Erf
en
akker
17
OPDRACHT MINISTER LARDINOIS TOT
INTENSIEVERE BEGELEIDING GEBRUIK
BESTRIJDINGSMIDDELEN
De minister van landbouw en visserij, ir. P. J. Lardi-
nois, heeft de Plantenziektenkundige Dienst te Wagenin-
gen opgedragen, in samenwerking met de hierbij betrok
ken directies van zijn departement, het beleid uit te stip
pelen voor een intei-sieve begeleiding van het gebruik
van toegelaten bestrijdingsmiddelen in land- en tuin
bouw, door openbare lichamen en particulieren. Deze
•begeleiding stelt zich ten doel het gebruik van bestrij
dingsmiddelen tot het strikt noodzakelijke te beperken.
Naast de belangen van land- en tuinbouw zullen de as
pecten van milieubescherming en volksgezondheid met
betrekking tot de toepassing van bestrijdingsmiddelen
nog ruimer aandacht krijgen. Zoals bekend, regelt de
bestrijdingsmiddelenwetgeving de toelating van deze
middelen en de voorwaarden, waaronder zij voor 'bepaal
de doeleinden mogen worden toegepast. Deze wetgeving
heeft niet alleen betrekking op middelen voor land- en
tuinbouw, maar eveneens voor gebruik in plantsoenen,
op bermen en dijken, in watergangen, enz. De voorlich
ting over het verantwoorde gebruik van bestrijdingsmid
delen is opgedragen aan de directie Agrarische Produk-
tie, Verwerking en Afzet. De hieronder ressorterende
consulenten voor aangelegenheden inzake plantenziek-
tenbestrijding, die gestationeerd zijn bij de Plantenziek
tenkundige Dienst, zijn met de uitvoering van de voor
lichting belast. Aan de rijkslandbouwconsulent voor
plantenziekten zijn de voorlichtingsaangelegenheden op
gedragen met betrekking tot de landbouw, de water
schappen en Rijks- en Provinciale Waterstaat. De rijks-
MANSHOLT TOCH NAAR JAARCONGRES C.E.P.
Dr. S. L. Mansholt, vice-voorzitter van de Europese
Commissie, gaat toch naar Santa Cruz op Teneriffe voor
de jaarvergadering van de Confédération Européenne de
l'Agriculture. In een brief aan de C.E.A. heeft hij mee
gedeeld: „Mijn verknochtheid met de boeren en mijn
vaste overtuiging dat de strijd voor de verbetering van
hun lot voortgaat, nopen mij er toe uw uitnodiging, om
van mijn deelneming af te zien, af te wijzen."
Dr. Mansholt werd medio januari uitgenodigd op de
jaarvergadering van de C.EA. een uiteenzetting te komen
geven over de landbouw in Europa in 1980. Medio maart
liet de vice-voorzitter van de Europese Commissie weten
dat hij zou komen. Begin april echter liet de C.E.A. plot
seling weten dat een aantal belangrijke nationale land
bouworganisaties die zijn aangesloten bij de C.E.A. niet
tuinbouwconsulent voor plantenziekten is belast met de
voorlichtingsaangelegenheden met betrekking tot de
tuinbouw en de gemeenten. De regionale voorlichting aan
land- en tuinbouwbedrijven, publiekrechtelijke lichamen,
enz., wordt verzorgd door de specialisten voor planten
ziekten en onkruidbestrijding van de provinciale directies
voor de bedrijfsontwikkeling.
aan de jaarvergadering zou deelnemen als dr. Mansholt
daar zou verschijnen. De C E.A. vroeg Mansholt daarop
af te zien van zijn deelneming aan de bijeenkomst. Een
en ander hield verband met de verklaringen die dr. Mans
holt aflegde na de boerenbetoging in Brussel. Mansholt
verweet daarbij enkele boerenorganisaties hun leden on
voldoende te hebben voorgelicht. Deze opmerking heeft
veel kwaad bloed gezet en is van de kant van de C.E.A.
aanleiding geweest de uitnodiging voor de jaarvergade
ring in te trekken. Mansholt laat zich echter niet uit het
veld slaan en is toch van plan te gaan. Zeker niet in de
laatste plaats om de gelegenheid te krijgen deze zaak uit
te praten. Dit lijkt ons in het belang van een toekom
stig evenwichtig landbouwbeleid beter dan het elkaar
wederzijds toevoegen van boze beschuldigingen.
DE STICHTING VEEARBITRAGE VERRICHT
NUTTIG WERK
Bij geschillen tussen partijen bij een kooptransaktie
van vee kan één van de partijen of beide zich vanzelf
sprekend tot de rechter wenden. Wie zich echter in de
praktijk met een dergelijk geschil wel eens tot de gewo
ne rechter heeft gewend, weet uit ervaring dat de weg
die begaan moet worden moeilijk is, lang kan duren en
in geval van rechtskundige bijstand kostbaar kan zijn.
De weg via de Stichting voor Veearbitrage om geschillen
tot oplossing te brengen heeft dan ook bepaald voor
delen.
In de eerste plaats verlopen arbitrageprocedures snel
ler, dan bij de gewone rechter, kosten minder, zijn min
der formeel (partijen kunnen zelf ter zitting hun zaak
toelichten). Tevens rijn bij aibitrage deskundigen be-
rrokken die de regels van het spel beter kennen.
De Stichting Veearbitrage is een onafhankelijke in
stantie met uitsluiting van de gewone rechter. Er be
staat geen lidmaatschap en iedereen die dit wil kan ad
vies dan wel arbitrage bij de Stichting aanvragen.
ADVIESCOMMISSIES
|N elke provincie is een adviescommissie in het leven
geroepen, waar advies kan worden aangevraagd.
Voor Zeeland en Brabant volgen hier de adressen waar
toe men zich kan wenden.
Zeeland:
Adviescommissie Noord- en Zuid-Beveland en Wal
cheren: A. M. ZuidwegBurger, Stationsweg 8,
Krabbendijke. Tel. 01134669.
Adviescommissie Zeeuws-Vlaanderen: L. Huyssen,
O 23, Terneuzen. Tel. 011502030.
Adviescommissie Schouwen en Duiveland, Tholen en
St. Philipsland: (nog niet bekend).
Noord-Brabant:
Adviescommissie Oost- en Middien-Brabant en Den
Bosch: G. M. v. d. Kolk, Raadhuisstraat 30, Eethen,
Tel. 04165—271.
Adviescommissie Etten en West-Brabant: A. J. van
Groenland, St. Bernaerstraat 18, Oudenbosch. Tel.
01652—2466.
In iedere adviescommissie heeft een dierenarts, een
veehouder, een vee-, varkens- of paardenhandelaar zit
ting. Bij een geschil, ontstaan uit een kooptransaktie is
de commissie van het gebied waar het vee verhandeld
is bevoegd deze zaak te behandelen. Is in dit gebied geen
commissie dan zal de dichtstbijzijnde commissie bevoegd
zijn.
ARBITRAGECOMMISSIES
0ELAST met de arbitrageuitspraak zijn de Arbitrage
commissies, waarvan er eveneens één in elke pro
vincie gevestigd is. In tegenstelling tot de advies-com
missies spreken zij recht. Hun uitspraak heeft dezelfde
kracht als een vonnis van de gewone rechter. Een partij,
die deze uitspraak niet wenst na te komen kan hiertoe
worden gedwongen, zodra de termijn om in hoger beroep
te gaan is verstreken. De arbitrage-commissies bestaan
uit 3 leden, te weten een dierenarts-voorzitter, een vee
houder en een vee-, varkens- of paardenhandelaar, ter
wijl een jurist-sekretaris is toegevoegd.
IS ARBITRAGE TE ALLEN TIJDE MOGELIJK?
Indien beide partijen willen ja! Tevoren dient dan
echter een akte te worden getekend bij de sekretaris van
de commissie. Kwesties tussen handelaren, leden van die
bond onderling, moeten zelfs door deze arbitrage wor
den beslist, zulks met uitzondering van de handelaren
van de afdeling Friesland van de Nederlandse Bond van
Veehandelaren, die zich tot deze vorm van verplichte
arbitrage tot dusverre nog niet hebben verplicht.
Arbitrage-commissies zijn om. in Zeeland en Brabant
gevestigd: Zeeland: Mr. H. Bruin, Bierkaai 3, Middelburg.
Tel. 011804092. Noord-Brabant: Mr. W. L. C. v. d.
Vleuten, Spoorlaan 350, Tilburg. Tel. 0425020080.
Bij die sekretaris van de oommissie kan men arbitrage-
aanvraag-formulieren krijgen, die na invulling weer bij
hem ingediend moeten worden.
KAN MEN VAN EEN VONNIS VAN DE
ARBITRAGE-COMMISSIE NOG IN HOGER
BEROEP GAAN?
Men kan binnen drie weken na de ter post bezorging
van de uitspraak van de provinciale Arbitrage-oommis
sie door indiening van een beroepschrift bij de sekretaris
van de te Utrecht gevestigde CentraleArbstrage-Commis-
sie in beroep gaan. Deze bestaat uit vijf leden, een jurist
voorzitter, een dierenarts, een veehouder, een vee-, var
kens- of paardenhandelaar en een naar de aard der zaak
te benoemen vijfde lid. Sekretaris is Mr. W. D. Louman,
Willemsplantsoen 10 te Utrecht. Tel. 03020590. Deze
geeft ook desgewenst verdere inlichtingen en zend, in
dien daarom verzocht wordt, een exemplaar van het
reglement der Stichting toe.
Vorige week hebben we Corry en de kinderen uit
gezwaaid. De regen viel bij bakken uit de hemel op
Embakasi-airport in Nairobi. Maar het grote vlieg
tuig boorde zich door de wolken, nog een reis van
elf uur voor zich en ze zouden in Nederland zijn. Nog
een week of zeven en dan gaan we ook, het lijken
ons zeven jaren toe. Rodgers was er ook bij. Met gro
te ogen stond hij naar dat spektakel van al die vlieg
tuigen te kijken. Wie weet, zit jij volgende week ook
in zo'n ding. Ik hoop het zei hij uit de grond van zijn
ha4, want na een dikke maand wachten in Nairobi
vindt hij het nu wel tijd worden. We hebben de deur
van de ambassade plat gelopen, maar zij kunnen er
niets aan doen. Het oponthoud zit in Nederland. En
aangezien we daar zo ver vandaan zitten kunnen we
er weinig aan doen. Maar dat het belachelijk is staat
als een paal boven water. Een eenvoudige jongen
krijgt de kans om naar Nederland te gaan, alles is er
voor gereed en dan moet het ineens zo hoognodig al
vijf weken duren voor ze een visa af kunnen geven.
Nairobi groeit nog steeds. Alsmaar hoger worden
de gebouwen die er worden neergezet. Vijftien ver
diepingen gaat het nieuwe hoofdkwartier van de
KANU-partij worden. Op één mei, we konden nog
niet terug naar Galole, zijn we naar het Uhuru-park
geweest. Jomo Kenyatta hield er de toespraak ter
gelegenheid van de dag van de arbeid. .,En ik als
hoofd van de staat, zeg jullie burgers, jullie moeten
de buitenlanders die hier werken en de toeristen
vriendelijk bejegenen. Er zijn nog steeds te grote
hiaten in Kenya dat we de buitenlanders zouden kun
nen missen. Laat iedere vreemdeling zich in Kenya
prettig voelen. En jullie mannen, toen we nog een
kolonie waren, toen werden we „boy" genoemd. Dat
is nu voorbij, maar nu moeten jullie oppassen dat
jullie de vrouwen niet zo gaan behandelen als vroe
ger de kolonialen jullie deden. Een vrouw heeft ge
lijke rechten als de man, gelijk loon voor gelijke ar-
bied". De harde en krachtige stem van de Mzee schal
de over de duizendkoppige meijigte. Wat een machti
ge kerel toch die Kenyatta. Iedere keer als we hem
zien imponeert hij ons weer.
Acht en zeventig dagen achtereen nu al slapen er
enkele Aziatische families voor het buro van het
Britse paspoortkantoor te Nairobi. Vlak tegenover het
grote Hilton-hotel. Ze hebben matrassen voor de gro
te uitstalkasten gelegd. Mannen, vrouwen en kinde
ren van groot tot heel klein bivakkeren daar nu. Ze
wachten op 'n inreisvergunning voor Great-Britain.
Maar ze krijgen het niet. Acht en zeventig dagen zijn
ze daar nu al. Toen we er langsliepen werd het al
donker. Ze maakten zich klaar voor de zeer kille
nacht, na een middag van hevige regen. Morgen zou
den ze negen en zeventig neerschrijven. Over een
week of zeven komen we weer terug in Nairobi, mis
schien zitten ze er dan nog wel, want Britain heeft
de tijd.
Zondagmiddag hebben we curry gegeten in het al
oude Norfolk-hotel, vlak tegenover de universiteit.
Wie de boeken van Robert Ruark heeft gelezen zal
wel eens meer van het Norfolk-hotel hebben gehoord.
Het allereerste hotel van Nairobi. Waar de witte sett
lers hun paardewagens stilhielden als ze na maan
den uit de witte hooglanden inkopen kwamen doen in
de stad. Het zit er nog boordevol blanken. Daaren
tegen in het aloude Brunnershotel is nu bijna alles
zwart geworden. Vier jaar geleden zagen we er zel
den een zwart gezicht. Nu rond één uur als de imen-
se lounge afgeladen zit met Afrikanen is het moeilijk
nog een blanke te vinden. Maar het hotel dat econo
misch wankel stond is nu springlevend. De zwarten
drinken aanzienlijk meer dan de witten. De omzet is
met sprongen omhoog gegaan. Ook in de eetzaal, die
's middags tot de laatste plaats is bezet is tachtig
procent zwart. De blanke direktie maalt er niet om.
New-Stanley, het alom bekende hotel aan de Kima-
thistraat, is nog steeds een toeristenbolwerk. Als het
weer een beetje redelijk is zit het Thorn tree terras
afgeladen. En voor je raast het verkeer via Kimthi
Street naar Kenyatta Avenue. En in Turkwell waren
de dag daarvoor drie en zeventig mensen vermoord
door lieden van een andere stam die vee kwamen
stelen. Het was er heet toegegaan met speren, pijl en
boog en oude Italiaanse geweren. De speciale vee-
diefstalpolitie stelt een onderzoek in. Maar het schijnt
dat de boosdoeners naar hun eigen stamgebied zijn
gevlucht in Sudan.
Dinsdagmorgen om negen uur gaan we terug naar
Galole. Een achtzits Cessnavliegtuig van de Kenyaan-
se politie brengt ons terug. Een uur en een kwartier
vliegen maar. Sinds de regens zijn begonnen is alles
prachtig groen geworden. We vliegen tienduizend voet
boven de zeespiegel. Onder ons glijdt het landschap
voorbij. Naarmate de tijd vordert wordt de bevol
kingsdichtheid minder. Als we Kitui zijn gepasseerd
houdt de bewoning van het land op. De eindeloze
Oost-Afrikaanse steppe. En dan ineens de Tana River,
nog vijf minuten en het irrigatiescheme komt in
zicht. Een vlekje cultuurland maar. We cirkelen een
paar keer rond voor we vlekkeloos landen. Galole,
Tana River district, hetzelfde oppervlak als Neder
land, met vijftigduizend inwoners. Nog twee volle
jaren zal het ons herbergen.
Als we thuis de deur opendoen, valt het ineens óp
ons dat het wel heel erg stil zal zijn. Geen vrouw,
geen kinderen. De hevige wind klaagt door het huis.
Een losse golfplaat op het dag klappert. We slaan
een blik op de kalender. Nog zeven weken. En dan
vakantie, zomer in Holland, 't zal goed zijn om er
weer eens te zijn
SCHRIJFKOUTER.
