de omstandigheden tussen de f 22,en f 30,per ha. De gemiddelde perceelsgrootte en lig
ging alsmede het gewas spelen hierbij ondermeer een rol. Voor de landbouw is het achterwege blijven
van opbrengstderving door wielschade in het gewas één van de belangrijkste redenen om tot vliegtuigbespui-
ting over te gaan. Ook de mogelijkheid om een groot areaal in korte tijd te kunnen behandelen kan daar
toe aanleiding zijn.
We raken steeds verwarder in een tweeslachtige
situatie. Moet de ekonomische groei gestimuleerd wor
den of moeten we die, terwille van het leefbaar hou
den van ons land, nu maar afremmen? De milieuver
vuiling neemt in sommige gebieden verontrustende
vormen aan. Daarbij komt nu ook nog de progno
ses van de „Club van Rome" ten aanzien van de
wereldreserves aan grondstoffen. Die beide punten,
met alle ongemakken en kostenopvoering die ze kun
nen veroorzaken, stimuleren de aandrang tot afrem
ming van de industriële groei. De idealisten worden
een beetje beu van de welvaart, die immers in zekere
zin bijdraagt tot verdere vervuiling van ons leefmilieu.
Maar wanneer de ekonomische groei zou worden af
geremd komen we wel voor problemen te staan die
ook niet zo gemakkelijk zijn op te lossen. We hebben
in ons land nu circa 140.000 werklozen. Wat zien we
als gevolg daarvan gebeuren? Aandrang van de linkse
partijen en de vakbonden op de regering om daar iets
aan te doen, geld beschikbaar te stellen om werken
uit te voeren, meer arbeidsplaatsen te kreëren. Tege
lijkertijd komt er echter, ook uit die kringen, de drang
om terwille van ons milieu de ekonomische groei af
te remmen. Die afremming houdt natuurlijk automa
tisch in ook minder arbeidsplaatsen dan bij een nor
male groei zouden ontstaan. Dat betekent dus, mede
gezien de bevolkingstoeneming die juist méér ar
beidsplaatsen vergt, een grotere en konstanter werk
loosheid.
We kunnen toch ook niet terug naar vroeger tijden:
minder machines, minder automatisering, dus meer
handwerk. Dat zou wel mooi zijn, als het kon. Maar
het kan niet omdat dit, door de opgejaagde lonen, de
produkten onbetaalbaar zou maken in de huidige we-
reldekonomie. Met de hogere loonkosten, die iedere
werknemer meer welvaart, hogere konsumptie brengt,
haalden we ook de drang tot verdere mechanisering
en automatisering van het produktieproces in huis.
Dus minder arbeidsplaat#pn. Laten we hierbij de
voortsluipende inflatie buiten beschouwing, die toch
ook het aantal arbeidsplaatsen doat afnemen, dan
blijkt uit dit alles toch dat het eventueel afremmen
van de ekonomische groei tot nare konsekwenties
kan leiden.
De oplossing van de problemen lijdt onder een
sterke emotionele inslag. De vakbonden menen een
sterke afremming, laat staan een geheel stoppen van
de groei van het besteedbaar inkomen niet te kunnen
verkopen. Politici echter maken van de tendens tot
milieuverbetering gebruik om te verkondigen dat de
ekonomie maar afgeremd moet worden. Maar ze
schreeuwen ook moord en brand als de werkloosheid
stijgt! Men weet in alle sektoren eigenlijk niet meer
goed waar men heen wil. Tegenstrijdige verlangens
worden zonder blikken of blozen als politieke eisen
naar voren geschoven. Milieuvervuiling kan voor een
groot deel worden tegengegaan. Maar dat zal enorme
investeringen vergen, zowel bij de betreffende be
drijven als bij de overheid. Dat maakt de produkten
dus duurderl Prijsstijgingen die weer teruggevonden
worden in loonsverhogingen, met als gevolg steeds
verder gaande inflatie met alle gevolgen vandienl
i
EKONOMISCH HERSTEL
De regering is bezig de financiële „eindjes" voor
1973 op een planbord aan elkaar te knopen maar kan
die „eindjes" niet aan elkaar krijgen. Nu worden er
van verschillende zijden voorstellen gedaan om tot
een aanvaardbaar financieel patroon te komen. In een
onlangs gepubliceerd „herstelplan" wordt gepleit voor
het verder aandraaien van de belastingschroef, door
verhoging van de vermogensbelasting, B.T.W. en
enkele accijnzen. En dit niettegenstaande bekend is
dat in Nederland het totaal van belastingen en sociale
premies reeds bijzonder hoog is.
In het algemeen kan geconstateerd worden dat ver
hoging van de vermogensbelasting de besparingen
afroomt. Het meeste inkomen uit vermogen wordt be
spaard. Daarmee wordt dus het investeren per saldo
getroffen. Verhoging van B.T.W. en elke accijns treft
het verbruik. Bij stijgende werkloosheid wordt dus het
verbrui kaangetast en de investeringen verder afge
remd.
Men treft daarmee vooral de kleine ondernemers, die
al op de rand van de afgrond staan! Maar door de
afwenteling van de B.T.W. prijsverhogingen zullen ook
de lonen verder worden opgeschroefd en laait het in-
flatievuur nog feller op!
FISKUS-GREEP
Tenslotte, zo hebben wij gelezen, zal de kontrole op
aangiften van de belasting worden geïntensiveerd.
Staatssecretaris Scholten wordt daarbij gedreven
door zijn rechtvaardigheidsgevoel. Hij meent dat er
door allerlei manipulaties teveel mazen in het belas-
tingnet zijn gekomen. Voorts zal de staatssecretaris
van financiën een werkgroep instellen die de proble
matiek van de belastingvlucht onder schot zal nemen.
Er schijnen nogal wat aspekten aan verschillende vor
men van belastingvlucht te kleven.
Uit het voornemen van de bewindsman kunnen ver
schillende konklusies getrokken worden. In de eerste
plaats is het zeker dat bij de zeer hoge tarieven ve
len zullen proberen hun inkomens langs ondergrond
se banen te leiden. In zoverre is hier slechts sprake
van een bekentenis van hetgeen mocht worden ver
wacht. Voorts erkent de regering tussen de regels
door dat de belastingvlucht een faktor is die het be
studeren waard is. Dit is in het verleden wel eens
ontkend! Het komt ons voor dat het leven sterker
is dan de leer en dat de regering hier de konklusie
uit zou moeten trekken dat men bezig is met de hef
fing van de belasting te ver te gaan. Uit zo'n ontboe
zeming van een bewindsman mag nu wel lijken alsof
de boosdoeners bij de „kapitalisten" zitten, de werke
lijkheid is dat aan de voet van de belastingpaal het
reeds ingeburgerde gewoonte is geworden dat voor
beloningen aan werksters en allerlei diensten en
werkzaamheden geen loonbelasting kan worden inge
houden op straffe van het feit dat er niemand meer
te vinden is die deze (extra) werkjes wil verrichten!
Van de voet tot de top wordt de fiskus blijkbaar als
een onaanvaardbare mee-eter gezien. Onze belasting
tarieven zijn zo onredelijk hoog geworden dat de wal
het schip gaat keren!