*^0oor de
rouw
op het platteland bestaat al jaren de mogelijkheid
om cursussen te volgen op 'het gebied van voe
ding, huishouden, mode en naaien, tuin en bloemen en
ook beter bewegen.
IS HET NODIG DAT WE BEGROTEN
Zakgeld geven of niet?
15
Redactiecommissie
Bond van Plattelandsvrouwen
Voor Zeeland:
D. KugelSwart, Poortvliet
Voor Brabant:
A. J. M. RoosenschoonStolk, Halsteren
WE kunnen er vanuit gaan dat mensen met een vast
inkomen automatisch min of meer begroten, ter
wijl dit voor een agrarisch gezin veel moeilijker te over
zien is. Ook de vrouw in de agrarische huishoudingen
geeft geld uit voor de dagelijkse gang van zaken in het
gezin. Een groot verschil met andere huisvrouwen is wel,
dat zij niet precies weet hoeveel ze mèg uitgeven, omdat
de bedrijfsinkomsten ieder jaar weer anders kunnen en
zullen zijn, afhankelijk van opbrengsten en prijzen van
de agrarische produkten. Wat ze wèl kan bekijken is:
het bedrag dat jaarlijks nodig zou zijn voor de manier
van leven die zij en haar man nodig vinden. Die manier
van leven verandert ook steeds. Wat 5 jaar geleden als
een luxe gold is vandaag de allergewoonste zaak; denkt
U maar aan dingen als een t.v., een wasautomaat, een
telefoon, een brommer, een auto. Veranderingen in voe
ding, kleding, inrichting van de woning, scholing, recrea
tie en vakantie zijn vaak ook aanleiding tot het verho
gen van de uitgaven. Vandaar dat het goed lijkt nu eens
na te gaan wat een gezin kan kosten.
i
yyE nemen hier als voorbeeld een gezin van man,
vrouw en twee kinderen, die wonen op een be
drijf in Zeeland. De kinderen variëren in leeftijd/ van 14
O-
18 jaar en de ouders zijn beiden 45 jaar oud. Ze leven
niet luxueus, roken en drinken weinig, gaan niet samen
met vakantie, maar hebben 100,uitgetrokken voor
een paar keer familiebezoek. Uit het eigen bedrijf eten
ze vlees, aardappelen en wat groente; melk komt ook
van eigen koeien. Toch kost de voeding voor z'n vieren
3.000,—.
Voor belastingen en premies voor onze volksverzeke
ringen vonden we een bedrag rond de 4.000,de eigen
risico's zoals ziektekosten, brand, w.a., arbeidsonge
schiktheid en een levensverzekering vroegen samen zo'n
2y2 duizend. Een krant en enkele tijdschriften zou U toch
ook willen lezen, luister- en kijkgeld, kerkelijke en andere
lidmaatschappen heeft óók iedereen. Maar als we nu
aan het tellen slaan zijn we al ruim tien duizend gulden
kwijt.
QE scholen voor de kinderen kosten niet evenveel
voor ieder, de oudste zit op een opleidingsschool
en woont niet geregeld thuis, de jongste een middelbare
scholier staat op de rekening voor 250,
Samen bedragen de uitgaven voor de schoolgaande
kinderen 2.750,Misschien kunt U hierop bezuinigen
door een beurs of een voorschot, maar dit heeft weer
gevolgen voor kinderbijslag en belasting dus is het hier
uitkijken geblazen.
Al met al zitten we nu bijna op 13.000,
Gas, water, licht, telefoon en brandstof maken samen
de 14.000,vol. Dan hebben we nog kleding. Zou U
voor 4 personen toekomen met minder dan 1.750,
per jaar in deze tijd? Het is goed dit bij Uzelf eens na te
gaan.
Daarbij komen nog de uitgaven voor zakgelden niet
alleen voor de kinderen voor kapper, schoonmaak
artikelen, verteer, cadeautjes en reparaties. Een kleine
reserve voor onvoorziene uitgaven, dokter en tandarts
lijkt ons gewenst. En als de wasmachine het nu eens
laat afweten? Of als de vloerbedekking aan verandering
toe is?
We merken wel dat die laatste posten bij een beschik
baar inkomen van 18.000,toch wel snel in het ge
drang kunnen komen. We hopen dat deze simpele voor
beelden U aan het denken zullen zetten.
De E.S.V.-sters zijn altijd bereid om over uw eigen
mogelijkheden te komen praten. Juist met een wisselend
inkomen is het nodig te weten wat U vast denkt nodig
te hebben!
Mevr. G. T. Middelkoopv. d. Ploeg,
Dirk de Botsdijk 6,
Lage Zwaluwe. Tel. 01685338.
Mej. W. A. van Muijlwijk,
Grote Markt 28,
Goes. Tel. 01100—5010.
BEWEGEN, EEN GEZOND MIDDEL
OM GEZOND TE BLIJVEN I
De cursus beter bewegen van de Stichting voor Huis
houdelijke Voorlichting ten Plattelande is bijzonder popu
lair. Wist U echter dat er nu ook vervolgcursussen mo
gelijk zijn?
Behalve de cursus beter bewegen BB1 12 lessen
van 1 lA uur i zijn er nu ook de cursussen BB3 en BB4,
waarop we U hier in het bijzonder willen wijzen (BB2
is de cursus Meer bewegen voor ouderen 12 lessen
van 45 minuten).
Cursus BB3 voor moeders en kleuters 6 lessen h 45
minuten (cursusgeld 3,per volwassene), waarin zij
leren eenvoudige bewegingen samen te doen. Het voor
deel hiervan is, dat de lessituatie die voor het kind
vreemd is, opgevangen wordt door de aanwezigheid van
de moeder, die overigens daardoor ook „aan het werk"
gezet wordt!
Cursus BB4 eenvoudige bewegingsspelen welke in
gezinsverband kunnen worden gedaan 6 lessen 1 y4
uur cursusgeld morgen of middag 6,per per
soon; 's avonds 8,per persoon.
Heeft U in uw vrije tijd wel eens rondgekeken op een
camping? Het zal U misschien opgevallen zijn, dat kinde
ren er spelen en ouders vaak toekijken. Er wordt door
ouders en kinderen samen weinig gespeeld. Waarom
eigenlijk niet? Het is voor beiden een groot genoegen om
het wel te doen.
Bij kinderpartijen zien we vaak hetzelfde; men weet
nog wel eens spelletjes voor de kinderen te bedenken
en ook dat is vaak moeilijk, maar volwassenen er echt
bij betrekken is er vaak niet bij.
En niet alleen voor vakantie of bijzondere gelegen
heden is het zinvol om als gezin aan bewegingsspelen te
doen. Buiten of binnen zijn er allerlei mogelijkheden,
waarvan een aantal op deze cursus worden beoefend. Het
gaat om eenvoudige, gezellige spelen, waarvoor geen
lange uitleg van spelregels nodig is en het er bij te ge-
Het ene kind krijgt zakgeld, het andere af en toe een
bedrag als het geld weer op is. Een derde krijgt helemaal
niets! Maar voor we over het wel of niet geven van zak
geld praten is het beter om eerst eens te vragen „Wat
is zakgeld eigenlijk?"
Zakgeld is een vast bedrag per week, dat dan ook
regelmatig gegeven döent te worden. Het is een „werk-
kapitaaltje" voor het kind waarmee geoefend wordt en.
dus ook weieens fouten meegemaakt zullen worden. Zak
geld geven is een kwestie van gewennen, het leren van
jongs af aan verantwoordelijkheid te dragen voor, in
onze ogen, nog bescheiden bedragen. De kinderen krijgen
een vrijheid in gebondenheid, ze kunnen en moeten zelfs
fouten maken! Want dit gebeurt dan nog onder de vleu
gels van de ouders, terwijl het bedrag nog klein te noe
men is. Het aankweken van zelfbeheersing is geboden,
omdat er onbeperkte mogelijkheden tot uitgeven van een
beperkt bedrag bestaan. Ook het kostenbesef wordt aan
gekweekt, hetgeen een goede oefening voor het laterè
leven betekent.
WANNEER BEGINNEN MET ZAKGELD GEVEN?
Het kind moet vanzelfsprekend kunnen rekenen en de
geldstukken kennen. Het is dus moeilijk om een leeftijd
te noemen omdat het ene kind daarvoor vroeger rijp is
dan het andere. Al het zakgeld dat een kind krijgt hoeft
geen „vrij" zakgeld te zijn. Zo net spraken we immers
al over een werkkapitaaltje. Dit werkkapitaaltje moet
i
bruiken materiaal is niet veel en niet duur. Gebruikt
worden bijv. grote en kleine ballen, werpringen, strand
ballen, indiaca's enz. Wij bevelen deze cursussen graag
warm bij u aan: bewegen is gezond!
Nadere inlichtingen over bovenstaande cursussen zijn
te verkrijgen bij: Commissie voor Huishoudelijke Voor
lichting ten Plattelande in Zeeland, Noordeinde 14,
Kloetinge. Tel. 01100—5895.
ingedeeld worden in drieën:
le vaste lasten b,v. kerkgeld
clubgeld
lectuur - bibliotheek
2e spaarcent b.v. cadeautje
liefhebberij
schoolreisje
3e geld op zak b.v. voor de lopende uitgaven als een
potlood, een snoepje e.di. Dingen
die niet gemist kunnen worden,
maar waarvan het kind moet leren
niet alles op deze kaart te zetten.
QOOR het kind met het, van te voren afgesproken,
werkkapitaaltje te leren omgaan gaat het verant
woordelijkheidsgevoel zich verder ontwikkelen. Het krea-
tieve van het zakgeld komt hierdoor naar voren, het kind
moet zelf een rangorde opstellen en gaat op de weg naar
een ontwikkeld kostenbesef. Naarmate het ouder wordt,
kunnen meer uitgaven, die de ouders tot nu onder hun
beheer hadden, op de schouders van het kind overge
heveld worden. Daarom zal zakgeld het gezinsbudget
niet extra belasten, omdat de uitgaven voorheen toch
ook al gedaan werden.
Voor de oudere kinderen kunnen bij de post zakgeld
ook kleedgeld en studiekosten komen. Hierop komen we
in een volgend artikel terug.
W. A. v. MUYLWUK, e.s.v.ster.
valt altijd in goede aarde. Wat is het vroegen we nieuws
gierig. We hebben een flink stuk met nijlpaardenvlees
bij ons! Nu rezen onze haren niet direkt omhoog, omdat
we in al die jaren Afrika gewend zijn van alles te eten.
Maar nijlpaardenvlees hadden we nog nooit gegeten.
Corry was onmiddellijk enthousiast. Hoe maak je het
klaar? O, gewoon, zei Chris, net als een biefstukje. Even
dichtschroeien en klaar is kees. Het koppel ging zitten
op de veranda, terwijl wij samen naar binnen gingen om
het vlees even een plaatsje in de koelkast te geven. Het
was in een stevig stuk krant gewikkeld. Maar voor we
die verpakking er af hadden, sloegen we bijna tegen de
grond van de stank die er af kwam. Het was verschrik
kelijk. Het sneed je de adem af. Maar het probleem was
dat het tweetal vanaf de veranda onze verrichtingen
gadie kon slaan. Waarschijnlijk dwarrelde de stank ook
naar hun neuzen. Maar ze deden dat af met „het ruikt
een beetje sterk". Ja, zeiden we met dicht geknepen keel.
Ik vluchtte de badkamer in, en riep Corry. „Doe dat vlees
niet in de koelkast, want je kunt alles wat er in staat
ook wel weggooien".
Corry had de grootste moeite om haar maag in toom
te houden. Maar het beroerde was oog steeds dat die
mensen op onze vingers konden kijken. In een onbewaakt
ogenblik wist Corry met een toppunt van walging het
stuk nijlpaard naar de provisiekast te verhuizen. Als de
kust veilig was konden we er altijd van af komen. Maar
omdat Corry de koekjes die we bij de koffie dronken
was vergeten, moest ze terug naar de provisiekast, en
daar was de atmosfeer meer dan drukkend. Kokhalsend
kwam ze naar buiten. Gelukkig kon ik ondertussen de
gasten aangenaam bezig houden, door hen te wijzen op
de vliegensvlugge groei van de bomen rond ons huis.
Corry gaf Juma de huisknecht opdracht om het vlees
onmiddellijk in de vuilnisput te gooien. Ja, ze hadden
die morgen heel hun landrover vol met nijlpaardenvlees
gehad. De dorpelingen haddien een dood nijlpaard in de
rivier gevonden, maar ze konden het rustig eten want
het was aan zijn eindje gekomen in een gevecht met een
ander nijlpaard. Weliswaar had het vlees een zeer sterke
geur bij zich, maar dat had hen in het geheel niet ge
deerd.
Tegen de tijd dat ze op gingen stappen, maakte ik de
kardinale fout om hen te vragen even mee rond te lopen
om de tuin te bekijken. We bewonderden ook de prach
tige heg die we rond onze tuin hadden. We liepen er
langs de buitenkant voorbij. Opeens kwamen we ook in
de buurt van de vuilnisput. Een sterke geur drong door
merg en been. Norman fronste zijn wenkbrauwen, Chris
werd een beetje rood. En wij zakten bijna door de grond.
Maar al onze excuses mochten niet verhinderen dat zij
zich danig op hun tenen voelden getrapt.
De andere dag vertelden we het verhaal tegen Jack
Okelo, de man van het wildbeschermingskorps. Toen
bleek dat het nijlpaard al twee dagen dood en de rivier
had gedreven, en dat het zeer waarschijnlijk aan een
ziekte was gestorven. En dat het toen al in zo|n staat
van ontbinding verkeerde dat wildsoldaten het niet eens
meer aan wilden raken. Maar even vrolijk gingen de
dorpelingen er toch maar met hun hakmessen in. En ook
Norman had zijn portie gehad. De goede man wordt met
de dag magerder. En hij klaagt ook geregeld over buik
pijn en veelvuldig naar het toilet rennen. We kunnen er
inkomen nu we zijn kadootje hebben geroken. Maar goed,
hoe het verder ook zij, die manier waarop hij zomaar twee
jaar van zijn leven opoffert om een studie te maken van
een klein stammetje, dwingt toch wel bewondering af.
Alleen vragen we ons af, als hij niet wat beter op zijn
eten gaat letten, of hij over twee jaar nog op de been is!
